Οι «πάλιουρες» στο ρεπορτάζ της Ρεάλ Μαδρίτης το έπιασαν αμέσως. Κάπου την είχαν ξανακούσει αυτήν την… κασέτα. Αυτά τα λόγια κάτι τους θύμιζαν. Παλιότερα, η διασταύρωση θα τους έπαιρνε κάτι ώρες. Θα χρειαζόταν ένα καλό μακροβούτι στα αρχεία των εφημερίδων τους. Τώρα, δεν χρειάστηκαν παρά μερικά ακουμπήματα στα smartphones τους για να το διασταυρώσουν σε real time με τον πρόεδρο ακόμα στο βήμα. Η βεβαιότητα έγινε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, σιγουριά. Το μόνο που είχε αλλάξει ήταν το κουστούμι του Φλορεντίνο Πέρεθ. Α, και το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 2010 δεν στεκόταν σε ένα έδρανο, αλλά ήταν καθισμένος ένα πιο μπανάλ ξύλινο τραπέζι. 
Δεν ήταν ιδέα τους. Τα λόγια του χωρισμού της Ρεάλ Μαδρίτης με τον Κάρλο Αντσελότι ήταν καρμπόν με αυτά στο αντίο του Μανουέλ Πελεγκρίνι. Ίδια! Ξεπατικωτούρα! Λες και στο ντοσιέ ομιλιών Φλορεντίνο Πέρεθ υπάρχει ο ίδιος λόγος διαζυγίου / αποχαιρετισμού στον εκάστοτε προπονητή που βγαίνει από το συρτάρι, όταν το λάδι στο καντηλάκι του κόουτς έχει σωθεί: «Δεν ανταποκρίθηκε στις ύψιστες απαιτήσεις του συλλόγου», «ψάχνουμε να χτίσουμε ένα νέο momentum», ήταν οι δύο φράσεις του προέδρου της «βασίλισσας», με τις οποίες δικαιολόγησε τον χωρισμό. Το ακροατήριο δυσφόρησε. Η δυσθυμία έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν από το στόμα του προέδρου της Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισαν να βγαίνουν ύμνοι προς το πρόσωπο του Ιταλού: «Είναι ένας κύριος, ένας ιππότης, ένας άνθρωπος που... νιώθει», «Μου φαίνεται λογικό που οι παίκτες και η κοινή γνώμη δήλωσαν την δημόσια υποστήριξη της στον Κάρλο. Δείχνει την αγάπη που του είχαν», «ο Κάρλο θα είναι για πάντα οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης, γι’ αυτό και θα έχει εισιτήριο διαρκείας την επόμενη σεζόν».Βαρετός
Δεν ήταν η πρώτη φορά που πατούσε το play στην ίδια κασέτα. Η συστημική σε ότι αφορά το madridismo «Marca» επέλεξε να μην βάλει καν πρώτο θέμα την επίσημη αποχώρηση του Αντσελότι, αλλά να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, παίζοντας ψηλά ως βασικό της θέμα την πιθανή έλευση του Νταβίδ Ντε Χέα στην Μαδρίτη! Η τρανύτερη απόδειξη ενοχής. Την ίδια ώρα, οι Καταλανοί βρήκαν το επικοινωνιακό πάτημα που έψαχναν καιρό γα να χτυπήσουν στο ψαχνό: «Η 9η απόλυση», ήταν ο βασικός τίτλος της El Mundo Deportivo, που φωτογράφιζε τον Φλορεντίνο Πέρεθ ως ένα αιμοσταγή serial killer προπονητών. Ο Αντσελότι ήταν ο 9ος τεχνικός που… σουτάρει σε 12 χρόνια θητείας. Γιατί; Γιατί έτσι!
