Σύμφωνοι, θα γινόταν μεγάλη μάχη άυλο σώμα με άυλο σώμα, όμως στο τέλος μάλλον θα έκαναν δικό τους το τρόπαιο: αν πέραν της μαγευτικής- από πάσης απόψεως- Superleague αποφασιζόταν η διεξαγωγή ενός πρωταθλήματος ανάμεσα στους οπαδούς που θ’ αφορούσε στη στιχουργική τους δεινότητα, τότε αυτοί του ΠΑΟΚ θα πρόβαλαν ως το μεγάλο φαβορί (όχι «απόλυτο», αλλά θα τους έδινε στο Στοίχημα περίπου 1.30).
Οι «Ασπρόμαυροι» φίλαθλοι έχουν σκαρφιστεί, κατά καιρούς, ορισμένα από τα πιο εμπνευσμένα συνθήματα και με αφορμή το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ κλείνει σήμερα τα 90 χρόνια ζωής, το sdna.gr αποφάσισε να καταρτίσει μια αντικειμενικώς υποκειμενική λίστα με τα 15 κορυφαία.
Σε περίπτωση που είστε φιλόζωοι, αυτό το top-15 θα σας χαροποιήσει διπλά, καθώς θα παρελάσουν πολλά παπάκια (@@@) από το άρθρο, μιας και τα συνθήματα περιέχουν αρκετές λέξεις από αυτές που συνοδεύονταν από πιπέρι όταν ήμασταν μικροί και τις ξεστομίζαμε παρουσία των γονιών μας.
Παρατήστε, όμως, τα μπαχαρικά και…
15) Αφήνοντας ξεκρέμαστο ένα παιδί
1998 και ο Γιώργος Σιγάλας γυρίζει διαφήμιση για γνωστή εταιρία που φτιάχνει πατατάκια. Το σενάριο τον θέλει ν’ αποσπά με πανούργο τρόπο τα τσιπς από τον μικρό (τον άφησε να κρέμεται από το στεφάνι της μπασκέτας και του «βούτηξε» τη σακούλα) και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τους φίλους του ΠΑΟΚ.
Στο πρώτο παιχνίδι που ο Άρης- στον οποίο είχε μεταγραφεί ο «Ράμπο»- αντιμετωπίζει τον «Δικέφαλο», του φωνάζουν εν χορώ
“Σιγάλα, πουστρ@κι, κατέβασ’ το παιδάκι…”
κάνοντάς τον να βάλει τα γέλια.
Το «πρώτο αίμα» αυτού του Ράμπο σε ντέρμπι είχε, τελικά, τη μορφή ενός μεγάλου χαμόγελου.
14) Ο δάσκαλος του «Ρίμπο»
Τον Γενάρη του 2005 ο ΠΑΟΚ έφερε στην Τούμπα τον Αιγύπτιο μεσοεπιθετικό Σικαμπάλα- λάθος, αυτό είναι ελλιπές: το σωστό του όνομα είναι το παρακάτω
-προκειμένου να λύσει τα χέρια του τότε τεχνικού Ίλιε Ντουμιτρέσκου και ν’ αποτελέσει το… αντίπαλον δέος στη μεταγραφή του Ριβάλντο από τον Ολυμπιακό.
Μαγεμένοι από τις καλές συστάσεις και το εντυπωσιακό, ομολογουμένως, όνομά του, οι ΠΑΟΚτσήδες τον παρακινούσαν να παραδώσει δωρεάν μαθήματα ποδοσφαίρου στον άμπαλο, κατά γενική ομολογία των λάτρεων του κρίκετ, «Ρίμπο», λέγοντάς του
“Μάθε στον Ριβάλντο λίγη μπάλα, Σικαμπάλα, Σικαμπάλα”.
Όταν οι δυο τους βρέθηκαν στο ίδιο χορτάρι, ήταν μια από τις λίγες καταγεγραμμένες φορές που ο μαθητής ξεπέρασε το δάσκαλο, χωρίς, μάλιστα, να κάνει ούτε ένα ιδιαίτερο.
13) Όταν ο Δικέφαλος έγινε Λερναία Ύδρα
Το λέει και η λέξη, επομένως θα έπρεπε να είναι αυταπόδεικτο: «Δικέφαλος»- ένα πλάσμα, δηλαδή, με δύο κεφάλια.
