Ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη από μια νίκη σε ντέρμπι, καθώς φέτος έχει ηττηθεί στο Ρέντη και έχει ηττηθεί πολλάκις από τον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα αυτή η νίκη να είναι ένα χαμόγελο πριν τα πλέι οφ ακόμα και αν ουσιαστικά ξέραμε ότι θα είναι δεύτερος πίσω από τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με μια επτάδα που δεν έχει ξαναπαίξει μαζί φέτος και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν συγκεκριμένο έως και περιορισμένο ρόλο δεν ήταν έκπληξη.
Από την άλλη πλευρά δεν ήταν έκπληξη ούτε ότι ο ΠΑΟΚ έπαιξε σε όλο το παιχνίδι με το βασικό του σχήμα με μοναδική αλλαγή την είσοδο του Γάτση για ένα σερβίς. Είναι εμφανές αφενός ότι ο ΠΑΟΚ ήθελε να δείξει τη δυναμική του και να κερδίσει ένα, έστω και αδιάφορο, ντέρμπι και αφετέρου αυτό που δήλωσε ο Γιόσκο Μιλενκόσκι μετά το τέλος του αγώνα, δηλαδή το ότι η ομάδα χρειάζεται ρυθμό λίγο πριν τα πιο κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν. Ο δικέφαλος του βορρά έχει δείξει φέτος και το καλό του αλλά και το κακό του πρόσωπο. Είναι μια ομάδα που σαφώς και δεν μπορείς να την υποτιμήσεις αλλά από την άλλη δεν μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος ότι θα πιάσει το άριστα όταν αυτό είναι αναγκαίο.
Η ποιότητα είναι δεδομένη στους ασπρόμαυρους αλλά δεν είναι πάντα αρκετή. Ο ΠΑΟΚ είναι «καταδικασμένος» να ζήσει ή να πεθάνει με τον Ντερ Ντρις, που μπορεί να κάνει τη διαφορά αλλά μπορεί να βγει εκτός παιχνιδιού ανά πάσα στιγμή. Πέρα από τον διαγώνιο της ομάδας, όμως, υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες στο παιχνίδι της ομάδας και αυτοί είναι οι δύο ακραίοι. Ο Γιόρνα είναι ένας ακραίος υψηλού επιπέδου ενώ ο Ράπτης, με τη σειρά του, είναι ένα από τα πιο πολλά υποσχόμενα ονόματα της νέας γενιάς. Ο Ολλανδός δεν ήταν πάντα σταθερός επιθετικά ενώ ο Ράπτης δεν ήταν πάντα σταθερός στην υποδοχή. Όταν και οι δυο τους βρεθούν σε καλή μέρα τότε ο ΠΑΟΚ ανεβαίνει επίπεδο. Αυτό είναι το ζητούμενο για τον Μιλενκόσκι ενόψει των πλέι οφ αλλά και του Κυπέλλου, να διατηρήσει δηλαδή τους δύο ακραίους σε καλή φόρμα όπως το τελευταίο δίμηνο.
Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, έπαιξε χωρίς άγχος και πίεση με πλήρες ροτέισον και αν εξαιρέσουμε το πρώτο σετ δεν ήταν κακός. Παίκτες όπως ο Χανδρινός, ο Λινάρδος, ο Δαλακούρας ή ο Παπαγγελόπουλος δεν μπορούν να θεωρηθούν αναλώσιμοι ακόμα και αν δεν ήταν συχνά βασικοί στη φετινή σεζόν. Από τους παραπάνω μόνο ο Λινάρδος μπορεί να θεωρηθεί βασική επιλογή καθώς μέχρι τα μισά της σεζόν, έως ότου προστέθηκε και ο Γκουστάβο στο ρόστερ, ήταν συχνά στην επτάδα του Τζουλιάνι.
Ο Ιταλός κόουτς ξεκούρασε τους βασικούς και παράλληλα «έψησε» τους υπόλοιπους λίγο πριν την τελική ευθεία της σεζόν. Το συμπέρασμα είναι πως ακόμα και οι αλλαγές που έγιναν βασικοί έδειξαν να ανταπεξέρχονται σε σημαντικό βαθμό. Είναι δύσκολο για μια ομάδα που παίζει για πρώτη φορά με ένα τέτοιο σχήμα να φτάσει σε νίκη και μάλιστα κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο στην έδρα του. Ωστόσο η γενικότερη εικόνα των ερυθρολεύκων μαρτυρά γιατί η σεζόν είναι μέχρι τώρα τόσο αποτελεσματική. Το βάθος του πάγκου είναι μεγάλο και οι εναλλακτικές επιλογές του Τζουλιάνι ήταν ένα στοιχείο που έδωσε την άνεση στον προπονητή του Ολυμπιακού να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη με σχετική άνεση ακόμα και αν όλες αυτές οι εναλλακτικές δώσουν το παρόν ταυτόχρονα.
Το θετικό στοιχείο για τον Ολυμπιακό σε αυτή την περίοδο είναι όχι μόνο ότι παίζει με τεράστια αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ιδίως μετά την κατάκτηση του Challenge Cup, αλλά ότι δείχνει να έχει φορμαριστεί στην κατάλληλη χρονική στιγμή. Μια σεζόν δεν είναι σπριντ αλλά μαραθώνιος και το βασικότερο είναι να είναι κανείς σε καλή κατάσταση στην τελική ευθεία. Ο ΠΑΟΚ είναι βελτιωμένος αλλά πρέπει να δείξει και αντοχή στην πίεση. Για να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής ο ΠΑΟΚ πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο δύο μεγάλων αντιπάλων, του Παναθηναϊκού και εν συνεχεία του Ολυμπιακού. Αυτό θέλει μεγάλη δύναμη και αντοχή. Λίγες μέρες έμειναν για την έναρξη των πλέι οφ και οι απαντήσεις αναμένεται να δοθούν στο τάραφλεξ.
