Η αναζήτηση αποφέρει κοντά στο μισό εκατομμύριο αποτελέσματα. Από το απόγευμα του Σαββάτου είναι από τις πιο δημοφιλείς αναζητήσεις. Μαζί με τη φωτοβολίδα ευθείας βολής, τις λέξεις «επεισόδια», «διακοπή» και «αναβολή», τις «full face» μάσκες, το ντέρμπι αιωνίων, τον Σταύρο Κοντονή, τον Ανδρέα Παππά και τις εκλογές στη Νέα Δημοκρατία, έτσι για να είμαστε και επίκαιροι. Ο Γιάννης Αλαφούζος είναι ο νούμερο ένα… αναζητούμενος άνθρωπος. Η δήλωση παραίτησης, το έκτακτο διοικητικό συμβούλιο, η αλλαγή στάσης και οι ανακοινώσεις της ΠΑΕ – που ω, τι έκπληξη – δίχασαν τη φίλαθλη γνώμη τον έφεραν στο επίκεντρο της προσοχής. Περισσότερο από την ομάδα που διοικεί την τελευταία τριετία με όσο το δυνατόν λιγότερο είναι η αλήθεια προσωποκεντρική φιλοσοφία.
Ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχουν ένα κοινό. Ίσως το μοναδικό, αφού σαν χαρακτήρες είναι εντελώς διαφορετικοί. Ακόμα και σαν παρουσίες είναι η μέρα με τη νύχτα. Πιο σύγχρονος, αν και 11 χρόνια μεγαλύτερος ο Γιάννης, πιο κοινωνικός, πιο άμεσος και πιο προσιτός, με ανεξήγητη εμμονή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Ο Βαγγέλης μοιάζει και είναι απρόσιτος, εκφράζεται μόνο μέσα από οργανωμένες – με κάθε τρόπο – συνεντεύξεις ή με δηλώσεις μετά από αγώνες του Ολυμπιακού. Το κοινό τους είναι οι πατριαρχικές οικογένειες στις οποίες μεγάλωσαν.
Η πρώτη επανάσταση!
Οι πατριαρχικές κοινωνίες και με μικρογραφία οι αντίστοιχες οικογένειες, υπακούν στο λατινικό dura lex, sed lex! Κατά το κοινώς λεγόμενο, θα κάνεις ό,τι σου πω και μην τολμήσεις να αντιμιλήσεις στον πατέρα σου. Ο Γιάννης το έκανε! Ο Αριστείδης Αλαφούζος δεν ήταν απλά ένας επώνυμος οπαδός του Ολυμπιακού στις δεκαετίες του ερασιτεχνισμού. Ήταν από τους ανθρώπους που συνείσφεραν οικονομικά, πριμοδοτούσαν νίκες και δεν θα είχε πρόβλημα – όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του το 1977 – να δώσει λεφτά για να πάρει ο Ολυμπιακός τον Κρόιφ! Είχε πρόβλημα, όμως, να μην γνωρίζει πως θα χρησιμοποιηθούν τα χρήματά του.
Αργότερα, ο Αριστείδης έκανε δωρεά περίπου 1 εκ. δραχμές στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στα ερασιτεχνικά τμήματα του Ολυμπιακού, ενώ ήταν μόνιμος θεατής στο Στάδιο Καραϊσκάκη και συνήθως συνοδευόταν από τον μεγάλο του γιο Θέμη. Ο Γιάννης Αλαφούζος προτίμησε τον Παναθηναϊκό. Κάποιοι λένε επειδή μεγάλωσε κοντά στη Λεωφόρο, άλλοι ισχυρίζονται ότι αλλαξοπίστησε μετά την εφηβεία του, αφού μικρός ακολουθούσε τον πατριαρχικό νόμο! Ο ίδιος πρόσφατα… πήδηξε μια γενιά για να αποκαλύψει τον διάλογο παππού και εγγονιού Αριστείδη!
«Ο πατέρας μου ήταν Ολυμπιακός και έπιασε τον γιο μου πριν 15 χρόνια και του είπε: «Αριστείδη, ο Ολυμπιακός κάνει αυτό και αυτό για να πάρει πρωταθλήματα» και τότε ήρθε και μου είπε: «Μπαμπά, εγώ δεν θέλω να είμαι οπαδός αυτής της ομάδας» και έγινε Παναθηναϊκός».