Διότι στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει σημασία μόνο να νικάς (στο γήπεδο), αλλά και να… κερδίζεις (επικοινωνιακά / οικονομικά). Η εμπορική λογική του presidente λέει πως για να έχει ενδιαφέρον ο θίασος, το καστ πρέπει να αλλάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το ίδιο και ο σκηνοθέτης. Ο Κάρλο Αντσελότι ήταν έξυπνος, λαοφιλής, αξιοπρεπής και ευέλικτος, αλλά δεν είχε μέσα του αυτό που οι Ισπανοί αποκαλούν… morbo. Σπίθα, έκρηξη, ίντριγκα. Δεν είχε τίποτα πιπεράτο. Αν ο Μουρίνιο ήταν ένας δυνατός διπλός εσπρέσο που τσίτωνε το νευρικό σύστημα του οργανισμού Ρεάλ Μαδρίτης, ο Αντσελότι ήταν ένα αφέψημα από χαλαρωτικά βότανα. Ακριβώς το στιλ, που δεν αντέχεται στην Μαδρίτη. Εκτός, αν κερδίζεις ευρωπαϊκά.
Πυροσβέστης
Τα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης είναι σαν μία λίμνη γεμάτη πιράνχας. Έχουν κατακρεουργήσει προπονητές και προπονητές. Ο Ζοσέ Μουρίνιο έφυγε «σκοτωμένος» με τους ντόπιους (Σέρχιο Ράμος, Ίκερ Κασίγιας), που κατάφεραν σιγά-σιγά πρώτα να τον αποδομήσουν και μετά να τον... φάνε. Ο Μανουέλ Πελεγκρίνι παραήταν soft με τις φίρμες, οι οποίες τον έκαναν ότι ήθελαν. Όσοι επιχείρησαν στο παρελθόν να το παίξουν σκληροί (Καπέλο, Σούστερ, Λουσεμπούργο) έφαγαν τα μούτρα τους και οι περισσότεροι εξ’ αυτών δεν χρόνισαν καν στον πάγκο των "μερένγκες". Ο τελευταίος που μπόρεσε να διαχειριστεί αυτό το… κλουβί με τις τρελές ήταν ο «πέρα βρέχει» Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος απλά άφηνε το όχημα να τσουλάει μόνο του, κάνοντας μόνο μερικές διορθωτικές κινήσεις. Θα περίμενε κανείς, η απομάκρυνση Αντσελότι να στοιχειοθετηθεί στο γεγονός πως «έχασε τα αποδυτήρια». Τουναντίον!
Η Ρεάλ Μαδρίτης τόλμησε να αντιταχθεί στα «θέλω» του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος δήλωσε ανοιχτά την στήριξη του στον Ιταλό. Ο Λούκα Μόντριτς δήλωσε πως «ο Αντσελότι είναι ο ιδανικός τεχνικός για την Ρεάλ» κι ο Τόνι Κρόος τον αποχαιρέτισε με ένα δακρύβρεχτο «Gracias Mister» στα social media. Ο «Καρλέτο» ήταν ο προπονητής που άγγιξε περισσότερο από κάθε άλλον τις ψυχές των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης, ίσως εκτός από αυτή του Κασίγιας. Ήταν διαλλακτικός, επικοινωνιακός, δημοκρατικός και δίκαιος. Ήξερε να ακούει και να καθοδηγεί. Να εμπνέει, χωρίς να βάζει τις φωνές. Να μπαίνει ασπίδα στους παίκτες, χωρίς να τους βγάζει λάδι. Ο Πέπε τον αποκάλεσε «πατρική φιγούρα» κι ο Μαρσέλο ως τον άνθρωπο που έκανε τους παίκτες της Ρεάλ μία οικογένεια. Τότε τι έφταιξε; Ο Κάρλο Αντσελότι μπορεί να είναι ο καλύτερος διαχειριστής προσωπικοτήτων στην πιάτσα (η θητεία του σε Μίλα, Τσέλσι, Παρί τον έκανε εξπέρ), μα δεν παύει να είναι ένας χωριάτης από το Ρετζιόλο, ο οποίος είναι μπουλούκος, γυναικάς, φανατικός καπνιστής και έχει ένα μόνιμο τικ στο αριστερό φρύδι. Στην Ρεάλ Μαδρίτης οι προπονητές - εμπρηστές είναι πάντα πολύ πιο ευπρόσδεκτοι από τους προπονητές - πυροσβέστες.
