Αν τύχει και βρεθείτε στην ίδια παρέα, μη θυμώσετε αν σας ρωτάει πολλά. Ο Θανάσης Ασπρούλιας παραδέχεται ότι το μεγαλύτερο κουσούρι που του έχει αφήσει η δημοσιογραφία είναι η περιέργεια, όμως κυνηγώ
ντας να ικανοποιήσει το δαιμόνιό του, έχει καταφέρει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του. Όπως να πάρει ταυτόχρονα συνέντευξη από το Νίκο Ζήση και τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ή να πετύχει τον Μίλαν Γιοβάνοβιτς στις Βρυξέλλες! Εκείνο που ουδέποτε κατόρθωσε να πετύχει ήταν εκείνους που τον χτύπησαν ένα βράδυ με την εντολή «μην γράφεις» και αν τελικά ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν στην Αθήνα ή όχι!
1. Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας σου;
«Στη ζωή ενός δημοσιογράφου που δεν είναι αυθεντικός ρεπόρτερ είδησης, αλλά περισσότερο κυνηγός των ελεύθερων θεμάτων, οι επιτυχίες δεν είναι δημοσιεύσιμες. Ο αναγνώστης διαβάζει το τελικό αποτέλεσμα και δε γνωρίζει πόσες δυσκολίες συνάντησε ο δημοσιογράφος για να δημοσιεύσει εν τέλει μία συνέντευξη, ή μία έρευνα. Ήταν τεράστια ανατριχίλα που ένιωσα με τον Νίκο Ζήση (τον οποίο θα ευχαριστώ για μία ζωή για την υπομονή που επέδειξε), όταν έτυχε σε μία αποστολή που είχα πάει στο Τρεβίζο για την καταγραφή του life story του Ελληνα γκαρντ, έτυχε να μείνω στο ίδιο ξενοδοχείο με την Γιουβέντους (αγωνιζόταν τότε στη Serie B). Στο ξενοδοχείο δεν είχε πρόσβαση κανείς, παρά μόνο οι ένοικοι.
Στην είσοδο υπήρχαν security παντού, ωστόσο ο Νικόλας με τον κάμεραμαν πέρασαν. Περιμέναμε και σκεφτόμασταν διάφορους τρόπους για να γίνει το τηλεοπτικό θέμα της χρονιάς. Η συνέντευξη δηλαδή του ασημένιου παγκόσμιου πρωταθλητή, Νίκου Ζήση, στον παγκόσμιο πρωταθλητή, και σκόρερ στον τελικό, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Μέχρι και τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού στο βόλεϊ, Λόλο Μπερνάρντι επιστρατεύσαμε, αλλά τζίφος. Μέχρι που μετά από ώρες αναμονής και σκέψης, με τον Νικόλα να είναι εκεί να κάθεται σε έναν καναπέ και να συγχρονίζεται με τον άγχος μου, ήρθε ο υπεύθυνος Τύπου της Γιούβε και μας ενημέρωσε ο Ντελ Πιερο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ήταν έτοιμος να μας υποδεχθεί. Ήταν το τηλεοπτικό θέμα της χρονιάς λόγω timing και συγκυριών και τόσο ο Νίκος όσο και εγώ υποκλιθήκαμε στο μεγαλείο του χαρακτήρα που έχει ο Μέγας Αλέξανδρος του ιταλικού ποδοσφαίρου, ο οποίος στο τέλος, υποχρέωσε on camera τον Νίκο Ζήση να του υπογράψει αυτόγραφο.
Επίσης, μπορώ να ξεχωρίσω τη συνέντευξη του Στεφάν Λάσμε, που μου χάρισε το βραβείο του ΠΣΑΤ. Κανείς δε γνωρίζει βέβαια, ότι ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που μου έβλεπε ο Λάσμε μπροστά του, ενώ δε θα ξεχάσω ποτέ ένα ταξίδι στη Λιέγη για τον Μίλαν Γιοβάνοβιτς, σε ένα ταξίδι, χωρίς καμία προσυνεννόηση, όπου το πρώτο μήνυμα που έλαβα ως απάντηση όταν προσπάθησα να τον προσεγγίσω ήταν. «Φίλε, σε λάθος άνθρωπο στέλνεις το μήνυμά σου. Δεν είμαι αυτός που ψάχνεις. Εγώ είμαι ένα τραβεστί που εργάζομαι στα προάστια της Λιέγης». Κρύος ιδρώτας με έλουσε. «Πάει στο διάολο η αποστολή» σκέφτηκα.
Φυσικά το τραβεστί ήταν ο αξιαγάπητος (και παικτάρα #na_ta_leme_kiayta) Μίλαν. Μετά από μία ημέρα επιστρέφαμε με τον αυτοκίνητο και το σοφέρ του στις Βρυξέλλες (ταξίδευε στο Βελιγράδι για να παίξει με την Εθνική Σερβίας), με το GOAL να δημοσιεύει μία τεράστια συνέντευξη του Μίλαν Γιοβάνοβιτς. Πως έγινε αυτό; Αφήστε, μην το ψάχνετε; Η καρδιά του κάθε δημοσιογράφου που ταξιδεύει σαν ταλιμπάν και χωρίς προσυνεννόηση το ξέρει!
