Σε αυτό το αστείο ελληνικό πρωτάθλημα ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι τα έχεις δει όλα. Εχει πάντα και πιο κάτω. Η τελευταία επιβεβαίωση της γελοιότητας που βιώνουμε όσοι συμμετέχουμε – ο καθένας με τον τρόπο του - μπορεί να μην είναι το πιο σοβαρό που έχει γίνει, μπορεί σε κάποιους να μοιάζει ακόμη και της πλάκας, ωστόσο λέει και δείχνει ΠΟΛΛΑ! Και παρότι το σκέφτηκα αρκετές ώρες πριν το γράψω και κατευθυνόμουν προς άλλη θεματολογία, τελικά δεν μπόρεσα να το αφήσω να πέσει κάτω. Έβραζα και βράζω.
Σε απολογία λοιπόν κλήθηκε ο Παναθηναϊκός για το ματς με την Καλλονή. Στο ματς που έγινε «ΒΟΥΒΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ», που δεν πανηγυρίστηκαν ούτε τα γκολ και που τα «παλιόπαιδα» άναψαν πέντε καπνογόνα στο φινάλε ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ και χωρίς να ενοχλήσουν ΚΑΝΕΝΑΝ σε μια γενικότερη συμπεριφορά που σχολιάστηκε ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ θετικά.
το καλύτερο φαγητό delivery εδώ
Μιλάμε ότι πιο τζάμπα μεροκάματο δεν έχει βγάλει στην «καριέρα» του ούτε ο παρατηρητής, ούτε κανένας άλλος από τον θίασο του κακουργηματικά κατηγορούμενου Μποροθρύλου. Αντί να πούνε «ευχαριστώ», να πάνε σπίτι τους μια ώρα αρχύτερα απ’ ένα ματς μου μύριζε μπαρούτι λόγω του αποκλεισμού κάθονται και γράφουν ΤΙ και για να γίνουν αρεστοί σε ΠΟΙΟΝ;
Πλάκα κάνουμε τώρα; Πάλι καλά που δεν γράψανε ότι ο κόσμος τραγούδησε και «σύλλογος μεγάλος», να κινδυνεύσει και η έδρα. Γελάνε και τα… στυλό από την δεύτερη κιόλας αγωνιστική!
Και προσέξτε: Δεν είναι τα δυο – τρία χιλιάρικα που μπορεί – μάξιμουμ - να τιμωρηθεί η ομάδα. Επτά εκατομμύρια πετάξαμε στα σκουπίδια από Μπριζ και Καμπάλα, μπαίνουν κι αυτά στο λογαριασμό και τι είχαμε τι χάσαμε. Δεν τρέχει κάστανο. Ας τα πάρουν οι Μποροθρύλοι, που ίσως τα χρειαστούν κιόλας. Το πως λειτουργεί το σύστημα είναι το θέμα και το πόσο συνεχίζει να προκαλεί. Με το καλημέρα.
Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που πέρσι στη Λιβαδειά κάηκε το σύμπαν, καθυστέρησε να αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο και αυτοί δεν έγραψαν ΛΕΞΗ. Γιατί αν έγραφαν στην τελική μπορεί και να μας βούλωναν και το στόμα και δεν θα λέγαμε λέξη για δύο μέτρα και δύο σταθμά. Μιλάμε για τους ίδιους τύπους και το ίδιο κύκλωμα για το οποίο αν αρχίσουμε να αναφέρουμε παραδείγματα δεν θα γραφτεί βιβλίο, αλλά εγκυκλοπαίδεια. Αφήστε που δεν υπάρχει και διάθεση πλέον. Τους έχουμε σιχαθεί. Όπως και κάθε σοβαρός άνθρωπος που αγαπάει το ποδόσφαιρο και έφτασε κατά βάση να ασχολείται με τα εξωαγωνιστικά εξαιτίας όλων αυτών των απίθανων που το διοικούν σε Λίγκα, ΕΠΟ, ΚΕΔ κλπ.
Κι όμως αυτοί δεν σταματούν πουθενά. Δεν κωλώνουν πουθενά. Τους βλέπετε σε κάθε ευκαιρία. Ο καθένας στον τομέα του. Ή μήπως να μην κάνουμε κουβέντα για διαιτησίες επειδή κάναμε το δύο στα δύο και είμαστε πρώτοι; Το χέρι του Φορτούνη στην πρεμιέρα έτσι θα περάσει; Τα δύο οφσάιντ του Λεβαδειακού που τα είπε μέχρι και η Νόβα (!!!) να τα ξεχάσουμε; Το παραμύθι πέναλτι με τον Παναιτωλικό ήταν ιδέα μας; Και είναι μόνο η αρχή. Αλλά το ξέρουμε το ποίημα. «Φτιάξε πρώτα ομάδα και μετά μίλα για τη διαιτησία» ε;
ΥΓ: Ένα σχόλιο επί προσωπικού, διότι αισθάνομαι ότι άθελά μου έκανα λάθος και θέλω να το πω δημόσια. Στο πρώτο μου blog αναφέρθηκα περί επιστροφής στο γράψιμο τρία χρόνια μετά εννοώντας τι; Πως μην έχοντας πια τη σχέση που είχα με την ομάδα είμαι ξανά 100% στο δημοσιογραφικό κομμάτι. Με την διατύπωση αυτή ίσως φάνηκε να «ξεχνάω» το παράλληλο πέρασμά μου και από το Onsports, το οποίο σαφώς δεν ισχύει καθώς σέβομαι τους ανθρώπους που συνεργάστηκα αλλά και το τελευταίο σεντ που πήρα. Αυτά…
