Ο Απόστολος Τσιτσιπάς, προπονητής του 19χρονου τενίστα, μας μίλησε για την εξέλιξη του γιου του, τα όνειρά του για εκείνον και τις αλλαγές που έχει δει πάνω του μετά τις τεράστιες επιτυχίες του.
Θεωρεί, μάλιστα, ότι ο νεαρός αθλητής μπορεί να γράψει τη δική του ιστορία στο άθλημα, ανεβαίνοντας στη κορυφή του κόσμου!
Αναφέρθηκε ακόμα στη σχέση του Στέφανου με την ακαδημία Μουράτογλου, στα πλάνα μετακόμισης ολόκληρης της οικογένειας, αλλά και στη θέση που κατέχει το τένις στην Ελλάδα.
- Περιμένατε ότι θα γινόταν τόσο γρήγορα αυτό το «μπαμ» του Στέφανου;
«Σίγουρα το περιμένεις, αλλιώς δεν επιλέγεις να παίξεις σε όλα αυτά τα μεγάλα τουρνουά. Και ο Στέφανος έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι ένας αθλητής που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει το μεγάλο άλμα και να φτάσει στα υψηλά σκαλοπάτια του τένις».
- Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ταυτόχρονα πατέρας του και προπονητής του; Ή μήπως είναι πιο εύκολο;
«Αρχικά είμαι πατέρας, ξεκινάμε από εκεί. Ο Στέφανος είναι γιος μου, έτσι ξεκινήσαμε, όχι σαν προπονητής του. Κάποια στιγμή έτυχε λόγω του επαγγέλματος να γίνω και προπονητής του. Λόγω των συνθηκών, που δεν υπήρχε η δυνατότητα να ταξιδέψει με άλλους ανθρώπους, ταξίδεψα μαζί του και έγινα προπονητής και στα ταξίδια του. Νομίζω ότι αυτό είναι πιο σημαντικό, να είσαι προπονητής στα ταξίδια. Αυτή η καθημερινότητα που περνάς με το παιδί σου μέσα από τα ταξίδια είναι εντελώς διαφορετική από το να είσαι απλά προπονητής σε έναν όμιλο και να κάνει προπόνηση ο γιος σου εκεί».
- Ως πατέρας, όμως, είναι πιο εύκολο να του πεις και μια κουβέντα παραπάνω, να του κάνεις μια παρατήρηση;
«Είναι και εύκολο και δύσκολο. Νομίζω ότι στα πρώτα στάδιά μας ήταν πιο εύκολο, διότι ο Στέφανος δεν αντιδρούσε, άκουγε πολύ περισσότερο, ανταποκρινόταν στα περισσότερα πράγματα. Σήμερα που έχει μεγαλώσει πια, αντιδράει και έχει τη δική του γνώμη και προφανώς πρέπει πάντα να πηγαίνουμε με τη δική του γνώμη. Αυτό είναι καλό γιατί όλα αυτά τα χρόνια έμαθε να ακούει, έμαθε να συνεργάζεται μαζί μου και είναι τώρα πολύ πιο εύκολο να συνεργαστεί με τους άλλους ανθρώπους, την υπόλοιπη ομάδα. Όλοι μου λένε πόσο σπουδαίος μαθητής είναι και κατά τη δική μου γνώμη, από τη δική μου εμπειρία από τα χρόνια στην προπονητική, ίσως είναι ο καλύτερος μαθητής που είχα. Ένας προπονητής ή ένας δάσκαλος θέλει να έχει έναν μαθητή που να έχει όνειρα, να έχει βλέψεις, να θέλει να φτάσει ψηλά. Να ματώσει για αυτό. Και αυτό δεν είναι εύκολο να το βρεις. Και πόσο μάλλον όταν είναι γιος σου. Αν εγώ κατάφερα να εμπνεύσω κάτι σε αυτό, ίσως είναι το μόνο σοβαρό πράγμα που έχω πετύχει. Τα υπόλοιπα έτσι κι αλλιώς θα τα πετύχαινε, είτε μαζί μου είτε με άλλους προπονητές, με άλλη ομάδα».