Η ποδοσφαιρική επανάσταση δεν ήταν η μόνη του Γιάννη Αλαφούζου. Έστω κι αν δεν παρέκκλινε εξ ολοκλήρου της οικογενειακής παράδοσης, ωστόσο ο εφοπλιστικός κόσμος δεν έδειξε ποτέ να κερδίζει το ενδιαφέρον του. Η αυτοκρατορία ξεκινάει από το 1950 στη Σαντορίνη. Ο πρεσβύτερος Αριστείδης, που σήμερα διανύει την 9η δεκαετία της ζωής του, είχε σπουδάσει πολιτικός μηχανικός και ξεκίνησε ως εργολάβος δημοσίων έργων. Ανάμεσα στα έργα που αναλαμβάνει τη δεκαετία του ’50 και του ’60 είναι το καζίνο στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης και ο Πύργος του Πειραιά, τμήμα των εγκαταστάσεων της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, ενώ αναλαμβάνει και σημαντικά έργα στον Αξιό, στον Νέστο και της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Με τα κέρδη αποφασίζει να στραφεί στη ναυτιλία και δημιουργεί σταδιακά έναν κολοσσό για να κληρονομήσουν ο Γιάννης και ο Θεμιστοκλής που γεννιούνται με ένα χρόνο διαφορά.
Οι σχέσεις του με την πολιτική ηγεσία της χώρας σε όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν προφανώς μεγάλο θέμα συζήτησης. Ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε προσωπική σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και με παρότρυνση του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας είχε αγοράσει την «Καθημερινή» όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Και μέσω της εφημερίδας έριξε αργότερα την κυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ στην πορεία μετατράπηκε στον μεγαλύτερο πολέμιό του. Μετά, μάλιστα, την πτώση της κυβέρνησης σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Αλαφούζος δηλώνει ότι στο παρελθόν είχε βοηθήσει την Νέα Δημοκρατία δίνοντας πολλές φορές χρήματα διά πλαγίων οδών, ενώ αναφέρεται συγκεκριμένα σε μια επιταγή ενός εκατομμυρίου δολαρίων την οποία είχε παραδώσει προσωπικά στον Μητσοτάκη. Το σκάνδαλο είναι τεράστιο, όπως και το πλήγμα στην πολιτική καριέρα του τότε προέδρου της Νέας Δημοκρατίας!
Ο… κακός γιος!
Ο Θεμιστοκλής Αλαφούζος καταπιάνεται περισσότερο με τα ναυτιλιακά. Κατέχει 21,8% των εταιριών, με τον Αριστείδη να διατηρεί το 40,7% και τον Γιάννη να εντάσσεται στους μικρομετόχους. Το 2010, ωστόσο, η κίνηση του προέδρου του Παναθηναϊκού να παραγγείλει έξι καινούργια πλοία φέρνει άνοδο στα κέρδη, όμως είναι μια ιστορία διαφθοράς από τη Ρουμανία έχει στις αρχές του 2000 που «σημαδέψει» τον Γιάννη Αλαφούζο. Η εξαγορά της «Petromin» προκάλεσε το σκάνδαλο «Petromin-Minerva», το οποίο συγκλόνισε τη βαλκανική χώρα για σειρά παρατυπιών από δικά τους κυβερνητικά στελέχη.
Το κυρίως ενδιαφέρον για μεγαλομέτοχο του Παναθηναϊκού, όμως, ήταν πάντα τα μίντια. Ο Γιάννης ήθελε από την πρώτη κιόλας στιγμή που ανέλαβε τις ραδιοτηλεοπτικές επιχειρήσεις του ομίλου να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, ακόμη και σε θέματα τα οποία συνήθως δεν αφορούν έναν ιδιοκτήτη ραδιοφωνικού σταθμού. Περνάει ώρες στα γραφεία του ΣΚΑΪ, ενώ δεν είχε διστάσει εν καιρώ ανακαίνισης ακόμα και να βάψει τους τοίχους μαζί με τους ελαιοχρωματιστές. Για να φτάσει στην επιτυχία, ωστόσο, χρειαζόταν λίγη ανέχεια στην αποτυχία! Ο Γιάννης Αλαφούζος χρεώθηκε το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού «ΣΚΑΙ» που πουλήθηκε και μετονομάστηκε σε «Alpha» και… αυτοεξορίστηκε στο Λονδίνο, με την οικογένειά του να πληρώνει τότε τα σπασμένα. Επέστρεψε και το 2006 δημιούργησε το νέο κανάλι!
Την ίδια εποχή τελεσιδικούν και δύο μεγάλες υποθέσεις στο δικαστήριο, αμφότερες για τις οποίες κρίνεται ένοχος. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2001 καταδικάζεται ερήμην από το Β’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά σε πενταετή ποινή φυλάκισης με αναστολή για χρέη προς το δημόσιο. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2003 είναι ένα άλλο κομμάτι του μιντιακού ομίλου που βρίσκεται εκτεθειμένο. Η «Καθημερινή» και ο Θεμιστοκλής αναγκάζονται να πληρώσουν αποζημίωση 315.000 ευρώ στον Σωκράτη Κόκκαλη και την Intracom για συνολικά 154 δημοσιεύματα, τα οποία το Πολιτικό Εφετείο Πειραιά έκρινε ψευδή και συκοφαντικά.
