Ο ΟΤΕ TV έφερε τον 19χρονο τενίστα, μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του, στις ρίζες του και εκείνος «ανοίχτηκε» στα ελληνικά media με εξαιρετική διάθεση από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό!
Και το λέμε αυτό με σιγουριά, διότι το SDNA ήταν το τελευταίο μέσο που πήρε τη σκυτάλη για να ανακρίνει τον νεαρό Ελληνοαυστραλό!
Ο Θανάσης μάς μίλησε για τους δεσμούς του με την Ελλάδα, τα όνειρά του για το μέλλον, τη φιλία του με τον Νικ Κύργιο και εξηγεί γιατί θεωρεί άτυχη τη γενιά του.
Λάτρης του αθλητισμού ο Νο.71 τενίστας στον κόσμο, παρακολουθεί φανατικά ποδόσφαιρο και μπάσκετ, όπως δεν ξεχνάει τις μεγάλες φιλοδοξίες του στο σπορ που τον έχει ήδη κάνει πολύ δημοφιλή.
Λέει, μάλιστα, ότι του χρόνου τέτοια εποχή θέλει να μιλάει ως τενίστας του Top 20.
Πάνω από όλα θα διαπιστώσετε ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν κουβαλάει απλά το ελληνικό όνομα. Νιώθει και είναι Έλληνας...
- Αρχικά θέλω να μου πεις πώς πέρασες τον χρόνο σου στην Ελλάδα...
«Κοιμήθηκα πολύ, χαλάρωσα. Έπαιξα πολλά τουρνουά φέτος και ήθελα να ηρεμήσω, πέρασα πολύ χρόνο στην πισίνα. Βγήκα την Παρασκευή και το Σάββατο, ο τρόπος ζωής εδώ είναι πολύ διαφορετικός σε σχέση με την Αυστραλία. Ο κόσμος είναι χαλαρός, κοιμάται σε διαφορετικές ώρες. Κοιμούνται και το μεσημέρι, αυτό είναι ωραίο. Χαλάρωσα αρκετά».
- Φάγατε ελληνικό φαγητό;
«Πήγαμε στο Βέλο Κορινθίας, να δούμε την οικογένειά μου. Εκεί είχε άφθονο φαγητό. Έφαγα πάρα πολύ, μιλάμε για την τυπική Ελληνίδα γιαγιά και παππού. Μαγείρεψαν πολλά φαγητά. Το απόλαυσα».
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκέφθηκε την Ελλάδα;
«Ήμουν 15 ετών, αλλά δεν πέρασα πολύ χρόνο στην Αθήνα. Τώρα είχα την ευκαιρία να δω την πόλη καλύτερα».
- Μεγάλωσες στην Αυστραλία, εκπροσωπείς την Αυστραλία, αλλά νιώθεις Έλληνας;
«Νιώθω και τα δύο. Έχω αίμα ελληνικό. Οι γονείς μου είναι Έλληνες, το ίδιο και οι περισσότεροι συγγενείς μου. Νιώθω και τα δύο, αλλά μεγάλωσα στην Αυστραλία και εκεί έμαθα τένις».
- Οι γονείς σου μιλούν ελληνικά στο σπίτι;
«Ο πατέρας μου μου μιλάει ελληνικά όταν είναι τσαντισμένος μαζί μου! Τα αγγλικά της μαμάς μου έχουν βελτιωθεί, μετακόμισε στην Αυστραλία με τον μπαμπά μου όταν ήταν 25 ετών. Ο μπαμπάς μου ήρθε όταν ήταν 5, οπότε τα αγγλικά του είναι καλύτερα. Η μαμά μου, λοιπόν, μου μιλάει κυρίως ελληνικά. Καταλαβαίνω τα πάντα στα ελληνικά. Μιλάω αρκετά καλά, αλλά υπάρχουν λέξεις που με δυσκολεύουν. Μπορώ και να διαβάζω».
- Στην καθημερινότητά σου μιλάς ελληνικά;
«Στην Αυστραλία, όχι. Εδώ προσπαθώ να μιλάω λίγο, εδώ και εκεί».
- Ίσως μπορείς να τα χρησιμοποιείς στο κορτ και να μην σε καταλαβαίνει κανείς!
«(γέλια) Ναι, ναι. Προσπαθώ, όμως, να το αποφεύγω».
- Ενδιαφέρεσαι για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα; Ενημερώνεσαι για την κρίση που περνάει η χώρα;
«Ναι, αν και δεν ξέρω πάρα πολλά πράγματα. Αλλά είδα την οικογένειά μου μετά από τόσα χρόνια και δεν διαπίστωσα κάποια μεγάλη αλλαγή. Είναι όλοι χαρούμενοι και όποτε έρχομαι όλοι φαίνονται χαλαροί. Αυτό τελικά έχει σημασία, να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Δεν ξέρω λεπτομέρειες για ό,τι συμβαίνει και για να είμαι ειλικρινής δεν με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Ξέρω, όμως, ότι έχει επηρεάσει πολύ κόσμο και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό. Δεν έχω περάσει τόσο καιρό εδώ, οπότε δεν γνωρίζω ακριβώς τι γίνεται, αλλά ελπίζω να πάνε όλα καλά».
