Έλεγε και πιθανότατα το εννοούσε πριν τρεις μήνες στην Ολλανδία… «Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει σε τέσσερις εβδομάδες ή σε τέσσερις μήνες. Για εμένα είναι το ποδόσφαιρο του σήμερα και έτσι το βλέπω. Το κοιτάζω βήμα-βήμα». Αν ήταν σε αμερικάνικη σειρά, σε talk-show ή έστω και κάποια ελληνική παραγωγή φτηνής απομίμησης όλων των προαναφερθέντων, το κοινό θα ξεσπούσε σε γέλια. Ειρωνικά, την πρώτη ημέρα που ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος ξεκίνησε προετοιμασία με τον Παναθηναϊκό, περιέγραψε και το μέλλον του. Συμβαίνει, όμως, και αυτό στη ζωή, να βρίσκεις την Ιθάκη σου όταν δεν ξέρεις καν ότι την ψάχνεις.
Στις τέσσερις εβδομάδες από την 8η Ιουλίου ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει την Αθλέτικ Μπιλμπάο και στους τέσσερις μήνες ετοιμάζεται για την Πορτογαλία. Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ο προορισμός, αλλά μόνο μια σχεδία για τα όνειρά του. Ο πάντα συνειδητοποιημένος Οδυσσέας έφυγε από τη Στουτγάρδη όταν ένιωσε ότι δεν υπήρχε πια χώρος για εκείνον και μετά από μια ολόκληρη ζωή στην Γερμανία αποφάσισε να γνωρίσει την πατρίδα του.
«Στον Παναθηναϊκό ξέφυγα από μια συνηθισμένη ζωή, αφού έφυγα μακριά από το σπίτι μου. Ξεκίνησα μια νέα ζωή, σε μια διαφορετική πόλη κι έμαθα να στέκομαι μόνος μου στα πόδια μου. Έπρεπε να κάνω κι αυτό το βήμα». Το βήμα του θα κρατήσει μόλις δύο χρόνια! Τόσα χρειάστηκε για να κερδίσει εκ νέου τη θέση του στην Εθνική Ελπίδων της Γερμανίας, να αποδείξει ότι δεν έχασε το τρένο και παρότι δεν είναι πια ταλέντο, δεν είναι να πεις ότι τον πήραν και τα χρόνια.
Το καλοκαίρι στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Ένα μετάλλιο που του έλειπε για να φτιάξει το δικό του, προσωπικό βάθρο στο σπίτι! Ήταν δεύτερος το 2011 με την U-17, τρίτος στον κόσμο την ίδια χρονιά και με την ίδια ομάδα και – επιτέλους – πρώτος πριν μερικούς μήνες. Ο Γιούλιαν Πόλερσμπεκ, αναπληρωματικός γκολκίπερ στο Αμβούργο, ήταν η αιτία που ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος δεν έπαιξε ούτε λεπτό στην Πολωνία, ωστόσο ο τίτλος και το προσωπικό στοίχημα που είχε κερδίσει ήταν εκείνα που μετρούσαν στον απολογισμό του.
Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος ήρθε στην Ελλάδα για να παίξει, για να αποδείξει, για να κάνει το λεγόμενο βήμα προς τα πίσω ώστε να πάρει φόρα για το άλμα. Έκανε λίγο υπομονή και δικαιώθηκε. Διαφορετικός ήρθε και διαφορετικός φεύγει. Το μόνο κοινό στοιχείο; Η ελληνική ομοσπονδία ακόμα δεν έχει ασχοληθεί να τον καλέσει στην Εθνική ομάδα!
Ο μικρός αδερφός!
Αύγουστος το 2011. Η Ξάνθη παίζει στην Τούμπα, χάνει 1-0 από τον ΠΑΟΚ, αλλά ένα πιτσιρίκι – είκοσι ετών τότε – που μπαίνει στο γήπεδο για 32 λεπτά κλέβει τις εντυπώσεις. Το ίδιο πιτσιρίκι μερικούς μήνες μετά θα σκοράρει απέναντι στον Ολυμπιακό και το γκολ του θα γίνει αφορμή θα αφιερώματα. Παναγιώτης Βλαχοδήμος! Θαυμάζει τον Κριστιάνο Ρονάλντο, γεννήθηκε στην Γερμανία, έπαιξε στη Στουτγάρδη, τον ανακάλυψε ο Κώστας Κωνσταντινίδης, μπλα, μπλα, μπλα… Α, έχει κι έναν μικρότερο αδερφό, τον Οδυσσέα, που παίζει τερματοφύλακας!
