Ελένη Μενεγάκη. Τέλη των 90s. Από το 1996 και μετά, μέχρι τα μέσα του 2000. Καλλιστεία ή, όπως έμειναν στην τηλεοπτική ιστορία, «Σταρ Ελλάς». Σ' εκείνο το τρίωρο (και βάλε) υπερθέαμα η «ωραία Ελένη» άλλαζε 20 φορέματα μεταξύ των τίτλων αρχής και του «ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑ!!!» της νικήτριας.
Μελβούρνη 2025, πρώτος αγώνας της σεζόν για την Φόρμουλα 1. Ξεκινήσαμε, πριν ανάψουν τα κόκκινα φώτα, με συνθήκες που παρέπεμπαν στον Νώε πριν επιβιβαστεί στην κιβωτό του, έπειτα βγήκε ήλιος, μετά ψιχάλες, εν συνεχεία πολλή βροχή, ύστερα συννεφιά, ήλιος με δόντια και πάλι από την αρχή. Αν μετρήσαμε σωστά, ο καιρός στο grand prix άλλαξε περισσότερα φορέματα απ' ό,τι η Μενεγάκη στα καλλιστεία.
Τι δεν άλλαξε ανεξαρτήτως συνθηκών; Ο πρωτοπόρος: Λάντο Νόρις στην αρχή, Λάντο Νόρις και στο τέλος.
Ο Βρετανός πιλότος της (πασιφανώς άπιαστης) ΜακΛάρεν εκκίνησε από την pole, δέχτηκε μία υποτυπώδη πίεση από Πιάστρι και Φερστάπεν στον παρθενικό γύρο του αγώνα, όμως μέχρι το μεσο συνέχιζε απτόητος την πορεία του.
Κάπου εκεί, όταν τον πλησίασε στο μισό δεύτερο ο team-mate του, τα team orders τον διατήρησαν στο 1 αν και ο Αυστραλός έμοιαζε ταχύτερος, και παρά το γεγονός πως ένα γλίστρημα 8 γύρους πριν το φινάλε έκανε όλη τη μηχανοκίνητη ζωή του να περάσει μπροστά από τα μάτια του, κατάφερε να πάρει την καρό σημαία- δικαίως, αν δούμε τη συνολική εικόνα.
Αυτή ήταν η 5η νίκη στην καριέρα του Νόρις, ο οποίος επιβεβαίωσε τα προγνωστικά που τον θέλουν πρώτο φαβορί για τον τίτλο και την ΜακΛάρεν την team to beat για τον ανταγωνισμό, που ήταν μπιτ για μπιτ αλλού σήμερα (ασχέτως που λόγω των απειράριθμων Α.Α. τερμάτισαν όλοι... κοντά).
Δεύτερος, πίσω από τον Νόρις, ήρθε ο Φερστάπεν. Ο Ολλανδός με το αγωνιστικό «καλημέρα» του 2025 μας υπενθύμισε άλλη μία φορά πως είναι σαν τους φόρους: δεν μπορείς να τον αποφύγεις με τίποτα.
Ο τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην εκκίνηση «άρπαξε» τον Πιάστρι κι ανέβηκε στο P2, έκανε ένα σπάνιο, για τα δεδομένα του, λάθος στο βρεγμένο και έπεσε τρίτος, όμως ήταν εκεί όταν ο Αυστραλός βγήκε εκτός πίστας (πριν επανέλθει με φοβερό τρόπο κι επιμονή στον αγώνα) και πήρε ό,τι καλύτερο μπορούσε δεδομένης της δυναμικής της Ρεντ Μπουλ.
Οι Ταύροι είναι εμφανώς πίσω από την ΜακΛάρεν στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά έχουν την ευτυχία να διαθέτουν στις τάξεις τους εκείνον που τους δίνει φτεράαα.
Το βάθρο συμπλήρωσε- αθόρυβα, κατά την προσφιλή του συνήθεια- ο Τζορτζ Ράσελ. Ο πιλότος της Μερσέντες απέφυγε, εν αντιθέσει με σχεδόν όλο το υπόλοιπο γκριντ, τα λάθη, ήταν εκεί για ν' αρπάξει τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν και από το... πουθενά έκανε δική του μία τρίτη θέση που είναι άκρως κολακευτική για την Μερσέντες.
