Γκρι φόρμα. Πάνω-κάτω, ελαφρώς φθαρμένη. Κιτς κόκκινη κορδέλα στο μαλλί. Στα πόδια σταράκι, γιατί αν δεν ενδείκνυται το σταράκι με το μηδενικό κράτημα στους αστραγάλους για να τρέξεις στο τσιμέντο, τότε ποιο; Εννοείται άσπρη κάλτσα ν’ αχνοφαίνεται για ν’ απογειώνει την όλη αμφίεση, που αποτελεί την επιτομή του κακού γούστου.
Και πάμε: τρέξιμο (με μπαντάζ στα χέρια, γιατί μπορεί να πετύχεις σε κάναν πάγκο της λαϊκής τον Απόλλο Γκριντ), περισσότερο τρέξιμο, ασύλληπτα πολύ τρέξιμο και κόσμος να τον ακολουθεί. Πολύς κόσμος, μέχρι το ονειρώδες φινάλε της σκηνής υπό τους ήχους του ανυπέρβλητου Μπιλ Κόντι, με το κοινό να παραληρεί ευτυχισμένο.
Το συγκεκριμένο καρέ από το Ρόκι 2 μοιάζει σε πάρα πολλά με το τέλος του grand prix της Σιγκαπούρης: ο Κάρλος Σάινθ μόλις έχει βάλει τέλος στο πρωτοφανές σερί των 15 νικών της Ρεντ Μπουλ και βγαίνει από το μονοθέσιό του, με το αλαλάζον πλήθος να τρέχει πίσω του και να τσιρίζει λυτρωτικά που επιτέλους λύθηκαν τα μάγια και οι Ταύροι δεν είδαν ξανά πρώτοι την καρό σημαία. Το φιλοθεάμον κοινό από το σπίτι επίσης πανηγυρίζει που απόλαυσε έναν ανταγωνιστικό αγώνα μετά τον Μεσαίωνα και που η Φόρμουλα 1 «επέστρεψε».
Και κάπου εκεί άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα: η (καλοδεχούμενη, από κάθε άποψη, για το σπορ) νίκη της Φεράρι και, κυρίως, η εικόνα των Ρεντ Μπουλ οδήγησαν τους θεατές στο να εξάγουν μια σειρά από συμπεράσματα που είναι πιο σαθρά κι από την ξύλινη αποβάθρα του Baywatch, εκείνη που χτυπούσε το κύμα για 11 σεζόν.
«Η FIA έχει τιμωρήσει σιωπηρά την αυστριακή ομάδα γιατί έκλεψε το 2021 και τώρα το πληρώνει», «Η Ρεντ Μπουλ την πάτησε με την “Τεχνική Οδηγία 018 για τις ευέλικτες αεροτομές” που της έκοψε τη φόρα και τώρα οριακά είναι καλύτερη από την Άλφα Ρομέο», «Η Φεράρι επέστρεψε για τα καλά κι από δω και πέρα το μενού θα έχει βίτσα», «Πάντως ρε παιδιά, τι γκομενάρα η Πάμελα Άντερσον με το κόκκινο μαγιό, ε;» (αυτός ο τελευταίος διαβάζει ελαφρώς αργά κι έχει μείνει μια παράγραφο πίσω).
Ποια είναι η σύντομη απάντηση στις ανωτέρω τοποθετήσεις; Θα μπορούσε να είναι αυτό που φημολογείται πως είπε ο Θεός στον Αδάμ όταν δημιούργησε την Εύα: «Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι».
Η λίγο πιο μακροσκελής; Ας το πάρουμε, φτάνοντας στο μέσο του κειμένου, από την αρχή: η- αίφνης «πολυθρύλητη»- TD018 είναι αδύνατον να επηρέασε σε τόσο καθοριστικό βαθμό είτε θετικά (Φεράρι/Μερσέντες) είτε αρνητικά (Ρεντ Μπουλ) τις ομάδες, σε σημείο που το εξωφρενικό προβάδισμα του Φερστάπεν (κατά βάση) και του Πέρεζ να εξαλείφθηκε από τον έναν αγώνα στον άλλο και, μάλιστα, μεσούσης της περιόδου.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως ο Κρίστιαν Χόρνερ προσφάτως είχε δηλώσει ότι η συγκεκριμένη οδηγία δεν επηρεάζει καθόλου την Ρεντ Μπουλ- και, πιστέψτε μας, ο Χόρνερ θα γκρίνιαζε περισσότερο κι από μαμά που ο γιος της πατάει στο σημείο που μόλις έχει σφουγγαρίσει αν πράγματι η αυτή αλλαγή «τσάκιζε» την ομάδα του.
Για τις θεωρίες συνωμοσίας περί σιωπηρής τιμωρίας και «σβησίματος» των πρωταθλητών, ειδικά τώρα που είναι μια ανάσα από το να εξασφαλίσουν και μαθηματικά τους δύο φετινούς τίτλους, δεν αξίζει να επεκταθεί κανείς παραπάνω, μιας και είναι μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου κι από το να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι λέει Έλληνας τράπερ όταν έχει ενεργοποιήσει το Autotune.
