Είχε «διαβάσει» τον Παναθηναϊκό πολύ προτού καθίσει στον πάγκο του. Τον παρακολουθούσε, από ένα σημείο και μετά, να βασανίζεται μέσα στη σεζόν. Να υποφέρει όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και σε επίπεδο συμπεριφορά. Στο γήπεδο το τριφύλλι επί Στραματσόνι «κλάταρε» από δυνάμεις μετά το 65-70'. Ενώ κάθε φορά που οι παίκτες θεωρούσαν ότι υπήρχε «στραβή» υπόδειξη διαιτητή «ορμούσαν» επάνω του. Με οποιαδήποτε αφορμή.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έπρεπε να αλλάξει πολλά, αν όχι... όλα. Μόλις αυτός και ο Νίκος Λυμπερόπουλος είδαν τα αποτελέσματα των εργομετρικών εξετάσεων τραβούσαν τα μαλλιά τους. Σήμερα, 4 μήνες μετά από την 1η Δεκεμβρίου 2016, ημερομηνία που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ο Ουζουνίδης, οι «πράσινοι» πνίγουν με το μαρκάρισμα ψηλά στην άμυνα τον αντίπαλό τους και νικούν με γκολ από τρανζίσιον στο 90ο λεπτό! Τα... «κάτι κουρασμένα παλικάρια» έγιναν ομάδα με κανονική φυσική κατάσταση. Και ο άνθρωπος δεν έχει κάνει δουλέψει σε προετοιμασία μαζί τους!
Το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο πάνω στο οποίο έπρεπε να δουλέψει -και να διορθώσει- ο Έλληνας τεχνικός ήταν αυτό της νοοτροπίας. Πριν από εκείνον όποιος στον Παναθηναϊκό έβλεπε διαιτητή, βοηθό και... κάμερα ξεσπούσε! Είτε είχε δίκιο είτε άδικο. Ο Στραματσόνι πρώτος και... καλύτερος!
Ο Ζέκα; Ήταν ικανός να «κοπανάει» το κεφάλι του στο χορτάρι για ένα ανάποδο φάουλ στο κέντρο. Ο Μπεργκ ξενερωμένος από την αντιμετώπιση των ρέφερι. Μέχρι και ο Γουακάσο, όντας τρεις μήνες στην Ελλάδα, για τους διαιτητές μιλούσε δημόσια. Λες και δεν ήταν ποδοσφαιριστής αλλά... αντιπρόεδρος ή επικοινωνιολόγος.
Την πρώτη -δίχως υπερβολή, την πρώτη!- ημέρα που ο Ουζουνίδης πήγε στο «Απήλιο» κάλεσε στο γραφείο του τον Κάρλος Ζέκα. Άνθρωποι που ήταν μπροστά στη συνάντηση το θυμούνται ακόμη: «Μη σε ξαναδώ να διαμαρτύρεσαι σε διαιτητή. Ποτέ...»!
Το ύφος του προπονητή δε σήκωνε... αντίρρηση. Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα, τόσο ο Ουζουνίδης όσο και ο Λυμπερόπουλος έχουν βγάλει... μαλλιά στη γλώσσα για να πείσουν τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού ότι δεν πρέπει να «ασχολούνται» με τη διαιτησία στη διάρκεια ενός αγώνα. Τους μιλάνε διαρκώς. Τους ξεκαθαρίζουν ότι αυτό ΔΕΝ αποτελεί δουλειά του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά της διοίκησης. Εκείνη κρίνει πότε και πως θα αντιδράσει αν θεωρήσει ότι ο Παναθηναϊκός έχει αδικηθεί. Και το έχει πράξει.
Δεν είναι εύκολο, το ξέρουν, να αποβάλλουν εξ ολοκλήρου μια νοοτροπία που έχει «ρίζες» στην ομάδα τους. Είτε είχαν δίκιο όταν διαμαρτύρονταν οι παίκτες είτε υπήρξαν στιγμές όπου βρήκαν στη διαιτησία άλλοθι αποτυχίας.