«Ήταν πάντα μοναχικό παιδί»
- Εσείς πότε είδατε ότι έχει το ταλέντο να πάει πολύ μακριά;
«Δεν είμαι επαγγελματίας scout. Ως ένας προπονητής που έχω ασχοληθεί με παιδιά αγωνιστικού επιπέδου, πάντα όταν έβλεπα ένα παιδί να έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα σε κάποιο άθλημα, έλεγα αυτός είναι καλός στο τρέξιμο, στην ταχύτητα ή αυτός έχει αλτικότητα μπορεί να παίξει βόλεϊ ή μπάσκετ, ή αυτός έχει σωματικά προσόντα για να παίξει τένις. Ο Στέφανος έδειξε ότι είχε σωματικά προσόντα. Ότι είχε αθλητικά προσόντα. Γι' αυτό έκανε και πολλά αθλήματα. Αλλά το να πεις ξεχωριστά για κάποιο συγκεκριμένο άθλημα, δεν μπορείς. Ειδικά στα πρώτα στάδια, μέχρι τα 10, τα 11, τα 12. Ο ίδιος επέλεξε στα 10 του να ασχοληθεί περισσότερο με το τένις. Του άρεσε πολύ να αγωνίζεται, να παίρνει μέρος στους αγώνες. Του άρεσε αυτή η ψυχολογία του τένις. Του ταίριαζε, από ό,τι κατάλαβα. Ας πούμε, όταν παίζεις ποδόσφαιρο, επειδή είναι ομαδικό άθλημα, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Τρέχεις, κάνεις, δεν σου δίνουν σημασία. Ενώ εκεί είναι μόνος του. Από τη φύση του είναι μοναχικό παιδί, στο σχολείο είχε ελάχιστους φίλους, του άρεσε να είναι μόνος του. Και ήταν ευχαριστημένος που ήταν μόνος του. Έπαιζε μόνος του και ήταν τόσο ευτυχισμένος. Και εγώ έλεγα "πώς γίνεται αυτό". Και οι δάσκαλοι, οι καθηγητές απορούσαν και μου έλεγαν ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Εγώ, από την άλλη, έλεγα ότι ήταν προσωπικό χαρακτηριστικό του, δεν μπορείς να κάνεις κάτι».
- Αυτό σίγουρα θα τον βοηθάει στο τένις, που είναι μοναχικό άθλημα...
«Ακριβώς. Νομίζω ότι αυτή ήταν η ταυτότητα του Στέφανου, η προσωπική του ταυτότητα, και ταίριαξε με αυτό το άθλημα. Είσαι στο γήπεδο τρεις-τέσσερις ώρες μόνος σου και πρέπει να διαχειριστείς πράγματα μόνος σου. Το τένις είναι θέμα διαχείρισης. Σίγουρα έχεις προσόντα, σίγουρα θα εξελίξεις κάποιες τεχνικές στα χρόνια της δουλειάς, αλλά όλοι λίγο πολύ το κάνουν αυτό. Από εκεί και πέρα είναι η διαχείριση. Είναι θέμα χαρακτήρα».