Φταίει;Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πια ένας οργανισμός χωρίς συναισθήματα. Λειτουργεί σαν μία αυταρχική «βασίλισσα», που κρίνει μόνο με βάση τα νούμερα και στέλνει στην λαιμητόμο χωρίς δεύτερες σκέψεις ή τύψεις. Η «Decima» (το δέκατο Τσάμπιονς Λιγκ) ήταν ένας καλός λόγος παραμονής για πέρυσι. Οι 22 σερί νίκες στην καρδιά του χειμώνα, ακόμα ένας. Το ολοστρόγγυλο μηδενικό στην φετινή σούμα τίτλων ισοδυναμούσε με αμάρτημα που τιμωρείται με θανατική ποινή. Για την Ρεάλ Μαδρίτης που ζει από την ίντριγκα και τις αλλαγές προσώπων το μοντέλο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον Σερ Άλεξ ισόβιο προπονητή ή αυτό της Άρσεναλ με τον Αρσέν Βενγκέρ υπεράνω όλων, φαντάζει αστείο. Στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν υπάρχει ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Στην πραγματικότητα, ο Κάρλο πήρε και φέτος τίτλους. Κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Το Παγκόσμιο Συλλόγων. Απλώς, σήμερα κανείς δεν τα θυμάται. Αυτές οι κούπες είναι σαν... μπαγιάτικα νέα. Η απώλεια του πρωταθλήματος, του κυπέλλου και του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά κυρίως το γεγονός ότι η μισητή Μπαρτσελόνα πάει να τα πάρει και τα τρία έγειρε την πλάστιγγα εναντίον του.
Ήταν όμως προπονητική ευθύνη η απώλεια όλων αυτών των τίτλων; Οι αριθμοί λένε πως η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε 30 νίκες σε 38 παιχνίδια πρωταθλήματος και σκόραρε τα περισσότερα γκολ από κάθε άλλη ομάδα (118). Ακριβώς τις ίδιες νίκες (30) έκανε και η πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα. Φταίει ο Αντσελότι που στον επαναληπτικό ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ με την Γιουβέντους, οι παίκτες του σημάδεψαν τρεις φορές τα δοκάρια κι έχασαν τα... άχαστα; Όσο μερίδιο του ανήκει για την περσινή κατάκτηση της κούπας, που ήρθε με μία κεφαλιά - προσευχή του Σέρχιο Ράμος στα χασομέρια του τελικού με την Ατλέτικο Μαδρίτης, άλλο τόσο υπεύθυνος είναι για τον φετινό αποκλεισμό από την Γιουβέντους. Την ώρα που η «βασίλισσα» έχανε μες την άνοιξη τον έναν μετά τον άλλο βασικό της παίκτη με τραυματισμό (Κρόος, Μόντριτς, Πέπε, Μπενζεμά), η Μπαρτσελόνα έκανε άπταιστη διαδρομή χωρίς απώλειες, τραυματισμούς, φαγωμάρες, έριδες. Ήταν ευθύνη του Αντσελότι όλο αυτό;
Διάδοχος
