Είχε τη μαγεία του το Final-4 στην Καλαμάτα. Το κύπελλο κατακτήθηκε πανάξια από την καλύτερη ομάδα του τουρνουά, τον ΠΑΟΚ. Το απέδειξε κόντρα στους σπουδαίους του αντιπάλους κι αν συνυπολογίσουμε και το 2-0 στη σειρά με τον Παναθηναϊκό για την VolleyLeague, είναι αδικία να μην επισημάνουμε πως ο Δικέφαλος αυτή τη στιγμή είναι η καλύτερη ομάδα στο άθλημα.
Η… μαγεία βέβαια δεν προήλθε μόνο απ’ την αξία του νικητή, ή το «δυνατό» όνομα του ηττημένου. Οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως από τους ημιτελικούς μέχρι τον τελικό, μεσολάβησαν περίπου 24 ώρες. Αυτό βοήθησε τρομερά, για να μην έχουμε καταστάσεις τοξικές. Μην ξεφύγει το πράγμα απ’ το βόλεϊ. Απ’ το όποιο άθλημα τέλος πάντων.
Αλήθεια, ο υφυπουργός αθλητισμού είχε υπερβολικά φορτωμένο πρόγραμμα να παρακαλά για καμιά ψήφο ή να προετοιμάζει το πρόγραμμα επί… πρωθυπουργίας του-μετά και το… παράσημο Μαρινάκη-με αποτέλεσμα να μη βρεθεί στο κλειστό της Καλαμάτας; Εκτός αν φοβήθηκε πως θα συμβεί αυτό που έγινε. Μια «καθαρή» νίκη του ΠΑΟΚ, ήττα του Ολυμπιακού δηλαδή.
Όχι πως ήθελε κανείς απ’ το Δικέφαλο την παρουσία του, απλά για το τυπικό του ρόλου έστω. Είναι ωραίο λοιπόν να κρίνονται τίτλοι χωρίς να χρειάζεται εκκένωση γηπέδων. Ακόμη πιο ωραίο τα σετ να ολοκληρώνονται χωρίς… βροχή αντικειμένων. Τα πρώτα σερβίς να γίνονται κανονικά, επειδή δεν υπήρξε χρήση δακρυγόνων μέσα σε κλειστά γυμναστήρια.
Αθλητές που πανηγυρίζουν με μετάλλια και τρόπαια και όχι επιδεικνύοντας πόσο πολύ έκλαψαν απ’ τα χημικά της αστυνομίας. Αναμετρήσεις που γίνονται χωρίς να σκέφτονται οι ομάδες αν κάποιος… ξέχασε να ενημερώσει τον αθλητικό δικαστή για επεισόδια.
Στο γήπεδο, χωρίς αστερίσκους και αιτίες για τοξικότητα. Κατά… σύμπτωση, ακόμη έναν τέτοιο τίτλο που κρίθηκε με αυτό τον τρόπο, τον κατέκτησε όχι ο Ολυμπιακός. Στην προκειμένη περίπτωση ο ΠΑΟΚ. Όποτε τα τρόπαια κρίνονται σε αγωνιστικούς χώρους χωρίς άδειες εξέδρες, χωρίς ματς να διεξάγονται άλλες μέρες και πάει λέγοντας, συνήθως δεν τα κατακτά το σωματείο του λιμανιού. Μάλλον δεν το έχουν… δουλέψει στην προπόνηση.
