MENU

Με εξαίρεση κάποιες στιγμές του αγώνα, που η ομάδα της Σαντορίνης έφτασε κοντά στη μέγιστη απόδοσή της, η Γαλατά ήταν το αφεντικό δείχνοντας ότι ομάδες αυτού του επιπέδου έχουν άλλα… κυβικά και άλλη ταχύτητα.

Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές και κάθε παιχνίδι έχει πολλαπλές αναλύσεις. Η πρώτη και ξεκάθαρη εικόνα είναι αυτή που λέει ότι η Γαλατασαράι κυριάρχησε του ΑΟ Θήρας και το μοναδικό κομμάτι του παιχνιδιού όπου απειλήθηκε, στο πρώτο μισό του δεύτερου σετ, ήταν όταν έχασε τη συγκέντρωσή της. Παρόλα αυτά το θέμα δεν είναι πάντα αυτή καθαυτή η νίκη ή κάποια πρόκριση. Μπορεί, λοιπόν, η Θήρα να φύγει με χαμόγελα και ικανοποίηση από την Κωνσταντινούπολη;

Ούτε αυτό έχει μια ξεκάθαρη απάντηση ωστόσο υπάρχει ο αντίλογος που λέει «γιατί όχι» ; Σαφώς και στον αθλητισμό μπαίνει κανείς πάντα για να κερδίσει και όχι για να μείνει με την ικανοποίηση της προσπάθειας παρά την ήττα. Αφενός η Θήρα έπαιζε με έναν εξαιρετικά ισχυρό αντίπαλο και αφετέρου δεν έπεσε αμαχητί. Ενδεχομένως αν είχε την διαγώνια, την Μιχάλεβιτς, σε καλύτερη μέρα να έβαζε μεγαλύτερη πίεση στην απέναντι πλευρά αλλά οι υποθέσεις είναι για… καφενεία. Μια ομάδα επιπέδου τετράδας στην Ελλάδα αντιμετώπισε μια ομάδα επιπέδου τετράδας στην Τουρκία και είναι θεαματικό το πόσο διαφορετική είναι η συνολική ποιότητα, η ταχύτητα του παιχνιδιού ακόμα και η οργάνωση και οι εγκαταστάσεις. Ο ΑΟ Θήρας έχει καλές μονάδες στο ρόστερ του αλλά σε παιχνίδια σαν αυτό δεν αρκεί κάτι τέτοιο. Ενδεχομένως στην Ελλάδα να μην ισχύει αυτό και το «ηφαίστειο» να κοντράρει κάθε αντίπαλο στη Volley League.

Για να φτάσει μια ομάδα αυτού του επιπέδου από την Ελλάδα να κοντράρει τέτοιους αντιπάλους χρειάζεται μια συνολική αναγέννηση του αθλήματος και μια μαζική διαδικασία παραγωγής αθλητριών με άλλη φιλοσοφία. Στην προκειμένη περίπτωση, βέβαια, αξίζει μια πιο συγκεκριμένη αξιολόγηση και αυτή έχει να κάνει με το νησί της Σαντορίνης. Η ομάδα δε βιάστηκε ποτέ να μεγαλώσει αλλά το έκανε βήμα βήμα και χτίζοντας ορθολογικά μια ομάδα που για 12 χρόνια είναι μόνιμα στο top-5 της Ελλάδας και έχει καταφέρει να αποκτήσει ευρωπαϊκή ταυτότητα. Το ότι αφήνει τους προπονητές να δουλέψουν με ηρεμία και χωρίς να έχουν το φόβο της απόλυσης σε κάθε ήττα είναι το πρώτο και βασικότερο για την εξέλιξη της ομάδας και δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν κάθε χρόνο αποκτά ξένες που στην πορεία κατακτούν τίτλους με ευρωπαϊκές ομάδες ή στελεχώνουν μεγάλα κλαμπ, όπως η Μπόζιτς με τη Στουτγάρδη ή η Κέτσμαν που πήρε το πρωτάθλημα Γαλλίας.

Ο στόχος του Φρέσκι αλλά και της ομάδας γενικότερα ήταν να μπει σε ένα παιχνίδι σαν αυτό χωρίς να κομπλάρει, να παλέψει και να φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της παρά τη δυσκολία. Αυτό έγινε για ένα κομμάτι του παιχνιδιού και εν μέρει είναι λογικό ότι λύγισε από την πίεση. Και ουσιαστικά αυτό θα είναι και ο στόχος του δεύτερου αγώνα καθώς η μεγάλη πρόκληση είναι αυτή του πρωταθλήματος. Ο ΑΟ Θήρας έχει ποιότητα, έχει προσωπικότητες και έχει πολύ ταλέντο. Το βασικότερο, όμως, είναι να μάθει να παίζει χωρίς άγχος και πίεση σε οποιαδήποτε συνθήκη και με οποιονδήποτε αντίπαλο. Και όσο πιο γρήγορα το καταφέρει τόσο πιο ψηλά θα μπει ο πήχης.

Ένας άλλος κόσμος