- Με τα αποτελέσματα που έχει φέρει τον τελευταίο καιρό, έχει έρθει και η ανταμοιβή. Τα πρώτα χρόνια, όμως, πώς καλύπτατε τα έξοδα όλων των ταξιδιών που έκανε;
«Στην αρχή βοηθούσε η οικογένειά του, διότι έχουμε κάποια μέλη της οικογένειας από την πλευρά της μητέρας του που έχουν παίξει τένις. Βοήθησαν και κάποιοι μεμονωμένοι χορηγοί, ιδιώτες, με αγορά εισιτηρίων στα μεγάλα τουρνουά που έπαιζε ως έφηβος. Ο Νίκος Γουλανδρής, ο Χρήστος Μεγάλος, άνθρωποι που είχα γνωρίσει μέσα από το τένις. Ο όμιλος αντισφαίρισης Γλυφάδας βοήθησε πάρα πολύ, μέσα από τις χορηγίες του Μαρτίνη που ήταν πρόεδρος του ομίλου, το Kyvernitis travel... Έκαναν ό,τι μπορούσαν, γιατί τα έξοδα ήταν πολύ μεγάλα. Όταν έγινε επαγγελματίας, τα έξοδα αυξήθηκαν πάρα πολύ. Μετά έπρεπε κατά κάποιον τρόπο ο Στέφανος να πάρει την τύχη στα χέρια του. Γι' αυτό και πήραμε την απόφαση να παίξουμε σε υψηλά επίπεδα εφήβων. Όταν κατάφερε και έκανε τα πρώτα μεγάλα αποτελέσματα, με τους τελικούς στο Orange Bowl, την είσοδο στην πρώτη δεκάδα, τους τίτλους και μετά το Νο.1, τότε εξασφάλισε τον πρώτο μεγάλο χορηγό, την Adidas, που τον στήριξε τα χρόνια που έκανε τη μετάβαση από τα εφηβικά τουρνουά στα επαγγελματικά, όταν τα έξοδα ήταν φωτιά. Εκεί χρειάστηκε προπονητή φυσικής κατάστασης, κάποιους ανθρώπους να τον στηρίζουν περισσότερο και η Adidas κάλυπτε τα πιο πολλά έξοδα στους αγώνες του».
- Με την Adidas έχει κάποιο συμβόλαιο ή η εταιρία πληρώνει ανάλογα με τις εμφανίσεις του;
«Είναι με performance πάντα. Αν πάει καλά, παίρνει χρήματα. Αν δεν πάει καλά, θα περιμένει μέχρι να πάει καλά για να πάρει. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες δικλείδες. Αν ο παίκτης είναι seeded, τότε παίρνει κάποια χρήματα στο τέλος της σεζόν. Το ίδιο και αν κερδίσει τίτλους. Τα έπαθλά του, βέβαια, είναι πλέον μεγάλα και μπορεί να καλύψει την ομάδα. Στην ουσία το θέμα είναι η ομάδα του. Οι προπονητές που ακολουθούν στο tour είναι πολύ ακριβοί. Και όταν λέω ακριβοί, δεν είναι μόνο ότι πληρώνεις τον μισθό ενός προπονητή, που εκ των πραγμάτων θα είναι μεγάλος, είναι τα έξοδά του. Για να καλύψεις τα έξοδα, τις μετακινήσεις, τα ξενοδοχεία της ομάδας σου, το ποσό που χρειάζεσαι είναι τεράστιο. Όσο μεγαλύτερες είναι οι απαιτήσεις, τόσο μεγαλύτερα είναι και τα έξοδα. Και κάποια στιγμή θα πεις "θα πάρω και έναν άλλο προπονητή μήπως και κερδίσω Grand Slam". Δεν ξέρω κατά πόσο ο Στέφανος στοχεύει άμεσα σε αυτό, εγώ είμαι πάντως εδώ».
«Η ΑΤΡ τον θέλει στο Μόντε Κάρλο»
- Εσείς πώς βλέπετε τη δική σας συνεργασία; Θα παραμείνετε στο πλευρό του;
«Το έχω σκεφτεί από πάρα πολλές πλευρές. Και ο πιο σημαντικός λόγος είναι η οικογένειά μου, έχω άλλα τρία παιδιά. Σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να δοθεί μια ολική λύση αν ο Στέφανος μετακομίσει μόνιμα στο Μονακό. Η ΑΤΡ τού ζητάει να πάει εκεί γιατί εκεί είναι τα γραφεία της. Έχει γραφεία στο Μόντε Κάρλο, στο Λονδίνο, στο Μαϊάμι και στην Αυστραλία. Γιατί θέλει οι παίκτες της να ανήκουν κάπου, σε ένα από τα γραφεία της. Επειδή είναι Ευρωπαίος, του ζητούν να πάει εκεί. Αν πάρει αυτή την απόφαση, τότε ίσως μετακομίσουμε όλοι κάπου στη Γαλλία, να πάνε εκεί τα παιδιά σχολείο, να κάνουν τένις στη Γαλλία, κοντά στην ακαδημία του Μουράτογλου, ο οποίος δείχνει θετικός σε αυτό το κομμάτι».
