Για πολλούς φίλους του αθλητισμού η χειροπάλη ενδεχομένως να μην είναι τόσο δημοφιλής και γνωστή. Αντιθέτως, ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος έχει φροντίσει με τις διακρίσεις του να καταστήσει την Ελλάδα μία σημαντική δύναμη στον κόσμο του αθλήματος. Πρόκειται άλλωστε για τον εν ενεργεία παγκόσμιο πρωταθλητή στη χειροπάλη, στην πρόσφατη διοργάνωση που διεξήχθη στη Βουδαπέστη.
Με την ιδιότητα και του Προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χειροπάλης, ο δυνατότερος Έλληνας αποκαλύπτεται με σεμνότητα στο SDNA για το «μπρα ντε φερ» που συνεχώς κερδίζει σε δημοτικότητα, αναφέρεται στις προσωπικές του επιδόσεις και την αγάπη του για το σπορ, ενώ εκφράζει και το παράπονό του για την Πολιτεία που απουσιάζει.
-Αν και είχατε δεκάδες διακρίσεις και μετάλλια στο χώρο της Άρσης Βαρών, το άθλημα της χειροπάλης είναι αυτό που τελικά σας κέρδισε.
«Πράγματι, μετά την ενασχόλησή με την ελληνορωμαϊκή πάλη, ξεκίνησα από ηλικία 13 ετών στην Άρση Βαρών και άμεσα προωθήθηκα στην Εθνική ομάδα Παίδων-Ελπίδων. Κατέκτησα πανελλήνια και διεθνή τουρνουά, άδεια ασκήσεως επαγγέλματος δίπλωμα, προπονητή.
Ωστόσο, μέσα μου με «έτρωγε» κάτι, είχα ένστικτο πως μπορούσα να διακριθώ στο 'μπρα ντε φερ'. Άλλωστε κέρδιζα παιδιά της ηλικίας μου, είχα μεγάλες παλάμες και σε συνδυασμό με το αισθητήριο που είχα αποφάσισα να το ψάξω περισσότερο.
-Οι διακρίσεις σας πολλές και η καταξίωση δεδομένη. Ευρωπαϊκοί και Παγκόσμιοι Τίτλοι και με τα δύο χέρια.
«Στο τελευταίο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης κατέκτησα την πρώτη θέση στην κατηγορία των 100 κιλών με το δεξί χέρι. Είχαν προηγηθεί η δεύτερη και η τρίτη θέση σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένας ακόμα παγκόσμιος τίτλος στη Μαλαισία και την Κουάλα Λουμπούρ αυτή τη φορά με το αριστερό χέρι.
Όσον αφορά το θέμα του χεριού και το γεγονός πως κέρδισε τίτλο με διαφορετικό, είναι ζήτημα τύχης. Μπορεί να αντιμετωπίσεις αντίπαλο καινούριο που εμφανίστηκε πρώτη φορά και έχει ιδιαίτερο χάρισμα».
-Υπήρχαν οι προϋποθέσεις και η οργάνωση για να ασχοληθείτε με το χώρο;
«Στην Ελλάδα υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν παρουσία αλλά όχι ενεργά, αν και το 1989 είχε πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το 1998 που προσπάθησα να μπω στο 'μπρα ντε φερ' ήρθαν τα διεθνή τουρνουά και τα μετάλλια ο κόσμος ήρθε κοντά και το 'αγκάλιασε' ζεστά. Πλέον το 'armrestling' είναι σε αρκετά καλό επίπεδο για τη χώρα, έχει ανέβει και είναι διανθισμένο».
-Αυτή η δημοφιλία που απολαμβάνει το σκορ πώς εξηγείται;
«Είναι ένα άθλημα με συναγωνισμό, στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί και άνθρωπος ο οποίος εργάζεται. Είναι θετικό το ότι γυμνάζεις όλο το κορμί και τη μέση, όμως το κύριο βάρος πέφτει στα χέρια, συνεπώς περιορίζεται κάπως η κόπωση.
Εξίσου σημαντικό το γεγονός πως δεν υπάρχει όριο ηλικίας. Μπορεί κάποιος ακόμα και στα 67 του χρόνια να ασχοληθεί με το 'μπρα ντε φερ'. Αρκεί να έχεις καλή φυσική κατάσταση. Άλλωστε υπάρχουν πολλές κατηγορίες συμμετοχής για κάθε περίπτωση».
-Απαιτείται ιδιαίτερη προπόνηση για να μπορέσει να σταθεί κάποιος σε ανταγωνιστικό επίπεδο;
«Χρειάζεται προπόνηση με ιδιαίτερα βάρη, όχι τα γυμναστικά. Με χοντρές λαβές για να μην 'κλείνουν' τα χέρια. Έτσι γυμνάζεται η τελευταία φάλαγγα των χεριών. Φυσικά, θέλει και προπόνηση και πάλη με αντίπαλο στο τραπέζι όπου μαθαίνει τεχνικές, 'σκληραίνουν' οι τένοντες, βελτιώνονται τα αντανακλαστικά.
Βέβαια, είναι πολλές οι περιπτώσεις που κάποιοι αθλητές έχουν χαρισματική νευρομυϊκή συναρμογή και όσο καλός και αν είσαι, παίζεις με αντίπαλο 'ταλέντο της φύσης'».
-Οι κανόνες της χειροπάλης; Έχουν 'χαλάσει' φιλίες για παρατυπίες στο 'μπρα ντε φερ'.
«Αρχικά ο διαιτητής στήνει σε ευθεία τους δύο παίκτες. Μόλις δώσει το σύνθημα όλα επιτρέπονται. Βέβαια απαγορεύεται να σηκωθεί ο αγκώνας από το τραπέζι και να ακουμπήσει ο ώμος, ωστόσο η άποψη πως δεν πρέπει να λυγίζει ο καρπός είναι λάθος.
Το να 'σπάσεις' τον καρπό του αντιπάλου είναι ουσιαστικά ο στόχος στον αγώνα. Εκεί φαίνεται η διαφορά δυναμικού, το να 'σπάει' ο καρπός σημαίνει ότι κάποιος άλλος σε έλκει. Αυτό θα σε διακρίνει στην τελική».
-Η Πολιτεία στην προσπάθειά σας αυτή είναι αρωγός;
«Δυστυχώς τα πάντα φθίνουν όσον αφορά την συνδρομή της Πολιτείας σε όλα τα αθλήματα. Προσπαθεί να συγχωνεύσει κατηγορίες για να περιορίσει τα κόστη. Την ίδια στιγμή γίνεται προσπάθεια να ενταχθεί στα Ολυμπιακά Αθλήματα η χειροπάλη.
Οι συνθήκες όμως είναι δύσκολες. Οι αθλητές πληρώνουν οι ίδιοι για τα εισιτήρια. Μάλιστα, πολλές φορές δεν υπάρχουν καν τα μετάλλια, που ειδικά για τα παιδιά έχουν μεγάλη αξία, με αποτέλεσμα να βάζουμε εμείς από την τσέπη μας τα χρήματα για να τα αγοράσουμε».