Οι μήνες πέρασαν, ο Παναγιώτης αναδείχθηκε κορυφαίος νέος παίκτης της Super League, πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, γράφτηκαν κι άλλα αφιερώματα ̇πιο εντυπωσιακά, πιο διθυραμβικά, πιο πλήρη και παιδιά, μην ξεχάσουμε και για τον Οδυσσέα να γράψουμε κάτι! Τα χρόνια περνούσαν, ο πρεσβύτερος Βλαχοδήμος δεν έγινε Κριστιάνο ούτε του Ολυμπιακού, ούτε του Εργοτέλη, ήρθε στον Παναθηναϊκό, νέα αφιερώματα, κάπου πάντα ο μικρός αδερφός να υπάρχει έστω σαν αναφορά και εν ολίγοις Οδυσσέα ακούγαμε και Οδυσσέα δεν βλέπαμε. Σα να είχε ξεχαστεί με την Καλυψώ στο νησί και προσπαθούσε να κάνει καριέρα σε μια ξένη για μας Ιθάκη. Τέτοια ήταν πάντα η Στουτγάρδη για εκείνον…
«Έχω ελληνικές ρίζες, είμαι Έλληνας, όμως γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα όταν κλήθηκα για πρώτη φορά στην Εθνική Γερμανίας. Ήταν και ένα είδος επιβεβαίωσης των αποδόσεων που είχα με την ομάδα μου. Πάντοτε χαίρομαι όταν μου δίνεται η ευκαιρία να φοράω την επίσημη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας».
Συνειδητοποιημένος από πιτσιρίκι! Σε όλα του… Έπαιξε τερματοφύλακας γιατί το ήθελε και όχι επειδή του το υπόδειξαν οι προπονητές του. Διάλεξε τα πάντσερ επειδή ήξερε ότι είναι καλύτερο για την καριέρα του κι όχι απαραίτητα συναισθηματικά. Εξάλλου, όταν έπαιξε αντίπαλος με την Κύπρο ένιωσε ένα κόμπο στο στομάχι και δε θέλει καν να σκέφτεται ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει την Ελλάδα. Στα γάντια του επέλεγε πάντα να υπάρχουν δύο σημαίες, όπως ακριβώς μεγάλωσε, όπως ακριβώς μεγαλώνει κάθε παιδί μετανάστη.
Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1994, έπαιξε μαζί με τον αδερφό του στη Βάγκεν, πριν τους ανακαλύψει η Στουτγάρδη και τους πάρει στις ακαδημίες της. Μέχρι και σήμερα έχουν αμφότεροι μέντορα και μάνατζερ τον θείο τους (σ.σ. αδερφός της μητέρας τους), Νίκο Χατζή, ο οποίος στο παρελθόν αγωνίστηκε στον Διαγόρα και αργότερα στους Κίκερς Στουτγάρδης, αλλά έχουν ή μάλλον είχαν μια ειδοποιό διαφορά: Στην Ελλάδα ο Οδυσσέας ήταν για χρόνια ο αδερφός του Παναγιώτη. Στην Γερμανία, ο Παναγιώτης ήταν ο αδερφός του Οδυσσέα!
Τερματοφύλακας… συνείδησης!
«Από ηλικία 6 ετών εκπαιδεύομαι στην Στουτγάρδη στην θέση του τερματοφύλακα με κανονικό προπονητή και σε πραγματικές συνθήκες». Η επιλογή που αναφέραμε και πιο πριν. Ο Βλαχοδήμος δεν ήταν ένα ατάλαντο παιδί που έπρεπε κάπου να τον βολέψουν. Παρότι προσπαθεί να δουλέψει το αριστερό του πόδι για να βελτιώσει τις επαφές του με τη μπάλα, ο ρόλος του τερματοφύλακα ήρθε γιατί κάτι είδαν σε εκείνον. Και δεν έκαναν λάθος. Η συστηματική δουλειά και η κατάρτιση που απέκτησε τον έφεραν να είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Γερμανίας στη θέση του. Και η ομοσπονδία της χώρας φρόντισε να κάνει όσα έπρεπε για να μην τον χάσει.
«Η Στουτγάρδη από την αρχή έδειξε ότι θέλει να γίνω Γερμανός. Έχω γεννηθεί εδώ και η βασική γλώσσα επικοινωνίας που χρησιμοποιώ καλύτερα είναι η γερμανική. Ποδοσφαιρικά όμως ήταν η καλύτερη επιλογή. Υπάρχει και ο νόμος της FIFA, που μέχρι κάποια ηλικία επιτρέπει αλλαγή. Μέχρι τότε έχουμε καιρό, μικρός είμαι ακόμη, αλλά επαναλαμβάνω, δεν είμαι εγώ που αποφασίζω», είχε πει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Espresso» για να συμπληρώσει με θαυμαστή ωριμότητα σκέψης για την ηλικία του, πως ίσως αν δεν είχε πάρει τη γερμανική υπηκοότητα να μην είχε τέτοια αντιμετώπιση από την ομάδα του.