Θα μπορούσε να βρει κανείς ένα ίχνος λογικής σε αυτή την απόφαση της Ρεάλ Μαδρίτης, αν υπήρχε ήδη μία έτοιμη διάδοχη λύση: «Ελπίζουμε να έχουμε προπονητή την επόμενη εβδομάδα», ήταν τα δειλά και μετρημένα λόγια του Πέρεθ σε αυτό το θέμα, που έδειξε ότι η «βασίλισσα» δεν ήταν απόλυτα προετοιμασμένη για την επόμενη ημέρα. Να πει κανείς ότι έπαιζε κανένα μεγάλο προπονητικό ψάρι στην αγορά και η Ρεάλ έτρεξε να το προλάβει; Ούτε αυτό ισχύει. Ο Κλοπ δήλωσε ότι θα ξεκουραστεί για ένα χρόνο, ο Σιμεόνε δεν το κουνάει από την Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Μουρίνιο δεν επιστρέφει ούτε με σφαίρες κι άλλοι top προπονητές που να κάνουν την διαφορά δεν υπάρχουν. Η επιλογή του Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος κατά 99% θα είναι ο επόμενος προπονητής της «βασίλισσας», όπως αποκάλυψε ο Ερνέστο Μπροντσέτι (ατζέντης του Αντσελότι) δεν είναι παρά μία συμβατική λύση. Ένα ξαναζεσταμένο (για το ισπανικό κοινό) φαγητό. Στην πραγματικότητα, η Ρεάλ Μαδρίτης άλλαξε προπονητή χωρίς να έχει βρει κάποιον που αντικειμενικά είναι καλύτερος. Για να είμαστε πιο ειλικρινείς, ανάθεμα κι αν ξέρει η ίδια η Ρεάλ γιατί άλλαξε προπονητή. Τα κριτήρια πάντως, δεν είναι ποδοσφαιρικά…
Κύριος
Ο Ιταλός φεύγει από την Μαδρίτη, όπως ακριβώς ήρθε. Ως κύριος. «Θα ήθελα να κρατήσω αυτά τα δύο φανταστικά χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης και να ευχαριστήσω τον κόσμο, τους οπαδούς και τους παίκτες» ήταν το λιτό του μήνυμα. Για την διοίκηση; Ούτε κουβέντα. Δεν θα κοουτσάρει αυτή την χρονιά. Ένα χρόνιο πρόβλημα, στην σπονδυλική στήλη (στένωση του σπονδυλικού σωλήνα) που άρχισε να φέρνει φέτος μουδιάσματα σε χέρια και πόδια απαιτεί πια επέμβαση και ήρεμη ανάρρωση. Η επέμβαση, ωστόσο, θα μπορούσε να περιμένει. Οι λόγοι του διαζυγίου δεν ήταν (λόγοι) υγείας.
Ο Αντσελότι φεύγει από την Μαδρίτη σοφότερος και με την μετοχή του ακόμα πιο ανεβασμένη. Ο θρύλος λέει πως στο περίφημο ραντεβού με τον Αμπράμοβιτς, ο οποίος κατάφερε να τον ξελογιάσει από την Μίλαν για λογαριασμό της Τσέλσι, ο Ρώσος κροίσος συνάντησε ένα τύπο που μιλούσε αγγλικά επιπέδου πρώτης προκαταρκτικής. Σήμερα, ο Ιταλός μετά από 6 χρόνια στην ξενιτιά μιλάει αγγλικά, γαλλικά και αξιοπρεπή ισπανικά. Τόσο αξιοπρεπή, που του επέτρεψαν να πάρει το μικρόφωνο ανά χείρας και να τραγουδήσει τον ύμνο της Ρεάλ Μαδρίτης στην περσινή φιέστα για την Decima. θέλει κότσια να καθίσεις στα θρανία και να μάθεις τις γλώσσες των χωρών που εργάζεσαι, ειδικά αν είσαι 50+ και έχεις τον κόσμο όλο στα πόδια σου.
Ο Αντσελότι αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει στην Μίλαν, όπου τον αγαπούν για αυτό που είναι. Για την... μπάκα του, το τικ του στο αριστερό φρύδι, την αδυναμία του στα φετουτσίνι με μανιτάρια πορτσίνι. Την ίδια ώρα, η κακομαθημένη «βασίλισσα» θα συνεχίζει να αλλάζει τους… αγαπητικούς της, χωρίς ποτέ να βρίσκει τον ιδανικό πρίγκιπα. Εξάλλου, η περίφημη ομιλία των δακρύβρεχτων διαζυγίων άνευ αιτίας, εξακολουθεί να βρίσκεται στο συρτάρι του Φλορεντίνο Πέρεθ…
