Ας προσπεράσουμε το σουρεαλιστικό γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, του οποίου τις θέσεις εκφράζει δημοσίως εδώ και χρόνια ο κύριος Σάββας Θεοδωρίδης, θεωρεί «κλόουν» τον Ιβάν Σαββίδη. Και ας αναρωτηθούμε κάτι άλλο, σαφώς σημαντικότερο. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Για ποιο λόγο τόσο ο Σωκράτης Κόκκαλης όσο και ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχουν επιλέξει να αφήσουν στον κύριο Σάββα ένα μεγάλο μέρος της εκπροσώπησης του συλλόγου;
Ο ίδιος ο Θεοδωρίδης εκτίμησε στις δηλώσεις του το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης ότι οι Ολυμπιακοί στην Ελλάδα είναι πέντε εκατομμύρια. Ωραία, ας πούμε ότι έχει δίκιο. Πόσοι από αυτούς νιώθουν ότι τους εκπροσωπεί ο κυρ – Σάββας;
Δεν μπορώ να έχω ακριβή εικόνα, οπότε θα επιχειρήσω μια υπόθεση: Όχι οι περισσότεροι. Νομίζω λίγοι. Ίσως και πολύ λίγοι. Σε κατάσταση ηρεμίας, κάμποση ώρα μετά τη λήξη ενός κρίσιμου αγώνα ας πούμε, πιστεύω ότι η πλειονότητα των Ολυμπιακών, τον ακούει και είτε γελάει, είτε ξενερώνει, είτε θυμώνει κιόλας.
Μπορεί ασφαλώς να πέφτω εντελώς έξω. Μπορεί τα πέντε εκατομμύρια των Ολυμπιακών να κρέμονται από τα χείλη του Θεοδωρίδη και να πανηγυρίζουν κάθε φορά που «σκοράρει» εις βάρος των εχθρών της Θρυλάρας και του αδάμαστου προέδρου της.
Αν δεν πέφτω έξω εντούτοις, τότε έχει κάποιο ενδιαφέρον το αρχικό ερώτημα. Γιατί οι πρόεδροι που έχουν φέρει στους Ερυθρολεύκους σερί πρωταθλήματα και κύπελλα, θεωρούν χρήσιμη και όχι επιζήμια την ξεπερασμένη, ενοχλητική, γραφική επικοινωνιακή προσέγγιση του Σάββα;
Πιθανώς, επειδή ο κυρ Σάββας δεν στέκεται μπροστά στις κάμερες για να πείσει αλλά για να αποπροσανατολίσει. Δηλαδή, για να στρέψει τη συζήτηση, δια του εκνευρισμού, μακριά από το «είδες τι σφύριξε πάλι ο διαιτητής», στο «άκουσες τι είπε πάλι ο κύριος Σάββας».
Σε δεύτερο και ουσιαστικότερο επίπεδο, για να διακωμωδήσει την κατάσταση, έστω κι αν ο ίδιος ο Θεοδωρίδης - νομίζω πως - δεν το αντιλαμβάνεται έτσι. Όταν ο Ολυμπιακός, ο σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους στην Ελλάδα, διαλέγει έναν τύπο που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε περιθωριακή , τηλεοπτική εκπομπή για «κυβερνητικό εκπρόσωπο», τότε αυτομάτως υποβαθμίζει (ή προσπαθεί να υποβαθμίσει) όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας (εγκληματική οργάνωση, χειραγωγούμενη ΕΠΟ, ύποπτες διαιτησίες) στο επίπεδο μιας κακής, καλοκαιρινής, επιθεώρησης.
Μοιάζει χοντροκομμένο αλλά έχω την αίσθηση ότι υποσυνείδητα την κάνει τη δουλειά. Πόσοι από εμάς θεωρούμε το ποδόσφαιρο μας σοβαρή υπόθεση και πόσοι «Δελφινάριο»;
Να η βασική χρησιμότητα του κυρίου Σάββα, έτσι όπως το βλέπω εγώ: Να αποτελεί τον «Μάρκο Σεφερλή» του συστήματος που κυβερνάει το ελληνικό ποδόσφαιρο - και να επίσης γιατί είναι σουρεαλιστικό το ότι αυτό το σύστημα αποκαλεί τον Σαββίδη «κλόουν».
Εκτός, το ξαναλέω, αν πέφτω εντελώς έξω και ο Σάββας Θεοδωρίδης παραμένει στο πόστο του επειδή είναι απλώς ο ιδανικός εκφραστής των ιδανικών - αν όχι πέντε, πάντως σίγουρα – εκατομμυρίων Ολυμπιακών. Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά στη χώρα όπου ο λαϊκισμός είναι κυρίαρχη ιδεολογία, τίποτα δεν αποκλείεται.