2. Ποια είναι η μεγαλύτερη γκάφα που έχεις κάνει;
«Μπόλικες. Πριν από περίπου 8 μήνες είχε γράψει το GOAL και μάλιστα στον τίτλο ενός παιχνιδιού του Παναθηναικού για το ελληνικό πρωτάθλημα, «Τεστ ενόψει Μπαρτσελόνα», ενώ οι πράσινοι θα αγωνίζονταν εναντίον της Μάλαγα. Και ακόμα μία, όταν πήρα την ευθύνη να γράψω πρωτοσέλιδο θέμα, ότι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν στην Αθήνα (τις ημέρες που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό), ενώ στην πραγματικότητα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν ήρθε ποτέ. Αν σας έλεγαν όμως δύο διαφορετικοί άνθρωποι ότι τον είδαν στον αεροδρόμιο, τι θα κάνατε εσείς; Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Σάρας δεν μου μιλούσε για πολλά χρόνια».
3. Είσαι στη μακρά λίστα των δημοσιογράφων που έχουν δείρει ή απειλήσει ποτέ;
«Ναι. Μετά από τον δεύτερο αγώνα εντός έδρας του Παναθηναϊκού κόντρα στη Μακάμπι, το 2012, για τα πλέι οφς της Ευρωλίγκας, επιστρέφοντας σπίτι μου, δύο τύποι πάνω σε μηχανή με περίμεναν στην είσοδο του σπιτιού μου. Μόλις έκανα να βγάλω το κράνος, ο ένας μου την έπεσε, μου έριξε τρεις μπουνιές και φεύγοντας είπε: «Μην γράφεις».
4. Για ποιο κείμενο έχεις μετανιώσει;
«Για κανένα»!
5. Ποια είναι η δουλειά στην οποία θα ήθελες να επιστρέψεις ή να μην έχεις φύγει ποτέ;
«Γενικώς πιστεύω ότι στη ζωή κάθε εμπόδιο είναι για καλό και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό άνθρωπο, που σε μία πολύ δύσκολη χρονική στιγμή για τη δημοσιογραφία, δεν έχω μείνει άνεργος. Μου στοίχισε πολύ όταν δεν ανανεώθηκε η σύμβασή μου στην ΕΡΤ μετά από επτά χρόνια για λόγους που δεν έμαθα ποτέ. Ήταν ένα πεδίο έκφρασης η τηλεόραση κι ένιωσα να φεύγει η γη κάτω από το πόδια μου».
6. Σε ποια εποχή θα ήθελες να έχεις δουλέψει ή ποιο περιστατικό να έχεις καλύψει;
«Είμαι ευλογημένος κι έχω ζήσει τη χρυσή δεκαετία του ελληνικού αθλητισμού έχοντας εργαστεί (από κοντά ή μακριά) για όλα τα μεγάλα γεγονότα. Θα ήθελα να είμαι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ του 2006, στην Ιαπωνία, όπου δεν πήγα διότι ήταν η μοναδική χρονιά τότε, που δεν εργαζόμουν σε έντυπο Τύπο ή κάποιο σάιτ (λίγους μήνες πριν είχα παραιτηθεί από το Φίλαθλο για λόγους που γνωρίζουν οι συνάδελφοί μου και αρκεί αυτό)».
7. Έχεις αποκρύψει ποτέ είδηση και για ποιο λόγο; Θες να την αποκαλύψεις τώρα;
«Προφανώς κι έχω αποκρύψει ειδήσεις, όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, διότι στο δικό μας επάγγελμα ισχύει το: «Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται και πράγματα που δε γίνονται, αλλά λέγονται». Δε θα ήθελα να την αποκαλύψω, χωρίς να έχει όμως και ιδιαίτερη σημασία. Δεν επρόκειτο για κάποιο σούπερ αποκλειστικό».
8. Τι είναι εκείνο που σε γεμίζει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά;
«Η δημιουργία. Η έκφραση. Η εξοικείωση με την τεχνολογία. Η δημιουργία όμως, είναι αυτό που κρατάει πολλούς από εμάς στο χώρο του χειρότερου επαγγέλματος που θα μπορούσε να ακολουθήσει ένα παιδί τούτη τη στιγμή».
9. Ποιο κουσούρι ή ποια κακή συνήθεια σου έχει αφήσει η δημοσιογραφία;
«Οι ερωτήσεις. Όπου κι αν βρίσκομαι, με όποιον κι αν συζητώ, καταθέτω πολλές ερωτήσεις και πολλές φορές γίνομαι κουραστικός».
10. Ποια είναι για σένα τα συστατικά του δημοσιογραφικού DNA;
«Αξιοπρέπεια! Χαρακτήρας! Προσωπικότητα! Αν κάνω ποτέ παιδιά, θα ήθελα να είναι περήφανα για τον πατέρα τους, όχι για τα χρήματα που δεν έβγαλε, αλλά για το χαρακτήρα του ως δημοσιογράφος. Δε θα ήθελα ποτέ να βρεθεί κάποιος να τους πει ότι ο πατέρας τους ήταν γιουσουφάκι, οσφυοκάμπτης, λαμόγιο και δολοπλόκος ανάλογα με το προσωπικό συμφέρον του».
