MENU

Μερικές φορές είναι ακατανόητο πόσο απλά είναι τα δεδομένα που διαμορφώνονται μπροστά μας και αρνούμαστε πεισματικά να δούμε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι υποκειμενική, όμως τα δεδομένα δεν είναι. Είναι facts. Πώς, λοιπόν, αρνούνται ορισμένοι να δουν ότι ο Μιραλάς είναι πολυτέλεια για αυτό το πρωτάθλημα, το πιο ανταγωνιστικό εδώ και δεκαετίες αλλά και το χειρότερο ποιοτικά; Στον Ολυμπιακό παίζει ο Καρίμ και ο Τζούρτζεβιτς. Ο μέχρι χθες επιθετικός του Πανιώνιου και της Παρτιζάν. Και δεν κάνει διαφορά ο αναπληρωματικός φορ της Εβερτον, στα 30 του χρόνια; Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Ο Μιραλάς είναι Η μεταγραφή για τέτοιο μήνα. Δανεικός ή αγύριστος, όπως συνήθως συμβαίνει με τους παίκτες που έρχονται τέτοιο καιρό, έχει δευτερεύουσα σημασία. Είναι επένδυση, όχι σε επίπεδο οικονομικό όπου παραμένουν άγνωστες οι απολαβές του παίκτη ή της Έβερτον που καιγόταν να τον ξεφορτωθεί, αλλά για το αγωνιστικό μέρος. Και όχι μόνο, όμως…

Διότι η μία όψη είναι το αγωνιστικό. Η άλλη είναι το γόητρο. Ο μέσος Ολυμπιακός αντιλαμβάνεται ότι εδώ και χρόνια δεν γίνεται προσπάθεια να φτιαχτεί ομάδα. Η ομάδα του έχει γίνει σούπερ μάρκετ, αδυνατεί να δεθεί με πρόσωπα, διότι μόλις φτιάχνεται μια δυνατή σχέση, ο λεγάμενος πωλείται. Έλληνες, ξένοι, όλοι οι καλοί πωλούνται. Ο Μιραλάς, όμως, έχει όλο το πακέτο. Είναι στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία, έχει παίξει εδώ, ξέρει τις συνθήκες του ελληνικού πρωταθλήματος, έχει κίνητρο λόγω Μουντιάλ, αγαπάει και αγαπιέται. Άρα, προς τι η απαξίωση; Ίσα ίσα που ο ανταγωνισμός είναι πιθανό να βοηθήσει και τους υπόλοιπους να αλλάξουν επίπεδο με 1-2 αντίστοιχα, ποιοτικές κινήσεις.

Είναι μια κίνηση, όμως, που σηκώνει και δεύτερη ανάγνωση. Το έχουμε ξαναγράψει: Ο Μαρινάκης δεν έγινε Ολυμπιακός ξαφνικά. Είναι άρρωστος με την ομάδα του. Κι έχει 1.000 και δύο λόγους να δει φέτος τον Ολυμπιακό πρωταθλητή. Οι λόγοι είναι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι. Είναι το πρώτο πρωτάθλημα που παίζεται αντρικά, είναι το 8ο σερί που κυνηγάει και θέλει να ξεπεράσει τον Κόκκαλη, είναι στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. Όλα μετράνε.

Η επίθεση της Δευτέρας δεν ήταν συμπτωματική. Ο Μαρινάκης είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει. Δεν έχει σημασία αν ισχύει. Θεωρεί ότι αδικείται. Θεωρεί ότι τον κυνηγούν. Θεωρεί ότι όλοι οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι υπουργοί, οι κυβερνώντες, τα media, τον κυνηγάνε. Και θα τα παίξει όλα για όλα μέσω του Ολυμπιακού. Με hashtag #miagrothia, με μεταγραφές Μιραλάς που ανεβάζουν την ψυχολογία του οπαδού, με συσπείρωση του κόσμου απέναντι στα δύσκολα που έρχονται. Ενεργοποιεί όλους τους μηχανισμούς που μπορεί, αλλά ισχυρότερος από τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει. Για αυτό και είναι… αστείος αν πιστεύει κάποιος ότι θα αφήσει οτιδήποτε στην τύχη.

Ο Μιραλάς είναι η σύγχρονη εκδοχή του Ντέταρι. Εντάξει, δεν ξοδεύτηκαν τα ίδια χρήματα, αλλά είναι παικταράς, μπορεί να κάνει τη διαφορά, και μετά από καιρό έστειλε κόσμο στο αεροδρόμιο. Ακριβώς 30 χρόνια πριν, καλοκαίρι του 1988, ήρθε ο Λάγιος, τις πρώτες μέρες του 2018 ο Κέβιν.

Ο Ντέταρι είχε πολλές στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας και κατάφερε να κερδίσει μόλις ένα Κύπελλο από τον Ολυμπιακό διότι τρεις μήνες μετά συνελήφθη ο Κοσκωτάς. Ο Μιραλάς ξεκινάει από πλεονεκτικότερη θέση διότι βρίσκει τον Ολυμπιακό πρώτο. Ποια θα είναι η κατάληξη της υπόθεσης, και τα κοινά τους σημεία, θα φανούν εκεί προς την άνοιξη… Ως τότε υπομονή και απολαύστε τις στιγμές!

Ο Μιραλάς (θα) είναι ο Ντέταρι της εποχής μας…