Αν υπάρχουν δύο κοινότυπες φράσεις στο ποδόσφαιρο που θα έπρεπε να απαγορευτεί… δια νόμου η χρήση τους, αυτές αφορούν τους τερματοφύλακες: «Αυτό δεν τρωγόταν» και «αυτό δεν πιανόταν». Ειλικρινά, πρέπει να είσαι παντελώς άσχετος με τη συγκεκριμένη θέση για να τις χρησιμοποιείς. Όλα «τρώγονται» και όλα πιάνονται. Έχω δει με τα μάτια μου ερασιτέχνες μη ταλαντούχους τερματοφύλακες να θυμίζουν… Νόιερ όταν βρεθούν στην καλή τους μέρα και να πραγματοποιούν αποκρούσεις που σε κάνουν να τρίβεις τα μάτια σου και φυσικά έχω δει κολοσσούς σαν τον Νόιερ να δέχονται τέρματα που θυμίζουν… μαθητές ποδοσφαιρικών ακαδημιών.
Από χθες το απόγευμα σηκώθηκε ξανά πολλή κουβέντα για τον Λουκ Στιλ και το κατά πόσο είναι τερματοφύλακας αντάξιος της βαριάς πράσινης φανέλας. Θεμιτή η κριτική, θεμιτή η συζήτηση, αλλά για πολλοστή φορά… χάσαμε το μέτρο.
Να πάρουμε τα πράγματα, όμως, με τη σειρά. Έχει ευθύνη ο Άγγλος για την ήττα του Παναθηναϊκού από την Ξάνθη; Εννοείται πως έχει, καθώς στη φάση του πρώτου γκολ, λειτουργεί εντελώς λανθασμένα. Δεν ξέρω αν όντως τυφλώθηκε από τον ήλιο (ούτως ή άλλως τέτοια δικαιολογία δεν στέκει ως σοβαρή για οποιονδήποτε τερματοφύλακα), σίγουρα όμως έχασε τον προσανατολισμό του και το κυριότερο έκανε μια κίνηση που… απαγορεύεται ρητά ακόμη και σε μαθητευόμενους πορτιέρο: Γύρισε την πλάτη του στην μπάλα!
Στη δεύτερη φάση, ο βαθμός ευθύνης του είναι πολύ μικρότερος απ’ αυτόν που του έχει αποδοθεί. Το γκολ του Βασιλακάκη πιστώνεται πολύ περισσότερο στην απίστευτη έμπνευση του παίκτη της Ξάνθης, παρά σε λάθος του Στιλ. Ο Άγγλος καλά κάνει και βρίσκεται εκτός εστίας (ίσως να βρίσκεται ένα μέτρο πιο μπροστά από το σημείο που θα έπρεπε να περιμένει την εξέλιξη της φάσης). Εννοείται, όμως, ότι δεν έπρεπε να κάθεται στη γραμμή του τέρματός του. Όταν η άμυνα παίζει ψηλά, ο τερματοφύλακας επιβάλλεται να βρίσκεται μπροστά από την μικρή του περιοχή, για να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει γρήγορη έξοδο και να αναχαιτίσει μια κάθετη μπαλιά του αντιπάλου.
Ειλικρινά, όμως, το πρόβλημα του Παναθηναϊκού απέναντι στην Ξάνθη ήταν μόνο ο Στιλ; Έχει δηλαδή μεγαλύτερη ευθύνη ο Άγγλος από τον Στραματσόνι, τον Χουλτ, τον Λεντέσμα, τον Μπεργκ ή τον Γουακάσο;
Ο Παναθηναϊκός έχασε γιατί για πολλοστή φορά μέσα στη σεζόν δεν μπόρεσε να δώσει πειστικές απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που αφορούν το συνολικό σχεδιασμό του. Και κυρίως εμφανίστηκε βραχυκυκλωμένος επιθετικά σε παιχνίδι που δεν «τραβάει» ο Λεντέσμα. Επιμένω από το ξεκίνημα της σεζόν ότι δεν βλέπω αξιόπιστο plan B από τον Στραματσόνι, όποτε ο Αργεντινός δεν βρίσκεται σε καλή μέρα.