Και ο Παναθηναϊκός;
Είδαμε τον επαναστάτη και ακολουθεί ο ρομαντικός και ο εμμονικός. Ρομαντικός με τον Παναθηναϊκό που μεγάλωσε κοντά του, εμμονικός με τον Ολυμπιακό, όπου προφανώς και το θέμα ξεπερνάει το ποδοσφαιρικό και φτάνει σε επίπεδα επιχειρηματικών και οικογενειακών πολέμων. Όπως εκείνη που είχε ο Αριστείδης Αλαφούζος με τον Σωκράτη Κόκκαλη και αργότερα οι πρώην συνέταιροι και φίλοι της Ντόρας Μπακογιάννη, Βαγγέλης Μαρινάκης και Γιάννης Αλαφούζος!
Ο νυν πρόεδρος του Παναθηναϊκού ξεκίνησε το φλερτ με ένα άρθρο… Στην «Καθημερινή» επικαλείται το πρότυπο Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης και προτείνει να διοικηθεί η ΠΑΕ από τη βάση της. Τον Μάιο του 2012 ιδρύει την Παναθηναϊκή Συμμαχία 2012 και παίρνει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Τον Σεπτέμβριο του 2012, γίνεται πρόεδρος του Παναθηναϊκού.
Η πρώτη αντίδραση του ακόμα συνέταιρου στο ΣΚΑΙ Βαγγέλη Μαρινάκη θυμίζει εκείνα τα ευχολόγια που αντάλλασσε ο ισχυρός άντρας του Ολυμπιακού με το Νίκο Πατέρα! Και η συνέχεια, βέβαια, λίγο-πολύ αυτά θυμίζει… «Μακάρι να πετύχει η πρωτοβουλία του Αλαφούζου για τον Παναθηναϊκό. Θέλουμε έναν δυνατό Παναθηναϊκό. Όχι έναν Παναθηναϊκό επιπέδου Δόξας, Κέρκυρας, Πανιωνίου. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω αυτές τις ομάδες».
Η δήλωση έγινε στη φιέστα του Ολυμπιακού το 2012 και – ναι – έπαιξε και στο ΣΚΑΙ! Το κανάλι και κυρίως η «ΔΙΚΗ» είναι ο πρώτος λόγος που θα έρθει η κόντρα. «Τόσο εγώ, όσο και ο Ολυμπιακός. Δεχόμαστε επίθεση από σκουπίδια, όπως είναι ο Αλαφούζος, το κανάλι του ΣΚΑΙ, αλλά και ο Κούγιας. Πρέπει να απομονώσουμε όλα αυτά τα στοιχεία και να τα αφήσουμε πίσω, ώστε να πάμε μπροστά», θα έλεγε αργότερα ο Μαρινάκης και άμεσα θα πουλούσε το ποσοστό που κατείχε στο κανάλι.
Οι δηλώσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη και τα τιτιβίσματα του Γιάννη Αλαφούζου έμοιαζαν από αθώα, μέχρι σχεδόν συμπαθητικά πριν αρχίσει το παιχνίδι να χοντραίνει. Το κλείσιμο στο ασανσέρ για 15 λεπτά στο ντέρμπι του 2013 έφερε άλλη διάσταση, όπως αργότερα τα λόγια του Μαρινάκη που έκανε λόγο για «ανθρώπους που σήμερα κάνουν τους υπερασπιστές της νομιμότητας και της ηθικής, αλλά οι ίδιοι έχουν κάνει πολλά χιλιόμετρα στις δικαστικές αίθουσες».
Ο Παναθηναϊκός στις ημέρες του Γιάννη Αλαφούζου είχε πρώτο στόχο την εξυγίανση. Η κόντρα του με τον Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό είναι απλώς μια παράπλευρη ιστορία. Ο δρόμος για τη μείωση των χρεών χρειαζόταν γενναίες αποφάσεις. Οι πράσινοι στις περισσότερες των περιπτώσεων τις πήραν άκομψα! Στην πρώτη του σεζόν ως πρόεδρος άλλαξε τέσσερις προπονητές στον πάγκο (Φερέιρα, Ρότσα, Φάμπρι, Βονότρας). Ίσως γι’ αυτό μετά δεν άλλαζε με τίποτα…
Από τους παίκτες που ξεκίνησαν εκείνη την πρώτη του χρονιά, σχεδόν είκοσι δεν ήταν στην προετοιμασία το επόμενο καλοκαίρι. Το «άδειασμα» στον Κώστα Κατσουράνη, τον Λουκά Βύντρα, τον Νίκο Σπυρόπουλο και αργότερα στον Γιούρκα Σεϊταρίδη ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής, το ίδιο και η απομάκρυνση των Λέτο, Μπουμσόνγκ, όπως και το να πουληθούν παίκτες όπως ο Καρνέζης, ο Μαυρίας και ο Χριστοδουλόπουλος.