- Κι εσείς, όμως, θα παραμείνετε στο πλευρό του ως προπονητής;
«Ναι, εννοείται. Δεν ξέρω αν τα υπόλοιπα παιδιά θα επιλέξουν να ασχοληθούν με το τένις. Ο Πέτρος ήδη παίζει και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε την προσπάθεια να τον σπρώξουμε. Ήδη έχουμε κάνει κάποια συμφωνία με την ακαδημία του Μουράτογλου, δέχονται να τον βοηθήσουν και να δούμε πώς θα γίνει. Το θέμα είναι να θέλει και ο ίδιος. Το σημαντικότερο είναι αυτό, να το θέλει και ο ίδιος ο Πέτρος. Αν πει ότι θέλει να συμμετάσχει στη δική του εξέλιξη και ότι είναι έτοιμος να ματώσει για να το κάνει αυτό, τότε ναι. Και νομίζω ότι θα τα καταφέρει και αυτός, έχει το ταλέντο να το κάνει».
- Η σχέση του Στέφανου με την ακαδημία του Μουράτογλου ποια ακριβώς είναι;
«Όταν η ακαδημία μεταφέρθηκε από το Παρίσι στη Νότια Γαλλία, ο Στέφανος ήταν το πρώτο παιδί που πλαισίωσε το Champ Seed Foundation. Αυτό στηρίζει επιλεγμένους αθλητές που θέλουν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Τώρα έχει φτιαχτεί μια δεύτερη ομάδα που ονομάζεται Team M, η οποία περιλαμβάνει νέους αθλητές, αλλά επαγγελματίες, και ο στόχος είναι να περάσουν σε άλλο επίπεδο, να κερδίζουν Grand Slam και άλλους τίτλους. Είναι, δηλαδή, το πρώτο και το δεύτερο στάδιο. Δεν ξέρω αν θα γίνει και τρίτο».
- Στην ομάδα του Στέφανου, λοιπόν, βρίσκονται και μέλη της ακαδημίας Μουράτογλου.
«Όταν είναι στην ακαδημία ο Στέφανος κάνει προπόνηση με τα παιδιά που είναι στο Team M, δηλαδή τον Κέρι Άμπακαρ που είναι ο head coach της ακαδημίας, τον Φρεντ Λεφέβρ που είναι ο fitness coach. Όλη η Team M είναι εδώ (στο Wimbledon) μαζί μας, γιατί αυτή τη στιγμή έχει τέσσερα μέλη: είναι ο Στέφανος, ο Θανάσης Κοκκινάκης, ο Αλεξέι Πόπιριν και ο Ζερεμί Σαρντί. Ο Σαρντί, ας πούμε, έχει επιλέξει να ταξιδεύει με τον προσωπικό του προπονητή. Εγώ έχω βρει τον τρόπο να συνεργαστώ με τα παιδιά του Team M και το κάνω. Οι στόχοι που έχουμε για τον Στέφανο συμπίπτουν και έχουμε τη δύναμη και την ενέργεια για να τον βοηθήσουμε όλοι, οπότε γιατί να μην το κάνουμε, γιατί να μην είμαστε ομάδα; Εδώ μαζί μας είναι και ο Τζερόμ Μπιανκί, ένας από τους πιο έμπειρους φυσιοθεραπευτές στη Γαλλία. Στα μεγάλα τουρνουά πρέπει να έχεις μαζί σου και τον δικό σου φυσιοθεραπευτή, δεν μπορείς να περιμένεις στην ουρά. Στην αρχή ακόμα και την αποκατάσταση την έκανα εγώ. Τώρα είναι πιο εξειδικευμένη, πιο επαγγελματική, την κάνουμε όλοι μαζί, οπότε είναι καλύτερα».