Ο Στιλ δεν είναι κάτι σπουδαίο ως τερματοφύλακας. Μα είναι αδύνατον να χαρακτηρίζεται «σπουδαίος» ένας Άγγλος τερματοφύλακας που δεν εμπιστεύονται ομάδες της Premier League, σε χρόνια που οι καλοί Άγγλοι πορτιέρο βγαίνουν με το... σταγονόμετρο
Μη φύγουμε, όμως, από τον Στιλ. Είναι εξαιρετικά άδικο να πέφτει στον Άγγλο ολόκληρο το ανάθεμα της πρώτης ήττας του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα.
Εννοείται πως ο Στιλ δεν είναι κάτι σπουδαίο ως τερματοφύλακας. Είναι αδύνατον να χαρακτηρίζεται «σπουδαίος» Άγγλος τερματοφύλακας που δεν εμπιστεύονται ομάδες της Premier League, σε χρόνια που οι καλοί Άγγλοι πορτιέρο βγαίνουν με το… σταγονόμετρο. Αν ο Στιλ είχε κάτι το ξεχωριστό, οι ίδιοι οι συμπατριώτες του δεν θα τον άφηναν ποτέ να φύγει από το νησί. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, όταν ο Παναθηναϊκός επέλεξε να στραφεί στην αγγλική αγορά για αγορά τερματοφύλακα είχα απορήσει. Στην πορεία, όμως, είδα έναν ποδοσφαιριστή που δεν είναι για πέταμα. Κάθε άλλο. Έναν τερματοφύλακα που πολλές φορές κατάφερε να με εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του.
Το γεγονός αυτό, όμως, δεν αλλάζει τα δεδομένα: Ο Στιλ είναι ένας τερματοφύλακας με εξαιρετικά στοιχεία, αλλά και με σοβαρά μειονεκτήματα: Με την ίδια ευκολία που μπορεί να πραγματοποιήσει μια εξαιρετική επέμβαση, με την ίδια άνεση μπορεί να δεχτεί γκολ από οπουδήποτε. Και ιδιαίτερα στα «στημένα» των αντιπάλων έχει μεγάλο πρόβλημα.
Το μεγάλο λάθος του Παναθηναϊκού δεν είναι ότι διατήρησε ως βασικό τον Στιλ, αλλά ότι τον άφησε ουσιαστικά χωρίς ανταγωνισμό. Και το συγκεκριμένο λάθος είναι διπλό…
Πρώτον, όταν γνωρίζεις ότι έχεις στο ρόστερ σου έναν τερματοφύλακα, ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο, φροντίζεις να θωρακίσεις την εστία σου με έναν ισάξιο πορτιέρο, για να έχεις πιο ήσυχο του κεφάλι σου. Ο Παναθηναϊκός δεν το έκανε…
Δεύτερον, όταν δίνεις σε έναν τερματοφύλακα τη δυνατότητα να πάρει σπίτι του τη φανέλα βασικού, μόνο κακό του κάνεις. Ο ανταγωνισμός και η πίεση μόνο με οφέλη μπορούν να οπλίσουν έναν ποδοσφαιριστή που έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Μένοντας ουσιαστικά μόνο με ένα βασικό τερματοφύλακα (τον Στιλ) ο Παναθηναϊκός μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στον Άγγλο.
Επιμένω, πάντως, ότι αν στον Παναθηναϊκό πιστεύουν ότι έχασαν από την Ξάνθη εξαιτίας του Στιλ, και υιοθετούν την καθολική άποψη που επικρατεί για τον Άγγλο, πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συνέβη το απόγευμα της Κυριακής στη Λεωφόρο.