Αν βάλει κανείς στην εξίσωση (πρωτοβάθμια, ελπίζουμε, ήμασταν της θεωρητικής εμείς δεν ξέρουμε από αυτά) και την 5η θέση του Αντονέλι που ήταν ο μόνος ρούκι στον οποίον δεν έπιασαν τα θέλγητρα του τοίχου κι έμεινε στο grand prix, το πρόσημο για τα «Ασημένια Βέλη» ήταν σίγουρα θετικό.
Ο Άλμπον τρύπησε το ταβάνι της Ουίλιαμς με την 4η θέση του (τερμάτισε 5ος, αλλά η ποινή 5 δευτερολέπτων που «έφαγε» στον τελευταίο γύρο ο Αντονέλι του έδωσε τη δυνατότητα να τον «προσπεράσει») και μαζί με τον 6ο Λανς Στρολ και τον 7ο Νίκο Χούλκενμπερκ πρέπει να ήταν οι πιο ευτυχισμένοι οδηγοί της οικουμένης σήμερα.
Αν έχετε φτάσει ως εδώ χωρίς να είδατε τον αγώνα κι αναρωτιέστε τι στο καλό κάνει ο γράφων και δεν αναφέρει μετά από 500 λέξεις τη Φεράρι, υπήρχε λόγος: η Σκουντερία ήταν πιο νερόβραστη κι από μακαρόνι που 'χει μπει σ' ελαττωματική κατσαρόλα, πήγε για την κίνηση-ματ μετά το τελευταίο Safety Car όμως της γύρισε μπούμερανγκ το ότι δεν έβαλε άμεσα τους δύο πιλότους της για τα ενδιάμεσα, κι εν τέλει ο Λεκλέρκ τερμάτισε 8ος, την στιγμή που το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Χάμιλτον «συνοδεύτηκε» από μία χορταστικότατη 10η θέση κι έναν ολόκληρο βαθμό.
Ανάμεσα στα δύο μονοθέσια της ιταλικής ομάδας σφήνωσε ο Πιάστρι, που από κει που είχε βλέψεις νίκης στην πατρίδα του ήρθε 9ος και λέει «πάλι καλά» σε σπαστά ελληνικά, μιας και φαινόταν πως θα εγκαταλείψει τον αγώνα όταν βγήκε, όπως είπαμε και πιο πάνω, εκτός πίστας.
Στα αξιοσημείωτα του αγώνα οι...στούκες: ο Χατζάρ (στον γύρο σχηματισμού!) άνοιξε τον χορό, ακολούθησαν όλοι οι ρούκι πλην Αντονέλι, ενώ το μενού είχε και Σάινθ και Αλόνσο που δεν απέφυγαν το τρυφερό τετ α τετ με το σκυρόδεμα.
Το πρώτο grand prix της σεζόν πέρασε, λοιπόν, στην ιστορία. Τα πράγματα- αν κρίνουμε από την χαοτική Αυστραλία- προμηύονται λαμπρά, όμως ξέρετε τι λένε για την Φόρμουλα 1, έτσι; Είναι σαν τα ελληνικά καλλιστεία.
Πολλά τα όμορφα κορίτσια, όμως στο τέλος ένας θα πάρει σπίτι του το στέμμα...
Βαθμολογία οδηγών
1) Νόρις 25
2) Φερστάπεν 18
3) Ράσελ 15
4) Άλμπον 12
5) Αντονέλι 10
6) Στρολ 8
7) Χούλκενμπεργκ 6
8) Λεκλέρκ 4
9) Πιάστρι 2
10) Χάμιλτον 1
11) Γκασλί 0
12) Τσουνόντα 0
13) Οκόν 0
14) Μπέρμαν 0
Βαθμολογία κατασκευαστών
1) ΜακΛάρεν 27
2) Μερσέντες 25
3) Ρεντ Μπουλ 18
4) Ουίλιαμς 12
5) Άστον Μάρτιν 8
6) Σάομπερ 6
7) Φεράρι 5
8) Αλπίν 0
9) Ρέισινγκ Μπουλς 0
10) Χάας 0
