Πρώτον εννοείται πως το ζητούμενο στη σημερινή αναμέτρηση ήταν το τρίποντο. Ούτε το καλό ποδόσφαιρο, ούτε μία ποδοσφαιρική έκθεση ιδεών. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κλείσει τον Νοέμβριο με μία νίκη. Αυτή ήρθε βέβαια γιατί άλλαξε ο στόχος της επίθεσης. Στις ελάχιστες φάσεις που έκανε η ομάδα του Τούντορ, σημάδεψε τον Κλάους.
Το αποτέλεσμα ήταν τα τρία γκολ σε οκτώ τελικές και αυτό γιατί ο αρχηγός του είχε δύο στα δύο και από εκεί και πέρα ένα γκολ σε έξι τελικές. Απλή στατιστική που πριν το παιχνίδι έλεγε πως ο Μακ με δύο γκολ σε 28 τελικές δεν μπορεί σε αυτόν τον πιεσμένο για αποτέλεσμα ΠΑΟΚ να αποτελέσει σταθερά.
Ο Κλάους ήταν εκεί που έπρεπε στις δύο πάσες που πέρασαν από τους συνήθως σκόρερ του φετινού ΠΑΟΚ. Και αν ο Μακ φάνηκε σε ολόκληρο το παιχνίδι μόνο στη φάση της ασίστ του στο δεύτερο γκολ, ο Ροντρίγκες ήταν σε όλες τις υπόλοιπες φάσεις που δημιούργησε η ομάδα του. Σε όλες.
Πάμε στα αρνητικά. Νομίζω πως ο Τούντορ πρέπει να αλλάξει τη δομή της μεσαίας γραμμής. Έτσι όπως είναι η ομάδα σήμερα, χίλιες φορές να πάει σε σχήμα με ένα 6άρι και δύο καθαρά 8άρια.
Σήμερα, με κακό τον Τζιόλη ο ΠΑΟΚ εκτέθηκε στα χαφ, αφού ο Κάτσε και ο Πέλκας δεν μπορούσαν να κάνουν τα αυτονόητα στη δημιουργία. Η επιλογή του Τούντορ πρέπει να είναι αυτή των Γκολάσα και Σάμπο έτσι ώστε να βελτιωθεί τουλάχιστον στο επιθετικό τρανσίσιον. Δεν έχει παίκτη να του μεταφέρει τη μπάλα και όταν έχει τουλάχιστον δύο και κατά διαστήματα τον Πέλκα, τότε είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Μετά από δώδεκα αγώνες πρωταθλήματος, είναι πολυτέλεια για τον ΠΑΟΚ να έχει δύο βασικά χαφ χωρίς ασίστ – Τζιόλης, Κάτσε – ενώ πριν την έναρξη του αγώνα ήταν αδιανόητο το ότι ο Κλάους είχε μόλις δέκα τελικές προσπάθειες – τρία γκολ – έναντι 28 του Μακ, 21 του Πέλκα και 15 του Ροντρίγκες.
Άρα σε γενικές γραμμές ο ΠΑΟΚ είναι αναγκασμένος να αλλάξει τα νούμερά του στον άξονα. Δεν μπορεί να δημιουργήσει και για αυτό αναφέρομαι στη παρουσία δύο καθαρών 8αριών, μέχρι τουλάχιστον να αποκτηθεί ένας επιτελικός που να αποτελεί σημείο αναφοράς στο παιχνίδι της ομάδας και θα μπορεί να ταϊσει και τα φορ αλλά και τους Μακ – Ροντρίγκες που είναι ταχύτατοι.
Από εκεί και πέρα, στις διαπιστώσεις είναι πως η πλευρά με Τζαβέλλα και Λέοβατς μόνο λειτουργική δεν είναι και μάλιστα για πολλοστή φορά. Ο Κροάτης είναι καθαρός μπακ και δεν έχει την πλευρά, ο Τζαβέλλας δυσκολεύεται να συνεργαστεί μαζί του, με αποτέλεσμα να εκνευρίζεται και να κάνει λάθη. Τα χειρότερα φετινά παιχνίδια του Τζαβέλλα καταγράφονται με τον Κροάτη στα αριστερά.
Άλλο ένα παιχνίδι ο ΠΑΟΚ δέχεται γκολ από αστείο ατομικό λάθος. Αυτή τη φορά ήταν ο Σκόνδρας ο οποίος το παλεύει αλλά δεν του βγαίνει. Η επιστροφή του Βίτορ δείχνει σημαντική. Ο Τούντορ είναι αναγκασμένος να ανακατέψει την τράπουλα γιατί η ομάδα του δεν πείθει. Η νίκη θα βοηθήσει στο ψυχολογικό κομμάτι, αλλά το θέμα του ΠΑΟΚ δεν είναι ψυχολογικό αλλά ποδοσφαιρικό. Αν υπήρχαν απαντήσεις σε αυτό που λένε τα νούμερα, τότε η ψυχολογία μπορεί να έπαιζε κάποιον ρόλο. Όμως δεν είναι ψυχολογικό το θέμα.
Τέλος, καμία έκπληξη δεν μου προκάλεσε η αντίδραση του Κλάους στο γκολ. Οι παίκτες τον γουστάρουν τον Τούντορ. Είναι ωραίος, δουλεύει σκληρά και του το πιστώνουν αυτό. Ο Κλάους να τον προστατέψει ήθελε και τίποτα περισσότερο με την εικόνα με τις μπαλαρίνες. Αντιλαμβάνομαι τις σκέψεις του κοινού, όμως κακά τα ψέματα, τον Κλάους τον αδικούνε οι οπαδοί της ομάδας, όπως συμβαίνει συνήθως με τα πραγματικά δικά μας παιδιά.
Ουδείς προφήτης στον τόπο του άλλωστε, απλά όταν καίγεται ο κώλος μας, να θυμάστε πως εμφανίζεται ένας παραλίγο Ρομά από το Λάκκωμα που μας ξελασπώνει. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.
ΥΓ Άμα η αδερφή μου, έφερνε σπίτι γκόμενο τύπου Δελφάκη, θα την παλούκωνα. Ευτυχώς δεν έχω αδερφή, γιατί ποτέ δεν ξέρεις…