Η προσπάθεια του Ουζουνίδη δεν σταματάει εδώ, καθώς ο ποδοσφαιριστής πολλές φορές λειτουργεί ως "μικρό παιδί" κι όταν νιώθει ότι αδικείται "ξεφεύγει", όμως όλα ξεκινούν από τη συμπεριφορά του κόουτς. Όταν ο προπονητής δεν μιλάει για τη διαιτησία απαιτεί από τον παίκτη του το ίδιο. Ο Παναθηναϊκός έφαγε «πιστολιές» επί Ουζουνίδη, με πιο χαρακτηριστικές αυτές στα Γιάννενα και στην Ξάνθη. Με εξόφθαλμα λάθη στις αποφάσεις διαιτητών και βοηθών. Ο Ουζουνίδης δεν μίλησε.
Χθες, λίγη ώρα μετά τη λήξη του ντέρμπι και το μεγάλο διπλό (2-3) στο 90' επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, άλλος προπονητής στη θέση του μόλις έβλεπε την κάμερα της NOVA θα άρχιζε το... σόου: «Σήμερα δείξαμε πως είναι να νικάς και τη διαιτησία»!
Τι είπε ο Ουζουνίδης; «Πήραμε μια μεγάλη νίκη με ηλίθιο τρόπο, καθώς στο β' ημίχρονο σταματήσαμε να παίζουμε». Παράδειγμα τα λόγια του!
Ούτε λέξη για «το πέναλτι που δεν ήταν» ή για «ένα παπούτσι οφσάιντ του Πέκχαρτ» στο 2-2. Για δύο φάσεις στις οποίες όντως με το γράμμα του νόμου και τη βοήθεια της τεχνολογίας (ριπλέι) ο Παναθηναϊκός έχει αδικηθεί και σαφέστατα δικαιούται να το επικαλεσθεί. Έστω κι αν όλοι συμφωνούν πως η φάση του Βιγιαφάνες είναι δύσκολη και μπορεί να μπερδέψει τον διαιτητή ή στο γκολ του Πέκχαρτ ο βοηθός έχει χάσει την κίνηση αφού βρισκεται ένα μέτρο πίσω από την ευθεία. Κατ΄άλλους ο Παναθηναϊκός δικαιούνταν και ένα πέναλτι που δεν του δόθηκε στη φάση με τον Κλωναρίδη και τον Ντίντακ, προσωπικά θεωρώ ότι ορθά δεν έδωσε παράβαση ο Παπαδόπουλος.
Το θέμα δεν είναι όμως τι λέμε εμείς, ο κόσμος, ή οι παράγοντες των ομάδων. Το θέμα είναι τι ΔΕΝ έπραξε ο Ουζουνίδης. Και πως το πέρασε στην ομάδα του. Πιο ξεκάθαρο παράδειγμα από τον Ζέκα δεν υπάρχει. Ο... παλιός Ζέκα όταν δέχτηκε την κίτρινη κάρτα από τον ρέφερι για το χέρι που έκανε στο πέσιμο (γλίστρησε) έξω από την περιοχή ακόμη θα... χτυπιόταν. Ο... παλιός Ζέκα ουδέποτε θα έπιανε τον Βιγιαφάνες να τον συνετίσει ώστε να σταματήσει να διαμαρτύρεται στη φάση του πέναλτι. Ο Ζέκα... προ Ουζουνίδη θα ούρλιαζε και πιθανότατα δεν θα «επέστρεφε» ποτέ πνευματικά στο παιχνίδι. Το ίδιο και πολλοί από τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ο ένας θα επηρέαζε τον άλλο. Έχει καμία σχέση ο Ζέκα που με ανόητο τρόπο άφησε τον Παναθηναϊκό με δέκα παίκτες στη Λάρισα, στις 18 Δεκεμβρίου, με τον Ζέκα που είδαμε χθες; Όχι, βέβαια…
Η διαφορά, λοιπόν, δεν είναι μόνο στη μπάλα που παρουσιάζει το τριφύλλι στα ντέρμπι αλλά και στη νοοτροπία του η οποία αλλάζει, βελτιώνεται σωστότερα, μέρα με τη μέρα. Με τον Ουζουνίδη και τον Λυμπερόπουλο να βάζουν τη σφραγίδα τους και σε αυτό. (Αν μάλιστα καταφέρουν να... πείσουν και τον Βιγιαφάνες, θα έχουν πετύχει σχεδόν το απόλυτο!).
Τα υπόλοιπα έχουν λίγο πολύ αναλυθεί, ποδοσφαιρικά, από το βράδυ της Κυριακής. Άλλωστε τα ντέρμπι σε πρωτάθλημα και κύπελλο έχουν ακόμη πολύ δρόμο, όπως και οι στόχοι του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ μέχρι το τέλος της σεζόν...