- Ασχολείσαι με τον αθλητισμό στην Ελλάδα; Ποδόσφαιρο, μπάσκετ;
«Δεν παρακολουθώ κάποια ομάδα συγκεκριμένα. Ξέρω τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ. Και παρακολουθώ Ευρωλίγκα όποτε μπορώ. Βλέπω πολύ ΝΒΑ και υπάρχουν εκεί κάποιοι Έλληνες, ο Γιάννης (Αντετοκούνμπο), που μου αρέσει πολύ. Γνώρισα τον Κουφό και τον Καλάθη φέτος στο Μέμφις».
- Άρα δεν είσαι οπαδός κάποιας ομάδας...
«Δεν έχω μία ομάδα να υποστηρίζω. Έχω μια φανέλα του Ριβάλντο, από τότε που έπαιζε στην ΑΕΚ, οπότε την υποστήριζα για ένα διάστημα! Όχι τόσο πολύ τώρα, όμως».
- Εθνικές ομάδες βλέπεις;
«Προσπαθώ, αν και οι ώρες είναι δύσκολες γιατί συνήθως παίζουν στην Ευρώπη. Είδα λίγο το ματς της Ελλάδας με την Ισπανία στο Ευρωμπάσκετ, ήταν καλό παιχνίδι, σκληρή ήττα. Γενικώς υπάρχουν καλές ποδοσφαιρικές και μπασκετικές ελληνικές ομάδες».
- Ας περάσουμε τώρα στο τένις. Θέλω να μου πεις τον βραχυπρόθεσμο στόχο σου και τον μακροπρόθεσμο στόχο σου.
«Για φέτος δεν έχω ακόμα πολλούς αγώνες. Είχα σκοπό να πάω στην Ασία, αλλά απέσυρα τη συμμετοχή μου. Θέλω να ξεκουραστώ λίγο, ήταν μια τρελή χρονιά. Θα αφήσω αυτές τις δύο εβδομάδες και θα επιστρέψω στην Αυστραλία. Μετά θα πάω στη Σουηδία, τη Βαλένθια και το Παρίσι. Θα γυρίσω, λοιπόν, σπίτι και θα προετοιμαστώ για να πάω όσο το δυνατόν καλύτερα σε αυτά τα τρία τελευταία τουρνουά».
- Για τη νέα σεζόν ποιος είναι ο στόχος σου;
«Το καλύτερο αποτέλεσμά μου σε Grand Slam είναι ο τρίτος γύρος και θα προσπαθήσω να πάω παραπέρα. Θέλω και να βελτιωθώ στο χορτάρι. Και μέχρι το τέλος της επόμενης σεζόν ο στόχος είναι το Top 20. Ποτέ δεν ξέρεις, βέβαια. Θα δούμε εβδομάδα με την εβδομάδα. Το θέμα είναι να αποφύγω τους τραυματισμούς, είναι και αυτός ένας μεγάλος στόχος».
- Και τα επόμενα χρόνια;
«Το Top 10 σίγουρα και να παλεύω για την κατάκτηση Grand Slam. Να παίζω πάντα σε προημιτελικά, ημιτελικά, να έχω την ευκαιρία να συμμετέχω. Τα major είναι δύσκολα, παίζουν όλοι οι μεγάλοι παίκτες, που έχουν κάθε λόγο να είναι εκεί. Είναι και αυτός ένας μεγάλος στόχος για μένα».
- Γιατί νομίζεις ότι είναι πλέον δύσκολο για τενίστες της δικής σου ηλικίας ή και λίγο μεγαλύτερων να διεκδικούν Grand Slam;
«Είμαστε άτυχοι γιατί υπάρχουν τενίστες σαν τον Φέντερερ, τον Ναδάλ, τον Τζόκοβιτς και τον Μάρεϊ. Μεγαλώνουν, όμως! Ο Τζόκοβιτς, βέβαια, θα είναι εδώ για αρκετό χρόνο ακόμα. Προσπαθούμε, πάντως. Οι παίκτες είναι σε καλή φυσική κατάσταση για πολλά χρόνια πλέον, δουλεύουν πιο επαγγελματικά και έτσι δεν τραυματίζονται τόσο πολύ. Μπορούν, δηλαδή, να παίξουν περισσότερο. Ο Τόμι Χάας είναι 37 χρονών και ακόμα παίζει. Για εμάς τους νέους δεν είναι εύκολο. Μακάρι να μπορέσω κι εγώ να παίξω πολλά χρόνια, αλλά δεν ξέρω».