Αυτά, ωστόσο, ισχύουν για τους ευρισκόμενους σε νορμάλ κατάσταση- όχι γι’ αυτούς που είναι χάλια.
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ από τη νέα χιλιετία κι έπειτα δυσκολεύονται να διατηρήσουν τη νηφαλιότητά τους και γίνονται συχνά- πυκνά χάλια, με αποτέλεσμα να σκαρώνουν κομψοτεχνήματα σαν το παρακάτω:
“ΠΑΟΚάρααα, είμαι χάλια
Βλέπω έναν Αετό μ’ οχτώ κεφάλια
Πού τα βλέπω τ’ άλλα έξι
ΠΑΟΚάρα είμαι χάλια, τα ’χω παίξει…”
12) Κάνοντας διεθνή καριέρα
Σεζόν 1997-1998, ο ΠΑΟΚ πέφτει πάνω στην Άρσεναλ στον πρώτο γύρο του κυπέλλου UEFA (τότε) και οι Θεσσαλονικείς υποδέχονται στην Τούμπα τους «Κανονιέρηδες».
Οι οπαδοί του Δικέφαλου αποφασίζουν ν’ ανοίξουν τα φτερά τους και με αγγλικά που παραπέμπουν ευθέως στις πιο ένδοξες στιγμές του κολεγίου του Κέμπριτζ, υποδέχονται τον σέντερ φορ των Άγγλων Ίαν Ράιτ, καταλλήλως:
“F@ck you in Salonica tonight, Ian Wright, Ian Wright...”
Εν τέλει, ο Ράιτ- και σύσσωμη η Άρσεναλ- γνώρισαν τις χαρές του ποδοσφαιρικού «έρωτα», όταν ο Ζήσης Βρύζας τους έκλεισε το σπίτι στο «Χάιμπουρι»…
11) Άστα τα μαλλάκια σου
Ο Σταύρος Ελληνιάδης μπορεί να υπερηφανεύεται για πολλά πράγματα στη ζωή του, όμως η πλούσια κόμη δεν είναι ένα από αυτά. Ο νυν αθλητικός διευθυντής του Κόροιβου ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ένας αρκετά αξιόλογος πλέι- μέικερ που έπαιζε στον Ολυμπιακό. Σε μια επίσκεψη των «Ερυθρολεύκων» στο Αλεξάνδρειο άκουσε από τις εξέδρες το αμίμητο
“Είναι παρθένα του Ελληνιάδη η χτένα”.
Απ’ ό,τι φαίνεται, στους ΠΑΟΚτσήδες άρεσε ν’ ασχολούνται με τρίχες.
10) Μαθήματα ελληνικής γλώσσης
Είναι τα προαιώνια ερωτήματα, τα οποία έχουν βαρύνουσα σημασία και ταλανίζουν εδώ και χρόνια Θεσσαλονικείς και Αθηναίους: σουβλάκι ή καλαμάκι; Σε λέω ή σου λέω; Μιλούσα ή μίλαγα;
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, γνωστοί (και) για τις γλωσσικές τους ανησυχίες, αποφάσισαν να πάρουν θέση και έλυσαν δια παντός το θέμα, αναδεικνύοντας νικήτρια, φυσικά, τη Νύφη του Θερμαϊκού:
“Οέο- οέο- οέο, το καλαμάκι ρε δεν τρώγεται ΣΕ λέω
Κρέμα μπουγά-τσα είναι το φαγητό σου
Και λεμονί-τα τ' αναψυκτικό σου
Κι όταν θα θες να δροσιστείς λιγάκι
πιες τον φραπέ μ' ένα σπαστό ΣΟΥΒΛΑΚΙ”.
9) (Αθυρόστομα) μαθήματα ελληνικής γλώσσης, vol. 2
Συνέχεια εκ του προηγούμενου: κι επειδή ένα επιχείρημα (ή σύνθημα)= κανένα, οι οπαδοί του «Δικέφαλου» φρόντισαν να στηρίξουν σε ακόμα πιο γερά θεμέλια τη θέση τους περί Θεσσαλονικιώτικης γραμματικής υπεροχής έναντι της πρωτεύουσας, τούτη τη φορά εμπλέκοντας και τα απαραίτητα γεννητικά όργανα των μανάδων των αντιπάλων τους:
“Δεν ξέρετε σουβλάκι να ζητάτε
Δεν ξέρετε μπουγάτσα τι θα πει
Σε λέω και με λέω να μιλάτε
Και της μαμάς σας το μ@@νι”.
