ΣΑΦΩΣ και έχει πολλά θέματα να λύσει ο Παναθηναϊκός μέχρι να γίνει όπως πρέπει και όπως τον θέλει ο κόσμος του. Σαφώς και έχουν γίνει ένα κάρο λάθη. Κάποια έχουν εντοπιστεί καιρό τώρα και ξεκίνησαν οι αλλαγές, κάποια ευχόμαστε να εντοπιστούν στο άμεσο μέλλον, κάποια ίσως δεν γίνουν ποτέ αντιληπτά από τους αρμόδιους και παραμείνουν κάνοντας μικρή ή μεγάλη ζημιά.
Τα παραπάνω - ακόμη και αν δεν μας αρέσουν - είναι φυσιολογικά, συμβαίνουν σε όλες τις ομάδες του (άλλου) κόσμου. Με τα… παρά φύση είναι το θέμα, με αυτά που κοντεύουμε να τα συνηθίσουμε κιόλας εδώ στο Ελλαδιστάν, που έχουν γίνει «τρόπος ζωής». Αν δεν αλλάξει το γενικότερο ποδοσφαιρικό περιβάλλον τζάμπα θα καίει η λάμπα και θα χαλάμε τις καρδιές μας. Καμία σωτηρία και καμία ελπίδα δεν θα υπάρξει.
Εγινε λοιπόν ένα ντέρμπι την Κυριακή. Και κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Σε ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει και κακώς μέτρησε, στη χαμένη ευκαιρία του «Ταύλα» ή του Μαμουτέ, στις αλλαγές που δεν βγήκαν στον Ιταλό και την πράσινη οπισθοχώρηση, γενικώς και για να μην το κουράζουμε ήταν στο όριο, στην κόψη του ξυραφιού και σε καμία περίπτωση παράσταση για ένα ρόλο όπως θα… πιστέψουμε όπου να ‘ναι. Λίγο ακόμη και θα μας πείσουν για το πόσο «τυχεροί» υπήρξαμε, πόσο μας λυπήθηκαν, από πόσα ακόμα γλιτώσαμε κοκ. Τις ευκαιρίες τους ψάχνω να βρω και να τις συγκρίνω με τις δικές μας αλλά ας μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να τους χαλάσει την ιστορία.
Δείτε μιντιακά πως έχει περάσει το ματς και θα καταλάβετε πως παίζεται το παιχνίδι και για τι είδους ξεβράκωμα μιλάμε. Πως γίνονται «κιμάς» τα μυαλά των αναγνωστών, πως χτίζονται οι «καρδιές των πρωταθλητών». Καταρχήν να πω για την οικονομία της κουβέντας ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να έτρωγε και… δέκα γκολ στον Πειραιά. Μπάλα είναι, όλα γίνονται. Αυτό της ισοφάρισης όμως δεν έπρεπε να μετρήσει, πως να το κάνουμε; Να αλλάξουμε τους κανονισμούς με το ζόρι;
Και καλά να τα λένε οι Ολυμπιακοί που τους έχουν αλλάξει αυτεπάγγελτα. Οι δημοσιογράφοι στραβοί είναι και δεν βλέπουν αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος; Με το ζόρι να βγάλεις κανονικό κάτι άκυρο; Ας μην μετρούσε ρε μάγκες. Ο «καλύτερος της 20αετίας» είναι άλλωστε, θα το έβαζε στην επόμενη φάση. Ή μήπως είναι ψέμα ότι είδαμε άλλο ματς ως το 1-1 και άλλο μετά; Αρα είναι ή δεν είναι αλλοίωση και ποιος τόλμησε να το αναφέρει στα ίσια; Και από πότε απαγορεύεται να μιλάς για αλλοίωση επειδή έχεις αποκλειστεί από την Καμπάλα ή τον Ατρόμητο και είσαι ο πρώτος που το έχεις αποδεχτεί και έχεις κράξει την ομάδα μη κάνοντας το άσπρο μαύρο; Ε;
Τα – σε απόλυτο συντονισμό (“den to leme emeis, to pairnete pano sas”) πρωτοσέλιδα των «αντικειμενικών» για άριστη διαιτησία τα είδατε; Γελάνε και τα μανταλάκια από τα περίπτερα. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Ρέστα δίνουν καιρό τώρα. Βέβαια είναι ζήτημα αν τις διαβάζουν τις εφημερίδες ακόμη και αυτοί που τις γράφουν αλλά τη ζημιά τους την κάνουν και μόνο που κρεμιούνται στα σχοινιά. Την αρθρογραφία στο διαδίκτυο την διαβάσατε; Να μιλάνε με στόμφο και «εγώ θα σου πω» τύποι άσχετοι με τη μπάλα και τη δημοσιογραφία, που δεν έχουν βγάλει ΜΙΣΗ είδηση στη ζωή τους.
