Κάποια πράγματα μοιάζουν να μην αλλάζουν ποτέ και έτσι τα φετινά Super Finals θα έχουν κοινή συνισταμένη με τα προηγούμενα. Τόσο η ΖΑΚΣΑ, στους άντρες, όσο και η Βάκιφμπανκ, στις γυναίκες, θα δώσουν το παρόν στον τελικό του CEV Champions League για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Για μια διετία είδαμε τους ίδιους τελικούς ξανά και ξανά μεταξύ ΖΑΚΣΑ και Τρεντίνο στους άντρες και Βάκιφμπανκ με Κονελιάνο στις γυναίκες και όπως φαίνεται μπορεί να μην… τρίτωσε η συνθήκη αλλά κατά το ήμισυ η ιστορία θα επαναληφθεί. Η ιδιαιτερότητα της φετινής ιστορίας, εκτός του ότι οι περσυνή κάτοχοι θα έχουν την ευκαιρία να διατηρήσουν τον τίτλο τους, θα έχουμε μετά από πολλά χρόνια «εμφύλιους» τελικούς. Το μακρινό 2004 η διοργανώτρια Λοκομοτίβ Μπέλγκοροντ είχε αντιμετωπίσει την επίσης ρωσική Ίσκρα, η οποία είχε νικήσει στον ημιτελικό τον Ηρακλή, με την πρώτη να κατακτάει τον τίτλο. Από τότε και έπειτα δεν ξαναείδαμε δύο ομάδες από την ίδια χώρα στον τελικό με τους Ρώσους και τους Ιταλούς να έχουν σχεδόν ανελλιπώς εκπρόσωπο στον τελικό.
Στις γυναίκες το 2005 η Foppapedretti Μπέργκαμο είχε κερδίσει τη Νοβάρα στον ιταλικό τελικό και χρειάστηκαν 14 χρόνια ώστε να δούμε και πάλι δύο ομάδες από την ίδια χώρα, και πάλι ιταλικές, να διεκδικούν τον τίτλο. Το 2019 η Νοβάρα κέρδισε την Κονελιάνο και παράλληλα έσπασαν ένα σερί που είχε ξεκινήσει από το 2010 και έφερνε τουρκική ομάδα σε τελικό κάθε χρόνο. Βέβαια, οι Τούρκοι επέστρεψαν και παρά την ήττα της Βάκιφμπανκ το 2021 έγινε η ομάδα που κέρδισε το 2022 και φιλοδοξεί να το ξανακάνει φέτος. Μπορεί να έμεινε εκτός τελικών του πρωταθλήματος αλλά η Βάκιφμπανκ, με το υπερόπλο Εγκόνου, έχει ανεβάσει πολύ την απόδοσή της και αφού ανέτρεψε το εις βάρος της 3-0 στον ημιτελικό από την Φενέρ φιλοδοξεί να κάνει το back 2 back. Η Ετζασίμπασι, που επίσης προκρίθηκε στον τελικό με ανατροπή καθώς είχε χάσει στον πρώτο ημιτελικό από τη Νοβάρα, έχει την Μπόσκοβιτς στα καλύτερά της. Η Σέρβα είναι η απόλυτη ηγέτης της ομάδας της και επιδιώκει να φτάσει στον κορυφή της Ευρώπης όπως το 2015.
Όσον αφορά τον τελικό των αντρών η ΖΑΚΣΑ αποδεικνύει για τρίτη σερί χρονιά ότι δεν έχει πρόβλημα να τα βάλει με πανίσχυρες ιταλικές ομάδες με μεγάλα μπάτζετ και να διεκδικήσει ένα ιστορικό threepeat. Ο περσυνός τελικός μεταξύ ΖΑΚΣΑ και Τρεντίνο επαναλήφθηκε στα προημιτελικά με τους Πολωνούς να προκρίνονται στο χρυσό σετ ενώ στη συνέχεια η μεγάλη Περούτζια απέτυχε για μια ακόμα χρονιά να κάνει την υπέρβαση και να φτάσει στον τελικό καθώς η ΖΑΚΣΑ ήταν ανώτερη και στους δύο αγώνες. Από την άλλη, η επίσης πολωνική Γιαστρέμπσκι φτάνει για πρώτη φορά στον τελικό καθώς το 2014 και το 2011 είχε φτάσει μόλις στο Final 4. Στη διαδρομή μπορεί να απέφυγε ιταλικά μεγαθήρια αλλά απέκλεισε τόσο την γερμανική Φρίντρισχάφεν όσο και την πρώην ομάδα του Φερνάντο Ερνάντεζ, την Χάλκμπανκ, για να φτάσει στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας της, τουλάχιστον μέχρι τις 20 Μαΐου.
Τελικοί σε ιταλικό έδαφος έχουν πάντα ενδιαφέρον καθώς αυτό σημαίνει ότι οργανωτικά αναμένουμε να δούμε κάτι αντάξιο της περίστασης ακόμα και αν δε θα δώσουν το παρών ομάδες της Ιταλίας. Σαφώς και η «παγκοσμιοποίηση» του βόλεϊ δε μας επιτρέπει να μιλάμε για ομάδες αμιγώς πολωνικές και τουρκικές ωστόσο γίνεται ξεκάθαρο για μία ακόμα χρονιά ότι αυτές οι δύο χώρες έχουν εκτοξεύσει στα ύψη την τεχνογνωσία και δεν είναι τυχαίο ότι οι ομάδες τους είναι παρούσες στον τελικό ξανά. Ενδεχομένως οι αγώνες να είναι ακόμα πιο αμφίρροποι και απρόβλεπτοι και αυτό δίνει τη μαγεία στη μέρα των φετινών Super Finals.
