MENU

Στην αρχή είναι κάτι τόσο απλό όσο ένα μπαλόνι. Η πρώτη επαφή κάθε παιδιού με το άθλημα – ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει, ακόμα κι αν ποτέ δεν ασχοληθεί με αυτό. Σκεφτείτε το, όμως: Όσο φυσική είναι η κίνηση να κλωτσήσεις το μανταρίνι που έχει πέσει στο πεζοδρόμιο, ή το κουκουνάρι που έχει πέσει στο χώμα, με την ίδια φυσικότητα στέλνεις πάλι προς τα πάνω το μπαλόνι, το οποίο η βαρύτητα τραβάει στη γη. Όσο απλό είναι στον παιδικό εγκέφαλο το ποδόσφαιρο, τόσο απλό είναι και το βόλεϊ. Στην πορεία είναι που προστίθενται οι δυσκολίες. Όπως σε όλα, άλλωστε. Χρειάζονται σωματικά προσόντα, χρειάζεται προπόνηση, χρειάζεται στην χειρότερη των περιπτώσεων, ένας φράκτης βρε αδερφέ. Και λίγη καλή παρέα, βρε αδερφέ.

Αδερφέ;

Α, εδώ είσαι. «Μαζί με τον Τέιλορ παίζαμε από παιδιά. Όπου βρίσκαμε φράκτη και όπου βρίσκαμε ένα σκοινί, τα χρησιμοποιούσαμε για φιλέ και παίζαμε ο ένας ενάντια στον άλλον». Ο Μπρέντεν είναι ο μικρός αδερφός του Τέιλορ. Είναι και ο μικρός αδερφός της Μπρίτνεϊ, αλλά κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για αυτή του την ιδιότητα. Το τρίτο παιδί του Στιβ και της Κίρα, το οποίο είχε πάρει απόφαση ζωής να ακολουθήσει το μεγάλο του αδερφό σε ό,τι εκείνος θα έκανε στη ζωή του. Και το ό,τι ήταν κυρίως το βόλεϊ. Σε κολέγιο, σε πανεπιστήμιο, στην Ιταλία, στην Πολωνία, στην Εθνική ομάδα, λίγο με το Κατάρ τα μπέρδεψε ο Μπρέντεν, αλλά και ο Τέιλορ τα μπέρδεψε λίγο με την απόφασή του να στραφεί στο beach volley, οπότε πάτσι τα αδέρφια.

«Πιστεύω ότι το «μικρός αδερφός του Τέιλορ» είναι απλά μια ταμπέλα που έχουν κολλήσει οι άνθρωποι στον Μπρέντεν, αλλά θα ήταν φαινόμενο ακόμα και αν δεν ήταν ο Τέιλορ στην εικόνα. Καταλαβαίνει ότι μερικά πράγματα έχουν έρθει σε εκείνον χάρη στο όνομα που κουβαλάει, αλλά του υπενθυμίζω συνέχεια ότι υπάρχουν πολλά «μικρότερα αδέρφια» εκεί έξω και δεν έχουν καταφέρει κάτι παρόμοιο. Έχει κάνει σκληρή δουλειά και η δουλειά ανταμείβεται», θα πει η Κίρα. Και η Κίρα ξέρει. Γιατί η μάνα ξέρει. Άσε, δε, που ήταν εκεί για να το δει με τα μάτια της…

Ο τρόμος του 12χρονου!

Η ιστορία δε διαφέρει από πολλές άλλες. Ο μικρός που ήθελε να παίξει βόλεϊ. Ο μικρός που ήθελε να ακολουθήσει τον αδερφό του. Ο μικρός που δεν έβρισκε ομάδα. Ο μικρός που αναγκάστηκε να παίξει με την ομάδα του αδερφού του. Ο μικρός που φοβήθηκε ότι θα του σερβίρουν το κεφάλι σε πιάτο για πρωινό! Ναι, κάπου εδώ η ιστορία αρχίζει και διαφέρει. Ο Μπρέντεν, γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1995, ήταν δέκα ετών. Ο Τέιλορ, γεννημένος τον Μάρτιο του 1992, σχεδόν 14ων. Η ομάδα του Τέιλορ έπαιζε σε ένα τουρνουά μακριά από την Καλιφόρνια, όπου η οικογένεια έμενε, και η αρχή ήταν ξεκάθαρη: Έπρεπε να πάνε όλοι μαζί. «Η λογική ήταν ότι ο Μπρέντεν θα έβαζε απλά μια εμφάνιση και θα καθόταν στον πάγκο», διηγείται η μητέρα του. Αμ, δε.

