Κανείς δε σου εγγυάται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ότι όλα θα έρθουν βολικά και πως το ταξίδι θα είναι μακρύ. Ο ΑΟ Θήρας όχι μόνο δεν είχε βατή κλήρωση αλλά το αντίθετο μάλιστα, είχε μια κλήρωση από αυτές που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για όνειρα. Το ζητούμενο για τον κόουτς Φρέσκι και τις αθλήτριές του ήταν να απολαύσουν την εμπειρία και να «μεγαλώσουν» λίγο ακόμα μέσα από τις αναμετρήσεις με τη Γαλατά.
Είναι δύσκολο να βγούνε συμπεράσματα από τέτοια παιχνίδια. Ο ΑΟ Θήρας ταλαιπωρήθηκε πολύ στην υποδοχή και αυτό ήταν η αρχή και το τέλος. Αυτό ήταν το βασικό στοιχείο που έδωσε στη Γαλατά το πρώτο σετ, παρότι μέχρι τα μισά του ήταν ισορροπημένο, και το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο σετ το οποίο κρίθηκε με το «καλημέρα» όταν η διαφορά εκτοξεύθηκε από τους πρώτους κιόλας πόντους. Η ποιότητα της τουρκικής ομάδας φάνηκε στο πόσο συνεπής ήταν σε όλους τους τομείς και πόσο περιορισμένα ήταν τα λάθη της στα πρώτα δύο σετ κυρίως όταν ήρθε η ώρα να πιέσει.
Σε τέτοια παιχνίδια η ομάδα που δεν είναι φαβορί καλείται να παίξει στα όρια της και να αγγίξει το τέλειο, όσο δύσκολο και αν μοιάζει αυτό. Υπήρχαν σημεία στο παιχνίδι όπου ο ΑΟ Θήρας δεν μπορούσε να βρει εύκολο πόντο είτε γιατί το αντίπαλο μπλοκ ήταν μονίμως σε ετοιμότητα είτε γιατί η άμυνα λειτουργούσε στην εντέλεια. Μπορεί οι πόντοι από μπλοκ να ήταν λιγότεροι για τη Γαλατά αλλά οι σπασμένες μπάλες από μπροστά ζώνη της τουρκικής ομάδας ήταν το κλειδί. Αλλά ακόμα περισσότερο κλειδί ήταν η ταχύτητα της ομάδας. Και μάλιστα χωρίς να αγγίζει τα επίπεδα του πρώτου αγώνα. Οι αυτοματισμοί και το γρήγορο παιχνίδι, όμως, είναι κάτι που δε μαθαίνεται σε μια μέρα ούτε καν από έναν προπονητή. Είναι ένα προϊόν συντονισμένης και χρόνιας δουλειάς και η απόδοση των ομάδων όπως η Γαλατά, η Βακίφμπανκ, η Ετσασίμπασι κλπ είναι απλά η κορυφή της πυραμίδας. Ουσιαστικά η διαφορά δυναμικής, δηλαδή, δεν είναι αυτή καθαυτή ανάμεσα στον ΑΟ Θήρας και τη Γαλατά αλλά μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού βόλεϊ τα οποία δουλεύουν σε διαφορετικό επίπεδο και με εντελώς διαφορετική συνέπεια σε κάθε ηλικιακή κατηγορία. Για αυτό άλλωστε η Τουρκία έφτασα πέρυσι να σηκώνει τον τίτλο του VNL έστω και αν οι «μεταγραφές» όπως αυτή της Βάργκας έδωσαν μια έξτρα ώθηση.
Στον ΑΟ Θήρας πάντως δεν υπάρχουν δάκρυα ούτε απογοήτευση και δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο. Η ομάδα επέστρεψε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το οποίο ήταν και το ζητούμενο, χτίζει κάτι καλό για φέτος και κυρίως δημιούργησε για μία ακόμα φορά μια πολύ όμορφη και κυρίως υγιή ατμόσφαιρα στο ΔΑΠΠΟΣ. Ένα νησί το Αιγαίου, με ότι δυσκολίες και αν συνεπάγεται αυτό, έχει καταφέρει να αποκτήσει κάτι περισσότερο από αθλητική παιδεία, έχει αποκτήσει μια ομάδα σημείο αναφοράς η οποία καταφέρνει να παραμένει ψηλά και να αποφεύγει τα σκαμπανεβάσματα που εμφάνισαν κατά καιρούς άλλες ομάδες. Και για αυτό μπορούν όλοι στο νησί να νιώθουν υπερήφανοι.