«Η επιτυχία λειτουργεί θετικά στον χαρακτήρα του»
- Ο Στέφανος είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα νέα μεγάλα αστέρια του tour και έχει πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Εσείς έχετε διαπιστώσει ότι έχει αλλάξει κάτι όλο αυτό στον χαρακτήρα του;
«Ναι, έχει αλλάξει. Προς το καλύτερο! Πριν έβλεπα κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν. Έβλεπα ένα άγχος, έναν εκνευρισμό χωρίς λόγο. Τώρα τον βλέπω πιο χαλαρό, πιο σοφό, πιο συγκροτημένο. Νομίζω ότι η επιτυχία στον Στέφανο λειτουργεί μόνο θετικά. Σε κάποιους μπορούν να υπάρχουν και αρνητικά, αλλά στον συγκεκριμένο αθλητή, στο συγκεκριμένο παιδί λειτουργεί θετικά στον χαρακτήρα του. Το διαχειρίζεται πάρα πολύ καλά, διότι τα social media μπορεί να σου κάνουν καλό, μπορεί να σου κάνουν και πολύ κακό. Ο Στέφανος αγαπάει τα social media, ασχολείται σχεδόν επαγγελματικά με αυτά, και ξέρει πώς να τα διαχειριστεί. Δεν παύει να είναι ακόμα νέο παιδί και, όπως όλοι, μπορεί να επηρεαστεί από κάποιο δημοσίευμα. Εγώ του λέω κατά τη διάρκεια των αγώνων να μην ασχολείται με τα μέσα ενημέρωσης, να το κάνει μετά τους αγώνες. Πρέπει να δώσεις τόσο μεγάλη ενέργεια σε έναν αγώνα, που αν έστω και κάτι μικρό σε απασχολήσει τότε θα έχεις πρόβλημα».
- Όλοι λένε ότι δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στο παιχνίδι του. Εσείς θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο μπορεί να βελτιωθεί;
«Είναι ένας all around παίκτης, παίζει σε όλα τα σημεία του γηπέδου, και άμυνα και επίθεση, μπορεί να διαχειριστεί καλά πολλά πράγματα. Αυτό τον κάνει να πρέπει να δουλεύει περισσότερο. Όταν ένας αθλητής κάνει περισσότερα πράγματα από τους άλλους, πρέπει να δουλεύει περισσότερες ώρες σε όλους τους τομείς».
- Εσείς πού τον βλέπετε να φτάνει;
«Σίγουρα θέλω να ζήσει το όνειρό του, αυτό που θέλει να κάνει. Δεν έχει λόγο να μη σκέφτεται να φτάσει στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου. Δεν υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχει κάτι που να τον εμποδίζει. Ήδη απέδειξε ότι άξια είναι εδώ, τα έκανε όλα μόνος του, γιατί να μη φτάσει και στο ψηλότερο σκαλί; Έγινε ως έφηβος ο καλύτερος τενίστας στον κόσμου. Εγώ θέλω απλά να είναι υγιής και να παίζει καλό τένις, αυτό είναι το μεγάλο μου όραμα. Έτσι όλα θα πραγματοποιηθούν. Βλέπεις ότι πολλοί αθλητές ήταν ικανοί, είχαν ταλέντο, αλλά δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν. Τα βήματα που θα κάνεις πρέπει να τα κάνεις σωστά, σοφά, για να κρατήσεις την υγεία σου. Μετά θα έρθουν όλα».
