MENU

Ο παλαιστής του Εθνικού ΓΣ, με μία νίκη σε δύο αγώνες βρέθηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου των νικητών της κατηγορίας των 75 κιλών ελληνορωμαϊκής, ωστόσο όπως παραδέχθηκε στις δηλώσεις του αμέσως μετά την απονομή «στην αναμέτρηση απέναντι στον Τσέχο Νόβακ ένοιωσε να του… κόβεται η ανάσα.

«Στο ματς απέναντι στον Νόβακ, αν και είχα πλεονέκτημα με το τέλος της πρώτης περιόδου, ένοιωθα να μένω από ανάσες. Η παρουσία μου στη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας με έχει αφήσει αρκετά πίσω από προπονήσεις, με αποτέλεσμα να κουραστώ πάρα πολύ στο εναρκτήριο ματς του τουρνουά. Αν είχα μεγαλύτερη αντοχή, ξέρω ότι θα μπορούσα να διεκδικήσω κάτι καλύτερο από την 3η θέση», είπε ο Γιώργος Πρεβολαράκης, ο οποίος δεν έκρυψε ότι από τα… πόδια των συναθλητών του λείπουν αγωνιστικές εμπειρίες. «Η εθνική ομάδα με προετοιμασίες στο εξωτερικό και πολλά τουρνουά θα μπορούσε να βρίσκεται στα μετάλλια σε κάθε διοργάνωση. Αναγνωρίζουμε ότι είναι δύσκολες εποχές, όμως εάν θέλουμε ο ελληνικός αθλητισμός να έχει διακρίσεις, θα πρέπει να υπάρξει η κατάλληλη βοήθεια από την Πολιτεία. Όλα τα παιδιά έχουν ταλέντο και όρεξη γι` αυτό που κάνουν, όμως δεν έχουν στη στήριξη που απαιτείται». Για τον Γιώργο Πρεβολαράκη επόμενος στόχος «είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα που θα γίνει τον Μάρτιο. Μετά βλέπουμε…»

Ο Παναγιώτης Χεριστανίδης, ο οποίος ήταν ο υπεύθυνος προπονητής της ελληνικής ομάδας στο Παρίσι, τόνισε ότι «οι διαφορές ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους παλαιστές είναι μικρές. Αυτό που λείπει από τα δικά μας παιδιά είναι αγωνιστικές εμπειρίες και εικόνες. Πρέπει η Πολιτεία να δώσει την απαιτούμενη βοήθεια στην ομοσπονδία, ώστε αυτή με τη σειρά της να επενδύσει στη νέα γενιά. Και στο Παρίσι φάνηκε ότι από τους αθλητές μας λείπει η εμπειρία. Φάνηκε πεντακάθαρα στον αγώνα του Ξενίδη αλλά και σε αυτόν του Τσεκερίδη. Κάποια από αυτά τα παιδιά μπορούν να διακριθούν τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, αρκεί να έχουν στήριξη με προπονητικά καμπ και κάποια διεθνή τουρνουά μέσα στη χρονιά. Αν προσεχθούν αυτά τα παιδιά μήνα με το μήνα θα γίνονται καλύτερα».

Πρεβολαράκης: «Ένοιωθα να μένω από ανάσες...»