«Δεν το μπορείς των αδερφών
κακία να κρατήσεις,
γιατ’η ζωή επέλεξε
νωρίς να τους αφήσει.
Κλάψε Δικέφαλε Αετέ
και πέτα εκεί κοντά τους,
άνοιξε πάλι τα φτερά
κάν’τα φτερά δικά τους.
Όταν διαβείς το δρόμο τους,
Δικέφαλε σταμάτα,
χαιρέτα τους μου κι ύστερα,
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα τους μου κι ύστερα,
συνέχισε τη στράτα,
Μπορεί να πήγαν κάπου αλλού
μα όλο εδώ γυρνάνε,
κατήργησαν τα σύνορα
μαζί μας τραγουδάνε.
Δεν μας αφήσανε ποτέ
δε θέλουν να ‘μαστε μόνοι,
Όλοι μαζί για ‘σένανε
φωνάζουμε ακόμη.
Σα να τους να δεις να φεύγουνε,
Δικέφαλε θυμήσου,
πόσες βραδιές περάσαμε,
εσύ κι εγώ μαζί τους,
πόσες βραδιές περάσαμε,
εσύ κι εγώ μαζί τους».
Αυτό είναι ένα από τα τραγούδια για τους φίλους του ΠΑΟΚ που έφυγαν νωρίς χάρη στη μεγάλη τους αγάπη. Απλοί φίλαθλοι, οπαδοί, ποδοσφαιριστές, αλλά και προπονητές... Οι νεκροί του ΠΑΟΚ σήμερα γιορτάζουν και αυτοί!
Οι σωροί βρέθηκαν μαζί με τα εισιτήρια...
Η πιο... άγνωση ιστορία φιλάθλων του ΠΑΟΚ που σκοτώθηκαν μετά από παιχνίδι της αγαπημένης τους ομάδας ήταν στις 20 Νοεμβρίου του 1971. Τέσσερις νεαροί «ασπρόμαυροι» έχασαν τη ζωή τους λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Οι 19χρονες Αγάπη Αγγελίδου και Παρασκευή Παπαδοπούλου και οι 24χρονοι Ζαχαρίας Διάφας και Γιώργος Χριστοδουλίδης είδαν το «νήμα» της ζωής τους ναν «κόβεται» στο 23ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης – Λαρίσης, όταν βρισκόντουσαν καθ’ οδόν προς την Αθήνα, όπου την επόμενη μέρα θα παρακολουθούσαν τον αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας κόντρα στον Πανιώνιο.
Οι τέσσερις φίλοι του ΠΑΟΚ συγκρούστηκαν με το Ι.Χ. τους με φορτηγό και αυτό ήταν μοιραίο. Μαζί με τις σωρούς τους, οι οποίες ανεσύρθησαν από τα συντρίμμια, βρέθηκαν και τα τέσσερα εισιτήρια του αγώνα.
Λόραντ, πεθαίνοντας στον πάγκο του ΠΑΟΚ
Δέκα χρόνια αργότερα (31 Μαΐου 1981), προπονητής στον ΠΑΟΚ ήταν ο Γκιούλα Λόραντ. Ο Ούγγρος πρώην ποδοσφαιριστής γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1923 και υπήρχε θρυλικό μέλος της Εθνικής Ουγγαρίας της δεκαετίας του ’50. Η ζωή τον έφερε στην Τούμπα και εκεί πέθανε! Στην δεύτερη θητεία του στον ΠΑΟΚ, στο τέλος Απριλίου του 1980, έδωσε και την ψυχη του (στην κυριολεξία) για τον δικέφαλο.
Στις 31 Μαΐου 1981, ο ΠΑΟΚ φιλοξενούσε τον Ολυμπιακό στην Τούμπα με τον Λόραντ στον πάγκο και στο 17΄ ο Ούγγρος προπονητής κάτι είπε στους στους συνεργάτες του και σωριάστηκε στο έδαφος. Ο γιατρός του ΠΑΟΚ προσπάθησε να τον επαναφέρει χωρίς αποτέλεσμα και αφού αρχικά μεταφέρθηκε στα αποδυτήρια της Τούμπας, οκτώ λεπτά αργότερα πήγε με το ασθενοφόρο στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Το παιχνίδι στην Τούμπα συνεχιζόταν κανονικά χωρίς οι ασπρόμαυροι ποδοσφαιριστές να ξέρουν τι έχει συμβεί. Ακόμα και στο ημίχρονο, οι υπεύθυνοι της ομάδας δεν μίλησαν για το θάνατο του Λόραντ, αλλά τους είπαν απλά ότι ένιωσε αδιαθεσία και πήγε στο νοσοκομείο. Ο ΠΑΟΚ επικράτησε με 1-0 με γκολ του Βασιλάκου και μετά το τέλος του αγώνα στα αποδυτήρια, αφού έμαθαν την αλήθεια, επικρατούσε η απόλυτη σιγή! Η καρδιά του Λόραντ δεν άντεξε!