Οι Σουηβοί έμοιαζαν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν τον δικό τους Μανουέλ Νόιερ. Τον τερματοφύλακα, που - φυσικά - θαυμάζει ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος. Έγινε επαγγελματίας μόλις οι νόμοι το επέτρεψαν. Έκανε ντεμπούτο στην Γ’ Εθνική 18 χρονών. Έπαιξε στις Εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών (δεν έχει παίξει στην Εθνική Αντρών, οπότε είναι ακόμα διαθέσιμος για την Ελλάδα). Του δόθηκε γενναία επέκταση συμβολαίου, πολύ πριν λήξει το πρώτο που είχε υπογράψει. Έπαιξε βασικός στην Bundesliga σε ηλικία 21 ετών. Απορρίφθηκαν προτάσεις της Μάντσεστερ (σ.σ. όπου ο Οδυσσέας δοκιμάστηκε κι έπεισε), της Άρσεναλ, αλλά και της Μπάγερν Μονάχου.
«Έχουμε αρνηθεί κατηγορηματικά προτάσεις από το εξωτερικό, παρά το γεγονός ότι τα χρήματα που μας προσφέρουν είναι εξωπραγματικά για την ηλικία του. Είμαστε σίγουροι όλοι στην ομάδα μας ότι κάποια μέρα θα μας κάνει περήφανους», έλεγε πριν μια πενταετία ο Έρβιν Στάουντ, ειρωνικά ένα μήνα πριν λήξει η οκταετή προεδρία του και δεν βάλει εκ νέου υποψηφιότητα.
Οι δικές του Συμπληγάδες!
Τι συνέβη, λοιπόν, και άλλαξε άρδην το σκηνικό; Πώς έφτασε η ομάδα που απέρριπτε τις εξωπραγματικές προτάσεις να τον αφήνει ελεύθερο; Η απάντηση έρχεται μέσα από την ματαιότητα του ταλέντου ετών 21! Ένας όρος που ευδοκιμεί μόνο στην Ελλάδα και έπ' ουδενί δεν χωράει στα προηγμένα ποδοσφαιρικά κράτη. Οι Γερμανοί – αυστηροί κατ’ ευφημισμόν και κατ’ ουσίαν – θεώρησαν ότι σπατάλησε τις ευκαιρίες του. Ότι βολεύτηκε, ότι δε δούλεψε, ότι τον κέρδισε ο ανταγωνισμός και δεν είχε τη ψυχική δύναμη που απαιτεί η θέση.
Η Στουτγάρδη για κάθε βασικό της τερματοφύλακα που πουλούσε, αγόραζε δύο και αν ήταν ο Ηρακλής θα γράφαμε για την μυθική μάχη με τη Λερναία Ύδρα. Επειδή, όμως, είναι ο Οδυσσέας, η κατάσταση έμοιαζε περισσότερο με τις Συμπληγάδες Πέτρες. Κι εκεί ο Βλαχοδήμος εγκλωβίστηκε. «Το ποδόσφαιρο είναι μια καθημερινή επιχείρηση και είναι δύσκολο να σχεδιάζεις το μέλλον. Ποιος ξέρει πού θα είμαι σε ένα ή δύο χρόνια; Προσπαθώ να δουλεύω σε κάθε προπόνηση και να βελτιώνομαι. Τα υπόλοιπα θα έρθουν».
Το όνειρό του ήταν να γίνει νούμερο ένα στη Στουτγάρδη. Να καθιερωθεί! Δεν τα κατάφερε και η αλήθεια είναι πως το έβλεπε να έρχεται. «Δεν με ενοχλεί η αλλαγή του σκηνικού. Αυτή η στιγμή δε θέλω να αλλάξω περιβάλλον και το μόνο που με απασχολεί είναι να πάρω μια ευκαιρία», δήλωνε πέρυσι όταν η γερμανική ομάδα θα αποκτούσε δύο γκολκίπερ και ο Οδυσσέας θα υποβιβαζόταν σε ιεραρχία. Αργά ή γρήγορα, η κατάσταση θα τον κούραζε. Κι ακόμα πιο επώδυνο από την κούραση, είναι ο κορεσμός.
«Μετά από 14 χρόνια ήρθε η ώρα να κάνω μια αλλαγή στην καριέρα και στη ζωή μου. Ο Παναθηναϊκός είναι η κατάλληλη ομάδα για να ανοίξω τα φτερά μου», εξηγούσε τον Ιανουάριο του 2016 λίγο μετά την υπογραφή του στην ελληνική ομάδα. Τα άνοιξε τα φτερά του και ετοιμάζεται για ένα ακόμα ταξίδι. Καμιά φορά ο μόνος τρόπος για να βρεις την Ιθάκη σου, είναι να μην ξέρεις ότι την ψάχνεις…