- Θα ήθελες, δηλαδή, κι εσύ να παίζεις για τόσα χρόνια;
«Δεν είμαι σίγουρος... Αν είχα μια καλή καριέρα, μάλλον όχι. Αν, όμως, δεν είχα, μάλλον θα προσπαθούσα να πετύχω περισσότερα. Θα δούμε».
- Έχεις παίξει με κάποιους από τους τοπ τενίστες, έχεις προπονηθεί με τον Φέντερερ. Είναι η απόστασή τους από τους υπόλοιπους όσο μεγάλη φαίνεται;
«Είναι δύσκολο... Παίζεις μαζί τους στην προπόνηση και νομίζεις ότι είσαι κοντά στο επίπεδό τους και μετά έρχεται το ματς, όπου λόγω της εμπειρίας τους ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αν, λοιπόν, έβλεπες δύο τενίστες να ανταλλάσσουν χτυπήματα, χωρίς να παρακολουθείς τένις, θα έβλεπες δύο πολύ καλούς τενίστες, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι ο ένας είναι Νο.1 και ο άλλος Νο.100. Όταν, όμως, έρθει το ματς, έρθει η πίεση, τότε καταλαβαίνεις γιατί είναι τόσοι καλοί».
- Πώς είναι να παίζεις διπλό, να είσαι στην ίδια ομάδα με έναν θρύλο όπως ο Λέιτον Χιούιτ;
«Ήταν πολύ διασκεδαστικό, μάλιστα είμαστε και οι δύο από την Αδελαΐδα. Ήταν το τελευταίο του Wimbledon, το πρώτο δικό μου Wimbledon. Ήταν απίστευτο, η ατμόσφαιρα ήταν τρελή. Είναι ένας καταπληκτικός παίκτης, σημαίνει τόσα πολλά για το τένις, για την Αυστραλία. Το να παίζεις μαζί του σου δίνει τόση ενέργεια και είναι μεγάλος μαχητής, ακόμα στα 34 του. Είναι απίστευτο να είσαι συμπαίκτης του».
- Είναι κάτι σαν μέντορας για εσένα;
«Ναι, λίγο... Νομίζω ότι θα είναι ο κάπτεν της ομάδας Davis Cup τη νέα σεζόν, δεν είμαι σίγουρος. Αν και ο Γουόλι (Μασούρ) είναι πολύ καλός μαζί μας. Θα είναι, πάντως, ο Λέιτον εκεί τα επόμενα χρόνια και είναι μέντορας για τους νέους. Είναι πάντα έτοιμος να μας βοηθήσει, είναι πολύ καλό για εμάς».
- Άλλα είδωλα στο τένις έχεις;
«Πέρα από τον Χιούιτ, μου αρέσει πολύ ο Παγδατής...».
- Παίξατε μαζί και διπλό στην Αγία Πετρούπολη...
«Ναι, έπρεπε να κερδίσουμε! Παίξαμε πολύ χαλαρά. Ήμασταν μπροστά 6-1, 5-3! Είναι ωραίος τύπος. Μου αρέσει πολύ και ο Σάφιν. Από τους τωρινούς τοπ, θαυμάζω τον Φέντερερ, είναι απίστευτο αυτό που κάνει στα 34 του. Ο Μάρεϊ είναι φίλος μου, είναι καλός άνθρωπος. Τον συμπαθώ πολύ. Με βοηθάει, μου στέλνει μηνύματα, μου έχει πει ότι αν χρειαστώ κάτι είναι δίπλα μου. Με στηρίζει πολύ. Έχω παίξει και με αυτόν διπλό στο Indian Wells και είχε πλάκα».
- Εκτός τένις ποιους θαυμάζεις;
«Μου αρέσει ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Κρις Πολ. Οι Λος Άντζελες Κλίπερς είναι η ομάδα μου».
- Είστε πολύ καλοί φίλοι με τον Νικ Κύργιο, αλλά φαίνεστε διαφορετικοί χαρακτήρες.
«Ναι, είμαστε διαφορετικοί. Δεν είμαστε φοβεροί φίλοι στο κορτ. Είμαστε τελείως διαφορετικοί. Έχουμε, όμως, κοινά ενδιαφέροντα εκτός κορτ. Και πάλι είμαστε διαφορετικοί, όμως αρέσει και στους δυο μας το μπάσκετ, τα video games. Τον ξέρω και πολλά χρόνια. Είμαστε και οι δύο νέοι, και οι δύο από την Αυστραλία και έχουμε περάσει πολύ χρόνο μαζί. Γι' αυτό και είμαστε κοντά».
- Πώς θα περιέγραφες, δηλαδή, τον εαυτό σου;
«Είμαι αρκετά χαλαρός τύπος. Νομίζω ότι έχω πλάκα. Ελπίζω να είμαι και ωραίος τύπος!».
Το τελευταίο είναι σίγουρο!