Τα πρόσωπα που άλλαξαν γύρω από τον Γιάννη Αλαφούζο έχουν επίσης ενδιαφέρον… Ο Νίκος Νταμπίζας για τον οποίο έδωσε μάχη με τους οργανωμένους έφυγε χωρίς καν να τον απολύσει το ουσιαστικό αφεντικό του! Ακολούθησε η πρόσληψη του Λεωνίδα Βόκολου, του Τάκη Φύσσα όταν ο τελευταίος αποδεσμεύτηκε από την Εθνική ομάδα, ενώ είχε και έχει στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή τον Δημήτρη Σαραβάκο και τον Γιάννη Σαμαρά. Εκείνος, όμως, που κέρδισε την εμπιστοσύνη του περισσότερο από τον καθέναν, ήταν ο Γιάννης Αναστασίου.
Στις 14 Μαΐου τον έχριζε ως τον άνθρωπο που θα ανοικοδομήσει τον Παναθηναϊκό των τεσσάρων προπονητών που είχαν φύγει και των είκοσι ποδοσφαιριστών που είχαν αποχωρήσει. Με σφικτή οικονομική πολιτική, στόχο την ετήσια πρόοδο, την παραγωγή παικτών και προϋπόθεση να συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, προκειμένου να εισπράττει χρήματα η ΠΑΕ. Ο Αναστασίου έμοιαζε να κερδίζει πανηγυρικά το παιχνίδι, όσο πανηγυρικά κέρδισε και τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Καραϊσκάκη στις 2 Μαρτίου του 2014. Αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς, κατέκτησε το κύπελλο και στα μάτια του προέδρου, πέρα από την φυσιολογική ανανέωση συμβολαίου και εμπιστοσύνη τον προηγούμενο Μάιο, πήρε και πίστωση χρόνου.
Μάλλον περισσότερη απ’ όση θα έπρεπε. Ο Γιάννης Αναστασίου έφυγε μόνο όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο. Όταν σε ένα προηγούμενο και πιο ειρηνικό ντου των οπαδών του Παναθηναϊκού, ακούστηκαν συνθήματα εναντίον του Γιάννη Αλαφούζου. Για πρώτη φορά στα τρία χρόνια παρουσίας του, αφού ακόμα κι όταν ήρθε σε ανοικτή ρήξη με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο (σ.σ. όταν τον χειμώνα του 13-14 έπαιζε το σενάριο συνεργασίας στην ΠΑΕ) δεν τον θεώρησαν ένοχο οι οπαδοί του τριφυλλιού.
Ίσως επειδή η εμμονή του με τον Ολυμπιακό τούς έβρισκε σύμφωνους. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν έμεινε σε δηλώσεις ή… τηλεοπτικές δίκες, ελπίζοντας σε αποτέλεσμα. Έδειξε διάθεση να πολεμήσει το κατεστημένο, έτσι όπως ο ίδιος το αντιλαμβανόταν και το αντιλαμβάνεται. «Θα ήθελα να μείνει 100 χρόνια στον ΠΑΟ ο κ. Αλαφούζος, που παριστάνει τον πρόεδρο», έλεγε ο Βαγγέλης Μαρινάκης… «Εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε βοηθήσει τον Παναθηναϊκό τα τελευταία 2,5 χρόνια, έχουμε βάλει περισσότερα χρήματα από εκείνον! Αν τραβήξουμε τη γραμμή για το σύνολο, ο Μαρινάκης έχει βγάλει λεφτά από τον Ολυμπιακό!», απαντούσε ο Γιάννης Αλαφούζος.
Πετούσε ποτήρι με νερό ο Μαρινάκης, έκανε αγωγή ο Αλαφούζος. Έκανε επίθεση ο ΣΚΑΙ στον Μαρινάκη, έκαναν διαδήλωση οι οπαδοί του Ολυμπιακού στο Φάληρο. Έβγαιναν απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες στο κανάλι, έκανε αγωγή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Έκανε δηλώσεις ο μεν, απαντούσε ο δε… Μέχρι που σταμάτησε να είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός ή αντίστροφα. Μέχρι που έγινε Αλαφούζος εναντίον Μαρινάκη ή αντίστροφα. Μέχρι που έγιναν όλα προσωποκεντρικά! Μέχρι που η εμμονή υπέταξε τον ρομαντισμό και ξεγέλασε τον επαναστάτη…
