Μια εβδομάδα πέρασε από τα γεγονότα της Τούμπας, όσα ακολούθησαν τη μέρα του αγώνα αλλά και όλες τις επόμενες στις δικαστικές αίθουσες και το χιλιοταλαιπωρημένο ελληνικό ίντερνετ και ακόμη αναζητείται όρεξη για να γράψεις για μπάλα. Error 404. Πραγματική διάθεση για να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο not found...
Ξεκινώντας κατ' εξαίρεση το σημερινό κείμενο από το υστερόγραφο, θα ήθελα απλά να σημειώσω για τους λίγους που ασχολούνται με αυτά που γράφω και που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναζήτησαν την άποψή μου για τα μεθεόρτια του ντέρμπι που δεν ξεκίνησε ποτέ, ότι είναι πολύ συγκεκριμένη, πολύ απλή και πολύ σύντομη: στη συγκεκριμένη στήλη, σπάνια θα διαβάσετε κάτι που δεν αφορά στο σπορ αυτό καθαυτό, για κάτι που συμβαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου ή τέλος πάντων που αφορά τους πρωταγωνιστές και τις ομάδες με τρόπο που δεν εμπλέκεται άμεσα με το αγωνιστικό κομμάτι.
Να το πω ακόμη πιο απλά: εγώ προσωπικά, σαν Άκης, σαν φίλαθλος, σαν δημοσιογράφος, δεν δίνω την παραμικρή δεκάρα για οτιδήποτε συμβαίνει στα δικαστήρια, στα εφετεία, σε γραφεία, σε σουίτες ή σε καφετέριες. Άλλωστε, δεν είμαι και γνώστης του αντικειμένου ακριβώς επειδή ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά με οτιδήποτε συμβαίνει εκτός των τεσσάρων γραμμών. Δεν το έκανα χθες, δεν το κάνω σήμερα, δεν θα το κάνω αύριο. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί που έχουν εθιστεί σε όλα αυτά και βρίσκουν εκεί το νόημα της ζωής τους, θα βρουν απείρως πιο κατάλληλα κείμενα από το δικό μου για να ενημερωθούν. Τόσο στο SDNA όσο και σε όλο τον υπόλοιπο Τύπο.
Φτάνοντας λοιπόν στην 4η Μαρτίου, έχουμε (αν πάνε όλα καλά) και πάλι ντέρμπι. Αυτή τη φορά με την ελπίδα να το δούμε να κρίνεται μέσα στο γήπεδο και όχι σε μια δικαστική αίθουσα, εννοείται αφού θα έχουν τηρηθεί πρώτα όλοι οι κανονισμοί.
Το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός είναι πάντα κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το ξεχωριστό. Ένα παιχνίδι που κουβαλάει πάνω του τόσες ιστορίες που θα μπορούσε να γίνει 10ετής σειρά στο HBO με καμιά 20αριά ωριαία επεισόδια ανά σεζόν και χωρίς να χάνει ούτε λεπτό το ενδιαφέρον της.
Αυτή τη φορά όμως, είναι αρκετά διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα. Για την ακρίβεια, σπάνια μαζεύονται ταυτόχρονα τόσα πρωτόγνωρα για το συγκεκριμένο ματς φαινόμενα. Οι διαφορές που υπάρχουν σε αυτό το ντέρμπι «αιωνίων» σε σχέση με όλα τα προηγούμενα βάσει όσων -ιστορικά- έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα παιχνίδια αυτά, είναι τόσο πολλές που θα μπορούσε να αποτελέσει μια κατηγορία μόνο του. Και εξηγώ...
Καμία από τις δύο ομάδες...
...δεν βρίσκεται άμεσα σε τροχιά τίτλου.
...δεν βρίσκεται σε μια από τις δύο πρώτες θέσεις.
...δεν βρίσκεται σε καλό φεγγάρι ως προς το ποδόσφαιρο που παίζει.
...δεν διαθέτει το ρόστερ που έχει συνηθίσει να έχει.
...δεν διαθέτει τον απόλυτο ηγέτη μέσα στο γήπεδο.
...δεν θα εξασφαλίσει... μισό τίτλο σε περίπτωση νίκης, όπως συνέβαινε κάποτε με «τρίποντο» σε ανοιξιάτικα ντέρμπι, αλλά αντιθέτως είτε -στην περίπτωση του Ολυμπιακού- θα διατηρεί τις μαθηματικές ελπίδες για τον τίτλο, είτε -σε αυτή του Παναθηναϊκού- θα του επιτρέπει να ελπίζει σε είσοδο στην πεντάδα.
