Αυτά λοιπόν που πρόκειται να διαβάσετε, αφορούν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Pro Evolution Soccer 2014, που έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου 2014 στο Ολντ Τράφορντ, και το πως το έζησα εγώ, καθώς είχα την τιμή και την τύχη να συμμετάσχω κι εγώ ο ίδιος , τερματίζοντας στους "16" καλύτερους του κόσμου. Η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τρεις συμμετοχές, του Αναστάση Παππά (akis_333), του Σωτήρη Βήχου (cloudsot0s), και εμένα (Djibrilliant). Για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, ο akis_333 έφερε την κούπα στην Ελλάδα, κι εκτός από τον τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή, τσέπωσε και 15 χιλιάδες (!!!) ευρώ παρακαλώ.
Μπορείτε να καταλάβετε βέβαια τι έγινε μόλις κέρδισε ο Άκης τον μεγάλο τελικό, αλλά και σε κάθε γκολ που σημείωνε σε όλους τους αγώνες. Σα να έβαζε γκολ η Εθνική Ελλάδος σε Μουντιάλ ένα πράγμα! Συνθήματα (σήκωσε το το "τιμημένο"), φωνές, αγκαλιές και άλλα πολλά είχε το μενού, και οι ξένοι δημοσιογράφοι, παίχτες, διοργανωτές, μας παρακολουθούσαν με ανοιχτό το στόμα! Άλλοι γούσταραν τον τρόπο έκφρασης μας, κι άλλοι όχι, αλλά σημασία έχει οτι αφήσαμε το στίγμα μας και θα μας θυμούνται για καιρό!
Καλά όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά πως θα φτάσουμε να παίξουμε εκεί; Γι αυτό τον λόγο θα πάρω τα πράγματα από την αρχή. Ξεκίνησα να παίζω το γνωστό σε όλους μας Pro Evolution Soccer, από την ηλικία των 8, από το 1998 δηλαδή, αν και η σειρά τότε ονομαζόταν International Superstar Soccer και είχε ξεκινήσει από το 1995. Από τότε λοιπόν που άρχισα να παίζω, δεν το παράτησα ποτέ, τα χρόνια περνούσαν, εγώ μεγάλωνα, αλλά το χειριστήριο παρέμενε στα χέρια μου.
Πριν λίγα χρόνια λοιπόν, και συγκεκριμένα το 2011, έμαθα για κάποια πρωταθλήματα που διοργανώνονται στην Ελλάδα από την Pes League Greece και είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Συγκεκριμένα πήρα μέρος μόνο σε ένα πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά καθώς ήμουν φαντάρος, την επόμενη χρονιά πήγα σε 3-4 τουρνουά αλλά λίγο το άγχος λίγο η ατυχία και η απειρία σε τέτοιο επίπεδο δεν μου επέτρεψαν να διακριθώ. Δε το παράτησα όμως και η περσινή χρονιά ήταν και η καταλυτική.
Εδώ να πω πως για όποιον δεν γνωρίζει, η Reload Entertainment, με υπεύθυνο τον Δημοσθένη Παντελή, διοργανώνει την Pes League Greece, η οποία δημιουργεί το πρωταθλήμα και κύπελλο Ελλάδας σε όλες τις μεγάλεις πόλεις της χώρας(και πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα στα παραπάνω link). Μέσω λοιπόν των πρωταθλημάτων αυτών, αναδεικνύονται οι καλύτεροι της κάθε πόλης, και στο τέλος της χρονιάς συμμετέχουν όλοι αυτοί στα Τελικά που λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα, και οι 2 πρώτοι κερδίζουν τη συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Γι αυτό μη χάνεις χρόνο, προπονήσου κι έλα να αντιμετωπίσεις τους καλύτερους.
