Έφυγε ήδη μισός αιώνας. Και είναι μόνο η αρχή. Γιατί το ταξίδι θα συνεχιστεί ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Μόνο οι «τρελοί ταξιδιώτες» θα αλλάζουν. Η κάθε γενιά θα παραδίδει στην επόμενη και όλοι μαζί θα κρατάνε ψηλά την πράσινη σημαία.
Η ΘΥΡΑ 13 συμπλήρωσε φέτος 50 χρόνια ζωής και οι πιστοί της το γλέντησαν με την ψυχή τους. Σε ένα τριήμερο non stop πάρτι σε κάθε γωνιά της Αθήνας που έβαλε τα καλά της επειδή γιόρταζαν τα παιδιά της.
Στην πιο δύσκολη χρονιά του συλλόγου από πλευράς τίτλων ο κόσμος του Παναθηναϊκού παρά την πίκρα του έδειξε πως δεν ξενερώνει ποτέ και γιόρτασε με την ψυχή του την ιστορική αυτή επέτειο. Ειδικότερα το βράδυ του Σαββάτου, στην κορύφωση του πάρτι, στη Λεωφόρο βρέθηκαν κοντά στις 5 χιλιάδες Παναθηναϊκοί.
Γυρίστε το ρολόι δέκα χρόνια πίσω, στα 40 (πως μεγαλώσαμε και εμείς…), όπου σε ένα σχεδόν ανάλογο concept παραβρέθηκαν περισσότεροι από τρεις χιλιάδες. Ενδεικτικό της οργάνωσης, αλλά και της συσπείρωσης που υπάρχει στο συνδεσμιακό κίνημα του τριφυλλιού σε εποχή που αυτά τα παιδιά πολεμιούνται από τους πάντες και τα πάντα και δεν κάνουν βήμα πίσω με οποιαδήποτε κόστος.
Πάνω – κάτω οι περισσότεροι έχετε δει ή έχετε μάθει πως κύλησε αυτό το τριήμερο. Σε γενικές γραμμές. Πάμε να το δούμε αναλυτικά, λέγοντας και μπράβο σε όσους το έτρεξαν για την άρτια, Παναθηναϊκή και γεμάτη συναίσθημα, οργάνωσή του. Όσοι το βίωσαν ξέρουν, νοιώθουν, καταλαβαίνουν. Γιατί όπως λέει και το σύνθημα «η Θύρα 13 είναι αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς αν δεν το ζεις». Για τους υπόλοιπους (εντός και εκτός) που δεν θα μάθουν ποτέ, ξυδάκι…
Το (πρώτο) ραντεβού δόθηκε στη μία το μεσημέρι της Παρασκευής στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, στη Λεωφόρο. Με μαγιό, πετσέτες και μπόλικη τρέλα. Από εκεί ξεκίνησε ένα κομβόι από μηχανάκια, αυτοκίνητα και δύο ναυλωμένα για τον σκοπό πούλμαν που διέσχισαν την Αθήνα και έφτασαν ως την παραλία του Σχοινιά για να ξεκινήσει το πάρτι.
Οσο περνούσε η ώρα και ο κόσμος έφευγε από τις δουλειές του η παραλία γέμιζε, ενώ νωρίς το απόγευμα στην παρέα ενώθηκαν και εκατό Αυστριακοί οπαδοί της Ραπίντ (αδελφοποιημένοι εδώ και 15 χρόνια), τους οποίους παρέλαβαν οι πράσινοι από το αεροδρόμιο και με πούλμαν τους μετέφεραν στην παραλία. Εκεί που έγινε χαμός με τραγούδι, καπνογόνα, ποτό και συζήτηση για την τριφυλλάρα. Respect σε δύο Αυστριακούς που ήρθαν από τη Βιέννη με… ΠΟΔΗΛΑΤΑ παρακαλώ!!! Στην παρέα επίσης δέκα Ρωμαίοι (Ρόμα) και έξι οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ.
Επόμενη στάση «Κεντρικός»: Λεωφόρος Αλεξάνδρας 115 για τους μη γνωρίζοντες. Εκεί όπου δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο, με τους δρόμους να κλείνουν (είχε κλούβες ως την Πανόρμου!!!) και το ξεφάντωμα να κρατάει μέχρι το πρωί. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο καιρός χάλασε ένα φοβερό και τρομερό pyro show. Το πλάνο προέβλεπε να ανάψουν ταυτόχρονα πολλές εκατοντάδες καπνογόνα με τα οποία θα… ξημέρωνε σε ολόκληρους τους Αμπελόκηπους. Συγκεκριμένα γύρω από το γήπεδο θα σχηματιζόταν το μηδέν και στα στενά ως τον «Κεντρικό» το 5, δηλαδή το 50 σε μια εικόνα που όταν την έβλεπες τραβηγμένη από το drone θα ήταν ο ορισμός του… «όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά». Ήταν τόσο δυνατός όμως ο αέρας που το drone δεν μπορούσε να φτάσει στο επιθυμητό ύψος , το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και τα πυροτεχνήματα άναψαν μια μέρα μετά.
Σάββατο μεσημέρι ραντεβού στο Μετρό και από εκεί εξόρμηση στην Ακρόπολη. Τα δύο σύμβολα της Αθήνας, ο Παρθενώνας και ο Παναθηναϊκός έγιναν ΕΝΑ. Από εκεί μηχανοκίνητη πορεία αρχικά στην Κατεχάκη, όπου το 2005 σκοτώθηκε ο Νίκος Γκαλέγκος στη γνωστή ιστορία με τους αστυνομικούς πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Εν συνεχεία στη Λαυρίου, στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Φιλόπουλος και μετά ο… θορυβώδης γύρος της Αθήνας σε κάθε πιθανό της σημείο, μέχρι να πάνε στη Λεωφόρο για τη γιορτή για την οποία και έχετε εν πολλοίς έχετε ενημερωθεί και η οποία κράτησε ως τις πρώτες πρωινές ώρες και «μεταφέρθηκε» και σε μαγαζιά πέριξ του γηπέδου. Με την λατρεία για τον Διαμαντίδη, την συγκινητική ομιλία του επί χρόνια οργανωτή Ντόκεν και ουσιαστικά την παράδοση του «θρόνου» στον «Αγγλο» (οργανώνει χρόνια) και στον «νεότερο» Αντώνη και άλλα πολλά που τα ζήσατε ή τα μάθατε.
Κυριακή μεσημέρι το πρόγραμμα είχε Γκύζη. Εκατοντάδες μέλη της «13» συγκεντρώθηκαν σε ταβέρνα της γνωστής και εκ των πλέον πράσινων περιοχών για φαγητό. Ακολούθησε η κοπή της τούρτας και «καπάκι» Λεωφόρος για μπαλίτσα. Στο ιστορικό κλουβί συγκεντρώθηκαν πράσινοι από παντού χωρίστηκαν σε Θύρα 13 Αθήνας, Επαρχίας, Εξωτερικού (και Κύπρου) και Ραπίντ. Την κούπα πήραν οι Αθηναίοι που κέρδισαν στον τελικό τα «Ραπίντια». Ενημερωτικά: Παράπονα για τη διαιτησία ΔΕΝ υπήρξαν. Με τον συγκεκριμένο «διαιτητή» δεν έπαιρνε κανέναν να διαμαρτυρηθεί.
Το πρόγραμμα έκλεισε το βράδυ της Κυριακής (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το γλέντι συνεχίζεται) με πάρτι στο Λυκαβηττό. Μουσική, ποτό, χορός και εκατοντάδες Παναθηναϊκοί να το διασκεδάζουν με την ψυχή τους. Χρόνια πολλά σε όσους είναι και όσους αισθάνονται ΘΥΡΑ 13 και ραντεβού στα 60. Να μας έχει ο Θεός καλά πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.