Επίσης, μιλάμε για ντέρμπι «αιωνίων» που διεξάγεται μπροστά σε άδειες εξέδρες, φαινόμενο που όπως και να 'χει δεν είναι σύνηθες. Για την ακρίβεια, θα είναι το πρώτο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός χωρίς κόσμο.
Ακόμη και σε διοικητικό επίπεδο, τα πράγματα δεν είναι όπως τα περασμένα χρόνια για τις δύο ομάδες. Ο μεν Παναθηναϊκός είναι φυσικά αυτός που αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα ζητήματα με την οικονομική κρίση που περνάει στην εποχή Αλαφούζου, ενώ και ο Ολυμπιακός έχει τα θέματά του, με όλες τις ανοιχτές υποθέσεις με τη Δικαιοσύνη.
Έστω και μετά από όλα τα παραπάνω, παραμένει ένα ματς διαφορετικό απ' όλα τ' άλλα. Ένα ματς που δεν έχει «αντίπαλο» και που οι τρεις βαθμοί αποτελούν ένα «παράσημο» με ιδιαίτερη θέση στην ιστορία των δύο συλλόγων. Το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός είναι η ναυαρχίδα του ελληνικού αθλητισμού και ανεξαρτήτως της κατάστασης των ομάδων και των συνθηκών είναι ένα ματς που δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να χάσει έστω και το 0,1% του ενδιαφέροντός του.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα ντέρμπι και για τον Παναθηναϊκό, κάτι που μοιραία αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας για τους «ερυθρόλευκους». Για τους «πράσινους» πιθανότατα θα είναι μια μια τελευταία ευκαιρία να δείξουν τι αξίζουν όσοι έχουν... ξεμείνει πίσω, μετά από όλη αυτή τη δύσκολη διαδικασία που περνάει ο σύλλογος. Μια ευκαιρία να μετρηθούν και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους για την επόμενη μέρα πλέον. Όπως άλλωστε συμβαίνει ούτως ή άλλως με τα ματς όλων των ομάδων κόντρα στον Ολυμπιακό. Τώρα, οι παίκτες του Παναθηναϊκού που θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη θα έχουν και ένα λόγο παραπάνω να παίξουν για τη... ζωή τους, αφού το μέλλον αυτής -της ποδοσφαιρικής ζωής τους- δεν αποκλείεται να κριθεί εν πολλοίς ανάλογα με το τι θα παρουσιάσουν. Τόσο σαν ομάδα όσο κυρίως ατομικά.
Από την άλλη, για τον γηπεδούχο Ολυμπιακό τα πράγματα είναι επίσης λίγο έως πολύ απλά. Είναι η τελευταία ευκαιρία του μέσα στη σεζόν για μια μεγάλη νίκη σε ντέρμπι μετά από μαζεμένες αποτυχίες. Αφενός για να μείνει μια γλυκιά γεύση σε μια κακή σεζόν σε αγωνιστικό επίπεδο, αφετέρου για να ελπίζει ως το τέλος σε κάτι περισσότερο από την 3η θέση, αν το επιτρέψουν τα υπόλοιπα αποτελέσματα και οι πάντα εμπλεκόμενες στα βαθμολογικά δρώμενα της Super League, δικαστικές αποφάσεις.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει αυτό το ματς σαν να κρίνονται τα πάντα ακόμη κι αν στο τέλος της ημέρας μπορεί να μην κρίνεται τίποτα. Πρέπει να παίξει ένα ματς κόντρα στον μεγάλο του αντίπαλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τη δέουσα σοβαρότητα, με τη δέουσα θέληση για νίκη και σαν να έχει να αντιμετωπίσει τον Βαζέχα, τον Σαραβάκο, τον Καραγκούνη και τον Σισέ. Αυτό οφείλει να κάνει κάθε μεγάλη ομάδα που σέβεται την ιστορία της και είμαι σίγουρος ότι στου Ρέντη έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο.
Άλλωστε, πρώτα σέβεσαι τον αντίπαλό σου και όσα περνάει και μετά τον εαυτό σου. Σε διαφορετική περίπτωση, βρίσκεσαι συνήθως προ δυσάρεστων εκπλήξεων...