Αλλά να μιλήσει στα σοβαρά ποιος και να πει τι; Εξαιρούμε όσους είναι ή… θέλουν (με το αζημίωτο) να γίνουν μέρος του συστήματος. Οι υπόλοιποι για τι απ’ όλα να ρισκάρουν; Για να χάσουν τη δουλειά τους; Για να τους κοπανήσουν έξω από το σπίτι τους; Για να τους ξεφτιλίζουν σε τίποτα «βόθρους»; Ή μήπως και για τα τρία μαζί; Και ποιος θα τους καλύψει μετά; Τα συνδικαλιστικά όργανα. Ελα, σας παρακαλώ., Πάμε παρακάτω…
Να πιάσουμε την ιστορία της ΕΠΟ; Από που; Από παντού βρωμάει κι αν δεν αλλάξουν μέχρι και οι καθαρίστριες τα ίδια και χειρότερα θα βλέπουμε. Από πρόεδρους, από μέλη, από διαιτητές, από παρατηρητές, από ΤΙ; Υπήρχε κανείς που δεν ήξερε όταν μπήκε ο Καλαθενός παρατηρητής ότι θα βγάλει λάδι τον Κύζα; Χρόνια στο… κουρμπέτι. Προσφάτως τον Καλογερόπουλο που τόλμησε να σφυρίξει στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός κάποια από αυτά που έγιναν τον ψάχνει η Νικολούλη όμως. Μαζί με τόσους ακόμα. Αλλά για ποια ΕΠΟ μιλάμε; Την ιστορία με τον Μάνταλο την ξεχάσατε; Σου στέλνει επιστολή ο Παναθηναϊκός και ζητάει την εξαίρεσή του για τις γνωστές συνομιλίες που βγήκαν και τα ραντεβού με τον πρόεδρο… Α και… Β (πέντε χρόνια μετά ακόμη έτσι τους λένε ορισμένοι). Μα ακόμη και να θέλεις να το απορρίψεις το αίτημα, δικαίωμα σου είναι, δεν πρέπει να βγάλεις μια απάντηση; Ποιος είσαι ρε Γκιρτζίκη που δεν απαντάς στον Παναθηναϊκό και τον φτύνεις; Ενας ΝΑΝΟΣ μπροστά του, ένα ΤΙΠΟΤΑ.
Πάμε παρακάτω,με σκόρπιες σκέψεις. Εγινε που λέτε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ένα ντέρμπι χωρίς επεισόδια (αν θεωρήσουμε μεμονωμένο το περιστατικό στον πάγκο, που τέτοιο ήταν). Ξαφνικά ξεχάστηκαν όλα; Εκκλησία και μοναστήρι λοιπόν το Καραϊσκάκη και πλέον δεν το λέει ο μπάρμπα Σάββας αλλά οι… κλώνοι του. Να γίνει και το Κύπελλο και δεν υπάρχει κανένας φόβος. Ένα ματς «γοήτρου» με οπαδούς μιας ομάδας στο γήπεδο, αποτελεί κριτήριο για ματς που παίζεται τίτλος με εισιτήρια 50-50. Καλό ε;
Καταρχήν κανείς δεν στέκεται στο πιο απλό και στο πως εξασφαλίζεται (που και που) η… εκκλησία. Γιατί κάνουν οι άλλοι επεισόδια και γιατί δεν κάνουν με την ίδια συχνότητα οι Ολυμπιακοί; Μα όλα αυτά είναι απόρροια της διαφθοράς, της ατιμωρησίας και των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Οι Ολυμπιακοί να διαμαρτυρηθούν την Κυριακή για ΤΙ; Επειδή τους μέτρησε το γκολ οφσάιντ και τους έβαλε μέσα σε ένα ματς που μέχρι τότε έτρεμε το φυλλοκάρδι τους και αποδοκίμαζαν την ομάδα τους; Επειδή στην επανάληψη τους πήγε 80-20; Πλάκα κάνουμε; Αλήθεια οι προβοκάτορες της ανακοίνωσης που ήταν; Πέταγαν χαρταετό; Τα οκτώ πεντακοσάρικα δεν δόθηκαν τελικά; Τις κράτησαν για την Ανάσταση της φωτοβολίδες ή απλά έγινε η «δουλειά» και πάμε παρακάτω;
Να πιάσουμε μήπως τον Στραματσόνι; Πάει και αυτός. Τον ανέλαβαν οι μπαλαδόφατσες των media και τον τελείωσαν πριν την ώρα ρου. Όπως και ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους. Να δεχτώ ότι έχει εμφανίσει θέμα στο κοουτσάρισμα στη διάρκεια του ματς και στις αλλαγές. Αυτό έδειξαν και τα τρία ντέρμπι. Μα και στα τρία την ομάδα την έστησε μια χαρά, τα ρίσκα που πήρε αρχικά του βγήκαν και τον αντίπαλο τον μπλόκαρε κανονικά και με τον νόμο. Δεν τον λες και για πέταμα, όπως ακούμε και διαβάζουμε.