Πριν το μοιραίο έμφραγμα στις 31 Μαΐου 1981 στη Τούμπα η ιατροδικαστική έκθεση έδειξε ότι ο Λόραντ είχε υποστεί άλλα δύο εμφράγματα. Το πρώτο έξι μήνες νωρίτερα και το δεύτερο μία εβδομάδα πριν το μοιραίο!
Την ίδια μέρα πέθανε και ο πασίγνωστος τραγουδιστής Χρηστάκης. Ο λαϊκός τραγουδιστής ήταν φίλος του Λόραντ και βρισκόταν στο πατρικό του στη Καβάλα προσπαθώντας να συνέλθει από το εγκεφαλικό που είχε υποστεί και του είχε αφήσει αναπηρία στην αριστερή πλευρά. Όταν ο τραγουδιστής άκουσε για τον χαμό του φίλου του που τον είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του στη Γερμανία έπαθε το τρίτο εγκεφαλικό που ήταν και το μοιραίο!
Τη ζωή του έχασε την ίδια ημέρα κι ένας οπαδός του ΠΑΟΚ, ο 26χρονος Μιχάλης Μπορέτος, ο ο οποίος στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Λόραντ έπεσε στον φωταγωγό της πολυκατοικίας που διέμενε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Κάηκαν ζωντανοί μετά τον τελικό με τον Πανιώνιο
Έπειτα, πάλι, από δέκα χρόνια μια ακόμη τραγωδία συνέβη με φίλους του ΠΑΟΚ. Στις 10 Απριλίου του 1991, δύο φίλοι του ΠΑΟΚ, οι Ευθύμης Λιάκας και Κώστας Ντόλιας, επιστρέφοντας από την Αθήνα έπειτα από τον χαμένο τελικό με τον Πανιώνιο στο μπάσκετ, κάηκαν ζωντανοί στο αυτοκίνητο τους, από βόμβα μολότοφ που πέταξαν άγνωστοι.
Πολλοί έκαναν λόγο τότε για διάφορα αίτια που προκάλεσαν το θλιβερό περιστατικό. Αλλοι ανέφεραν πως οι μολότοφ βρίσκονταν στα χέρια των ΠΑΟΚτσήδων, ορισμένοι πως οι οπαδοί είχαν κρυμμένες φωτοβολίδες και πυρσούς που πήραν φωτιά, ενώ υποστηρίχθηκε ακόμα κι ότι η φωτιά προκλήθηκε από μηχανική βλάβη! Η αλήθεια ωστόσο είναι όπως φαίνεται διαφορετική και σίγουρα ακόμα πιο θλιβερή, αφού επρόκειτο για ένα από τα πιο φρικαλέα οπαδικά εγκλήματα που έχουν γίνει ποτέ.
Η εφημερίδα «Παοκτσής», ανέφερε τον Απρίλιου του 1996 αναλυτικά το πώς συνέβη η τραγωδία. Οι δύο φίλοι επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη με Ι.Χ αυτοκίνητο αμέσως μετά τον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ με τον Πανιώνιο. Ήδη απ' το πρωί της ημέρας εκείνης πολλοί οργανωμένοι οπαδοί του λεκανοπεδίου τηv είχαν στήσει σε αρκετά σημεία της εθνικής οδού πετώντας πέτρες στα αυτοκίνητα και στα λεωφορεία των οπαδών του ΠΑΟΚ. Γύρω στις 11 το βράδυ στη διασταύρωση Αγίου Στεφάνου, στο 24ο χλμ, της εθνικής οδού το Ι.Χ δέχθηκε από μπροστά βόμβα μολότοφ η οποία εξερράγη αμέσως με αποτέλεσμα το αυτοκίvητο να τυλιχθεί στις φλόγες. Ο Κώστας και ο Ευθύμης που κάθονταν στο πίσω κάθισμα δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν και κάηκαν ζωντανοί ενώ τα δύο παιδιά που βρίσκονταν μπροστά κατόρθωσαν να βγουν απ' το αυτοκίνητο έχοντας αρκετά σοβαρά εγκαύματα και φώναζαν «μας έκαψαν».
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες (ένας υπάλληλος της EXPRESS SERVICE και οδηγοί διερχόμενων αυτοκινήτων) τη βόμβα έριξε κουκουλοφόρος που βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο το οποίο παρακολουθούσε το ΙΧ των οπαδών του ΠΑΟΚ και το προσπέρασε, Τηv εκδοχή αυτή υιοθέτησε και η αστυνομία».
