Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν και πάλι αντιφατική σε ένα παιχνίδι διαφορετικό και σαφώς πιο απαιτητικό από τα προηγούμενα. Καλά στοιχεία εμφανίστηκαν, κενά διαστήματα παρουσιάστηκαν αλλά ένα είναι το σίγουρο ότι η ομάδα φαίνεται ξεκάθαρα να μην πλησιάζει ούτε κατά διάνοια στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Είναι γεγονός και όχι δικαιολογία ότι είχε την ατυχία να χάσει ένα βασικό γρανάζι της από πολύ νωρίς κάτι που άλλαξε πλήρως τα πλάνα και πάτησε reset πριν καν ξεκινήσουν οι επίσημες υποχρεώσεις. Το ζήτημα είναι, όμως, ότι δεν μοιάζουν οι παίκτες απελευθερωμένοι από την πίεση, κάτι που ίσως και να είναι θέμα χρόνου.
Η Τουρκουά είναι ένας σοβαρός αντίπαλος με δυναμική και ποιότητα. Δεν είναι λίγο άλλωστε να βρίσκεται στην κορυφή του γαλλικού πρωταθλήματος. Το θέμα των αντιθέσεων στον Παναθηναϊκό έχει να κάνει σημαντικά και με την απόδοσή του στο πρώτο σετ. Σε ένα δύσκολο παιχνίδι οι παίκτες του Ανδρεόπουλου μπήκαν τόσο δυναμικά που το 25-20 του πρώτου σετ έδειχνε ένα σύνολο «πεινασμένο» για νίκη.
Οι διακυμάνσεις του τριφυλλιού έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με την υποδοχή αλλά και με τη μπροστά ζώνη. Ο Κβάλεν μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως φιλότιμος παίκτης καθώς δεν είναι αδιάφορος σε καμία περίπτωση αλλά σε συνθήκες πίεσης δυσκολεύεται να κάνει το κάτι παραπάνω κυρίως όσον αφορά την επίθεση και το σερβίς. Παράλληλα, ο Γκάσμαν είναι ένας κεντρικός υψηλών δυνατοτήτων αλλά με την απόδοσή του να παίζει… τραμπάλα από το ένα σετ στο άλλο. Όταν ο Αμερικανός πάτησε γερά στα πόδια του στο τέταρτο σετ ήταν πολλές οι δεύτερες ευκαιρίες που βρήκε ο Παναθηναϊκός από σπασμένες μπάλες πάνω στο φιλέ.
Το πιο σημαντικό θέμα των πρασίνων, βέβαια, έχει να κάνει με τα κρίσιμα λάθη όταν η μπάλα… καίει. Η ήττα από τον Ολυμπιακό και την Κηφισιά δεν είναι τόσο «επώδυνη» αφού σε μια regular season τα λάθη και οι αδυναμίες συγχωρούνται χάρη στα πλέι οφ. Το πάθημα που πρέπει να γίνει μάθημα για τον Παναθηναϊκό ήταν η αδυναμία του να πιέσει και να εκμηδενίσει τα λάθη όταν βρίσκεται στρυμωγμένος. Αν εξαιρέσουμε το σετ που κρίθηκε με 28-30 στην Κηφισιά αλλά και το τέταρτο σετ κόντρα στην Τουρκουά ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να κάνει συνεχόμενα καλά σερβίς και να χτίσει σερί πόντων όταν τα σετ κρίνονται σε λεπτομέρειες. Πριν φτάσει στο 28-26 με την Τουρκουά σπατάλησε τρία σετ μπολ κάνοντας τρία λάθος σερβίς. Και κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και κόντρα στον Ολυμπιακό. Αυτό δεν αποκλείεται να έχει να κάνει με το ψυχολογικό κομμάτι αλλά είναι σίγουρα ένα ουσιαστικό πρόβλημα.
Στα θετικά, από την άλλη, μπορούν να γραφτούν τρία ονόματα, Νίελσεν, Πρωτοψάλτης, Κασαμπαλής. Οι δύο πρώτοι έχουν εδραιώσει τη θέση τους ως βασικοί καθώς είναι με διαφορά οι πιο αποτελεσματικοί στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ο Πρωτοψάλτης θα κέρδιζε άξια τον τίτλο του Mr. Πανταχού Παρόν αφού πέρα από κάθε υπερβολή γεμίζει το γήπεδο. Μπορεί να είναι παρόν σε κάθε δύσκολη άμυνα, να αντέξει στην υποδοχή και να πάρει μεγάλες επιθέσεις. Μπορεί το τρίτο σετ κόντρα στους Γάλλους να κατέληξε στην Τουρκουά αλλά οι δύο συνεχόμενοι πόντοι του Πρωτοψάλτη στο 21-21 και το 22-21 ήταν από αυτούς που κερδίζει ένας παίκτης με το πείσμα και την ψυχή του και μόνο. Ο Νίελσεν, με τη σειρά του, έχει κάνει σαφές πως θα είναι το βαρύ χαρτί της ομάδας επιθετικά. Μπορεί να παίρνει τη μία επίθεση μετά την άλλη και να εκτελεί με συνέπεια και δύναμη βάζοντας δύσκολα σε κάθε αντίπαλο.
Η περίπτωση το Κασαμπαλή είναι γνωστή από πέρυσι. Μπορεί να πρωτομπήκε στο παιχνίδι με την Τουρκουά για να πιέσει από το σερβίς, κάτι που έκανε με το «καλημέρα», αλλά ο Εβρίτης πασαδόρος είναι κάτι περισσότερο από καλός σέρβερ. Είναι ένας άσσος στο μανίκι. Η αλλαγή του ρυθμού έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την είσοδό του αντί του Έλγκερτ καθώς έδωσε φρεσκάδα και ταχύτητα. Δε γίνεται να παραβλέψουμε, τέλος, την συνεισφορά του Φράγκου. Ο αρχηγός των πρασίνων έχει έναν πιο περιορισμένο ρόλο πλέον αλλά αυτός δεν περιορίζεται μόνο στον πάγκο και τα αποδυτήρια. Η εμπειρία του έδωσε πολύτιμες βοήθειες στο τέταρτο και το πέμπτο σετ και επιβεβαίωσε ότι έχει τον τρόπο να βάλει τα δικά του λιθαράκια.
Το παιχνίδι αυτό θα μπορούσε να έχει οποιοδήποτε σκορ και αυτό να μοιάζει λογικό. Η Τουρκουά θα μπορούσε να έχει πάρει νίκη με καθαρό σκορ αλλά το ίδιο λογικό μοιάζει και αν οι πράσινοι έπαιρναν τη νίκη. Το σίγουρα είναι ότι αδίκησαν τον εαυτό τους καθώς τα λάθη τους ήταν περισσότερα του επιτρεπτού ακόμα και κόντρα σε έναν τόσο καλό αντίπαλο. Με την ίδια λογική και στο παιχνίδι της ρεβάνς κανένα αποτέλεσμα δεν μοιάζει παράλογο αν και το πρώτο που χρειάζεται για τους πράσινους είναι να νικήσουν τον δικό τους κακό εαυτό.
