Είναι χαρακτηριστικό ότι τα, συνήθως λαλίστατα, πολιτικά κόμματα της χώρας δεν έχουν αρθρώσει ούτε λέξη! Εξαίρεση το ανεπίσημο non paper του Μαξίμου το οποίο, πιεζόμενο, προσπάθησε να προκαταβάλει τα δημοσιεύματα (κυρίως τα κυριακάτικα), δίνοντας τη δική του ερμηνεία στα όσα είπε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών στη εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: ότι η συνέχιση του ελληνικού προγράμματος χωρίς το ΔΝΤ (ή με παρουσία του χωρίς χρηματοδότηση) μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στο δομικό πρόβλημα της ασυμφωνίας μεταξύ των θεσμών.
Σε μια άλλη συνέντευξη (εφημερίδα L'Echo), ο πρόεδρος του Eurogroup, Γ. Ντάισελμπλουμ, εμφανίζεται πιο «πολιτικός» και δείχνει να τον απασχολεί η πολιτική σταθερότητα της Ελλάδας. «Η χώρα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού εδώ και πολλά συνεχόμενα τρίμηνα σημειώνει ανάπτυξη, έχει ολοκληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού, ενώ αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη των υπολοίπων κρατών μελών», δηλώνει για να τονίσει, αμέσως μετά ότι «το μεγάλο ερώτημα είναι το κατά πόσο θα διαρκέσει η πολιτική σταθερότητα». Δήλωση που εμμέσως, πλην σαφώς, αποτελεί στήριξη στην κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα!
Στήριξη προς την κυβέρνηση θα μπορούσε να θεωρηθεί και η αναφορά, για πρώτη φορά, του Β. Σόιμπλε ότι το ελληνικό πρόγραμμα μπορεί να συνεχιστεί χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Η υποθετική, αλλά δημόσια, αναφορά του Γερμανού υπουργού Οικονομικών προκαλεί απορίες (ως προς την τυχόν στήριξη -αν τον ερμηνεύουν σωστά) αλλά και ερωτήματα για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η «αποχώρηση» του Ταμείου. Οι αξιωματούχοι του Μαξίμου δεν πανηγυρίζουν.
Ωστόσο, εκτιμούν ότι η στήριξη γίνεται ενόψει των διαδοχικών εκλογών στην Ευρώπη (η Γερμανία δεν θέλει κρίση), ενώ για το Ταμείο πιστεύουν ότι, τελικά, θα παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος με αυξημένες αρμοδιότητες, χωρίς να συνεισφέρει χρήματα. Και φοβούνται ότι θα επιμένει σε δημοσιονομικά μέτρα χωρίς να δείχνει την ίδια επιμονή για χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα αλλά, αντίθετα, θα συνεχίσει να ταυτίζεται με την άποψη Σόιμπλε για πλεονάσματα 3,5% για αρκετά χρόνια.
Άλλαξε στρατηγική ο Σόιμπλε ως προς το ΔΝΤ ή εκτιμά και αυτός ότι προέχει η πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα; Αν και το Βερολίνο έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι δηλώσεις Σόιμπλε αφορούσαν ένα υποθετικό σενάριο, αναλυτές υποστηρίζουν ότι δεν γίνονται ποτέ τυχαία ανάλογες δηλώσεις σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, τη στιγμή που η δεύτερη αξιολόγηση παραμένει ανοιχτή.
Και σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν αλλάζει στρατηγική, αλλά παίρνει προληπτικά μέτρα σε περίπτωση που το ΔΝΤ αποχωρήσει. Στο τραπέζι, πάντα, και το σενάριο ότι ο Β. Σόιμπλε γνωρίζει τις προθέσεις του ΔΝΤ (σύντομα θα ανακοινωθεί η έκθεση του για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους) και παίρνει αποστάσεις ασφαλείας... Ας εκτιμηθεί, εδώ, και ο «απρόβλεπτος παράγοντας» Τραμπ που θα μπορούσε να συντελέσει σε μια τέτοια κατεύθυνση αποχώρησης του ΔΝΤ, σε μια λογική αναδίπλωσης των ΗΠΑ στα εσωτερικά τους.
Και οι δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι φροντίζουν να καθησυχάσουν το κόμμα και τους ψηφοφόρους τους. «Δεν θα υπάρχει καμία εσωτερική αντίδραση», στο κόμμα, αν δεν συμμετέχει το ΔΝΤ σημειώνει ο Σόιμπλε, παρότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ενόψει των γερμανικών εκλογών, σίγουρα θα έδινε πόντους στο λαϊκιστικό δεξιό κόμμα, το AfD.
Μικρή η πιθανότητα μιας νέας μεγάλης κρίσης μέσα στο 2017, όπως και το ενδεχόμενο επικράτησης των λαϊκιστών στην Ολλανδία, τη Γαλλία ή τη Γερμανία, υποστηρίζει ο Γ. Ντάισελμπλουμ καθώς ήδη έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος στην Ολλανδία -κάλπες τον Μάρτιο. Δεν παραλείπει, μάλιστα, να τονίσει ότι υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση για τη διάσωση του ευρώ.
Και οι δύο υποδεικνύουν στην ελληνική κυβέρνηση να κλείσει γρήγορα την αξιολόγηση «γιατί επιθυμούμε πραγματικά να τηρηθούν οι συμφωνίες» (Β. Σόιμπλε), με τον Γ. Ντάισελμπλουμ να τονίζει την αναγκαιότητα πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα.
Σήμερα, βέβαια, είναι μια άλλη μέρα. Και είναι πολύ πιθανόν να έχουμε διευκρινήσεις, διαψεύσεις, δηλώσεις επί δηλώσεων, κ.λπ. Η ουσία είναι ότι απουσιάζει ο δημόσιος πολιτικός διάλογος, ενώ δεν υπάρχουν αναλύσεις ειδικών. Και χωρίς ανάλυση του τι ζητά και που σκοπεύει ο «αντίπαλος» (αλλά και οι «σύμμαχοι») δεν πας μακριά. Και αυτό ισχύει για όλους: κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εξίσου.
πηγή: newpost.gr