Καλά τον είπε: «Θέλω, σε λέω, ένα σάντουιτς με σουβλάκι πίτα- τζατζίκι- απ’ όλα και μια ζαμπονοκασερόπιτα, να φάω κάτι μέχρι να διορθωθεί το φούιτ στο ποδήλατο».
Το σωστό να λέγεται.
Θεσσαλονίκη είσαι, αφού.
8) Οι σταλακτίτες τραγουδούν ακόμα
Ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει εκτός έδρας τη Σπάρτα Πράγας το 2002 για την πρόκριση στους "16" του ΟΥΕΦΑ και η θερμοκρασία στο γήπεδο θυμίζει Βόρειο Πόλο στις πιο λαμπρές του στιγμές (-20). Οι «Ασπρόμαυροι» οπαδοί έχουν δαγκώσει ένα συγκεκριμένο όργανο του σώματός τους, δυσκολεύονται να βγάλουν- ως είθισται- τις μπλούζες τους και να προσφέρουν απλόχερα μάτι στις γυναίκες και, κάπως έτσι, βρίσκουν τον υπαίτιο γι’ αυτό το «χάλι».
Και τον περιποιούνται καταλλήλως:
“Κρύο γ@@μιέται η μάνα σου!”
Όπως έλεγε και μια παλιά, παραλλαγμένη διαφήμιση: «Όταν έξω κάνει κρύο, μέσα (στο μυαλό των ΠΑΟΚτσήδων, δηλαδή) κάνει ζέστη».
7) Ψυχολογική χείρα βοηθείας στους αγρότες
Πριν από λίγα χρόνια- όταν επιτρέπονταν, δηλαδή, οι μετακινήσεις οπαδών- ο ΠΑΟΚ παίζει με τον Ολυμπιακό στον Πειραιά και οι φίλαθλοί του κατεβαίνουν στη πρωτεύουσα με αυτοκίνητα.
Οι αγρότες, ωστόσο, έχουν κλείσει τους δρόμους προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα τότε μέτρα της κυβέρνησης και οι ΠΑΟΚτσήδες δεν μπορούν να περάσουν τα μπλόκα.
Ο θρύλος λέει πως μετά τις πρώτες αψιμαχίες, οι αγρότες είπαν στους οπαδούς πως θα τους αφήσουν να περάσουν, αν πρώτα φτιάξουν ένα σύνθημα για πάρτη τους. Οι ΠΑΟΚτσήδες το σκέφτηκαν για λίγο και μετά φώναξαν προς την πλευρά των αγροτών:
“Αγρότη πεινάς;”- “NAI!”- απάντησαν αυτοί.
“Αγρότη πεινάς;”- “NAI!”
“Αγρότη πεινάς;”- “ΝΑΙ!”
“Αγρότη πεινάς, γ@@μιέται ο Πειραιάς!”
Αυτό το σύνθημα φαίνεται πως είχε παρεμφερείς δυνάμεις με το «Σουσάμι άνοιξε», καθώς οι αγρότες έκαναν στην άκρη και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ συνέχισαν το δρόμο τους.
Σουσάμι, (ξανα)κλείσε.
6) Ξεράδια ξέρεις
Κανόνες σωστού συνθήματος: 1) Εξυμνούμε την ομάδα μας, 2) Καταφερόμαστε εναντίον όλων των συγγενών πρώτου- και δεύτερου και τρίτου- βαθμού του αντιπάλου μας, δίνοντας έμφαση στις μανάδες τους και την επιθυμία τους για σεξουαλική συναναστροφή με τουλάχιστον 100000 από μας, 3) Αναφερόμαστε σε εμπειρίες με ναρκωτικά, ποτό, λιποθυμίες, αλλά σ’ ένα εξιδανικευμένο πλαίσιο, 4) Υπενθυμίζουμε πως έχουμε δείρει τους πάντες, κάπου, κάποτε και κατέληξαν στο νοσοκομείο και 5) προσπαθούμε αυτά που λέμε να έχουν συνοχή.