Να σας πω στην αλήθεια όταν ξεκινούσαν τα τουρνουά πέρσι δεν είχα και κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, κυρίως ξεκίνησα να πηγαίνω για να γίνω κι εγώ καλύτερος και γιατί όχι να διεκδικήσω ό,τι καλύτερο μπορώ. Σιγά σιγά , αγώνα με τον αγώνα, πρωτάθλημα με το πρωτάθλημα, γινόμουν καλύτερος και κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήμουν σταθερά στην 1η 5άδα της Ελλάδας. Στο 2ο πρωτάθλημα της Αθήνας τερμάτισα στη 2η θέση κι έτσι εξασφάλισα μια θέση για τα τελικά της Ελλάδας. Στα τελικά τερμάτισα 3ος , αλλά λόγω ενός προβλήματος του πρωταθλητή Ελλάδος Ντόνι Θεμέλη (xamenosk), πήρα τη θέση του στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η συνταγή της επιτυχίας θα ρωτήσει κάποιος; Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού, ο καθένας έχει το δικό του προσωπικό στυλ, κι όσο παίζεις σε τέτοιες διοργανώσεις και απέναντι στους καλύτερους παίχτες, τόσο καλύτερος γίνεσαι κι εσύ ο ίδιος. Ένα βασικό στοιχείο σίγουρα είναι να κατέχεις το άθλημα του ποδοσφαίρου, έστω μέσα στο μυαλό σου, και να προσπαθήσεις να βγάλεις στο ηλεκτρονικό γήπεδο όλες σου τις αρετές. Εξίσου σημαντικό είναι σιγά σιγά να αποβάλλεις το όποιο άγχος έχεις όταν αντιμετωπίζεις τους καλύτερους, αλλιώς οι πιθανότητες σου μειώνονται δραματικά.
Το φετινό παιχνίδι (Pro Evolution 2015) αναμένεται να προκαλέσει πολλές συγκινήσεις, καθώς η εξέλιξη του είναι τέτοια που σε βάζει πραγματικά στο πετσί του προπονητή και του διαχειριστή καταστάσεων. Έχεις στα χέρια σου πληθώρα τακτικών, μπορείς να διαλέξεις ένα αρχικό σύστημα για την ομάδα σου, και να το τροποποιείς αναλόγως την κατάσταση του αγώνα. Για παράδειγμα μπορείς πριν την έναρξη του αγώνα να ορίσεις όπως είπα το αρχικό σύστημα, να φτιάξεις ένα άλλο όταν έχει κατοχή η ομάδα σου, κι ένα ακόμη όταν αμύνεσαι. Αυτό είναι ένα σημαντικό όπλο για τους λάτρεις του transition game. Οι ποδοσφαιρστές έχουν όλοι το δικό τους πραγματικό στυλ παιχνιδιού, και ώρες ώρες σε κάνει να αναρωτιέσαι αν βλέπεις αληθινό αγώνα ή αν παίζεις παιχνίδι!Ραντεβού στις 10 Ιανουαρίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο The Mall Athens, 4ος όροφος Gaming Festival.
Η ευλογημένη εμπειρία του Μάντσεστερ
Φτάσαμε λοιπόν στις 2 Ιουλίου του 2014 στο Ολντ Τράφορντ στο Μάντσεστερ. Το "Θέατρο των Ονείρων" της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που μόνο τυχαίο δεν είναι πως ονομάστηκε έτσι. Ρίγος διαπερνάει κάθε σπιθαμή του σώματος σου, αμέσως μόλις το βλέπεις μπροστά σου καλά καλά από το πούλμαν. Τι να πρωτοπεί κανείς για τους ποδοσφαιριστές θρύλους που έχουν αγωνιστεί σε αυτή την ομάδα. Είχα την τύχη να βρεθώ στα αποδυτήρια, στο μουσείο, στη φυσούνα, και σε διάφορους θρυλικούς χώρους του γηπέδου. Βρεθήκαμε δηλαδή σε όλους τους χώρους που έχουν βρεθεί προσωπικότητες όπως ο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο Ντένις Λο, ο Τζορτζ Μπεστ, ο Μαρκ Χιούζ, ο Ερίκ Καντονά, ο Ράιαν Γκιγκς, ο Πολ Σκόουλς, ο Γκάρι Νέβιλ, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Άντι Κόουλ, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, ο Πήτερ Σμάιχελ, ο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ, ο Γουέιν Ρούνεϊ, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και πολλοί άλλοι που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Ο επαγγελματισμός που διέκρινε κάθε έναν από τους εργαζομένους του Ολντ Τράφορντ, ήταν για να βάζεις τα κλάμματα σκεπτόμενος τις διαφορές με την ελληνική πραγματικότητα. Όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, σου μιλούσαν με ταπεινότητα και σεβασμό και καθόλου υπεροψία. Επαγγελματίες και άνθρωποι μαζί. Δε θα ξεχάσω ποτέ έναν σεκιούριτι στη σουίτα που παίζαμε τα παιχνίδια, ο οποίος αρχικά με προσέγγισε για να με "ψαρώσει" πως έκανα μια ζημιά και να την πληρώσω, αλλά μετά άρχισε να μου λέει για το πόσο όμορφη είναι η Ελλάδα, πως λατρεύει την Ακρόπολη και τον ήλιο μας και άλλα πολλά! Στη συνέχεια τι έκανε ο μικρός αυτός θεούλης; Πήρε εμένα και τον Σωτήρη μαζί του, άνοιξε μια πόρτα, ανεβήκαμε κάτι σκάλες και τσουπ, βρεθήκαμε στο πάνω διάζωμα του Ολντ Τράφορντ, οι τρεις μας, και κάποιες θύρες παραδίπλα το συνεργείο καθαρισμού, το οποίο όπως μας είπε ο Μαξ (αν δεν με απατά η μνήμη μου) λειτουργεί καθημερινά ανεξάρτητα αν υπάρχει αγώνας ή όχι στο γήπεδο!
Οι ιστορίες που μας είπε ο άνθρωπος αυτός και οι πληροφορίες που μας έδωσε, ήταν το κάτι άλλο, 13 χρόνια εργάζεται εκεί άλλωστε. Τι για Μπέκαμ μας μίλησε , για Γκιγκς, για Κριστιάνο Ρονάλντο, απ'όλα είχε ο μπαξές, χαρακτηρίζοντας τους όλους ταπεινούς και απίστευτα καλούς και φιλικούς ανθρώπους! Μας αποκάλυψε επίσης και τη μεταγραφή του Ματ Χούμελς, για να δούμε αν θα πέσει μέσα! Όσον αφορά το γήπεδο, το χορτάρι μόνο κοστίζει 1 εκατ. λίρες! Ένα κομμάτι κερκίδας που θέλουν να χτίσουν επιπλέον κοστίζει 100 εκατ. λίρες, όσο δηλαδή δεν κοστίζει ένα ολόκληρο γήπεδο στην Ελλάδα! Για αυτό άλλωστε και οι διαφορές μας είναι η μέρα με τη νύχτα. Η μπουτίκ αξιοθαύμαστη και θα πρέπει να αποτελέσει τρανό παράδειγμα για όλες τις Ελληνικές ομάδες που θέλουν να κάνουν "business".
Αξέχαστο θα μείνει επίσης το πέρασμα από το μνημείο της αεροπορικής τραγωδίας του Μονάχου. Εκεί κοντοσταθήκαμε και ακούσαμε την ιστορία των εγκαινίων, όπου ο γιος του Ρότζερ Μπιρν (ένας εκ των "μπέμπηδων" που έχασε τη ζωή του), είχε καλεσθεί να εγκαινιάσει το μνημείο. Ο Ρότζερ Μπιρν τζούνιορ δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, αλλά ούτε κι ο πατέρας του έμαθε ποτέ για την ύπαρξη του, καθώς η γυναίκα του ήταν έγκυος και σκόπευε να του το πει μετά την επιστροφή του από το Μόναχο. Κάτι που δεν πρόλαβε ποτέ να κάνει...
Αλλά και η στιγμή που φτάσαμε στη φυσούνα και ο κύριος που μας ξεναγούσε, έβαλε στα μεγάφωνα πραγματικούς ήχους αγώνα και μας χώρισε σε δυο ομάδες, κάνοντας μας να νιώσουμε κι εμείς κάτι από την λάμψη των ποδοσφαριστών "θρύλων" που έχουν πατήσει το πόδι τους εκεί.
Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, απολαύστε τις φωτογραφίες που τράβηξα από το γήπεδο και τις επικές selfie με φόντο την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ, τον αγωνιστικό χώρο, τα αποδυτήρια, αλλά και τα βίντεο από κείνη την ημέρα.
Το review των World Finals 2014:
