Υπάρχουν κάποιες μέρες στον αθλητισμό που τίποτα δε λειτουργεί. Μια τέτοια μέρα ήταν και αυτή για τον Παναθηναϊκό που είδε το Μαρκόπουλο να πραγματοποιεί μια πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση. Ο Γιάννης Καλμαζίδης δεν ξεκίνησε με ροτέισον και δε φάνηκε να υποτιμάει την ομάδα από τα Μεσόγεια ωστόσο είδε τις αθλήτριές του να βρίσκονται πολύ μακριά από τον καλό τους εαυτό.
Το Μαρκόπουλο προέρχεται από ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο ενθουσιασμό. Η ομάδα Κ20 κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και η γενικότερη αύρα φαινόταν να είναι εξαρχής άκρως θετική. Και θα ρωτούσε κανείς γιατί μια πρωταθλήτρια Ελλάδος Κ20 επηρεάζει τόσο πολύ ένα παιχνίδι Volley League; Η απάντηση είναι απλή καθώς το μισό ρόστερ του Μαρκόπουλου απαρτίζεται από τις αθλήτριες της ομάδας Κ20 και μάλιστα έχοντας σχεδόν όλες τους ενεργή συμμετοχή στο παιχνίδι ενώ παράλληλα το προπονητικό δίδυμο Πασκουαλίνο-Κανελλοπούλου είναι επίσης ίδιο με την ομάδα Κ20. Επιπλέον, όλες οι αθλήτριες της γυναικείας ομάδας ήταν παρούσες ξανά και ξανά στα παιχνίδια των νεανίδων κάτι που δημιούργησε μια ιδιαίτερη χημεία και ένα πολύ καλό κλίμα.
Ωστόσο δεν έχασε ο Παναθηναϊκός λόγω του ενθουσιασμού του Μαρκόπουλου. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που έδωσε ώθηση στις φιλοξενούμενες αλλά όχι η βασική αιτία. Ο Παναθηναϊκός είχε δείξει σημάδια ανάκαμψης αλλά επέστρεψε πολύ γρήγορα στη μετριότητα. Το γεγονός ότι οι αθλήτριες της ομάδας έμειναν πολύ μακριά από τον καλό τους εαυτό ταυτόχρονα είναι κάτι που δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Το άγχος και η πίεση είναι σίγουρα δεδομένα αλλά το παράδοξο είναι πως πολλές από αυτές είναι ιδιαίτερα έμπειρες και με μεγάλες παραστάσεις στην καριέρα τους.
Ουσιαστικά οι πράσινες δεν είχαν δυναμισμό και αυτό φάνηκε στο μέτριο σερβίς και στην απουσία μπλοκ. Η υποδοχή δεν είχε σταθερότητα και αυτό αλυσιδωτά δεν άφησε την Παπαφωτίου να δημιουργήσει καλές προϋποθέσεις στην επίθεση. Ο Καλμαζίδης δεν έμεινε άπραγος και είναι αλήθεια ότι δοκίμασε διάφορα σχήματα ώστε να βρεθεί ισορροπία. Η Νικολογιάννη ήταν ίσως η μόνη που διασώθηκε καθώς φρέσκαρε την υποδοχή και έδωσε δυναμισμό στην επίθεση όπως και η Μέντις που ήταν μια «αναλαμπή» στο μπλοκ.
Το Μαρκόπουλο είχε κάτι που μπορεί σε τέτοια παιχνίδια να κάνει τη διαφορά και αυτό είναι το πάθος. Το τρικ του Πασκουαλίνο, δηλαδή η μεταφορά της πανύψηλης και επιθετικογενούς Φιτσμόρις σε ακραία και η παρουσία της Λέιθαμ ως διαγώνια, είναι κάτι που έχει δουλευτεί αρκετά το τελευταίο δίμηνο και έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Ουσιαστικά η απόκτηση της Λέιθαμ έχει βάλει στο παιχνίδι μια πολύ ικανή διαγώνια με ύψος και δυναμισμό πάνω στο φιλέ ενώ έχει διατηρήσει την Φιτσμόρις ως βασική κερδίζοντας με τα 2 μέτρα της μεγάλο χώρο στο αμυντικό παιχνίδι κάτι που δίνει σημαντικές βοήθειες. Εντυπωσιακή είναι η ωριμότητα της Αλλαγιάννη ως κεντρική παρότι μόλις 20 ετών. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάμε για την κορυφαία κεντρική μπλοκέρ του πρωταθλήματος Κ20 ωστόσο είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι εδώ και μια τριετία έχει γίνει βασικό μέλος της γυναικείας ομάδας και σίγουρα θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια.
Ο συνδετικός κρίκος όλων, όμως, ήταν η Καλανταρίδου. Η Ελληνίδα ακραία «σκούπισε» τα πάντα στην πίσω ζώνη. Δεν είναι μόνο η υποδοχή αλλά κυρίως η άμυνα όπου η Καλανταρίδου ήταν μονίμως σε ετοιμότητα και πρόσφερε κόντρα μπάλες στην ομάδα της κάτι που δεν έμεινε αναξιοποίητο. Πιθανώς μιλάμε για μια παίκτρια που στην καλή της μέρα είναι το σημαντικότερο γρανάζι του Μαρκόπουλου και που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι αφήνοντας χώρο στην επίθεση για τις ταλαντούχες Αμερικάνες.
Για τον Παναθηναϊκό ήταν μια κακή μέρα που παρόλα αυτό δεν έφερε το τέλος του κόσμου. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι ήττες και κυρίως στους ίδιους τους αθλητές. Ο κόσμος έχει σταθεί πολύ κοντά σε αυτό το τμήμα και υπάρχει διαχρονικά μια αδυναμία προς το βόλεϊ. Αυτό καλείται να κάνει και τώρα που η ομάδα διανύει μια κρίση προσωπικότητας λίγο πριν τα κρίσιμα παιχνίδια που θα κρίνουν τη σεζόν. Υπάρχει καλό υλικό στην ομάδα και ούτε οι παίκτριες ούτε ο προπονητής αξίζουν απαξίωση ούτε βρίσκονται τυχαία εκεί που βρίσκονται. Ο Παναθηναϊκός καλείται να ανακάμψει και σε αυτό χρειάζονται όλοι μαζί.