Τα σημειώσατε;
Ώρα ν’ αναθεωρήσετε:
“ΠΑΟΚ ξέρω 'γω, ξέρω 'γω εντάξει, βασικά και δηλαδή ΠΑΟΚ μ' έχεις φτιάξει”.
Καμία συνοχή, ούτε ένα υβριστικό, καθόλου ναρκωτικά και οι συγγενείς ασφαλείς.
5) Μια ειλικρινής απορία για τον Φάνη
Το 1987 η Εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ τρύπησε τον ουρανό κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και οι παίκτες της ήταν σταρ γαλανόλευκου βεληνεκούς.
Ένας εξ αυτών, ο πολυσύνθετος Φάνης Χριστοδούλου, πρωταγωνίστησε σε μια διαφήμιση για το σνακ με τον ευφυή- και πρωτότυπο- τίτλο “Eurobasket ’87”.
Όταν, λοιπόν, ο Πανιώνιος (που αγωνιζόταν τότε ο Φάνης), επισκέφτηκε το «Αλεξάνδρειο» για να παίξει με τον ΠΑΟΚ, οι οπαδοί των γηπεδούχων άρχισαν να φωνάζουν
“Φάνη σ' αγαπούν όλα τα παιδάκια, γιατί βγαίνεις στο γυαλί και τρως τα γαριδάκια;”
Ο Φάνης έβαλε τα γέλια, εν συνεχεία μερικά τρίποντα και στο τέλος, επειδή τον είχε πιάσει και μια μίνι- λιγούρα με τόσο τρέξιμο, άνοιξε ένα σνακ “Eurobasket 87”.
Και έφαγε τα γαριδάκια.
4) Ένας ξεχωριστός «αληταράς» μ' έφεση στις... τράκες
Με την τεχνική οι σχέσεις του ήταν τόσο τυπικές, που ακόμα και ο όρος «τυπικός» αδυνατεί να περιγράψει το μέγεθος της τυπικότητας. Δε διέθετε σε καμία περίπτωση τον πιο γλυκό καρπό που έχει δει μπασκετικού ανθρώπου μάτι, ενώ οι κινήσεις του εντός του παρκέ δε θύμιζαν Νουρέγιεφ, αλλά σεληνιασμένο μποξέρ.
Χάρη στη μαχητικότητά του, όμως, και το γεγονός πως έδινε το 200% σε κάθε ματς, ο Χρήστος Τσέκος ήταν ένα όνομα- θρύλος για τους φίλους του ΠΑΟΚ.
Πίσω στις αρχές των 90s, ο Έλληνας πάουερ φόργουορντ/σέντερ του «Δικεφάλου» είχε αναπτύξει μια περίεργη συνήθεια να τρακάρει τις μισές μέρες του μήνα (τουλάχιστον) κι έτσι οι ΠΑΟΚτσήδες σκαρφίστηκαν για χάρη του απόλυτου ειδώλου τους το παρακάτω διαμάντι:
“Βγαίνει περιφερειακό ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
γκαζώνει το παλιάμαξο ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
και ξαφνικά σε μια στροφή ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
τουμπάρει με την οροφή ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
απ' τα συντρίμμια βγαίνει μόνος ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
δε βοηθάει ο τροχονόμος ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
είναι ατζαμής και τσαμπουκάς ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ
ο Τσέκος ο αληταράς ΠΑΟΚ ΟΛΕ ΟΛΕ!”
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ο αληταράς χαίρει άκρας υγείας ακόμα και σήμερα.
Τα περισσότερα αυτοκίνητά του, ωστόσο, «αναπαύονται» σε διάφορες μάντρες...
3) Μια ωραία πεταλούδα που φέρνει πρόστιμα
Πριν από αρκετά χρόνια, το θέμα των υβριστικών συνθημάτων στα γήπεδα ήταν φλέγον (εν αντιθέσει με σήμερα που δεν είναι καν θέμα...) και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία είχε αφήσει να διαρρεύσει πως σε όποιο γήπεδο ακούγονταν τέτοια συνθήματα, το πρόστιμο θα ήταν βαρύ.