Η Μερσέντες, η Φεράρι (ανεξαρτήτως του τι λένε οι αιωνίως απαιτητικοί οπαδοί της) και η ΜακΛάρεν έχουν κάνει αδιαμφισβήτητα βήματα μπροστά- συμφωνούμε εδώ-, ενώ, για να καλύψουμε όλο το φάσμα των τοποθετήσεων, αποτελεί αναντίρρητη αλήθεια πως η Πάμελα Άντερσον ήταν σκέτη κα…λλίπυγος στο Baywatch.
Αν, ωστόσο, εξετάσουμε ενδελεχώς την εμφάνιση των Ρεντ Μπουλ στην Μαρίνα Μπέι, αφήνοντας στην άκρη τον wow factor που δεν ήταν άλλος από την «αποτυχία» τους να κάνουν το 15/15 φέτος, θα δούμε ότι αυτή η αδήριτη ανάγκη του μέσου οπαδού να δει ανταγωνιστικά grand prix- που «μεταφράστηκε» σε βεβαιότητα πως οι πρωταθλητές τελείωσαν- μάλλον προκάλεσε εθελούσια τύφλωση σε πολύ κόσμο.
Γιατί, πολύ απλά, οι Ρεντ Μπουλ δεν ήταν και τόσο αργές στην Σιγκαπούρη. Σε μια πίστα που έχουν δηλώσει πολλάκις πως δεν τους ταιριάζει ούτε λίγο (σιρκουί πόλης, μην ξεχνάμε...) και ότι περίμεναν εκ των προτέρων πως θα ζοριστούν αρκετά, το τρίτο κομμάτι του αγώνα τους ήταν αρκούντως εντυπωσιακό.
Ο Μαξ, με φρέσκα ελαστικά, άρχισε να γράφει ταχύτερους γύρους, σε κάποια φάση έφτασε να είναι πάνω από 1.5 δευτερόλεπτο πιο γρήγορος από Σάινθ και Νόρις (που, δεκτόν, είχαν φθαρμένη γόμα, αλλά και πάλι…) και εκμεταλλευόμενος την εγκατάλειψη του Ράσελ τερμάτισε εν τέλει 5ος (8ος ήταν ο Πέρεζ).
Αν συνυπολογίσουμε πως η Ρεντ Μπουλ στάθηκε άτυχη για πρώτη φορά μετά τη γαλλική Επανάσταση με το Αυτοκίνητο Ασφαλείας (όταν και όλοι άλλαξαν γρήγορα λάστιχα χάνοντας ελάχιστο χρόνο, αλλά η ίδια φορούσε σκληρή γόμα και δεν μπορούσε να μπει τόσο νωρίς γιατί θα αναγκαζόταν μετά να κάνει δύο πιτ), τότε, τηρουμένων των αναλογιών, δεν τα πήγε άσχημα. Υπό συνθήκες θα μπορούσε να κυνηγήσει ακόμα και το βάθρο.
Στο υποθετικό σενάριο, λοιπόν, πως είχαμε μπροστά μας τον Τειρεσία και του ζητούσαμε να μασήσει κάνα φύλλο από εκείνα τα καλά της Πυθίας και να μας πει τι βλέπει (μεταφορικά προφανώς, ο άνθρωπος ήταν τυφλός) για το εγγύς μέλλον, ποντάρουμε τα λεφτά μας στο ότι θα τασσόταν υπέρ της άμεσης ανάκαμψης του Μαξ.
Ναι, συμφωνούμε: η κατάσταση στην Ρεντ Μπουλ στην Σιγκαπούρη ήταν κομματάκι θολή, όπως μαρτυρά και η κάτωθι φωτογραφία:
Η Ιαπωνία, όμως, είναι μία εντελώς διαφορετική κατάσταση. Μην εκπλαγείτε αν ο Ολλανδός πατήσει εκ νέου το τούρμπο και χαθεί στο βάθος, κλειδώνοντας και επισήμως το 3ο του παγκόσμιο πρωτάθλημα, κάτι που θα επιβεβαιώσει πως η κυριαρχία των Ταύρων όχι απλά δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, αλλά το 2024 θα εκκινούν πάλι από την pole position στη μάχη του πρωταθλήματος.
Παρά το γεγονός πως το σπορ πλήττεται όταν κερδίζει συνεχώς ο ίδιος, η Ρεντ Μπουλ (θα) είναι το φαβορί και οι υπόλοιποι τα αουτσάιντερ, που θα κυνηγούν το μίνι θαύμα.
Θα επιχειρήσουν, δηλαδή, αυτό που κατάφερε στο δικό του σπορ ο τύπος από την Φιλαδέλφεια με την κακόγουστη φόρμα.
Μόνο που «Ρόκι» δεν βγαίνουν και τόσο συχνά.
Τι, βγαίνουν;