- Πώς νιώθει ένας πατέρας που βλέπει τον γιο του να προκρίνεται στα 19 του χρόνια στους «16» του Wimbledon;
«Τα συναισθήματα είναι πολύ όμορφα. Απερίγραπτα. Κάθε γονιός του που το παιδί του κατακτάει κάτι στη ζωή, πετυχαίνει κάτι, είναι ευτυχισμένος. Γιατί ένα μέρος της επιτυχίας είναι και υπό τη δική του καθοδήγηση. Αυτός είναι και ο σκοπός της οικογένειας, να βοηθήσει τα παιδιά να πετύχουν πράγματα. Τεράστια ικανοποίηση. Αν θα έπρεπε να το εκφράσω κάπως, θα έλεγα ότι έχω ολοκληρώσει έναν τεράστιο στόχο στη ζωή μου. Είναι μια ολοκλήρωση προσωπική. Όλοι οι γονείς δίνουν με τον τρόπο τους το καλύτερο στα παιδιά τους, ειδικά οι Έλληνες γονείς».
- Θεωρείτε ότι με την επιτυχία του Στέφανου και της Μαρίας, το τένις μπορεί να γίνει πιο δημοφιλές στην Ελλάδα;
«Μας ταιριάζει σαν άθλημα, το έλεγα πάντα. Γιατί είμαστε ατομιστές σαν λαός! Δεν είμαστε της ομαδικής δουλειάς. Έχουμε τον εγωισμό, τη μαχητικότητα να το κάνουμε. Απλά δεν έχουμε ίσως την κουλτούρα, δεν έχουμε το υπόβαθρο. Τώρα τελευταία, βέβαια, έχω δει ότι γίνονται πολλά τουρνουά στην Ελλάδα, γίνονται συνεργασίες, φτιάχνονται ακαδημίες. Αυτά είναι σπουδαία πράγματα. Εγώ που συνεργάζομαι με το υπουργείο αθλητισμού εδώ και δύο χρόνια, και συγκεκριμένα με τον κύριο Βασιλειάδη, έχω προτείνει, έχω πάει και ένα προσχέδιο, για να γίνει ένα εθνικό κέντρο αντισφαίρισης. Σαν χώρος υπάρχει, στο ΟΑΚΑ, απλά πρέπει να το οργανώσουμε. Είναι κρίμα να μην υπάρχει ένα κέντρο αντισφαίρισης, τώρα που έχει γίνει τόση δουλειά με τον Στέφανο και τη Μαρία, που έχουν εμπνευστεί τόσα παιδιά. Να χορηγείται στα παιδιά ένα σπίτι, να μπορούν να συνεχίσουν την προσπάθειά τους. Οι όμιλοι τους καθοδηγούν, τους μαθαίνουν τα βασικά, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει κάτι πιο οργανωμένο. Και όχι μόλις φτάνουν στα 17, 18 να σταματούν επειδή δεν τους στήριξε ο όμιλος για να πάνε στο πανεπιστήμιο. Η Μαρία είχε στήριξη από την οικογένειά της, που έτυχε να είναι τενιστική. Εμείς το ίδιο. Αυτές είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, χρειάζεται κάτι πιο μαζικό. Η Ελλάδα έχει πολλά ταλέντα. Το θέμα είναι να πείσεις την οικογένεια ότι το παιδί αξίζει, παίζει καλά και ότι πρέπει να θυσιάσει την ακαδημαϊκή του ζωή, το σχολείο του. Κι εγώ δεν ξέρω αν θα συνέχιζα αν δεν υπήρχε η κρίση, όπου μειώθηκαν τα εισοδήματά μου σε τραγικό βαθμό. Αφού, λοιπόν, δεν είχα τα εισοδήματα για να στηρίξω την οικογένειά μου, σκέφτηκα να στηρίξω τουλάχιστον τον Στέφανο, μήπως και καταφέρει κάτι».