Σ' ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, λοιπόν, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ πήραν την απόφαση να προστατεύσουν την ομάδα τους και «επιστράτευσαν» ένα παιδικό τραγουδάκι, αντί των κλασικών συνθημάτων.
Μόνο που παράλλαξαν, μερικώς, το τέλος: αντί ν' απλώσει τα γαλάζια της φτερά στον κήπο και να καμαρώσει τον εαυτό της η πεταλούδα, μ' ένα περίεργο τρόπο ενεπλάκη- χωρίς αιδώ- ένα αιδοίο:
“Μια ω-ραία πεταλούδα
μια ω-ραία πεταλούδα
μια ωραία πεταλούδα (μικρή παύση)
Το μ@@νι της μάνας σας!”
Παραδόξως, το πρόστιμο αποδείχθηκε «κάμπια» και τα χρήματα δεν έκαναν φτερά από τα ταμεία του ΠΑΟΚ.
2) Ο Βασιλιάς της ποπ είναι ένας από αυτούς
Στις συνεντεύξεις του άπαντες τον ρωτούσαν για το πως μπορεί και κάνει αυτό το εκτός λογικής moonwalk. Για το “Billie Jean”, το “Thriller” ή το “Beat it”. Για το πως είναι να έχεις όλο τον μουσικό κόσμο στα πόδια σου από την ηλικία των 5.
Αυτό που ουδείς σκέφτηκε να ρωτήσει ποτέ τον Μάικλ Τζάκσον, όμως, είναι ποια ομάδα υποστηρίζει. Την απάντηση φρόντισαν να δώσουν και πάλι οι ΠΑΟΚτσήδες, οι οποίοι λίγο μετά τον θάνατο του Αμερικάνου σταρ το 2009, προέβησαν σε «αποκαλύψεις».
Είχαν, μάλιστα, ακράδαντα επιχειρήματα:
“Πέρασες την ζωή σου μαύρος,
Την άλλη μισή λευκός
Τζάκσον, ζεις
Για πάντα ΠΑΟΚτσής”.
Απ' ό,τι φαίνεται, λοιπόν, όταν ο συγχωρεμένος Μάικλ βρισκόταν εν ζωή, είχε κάνει για χάρη του Δικεφάλου κτρατητήριο και κάποτε είχε σκοτώσει για ένα εισιτήριο.
Α, ναι: και τόσο οι μπάτσοι, όσο και οι κάμερες του προκαλούσαν αλλεργία.
1) Άσκοπο περπάτημα
Τέλη των 80s και αρχές των 90s: η πιο γλυκιά κόντρα που έχει γνωρίσει ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός, αυτή ανάμεσα στον μπασκετικό Άρη και τον αντίστοιχο του ΠΑΟΚ, βρίσκεται στο φόρτε της, με την αγνότητα ν’ αναμειγνύεται με το μίσος και να δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα.
Ο Άρης του Γιάννη Ιωαννίδη αναγκάζει με τα κατορθώματά του τη Μαρινέλα και τον Πάριο να παραλλάξουν το γνωστό “Και το βράδυ, το βραδάκι” σε “Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, το Φιλίππου και τ’ άλλα παιδιά/ Προχωράμε και νικάμε τις ομάδες που είναι μπροστά”, όμως οι τρεις προσπάθειες (Γάνδη, Μόναχο, Σαραγόσα) για κατάκτηση της Ευρωπαϊκής κορυφής καταλήγουν σε ισάριθμα στραπάτσα.
Τα τρία αποτυχημένα Final 4 του αιώνιου αντιπάλου λειτουργούν ως κηροζίνη στο ντεπόζιτο παραγωγής συνθημάτων των ΠΑΟΚτσήδων, οι οποίοι εστιάζουν στο άσκοπο του να περπατάς χωρίς να ξέρεις τον προορισμό σου:
“Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ' άλλα παιδιά… Προχωράτε, προχωράτε, προχωράτε... Που πάτε ρε μ@λ@κες ωωω, ωωω, ωωω!”
Απ’ όποια πλευρά και να το δει κανείς, τούτο το σύνθημα ήταν πολύ προχώ.
