Βαθιά ανάσα και ξεκινάμε: Κόφι Αμπονσά, Αμπντεσλάμ Ουαντού, Ντρισά Ντιακιτέ, Γκαετάν Μπονγκ, Καρλ Μεντζανί, Γιάγια Τουρέ, Μάρκο Νε, Τζαμέλ Αμντούν, Ζαν Μακούν, Ντέρεκ Μπόατενγκ, Σαμπού Γιαταμπάρε, Ντελβίν Εντινγκά, Αλεξίς Ρομαό, Ρασίντ Γεκινί, Πίτερ Οφορίκουε, Φέλιξ Αμποάγκουε, Ζίζι Ρόμπερτς, Αρούνα Μπαμπανγκίντα, Λομανά Λούα Λούα, Ζαουάντ Ζαϊρί, Ράφικ Τζιμπούρ, Μάικλ Ολαιτάν, Μπράουν Ιντέγιε.
Η λίστα – ακόμα κι αν έχουμε ξεχάσει κάποιον - καλύπτει όλα τα γούστα. Αμυντικοί, μέσοι, επιθετικοί, ακραίοι, κεντρικοί, αστέρια, διαμάντια, άσημοι, καιροσκόποι, αποτυχημένοι, υποτιμημένοι, υπερτιμημένοι και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας! Περισσότεροι από είκοσι Αφρικανοί παίκτες έχουν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και έχουν δημιουργήσει… βάση δεδομένων για να προστεθεί ο Ντιεμερσί Μποκανί. Ο πρώτος, όμως, Αφρικανός δεν υπάρχει στο αρχείο. Και είναι 30 χρόνια πίσω, όταν ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Τόμας Χλοουάνε, όπως έχει μείνει γνωστός ή Χλόγκγουεϊν όπως πιθανόν να είναι μια πιο ακριβής μετάφραση του ονόματός του. Εν συντομία, θα τον αναφέρουμε ως Τόμας ή ως «ποιος κοροϊδεύει ποιον»!
Ένας σπουδαίος γκολτζής!
Λέγεται πως το καλοκαίρι του 1987 ο Αλκέτας Παναγούλιας έψαχνε κάτι φρέσκο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα για την επίθεση του Ολυμπιακού. Στράφηκε στην αφρικανική αγορά και βρήκε έναν επιθετικό 25 ετών με απίστευτα νούμερα! Ο εκπληκτικός άσος με το ακόμα πιο εκπληκτικό παρατσούκλι «ποιος κοροϊδεύει ποιον» (σ.σ. από γνωστό αφρικάνικο τραγούδι κι επειδή είχε τη συνήθεια να ντριμπλάρει τους αμυντικούς) είχε μερικά εντυπωσιακά ρεκόρ. Τα 27 γκολ σε μια σεζόν παραμένουν ως και σήμερα ακατάρριπτο ρεκόρ για την Μορόκα Σουόλοουζ, που είχε πληρώσει ποσό ρεκόρ το 1982 για να τον αποκτήσει.
Ο Χλοουάνε είχε αρχίσει να γίνεται φίρμα στη Νότιο Αφρική και μιλούσε για τον δρόμο που τον έκανε ποδοσφαιριστή, αντί για δικηγόρο! «Άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο στο δρόμο με ένα μπαλάκι του τένις. Έπαιζα στο σχολείο και τα Σαββατοκύριακα πήγαινα στην ομάδα του πατέρα μου. Μια διάσημη ομάδα στην Μποτσουάνα. Όλοι στην οικογένειά μου λατρεύουν το ποδόσφαιρο, ακόμα και η μαμά μου. Μου έλεγαν ότι είμαι καλός, όμως θεωρούσα ότι είναι απλώς λόγια. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα παίξω σε μεγάλη ομάδα. Ήθελα να γίνω δικηγόρος. Τελείωσα το σχολείο, αλλά δεν είχαμε λεφτά για πανεπιστήμιο. Αναγκάστηκα να μείνω σπίτι και να παίζω ποδόσφαιρο. Τότε, είπα στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω. Σήμερα, παίζω ποδόσφαιρο και έχω πάρει πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων».
Η συνέντευξη του Τόμας είναι από το 1987, προφανώς λίγο καιρό πριν του δοθεί μια μεγάλη ευκαιρία για να κορυφώσει την καριέρα του και να παίξει στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα πρόλαβε να παίξει μόνο σε ένα φιλικό ματς! «Είχα μιλήσει με Έλληνες στο Γιοχάνεσμπουργκ με τους οποίους συνδέομαι. Διαπίστωσα ότι είναι καλοί χαρακτήρες και με έπεισαν να έλθω στην Ελλάδα. Οι πρώτες μου εντυπώσεις από τον Ολυμπιακό ήταν πολύ καλές. Πιστεύω ότι τις επόμενες μέρες θα πάω ακόμη καλύτερα. Το πρωτάθλημα στη Νότιο Αφρική αυτή την εποχή βρίσκεται στο φόρτε του ενώ επικρατούν οι ίδιες κλιματολογικές συνθήκες τώρα με τη χώρα σας», είχε πει στους δημοσιογράφους και ο Αλκέτας Παναγούλιας έμοιαζε να πείθεται τότε για το ταλέντο του.
Η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ. Ο Αφρικανός επέστρεψε στο σπίτι του, δεν δέχτηκε νεότερη ειδοποίηση για να έρθει στην Ελλάδα και έκτοτε οι πληροφορίες τον ήθελαν να δοκιμάζεται στην Πόρτο και να υπογράφει συμβόλαιο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει κάτι το σπουδαίο. Αργότερα, ήρθε εκ νέου στην Ελλάδα για τον Ιωνικό, όμως ούτε τη δεύτερη φορά κατάφερε να παίξει. Στα γήπεδα της πατρίδας του, όμως, παρέμενε θρύλος. Έδινε συμβουλές σε νέους, μιλούσε για τις διπλές προπονήσεις που έκανε καθημερινά, για τη διατροφή που τον βοηθούσε να αποδίδει καλύτερα και για την καλή ζωή που πρέπει να κάνει ένας αθλητής.
Το πρόωρο τέλος!
«Για μένα ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους επιθετικούς, ο οποίος μπορούσε να κάνει απίστευτα κόλπα με την μπάλα», θα πει το 2006 ο Γκόρντον Ιγκέσουντ, ένας από τους πλέον γνωστούς προπονητές στη Νότιο Αφρική. «Θα είχε κάνει μια σπουδαία ευρωπαϊκή καριέρα αν η εποχή του δεν συνέπιπτε με την αποβολή της χώρας από τη ΦΙΦΑ», θα προσθέσει ο Μάριο Τουάνι, ο οποίος ήταν προπονητής του στην Μορόκα. «Αν του είχαν δοθεί οι κατάλληλες ευκαιρίες, θα ήταν ένας σταρ οπουδήποτε στον κόσμο».
Τα λόγια τους, δυστυχώς, ήρθαν το 2006 εξαιτίας του πρόωρου θανάτου του Τόμας Χλοουάνε. Ο Αφρικανός στράικερ, ο οποίος εν τω μεταξύ δούλευε ως προπονητής νέων, είχε διαγνωστεί με λευχαιμία και πέθανε στον ύπνο του σε ηλικία 44 ετών! Ο θάνατός του είχε γίνει είδηση σε όλα τα αφρικανικά μέσα, που αποχαιρετούσαν τον σπουδαίο «ποιος κοροϊδεύει ποιον».