«Υπήρχε ένας παίκτης στην αντίπαλη ομάδα, ένας πολύ καλός παίκτης, ο οποίος έκανε συνεχόμενους άσους. Δεν υπήρχε κανένας να τον σταματήσει, ούτε καν ο Τέιλορ». Στο παιχνίδι δεν υπήρχαν άλλα τάιμ άουτ και ο προπονητής της ομάδας είχε μόνο μία επιλογή για να αλλάξει το ρυθμό στο ματς. «Γύρισε και είπε το όνομά μου», θυμάται ο Μπρέντεν. «Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι: Δεν πρόκειται να μπω εκεί μέσα εγώ. Αυτός ο τύπος σερβίρει πολύ δυνατά για μένα». Αλλά μπήκε. Και ο αντίπαλος κατευθείαν τον σημάδεψε  ̇λογικό, αφού ήταν ο μικρότερος και ο πιο μικρόσωμος στο γήπεδο. «Έκανα ιδανική υποδοχή, βγάλαμε την επίθεση και κερδίσαμε. Ήμουν τόσο μικρός. Δεν ήξερα καν τι να περιμένω από ένα ματς. Άρχισα και έκλαιγα!».

Κάπως έτσι δημιουργούνται οι μύθοι. Ο Μπρέντεν έκλαψε λίγο, αλλά έμεινε… Και συνέχισε να ακολουθεί τα βήματα του αδερφού του. Ούτε καν σκέφτηκε δύο φορές για το κολέγιο, στο οποίο θα φοιτούσε. Είχε δεχτεί προτάσεις για υποτροφία από μεγαλύτερα κολέγια: UCLE, USC, Στάνφορντ, αλλά η απόφαση ήταν ειλημμένη. Θα πήγαινε στην Γιούτα (σ.σ. ο Μπρέντεν είναι μορμόνος) και στο Brigham Young University. Εκεί όπου ο αδερφός του, αποφοιτώντας, ήταν πρώτος στις περισσότερες κατηγορίες, ερχόταν ακόμα ένας Σάντερ για να κάνουν το 1-2, σαν αγώνα μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πρώτος στα καρδιά, δεύτερος στα καρφιά. Πρώτος στους άσους, δεύτερος στους άσους. Εξάλλου, οι περισσότεροι θεωρούν ότι το παιχνίδι τους είναι εξαιρετικά όμοιο.

Η μάνα όχι. Γιατί η μάνα ξέρει…

«Πιστεύω ότι ο Τέιλορ ξεχώρισε άμεσα, γιατί ήταν σχετικά σύγχρονο το σπορ στο κολεγιακό επίπεδο. Όταν ήρθε η ώρα του Μπρέντεν, περίπου τέσσερα χρόνια μετά, ο ανταγωνισμός είχε μεγαλώσει. Ο Μπρέντεν είναι το ίδιο καλός με τον Τέιλορ. Κάποιες φορές μοιάζουν τόσο ίδιοι. Θα δούμε τον Μπρέντεν να κάνει μια επίθεση από την πίσω ζώνη και θα σκεφτούμε «Θεέ μου, αυτό ήταν ίδιο ο Τέιλορ». Αλλά έχουν διαφορές. Ο Μπρέντεν έχει καλύτερο έλεγχο της μπάλας και έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στην πάσα».

Οι μάρτυρες έρχονται και εκτός οικογενείας. «Ο Μπρέντεν δεν προσπαθεί να είναι ο αδερφός του. Τον αγαπάει και τον στηρίζει, αλλά θέλει να είναι ο εαυτός του και γι’ αυτό τον αγαπάμε», θα πει ο Ρέγιες, προπονητής του στο κολέγιο, μιλώντας και για την προσωπικότητα του παίκτη του. «Είναι βράχος. Σου δίνει την αίσθηση ότι έχει αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση, ακόμα κι αν δεν την έχει αντιμετωπίσει. Δε φοβάται τίποτα».

Και δε φοβήθηκε σε κανένα σημείο της καριέρας του. Δε φοβήθηκε στον φράκτη απέναντι στον αδερφό του, δε φοβήθηκε στα δέκα του χρόνια απέναντι στον τύπου που κέρδιζε το ματς με τους άσους του, δε φοβήθηκε στην ανταγωνιστική Ιταλία, στην Πολωνία, ούτε καν στο Κατάρ. «Ήθελα μια καινούργια εμπειρία και δεν είχα πάει ξανά στη Μέση Ανατολή. Με εξιτάρει να πρέπει να βγω από την ασφάλειά μου και να γνωρίζω νέες εμπειρίες», εξήγησε, ενώ κατορθώνει να το κάνει, χωρίς να χάσει την αίγλη και το όνομά του. Είναι, εξάλλου, μέσα στις κλήσεις που γίνονται για το καμπ της εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών σε σταθερή βάση. Το Κατάρ, όμως, ειδικά μετά το πέρας του μουντιάλ είναι old news. Και ο Μπρέντεν χρειαζόταν κάτι καινούργιο…

«Θεωρώ ότι αν δεν σπρώχνεις τα όριά σου, τότε ποτέ δε θα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όταν έρθει η επόμενη ευκαιρία για το βόλεϊ, θα την αρπάξω και θα βάλω το κεφάλι μου κάτω για να γίνω όσο καλύτερος μπορώ να είμαι».

Ήρθε! Εξάλλου, το λένε παντού στα ζώδια. Είναι η χρονιά του Αιγόκερου.

Η χρονιά του Αιγόκερου!