Κάθε κλήρωση συμπορεύεται με πολλά ερωτηματικά. Ερωτηματικά για το αν οι αντίπαλοι είναι βατοί ή δύσκολοι, ερωτηματικά για το τι μπορεί να μεσολαβήσει στους μήνες που μεσολαβούν αλλά και το βασικότερο ερωτηματικό για το ποιοι αθλητές θα είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση τότε. Ωστόσο πέρα από ερωτήματα υπάρχουν και δεδομένα και αυτά λένε πως οι γυναίκες θα αντιμετωπίσουν πέντε πολύ δυνατές και αξιόλογες ομάδες ενώ οι άντρες έχουν μια θεωρητικά πιο βατή κλήρωση που τους αφήνει παραθυράκια διάκρισης.
Επειδή ladies first ας ξεκινήσουμε με τις γυναίκες. Τουρκία, Γερμανία, Τσεχία, Αζερμπαϊτζάν και Σουηδία θα είναι οι αντίπαλοι της εθνικής μας σε έναν όμιλο που θα πραγματοποιηθεί στο Ντίσελντορφ. Η εξήγηση περί δυσκολίας του ομίλου είναι απλή. Η γηπεδούχος Γερμανία δεν έπαψε ποτέ να είναι ομάδα υψηλού επιπέδου, η Τουρκία είναι βασική διεκδικήτρια μεταλλίων είτε μιλάμε για Ευρωπαϊκά είτε για Παγκόσμια είτε για Ολυμπιακούς Αγώνες, το Αζερμπαϊτζάν είναι μια ισχυρή και πειθαρχημένη ομάδα ενώ η Σουηδία βασίζεται σε μια εκ των κορυφαίων αθλητριών της Ευρώπης την Ισαμπέλε Χάακ. Για την Τσεχία δε χρειάζεται πολύ ανάλυση αφού ο Γιάννης Αθανασόπουλος την έχει μετατρέψει σε μια ομάδα με αρχές που δίνει πάντα κάτι περισσότερο από το 100% των δυνατοτήτων της.
Η εις βάθος ανάλυση δεν έχει νόημα καθώς μιλάμε για ένα τουρνουά που θα πραγματοποιηθεί σε περίπου 10 μήνες. Παρόλα αυτά είναι δεδομένες οι δυσκολίες που θα βρει μπροστά της η εθνική γυναικών. Ο Μαρσέλο Αμποντάνσα έδειξε από την παρουσία του στην Ελλάδα ότι είναι πρόθυμος να δουλέψει μόνο με όσες αθλήτριες θέλουν να αφοσιωθούν πλήρως στην εθνική και δεδομένου ότι εισέπραξε αρκετά «όχι» από πρωτοκλασάτες παίκτριες είναι πολύ πιθανό να δούμε την ίδια βάση στο ρόστερ όπως και το περασμένο καλοκαίρι. Είναι αλήθεια πως η εθνική γυναικών απέδωσε περισσότερα από τα αναμενόμενα, οι αθλήτριες εξελίχθηκαν και με σκληρή δουλειά και υπομονή αυτή η ομάδα μπορεί να ανέβει σκαλοπάτια χτίζοντας κάτι καλό σε βάθος χρόνου.
Από την άλλη, οι άντρες θα βρεθούν στον Δ όμιλο του Ευρωβόλεϊ που θα πραγματοποιηθεί στο Τελ Αβίβ. Η γηπεδούχος ομάδα του Ισραήλ, η πανίσχυρη Γαλλία, η Ρουμανία, η Τουρκία και η Πορτογαλία θα είναι οι αντίπαλοι των Ελλήνων διεθνών. Ο Ενγκαπέ και η παρέα του θα ξαναβρεθούν στο δρόμο της Ελλάδας και ξεκάθαρα θα αποτελέσουν το μεγαλύτερο από τα εμπόδια που θα συναντήσει ο Μπονιφάντε και οι διεθνείς μας. Κατά τα υπόλοιπα μπορεί οι υπόλοιπες τέσσερις να είναι καλές ομάδες και με παραστάσεις από μεγάλες διοργανώσεις αλλά αυτό δε στερεί τα όνειρα των διεθνών μας.
Η εθνική ανδρών έχει το πλεονέκτημα, σε σχέση με αυτή των γυναικών, ότι δεν άλλαξε ριζικά. Αρκετά μέλη της εθνικής είναι ίδια με το 2019 και το 2021 με αποτέλεσμα να υπάρχει μπόλικη εμπειρία. Ενδεχομένως να υπάρχει και σχετικό… φρεσκάρισμα στο ρόστερ γιατί ποιος ξέρει ποιοι θα ξεχωρίσουν και θα διεκδικήσουν θέση στην εθνική ομάδα μέχρι τότε αλλά σίγουρα υπάρχει μια καλή βάση.
Σίγουρα το ότι θα δώσουν το παρόν για τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση οι εθνικές μας ομάδες είναι από μόνο του ένα σημάδι πως έχουμε ξεφύγει από τα χρόνια της αφάνειας. Βέβαια, η στασιμότητα δεν είναι κάτι θετικό και έτσι η πρόκληση για κάτι καλύτερο είναι αυτό που αναμένουμε από τις εθνικές μας ομάδες. Υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση μέχρι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όμως, και η προκλήσεις αυτές θα περιμένουν. Οι ομοσπονδιακοί προπονητές, παρόλα αυτά, έχουν ήδη αρχίσει να κρατάνε σημειώσεις και να κάνουν τα πλάνα τους και ας ελπίσουμε όλη αυτή η προσπάθεια να φέρει ξανά χαμόγελα για το ελληνικό βόλεϊ.
