Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού κόντρα στον Άρη είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό, την απόλυτη συγκέντρωση και προσήλωση. Η ομάδα του Γιάννη Τσαϊρέλη δεν έχει την ίδια δυναμική με πέρυσι αλλά ακόμα και έτσι, κυρίως μετά την ενίσχυσή της με νέα πρόσωπα, έχει βελτιωθεί και δείχνει καλύτερα στοιχεία σιγά σιγά. Αυτό φάνηκε κυρίως στο πρώτο σετ όταν και ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να χτίσει διαφορά και να ξεφύγει.
Όσον αφορά το παιχνίδι των κιτρίνων δεν είναι πρώτη φορά που βλέπουμε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Δηλαδή η Τσούμπα να αναλαμβάνει την συντριπτική πλειοψηφία των επιθέσεων και ουσιαστικά να κρίνει την αποτελεσματικότητα του Άρη. Είναι ενδεικτικό το ότι η Κενυάτισσα διαγώνια πήρε 41 επιθέσεις ενώ πέρα από την Καϊσέδο που πήρε 13 όλες οι υπόλοιπες παίκτριες της ομάδας είχαν μονοψήφιες επιθέσεις. Όσο να ‘ναι, αυτό κάνει το παιχνίδι μονοδιάστατο και προβλέψιμο και σε συνδυασμό με τη φθορά και την κούραση της Τσούμπα ο Άρης έχασε μεγάλο μέρος της δυναμικής του από το δεύτερο σετ και μετά.
Όταν μάλιστα ο αντίπαλος σερβίρει καλά και έχει συνέπεια στην υποδοχή είναι δύσκολο να αλλάξει η ροή του αγώνα. Η Παπαφωτίου, ως μια έμπειρη και ικανότατη πασαδόρος, αξιοποίησε απόλυτα την καλή υποδοχή. Όταν η τριάδα Ανάε, Γκρόθες και Ρόγκα έδινε ασφάλεια στην υποδοχή η Παπαφωτίου έπαιζε ξανά και ξανά με τις κεντρικές με αποτέλεσμα να έρχονται εύκολοι και ξεκούραστοι πόντοι. Η Μέντιτς αλλά κυρίως η Χατζηευστρατιάδου ανεβάζουν όλο και περισσότερο την απόδοσή τους δίνοντας σημαντική βοήθεια στην ομάδα από τη μπροστά ζώνη. Το παιχνίδι σε πρώτο χρόνο είναι κάτι που δίνει στον Παναθηναϊκό πολύτιμες λύσεις μειώνοντας τις ευκαιρίες για μπλοκ και εύκολες άμυνες από την άλλη πλευρά.
Αν λάβουμε υπόψιν την σταθερή και ουσιαστική παρουσία της Ανθούλη και της Ανάε ειδικά το τελευταίο δίμηνο ένας ενδιαφέρον παράγοντας για το παιχνίδι του τριφυλλιού είναι η Γκρόθες. Η Ολλανδέζα ανεβάζει ρυθμό όσο η σεζόν εξελίσσεται και αυτό έχει να κάνει κυρίως με την επίθεση. Η “Dutch Machine” δεν είχε ολιγωρία στην υποδοχή φέτος αλλά κυρίως στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν έκανε τη διαφορά στην επίθεση. Το τελευταίο διάστημα είναι αρκετά απελευθερωμένη και πιο ουσιαστική στην επίθεση. Αυτό δίνει την άνεση στον Παναθηναϊκό να βρίσκει ακόμα μια καλή επιλογή κυρίως όταν η ομάδα ψάχνει κάτι διαφορετικό.
Μπορεί το ροτέισον να μην άνοιξε πολύ αλλά ο Γιάννης Καλμαζίδης δείχνει να έχει διάθεση να αξιοποιήσει τα «όπλα» που έχει στη διάθεσή του με σύνεση και προσοχή. Δίνει ευκαιρίες στη Νικολογιάννη και αξιοποιεί ικανότητες της Μεταξά ψάχνοντας διάφορα tricks σε καταστάσεις που η ομάδα πρέπει να «ξεμπουκώσει». Κυρίως στο πρόσωπο, και όχι μόνο, της Νικολογιάννη βρίσκει μια ακραία με αθλητικότητα και καλά στοιχεία στην επίθεση κάτι που δεν μπορεί να μείνει αναξιοποίητο. Όταν μάλιστα θα έχει σε ετοιμότητα την Παλάσιο οι επιλογές θα είναι ακόμα περισσότερες και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.
Όλοι γνωρίζουν πως για να γίνουν υπερβάσεις και να έρθουν επιτυχίες χρειάζεται πίστη στο πλάνο αλλά κυρίως ότι χρειάζονται θυσίες. Ο κόουτς Καλμαζίδης έχει το χάρισμα να εμπνέει τις αθλήτριές του για αυτό το σκοπό και να μην υπάρχει η παραμικρή γκρίνια όταν κάποια θα πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της σε μια άλλη. Οι επόμενες εβδομάδες είναι γεμάτες ντέρμπι αλλά και δύσκολα ευρωπαϊκά παιχνίδια κάτι που σημαίνει ότι όλη η ομάδα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα. Ο Παναθηναϊκός βελτιώνεται σταθερά και η διάθεση ανεβαίνει όσο τα παιχνίδια αρχίζουν να… καίνε.
