MENU

Καλαμάτα 80 και Φοίνικας έχουν ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους στη Volley League. Από τη μία η Καλαμάτα 80 ξεκίνησε τη σεζόν κοντράροντας στα ίσια τον Άθλο και κερδίζοντας με εμφατικό τρόπο την Κηφισιά ενώ από την άλλη ο Φοίνικας αφήνει πίσω τις παθογένειες που τον ταλαιπωρούσαν και ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Η εικόνα του παιχνιδιού, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μαρτυρά πως κάτι καλό γίνεται στις δύο αυτές ομάδες.

Πέρα από το αγωνιστικό, βέβαια, είναι ξεκάθαρο ότι ο κόσμος της Καλαμάτας περίμενε με θέρμη αυτές τις στιγμές. Όπως στην πρεμιέρα κόντρα στον Άθλο έτσι και τώρα το Κλειστό της Παραλίας είχε μια όμορφη ατμόσφαιρα με ανθρώπους που αγαπάνε το άθλημα. Δεν είδαμε μια ασφυκτικά γεμάτη έδρα ούτε ένα κοινό γεμάτο πάθος και ένταση. Είδαμε, όμως, σε ένα παιχνίδι Δευτέρας και όχι Σαββατοκύριακου να μαζεύονται μπαμπάδες με τα παιδιά τους, γυναίκες και κυρίως φίλοι του αθλήματος που απολάμβαναν αυτό που παρακολουθούσαν. Ήδη την περασμένη τριετία, όταν η ομάδα προσπαθούσε να κατακτήσει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία, να υπάρχει ζεστό κλίμα που αγαπάει την ομάδα της πόλης του.

Δεδομένου ότι στο πρωτάθλημα υπάρχει ξανά έντονο στοιχείο της επαρχίας με Ορεστιάδα, Σύρο και Καλαμάτα ο κόσμος μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι έτοιμος να στηρίξει το βόλεϊ. Και ο Έβρος αλλά και η Μεσσηνία ήταν γνωστό ότι εδώ και χρόνια αγαπάνε αυτό το άθλημα ενώ η Σύρος έχει γίνει τα τελευταία περίπου 10 χρόνια ένας ακόμα σημαντικός πόλος σε αυτό το παζλ. Η κάλυψη του αθλήματος σε τηλεοπτικούς και ιντερνετικούς δέκτες είναι πάντα πολύτιμη αλλά όλη η ουσία είναι τα ίδια τα γήπεδα. Ο κόσμος της επαρχίας δείχνει διψασμένος για κάτι τέτοιο και δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις τρεις περιοχές υπάρχουν αγνοί και αληθινοί φίλοι του βόλεϊ και μάλιστα με ομάδες που δεν έχουν παραδοσιακά μεγάλη οπαδική βάση.

Το βόλεϊ χρειάζεται την αποκέντρωση αν και αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με ορισμό αλλά ούτε μέσα από γραφεία ομοσπονδιών. Ο Φοίνικας μπορεί να αντιμετώπισε πολλά εσωτερικά προβλήματα αλλά είναι γεγονός ότι δούλεψε σοβαρά πάνω στο πρόζεκτ του πρωταθλητισμού σε βάθος χρόνου και όχι βραχυπρόθεσμα. Ο Άθλος επίσης τρέχει ένα πρόγραμμα που έφερε την ομάδα από το μηδέν στη Volley League μέσα σε μια δεκαετία ενώ και η Καλαμάτα 80 είχε υπομονή και πείσμα μέχρι να φτάσει εδώ που είναι τώρα. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από κακούς χειρισμούς άλλων ομάδων που ήρθαν και έφυγαν χωρίς να αφήσουν παρακαταθήκη, χωρίς να αγαπηθούν, χωρίς να τραβήξουν τον κόσμο κοντά τους και κυρίως χωρίς να καταφέρουν να επιβιώσουν.

Είναι δεδομένο πως δεν μπορούν όλοι να παραμείνουν στην κατηγορία και κάποιοι πρέπει να υποβιβαστούν. Αυτό έχει να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι, όμως. το ζητούμενο είναι οι ομάδες που δίνουν το παρόν να είναι αξιοπρεπείς, ανταγωνιστικές και κυρίως να έχουν όραμα ώστε να παράγουν πέρα από καλές ομάδες και καλές συνθήκες ώστε το άθλημα να πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Η επαρχία φέτος δείχνει πιο σοβαρή από ποτέ τόσο οργανωτικά όσο και αγωνιστικά. Αυτό είναι το κέρδος μέχρι στιγμής και αυτό μπορεί να είναι μια κληρονομιά για το μέλλον που θα κρατήσει αυτές τις ομάδες ζωντανές σε βάθος χρόνου ότι και αν συμβεί στο τέλος της φετινής σεζόν.

Μια νέα «φωλιά» του βόλεϊ