Κατσούρη ζεις για πάντα ΠΑΟΚτσής
Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν έχει θρηνήσει μόνο οπαδούς, αλλά και ένα από τα καλύτερα παιδιά που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον Παναγιώτη Κατσούρη. Στις 9 Φεβρουαρίου 1998, ο 22χρονος ποδοσφαιριστής χάθηκε στην άσφαλτο λίγο αφού τελείωσε ένα ματς 5Χ5 με αγαπημένους του φίλους.
Ο Κατσούρης ήταν στον ΠΑΟΚ από το καλοκαίρι του 1996 και έμελλε να φορέσει για τελευταία φορά τη φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος στις 25 Ιανουαρίου 1998, όταν και αγωνίστηκε για 12 λεπτά στην Τούμπα απέναντι στον ΟΦΗ. Ο νεαρός διεθνής με την Ελπίδων έχασε το έλεγχο του αυτοκινήτου και προσέκρουσε στο στηθαίο της γέφυρας στην περιοχή της Θέρμης. Αμέσως, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Σύμφωνα με την Αστυνομία οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα!
Συνολικά αγωνίστηκε 29 φορές με τον Δικέφαλο στο στήθος και πέτυχε 3 γκολ και από το 2009 έχει καθιερωθεί στη μνήμη του το ετήσιο Τουρνούα Ακαδημιών «Παναγιώτης Κατσούρης» που αποτελεί πλέον θεσμό και θεωρείται ως ένα εκ των κορυφαίων στα Βαλκάνια.
«ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ ΜΟΥ..»
Τα ξημερώματα της 4ης Οκτωβρίου 1999 και συγκεκριμένα στις 04:30 η ζωή για έξι φίλους του ΠΑΟΚ νεαρής ηλικίας τελείωσε μέσα σε ένα πούλμαν στα Τέμπη καθώς επέστρεφαν από την Αθήνα όπου είχαν βρεθεί στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου για την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό (1-1).
Δύο χιλιόμετρα μακριά από τα διόδια των Τεμπών, το διώροφο πούλμαν της εταιρείας «Relax Travel» όπου μέσα βρισκόντουσαν 77 οπαδοί του ΠΑΟΚ, συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι. Ο λόγος της σύγκρουσης ήταν επειδή το πούλμαν προσπάθησε να προσπεράσει προπορευόμενο όχημα, αλλά στην προσπάθεια του αυτή βρέθηκε στο αντίθετο ρεύμα συγκρούστηκε με φορτηγό που κατευθυνόταν προς τη Λάρισα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανατραπεί το λεωφορείο και να πέσει σε ένα χαντάκι (χαράδρα οκτώ μέτρων) με απολογισμό τον θάνατο του οδηγού του φορτηγού και έξι νεαρών παιδιών φιλάθλων του «δικεφάλου». Από τα συντρίμμια ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 ετών), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 ετών), Χριστίνα Τζιόβα (18 ετών), Αναστάσιος Θέμελης (22 ετών), Γεώργιος Γκανάτσιος (22 ετών) , Κυριάκος Λαζαρίδης (17 ετών) και ο οδηγός του φορτηγού Αστέριος Αγκζιώτης (68 ετών). Οι έξι φίλαθλοι ήταν μέλη του Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ Κορδελιού.
Από την σύγκρουση τραυματίστηκαν και άλλοι 33 φίλαθλοι, οι οποίοι διακομίστηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας αλλά δεν είχαν κάτι το σοβαρό και έπειτα από λίγες ώρες και μέρες πήραν εξιτήριο. Μετά την τραγωδία έγινε γνωστό πως πριν γίνει το δυστύχημα, ο οδηγός του πούλμαν είχε αλλάξει καθώς στο Βελεστίνο έγινε στάση και ο οδηγός, άλλαξε θέση για να το οδηγήσει ο 19χρονος γιος του, ο οποίος τότε ήταν φαντάρος.
Λίγες ημέρες αργότερα η εφημερίδα της Θύρας 4 κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλο με μεγάλα γράμματα: «ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ ΜΟΥ..», αφιερώνοντας τον τίτλο στα χαμένα αδέρφια τους που χάθηκε τόσο νωρίς έπειτα από ταξίδι για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.
Εκεί όπου χάθηκαν οι έξι ζωές των φιλάθλων του ΠΑΟΚ έχει στηθεί ένα μνημείο με τα ονόματα τους και σε ένα άλλο αναγράφεται: «Η αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ τους έφερε εδώ, τους άφησε εδώ και συνεχίζει παραπέρα».
Οι νεκροί πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχάσεις...