Και να σας πω και κάτι άλλο για να μην νομίζετε ότι έχω γίνει και φαν του. Καθόλου βέβαιος δεν είμαι για το αν θα πιάσει ο Ιταλος, αν είναι η καλύτερη λύση κλπ. Αμφιβάλω, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Δεν μπορώ να μην του δώσω (σε επίπεδο κριτικής) μια δεύτερη ευκαιρία από το καλοκαίρι. Ναι, μπορεί να τα κάνει και… χειρότερα, αλλά τότε μόνο θα μπορεί να κριθεί. Στα δικά του, όχι σε αυτά που βρήκε και δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη και στη μέση της σεζόν.
Να παραμείνουμε στα δικά μας. Μήπως ο καθένας (κάποιοι παρασυρόμενοι και από αυτά που διαβάζουν) δεν έχει κάνει το facebook προέκταση του… πουλιού του. Μήπως δεν υπάρχει συναγωνισμός ποιος θα βρίσει περισσότερο την ομάδα ΤΟΥ, ποιος θα πει το πιο τσιτάτο να πάρει κανένα like ακόμα; Εχετε καταλάβει ότι πιο πολύ κράζουμε τους δικούς μας παρά τους άλλους; Και καλά να το λένε Παναθηναϊκοί που αποδεδειγμένα πονάνε την ομάδα και πάνω στην πίκρα θα πουν και καμιά κουβέντα παραπάνω άσχετα αν ξεπερνούν συχνά τα όρια. Να βλέπεις τα «πρωτοπαλίκαρα» του Τζίγκερ και του Τσάκα να… ανησυχούν για τον Παναθηναϊκό και να μην έχουν δει μισό θετικό ε αυτό με ξεπερνάει, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί κιόλας διότι μιλάμε για καμένα χαρτιά και μυαλά. Όποιος επιθυμεί ας τους πάρει στα σοβαρά, σαν να μιλάει με… ομοϊδεάτες του.
Και κάτι τελευταίο γιατί αν τα βάλουμε όλα κάτω δεν θα γραφτεί απλά βιβλίο αλλά εγκυκλοπαίδεια. ΜΑΖΙ ΣΑΣ κύριοι, να φύγει ο Αλαφούζος που σαφώς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, που πολλά από αυτά που περίμενε ότι θα γίνουν δεν έγιναν ποτέ. Και να έρθει κάποιος που να μπορεί να αλλάξει το σύστημα «αλλιώς». Αυτό δεν θέλουμε όλοι για τον Παναθηναϊκό μας; Μήπως βλέπετε κανέναν στην ουρά και να τον εμποδίζει ο τωρινός πρόεδρος ή μήπως πιστεύετε ότι αν εμφανιστεί θα του πει «όχι»;
Εκτός κι αν πρέπει να… παρκάρει κι αυτός και να πάμε στο χάος μέχρι να έρθει ο επόμενος. Αν θέλετε να το (ξανά) ζήσουμε κι αυτό πάσο. Αλλά να ξέρετε ότι δεν θα γίνουμε «απλά» ΑΕΚ, αλλά… Αρης. Στην ΑΕΚ που πήγε εκεί που πήγε υπήρχε και ένας Μελισσανίδης, έστω και στην Γ’. Σε εμάς, ούτε καν αυτό. Δεν είναι σενάριο τρόμου ή άσκηση πανικού, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα. Που όσο πιο γρήγορα και περισσότεροι την καταλάβουμε, τόσο μεγαλύτερη αγάπη θα πάρει το τριφυλλάκι μας…
