Η πορεία της Λαμίας, μέχρι στιγμής, δεν είναι το ίδιο σταθερή και αποτελεσματική με πέρυσι. Η ομάδα του Ηλία Αγγελή έχει συναντήσει δυσκολίες και μέχρι στιγμής βρίσκεται εκτός οκτάδας με την απόσταση ωστόσο από τον όγδοο Ηλυσιακό να είναι μόλις 3 βαθμοί.
Η προσθήκη της νεαρής και ταλαντούχας Τσιόγκα είναι ιδιαίτερα σημαντική και για τις δύο πλευρές. Από τη μία η Λαμία προσθέτει μια ικανή αθλήτρια στο ρόστερ του, μέλος της Εθνικής ομάδας και παρακαταθήκη για τη συνέχεια αφού αποτελεί ένα από τα μεγάλα ταλέντα της νέας γενιάς. Από την άλλη, η ίδια η Τσιόγκα θα έχει όλο το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται μια αθλήτρια με αυτά τα χαρακτηριστικά ώστε να παίξει και να γίνει ακόμα καλύτερη.
Η εθνική ομάδα γυναικών το περασμένο καλοκαίρι εμφανίστηκε πλήρως ανανεωμένη με πολλές rookie που όμως απέδειξαν στην πράξη ότι αξίζουν ευκαιρίες και προπάντων αξίζουν εμπιστοσύνη. Ο ΠΑΟΚ ήταν μια από τις ομάδες που τροφοδότησε σε μεγάλο βαθμό την εθνική ομάδα και μάλιστα όχι απλά με συμμετοχή των αθλητριών του αλλά με τις νεαρές αυτές παίκτριες να έχουν σημαντικό ρόλο. Το δίδυμο των κεντρικών, Τσιόγκα και Τερζόγλου, η λίμπερο Ξανθοπούλου αλλά και η Κυπαρίσση που εν τέλει αποχώρησε από το δικέφαλο μαζί με την απόκτηση της αρχηγού της εθνική Όλγας Στράντζαλη ήταν βασικά γρανάζια της ομάδας. Και μάλιστα αυτή η ομάδα κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα από τις πρώτες τέσσερις αναμετρήσεις.
Αν εξαιρέσουμε την Στράντζαλη που έχει βαρύ βιογραφικό και αξιοσημείωτη πορεία αλλά και την Ξανθοπούλου οι υπόλοιπες παίκτριες δεν κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Μάρκο Φενόλιο. Βέβαια, όταν ο ΠΑΟΚ πραγματοποιεί μια σεζόν με 12 νίκες σε 13 αγώνες και υπερέχει πλήρως των αντιπάλων του είναι παράλογο να μιλήσει κανείς για αποτυχία στο πλάνο του Φενόλιο ή για λανθασμένη τακτική. Ο Ιταλός κόουτς εμπιστεύεται πλήρως το δίδυμο Πολυνοπούλου-Μπλάνκο ως κεντρικές με αποτέλεσμα η Τερζόγλου και η Τσιόγκα να μοιάζουν παραγκωνισμένες και πλέον η τελευταία να αποχωρεί από την ομάδα.
Γενικότερα, υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις ξένες αθλήτριες ακόμα και όταν αυτές διανύουν περίοδο ντεφορμαρίσματος όχι μόνο στον ΠΑΟΚ αλλά σε όλο το ελληνικό βόλεϊ. Όπως αποδεικνύεται στην πράξη δεν υστερούμε σαν χώρα στα νέα ταλέντα καθώς ταλαντούχες αθλήτριες, αλλά και αθλητές, δε σταμάτησαν να εμφανίζονται. Στα χέρια του Μαρσέλο Αμποντάνσα φάνηκε ότι το ταβάνι είναι ψηλό ακόμα και για αδούλευτες αθλήτριες καθώς οι περισσότερες από τις διεθνείς του περασμένου καλοκαιριού δεν ήταν βασικές ούτε καν στους συλλόγους τους. Παρόλα αυτά όχι μόνο άντεξαν την πίεση αλλά πέτυχαν. Και αν θεωρήσουμε ότι όλα αυτά έγιναν με προπονητή τον Αμποντάνσα, έναν «μαέστρο» του γυναικείου βόλεϊ δε σημαίνει ότι με προπονητές μικρότερου βεληνεκούς οι αθλήτριες δε θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι καλό.
Το ζήτημα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο η έλλειψη ευκαιριών και εμπιστοσύνης προς την Τσιόγκα. Το ζήτημα είναι ότι οι γηγενείς πηγαίνουν πίσω σε προτεραιότητα καθώς οι ξένες και οι ξένοι αποκτούν αυτόματα προβάδισμα. Αν ανατρέξουμε στα ρόστερ των αντρικών και γυναικείων ομάδων της Volley League δύσκολα θα δούμε στα βασικά σχήματα ξένους να βρίσκονται στον πάγκο και να μην είναι βασικοί στις ομάδες τους. Αυτό έχει, βέβαια, μια εξήγηση η οποία λέει πως όταν υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις ξένων αποκτούνται παίκτες με αποκλειστικό σκοπό να ανεβάσουν το επίπεδο. Δεν είναι δυνατό, όμως, αυτό να τους δίνει ασυλία και να τους ορίζει ως αναντικατάστατους.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε όλοι μας τρίβαμε τα μάτια μας με την πορεία των εθνικών ομάδων και κυρίως με τη γυναικεία που είχε περισσότερα νέα πρόσωπα και μικρότερες σε ηλικία παίκτριες. Δεν αποκλείεται και στο σύντομο μέλλον να δούμε τις εθνικές ομάδες να φτάνουν ψηλότερα από όσο περιμένουμε και όχι μόνο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2023 αλλά σε βάθος χρόνου. Ο Έλληνας πετοσφαιριστής αξίζει προσοχής και εκτίμησης αρκεί να του τη δείξουμε. Και αυτό, στο τέλος τη ημέρας, μόνο καλό μπορεί να αποδειχθεί για όλους.
