Έφτασε μέχρι το Νο. 995 της κατάταξης της ATP. Ε, δεν είναι και καμιά τρομερή επιτυχία. Ονειρευόταν Grand Slam, ονειρευόταν τίτλους στα κορτ, αλλά τελικά αναγκάστηκε να συμβιβαστεί, στα δέκα χρόνια, από το 1992 μέχρι το 2002, που κράτησε η καριέρα του, με πολύ λιγότερα.
Κι επειδή κανείς καλός (πολύ περισσότερο κανείς πλούσιος) δεν χάνεται, ο Αλ Κελαϊφί εγκατέλειψε μεν άδοξα το ευγενές άθλημα του τένις για να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις και τελικά να εμπλακεί και στο ποδόσφαιρο ελπίζοντας τουλάχιστον στα γήπεδα να διαπρέψει. Όχι, βέβαια, ως ποδοσφαιριστής, αλλά ως ηγέτης ενός συλλόγου.
Η εμπειρία του στα κορτ ήταν πολύ σημαντική. Κυρίως για τις γνωριμίες που έκανε. Ο Ράφα Ναδάλ είναι πολύ καλός φίλος του, αλλά όχι ο Ισπανός δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει ιδιαίτερα να πραγματώσει τους επιχειρηματικούς στόχους του. Άλλος ήταν το καλό κονέ…
Έχοντας ήδη φοιτήσει στα ίδια σχολεία με τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ, είχε ήδη σημαντική επαφή με τους γαλαζοαίματους. Στα κορτ γνώρισε και τον Ταμίν μπιν Χαμάντ αλ Τανί, ο οποίος έγινε εμίρης του Κατάρ τον Ιούνιο του 2013, και όλα πια πήραν τον δρόμο τους.
Ο Ταμίν δημιούργησε την Qatar Sports Investments και τοποθέτησε επικεφαλής τον Αλ Κελαϊφί. Στόχος της εταιρείας ήταν να επενδύσει στον αθλητισμό, αρχικά με την δημιουργία διαφόρων θερέτρων. Στο μεταξύ, βέβαια, ο Αλ Κελαϊφί ήταν και πρόεδρος της Al-Kharafi Group με έδρα το Κουβέιτ. Οι δραστηριότητες του ομίλου εκτείνονται μεταξύ άλλων στον κατασκευαστικό τομέα καθώς και στους τομείς των τηλεπικοινωνιών και της εστίασης. Και λες και δεν ήταν αρκετά… πολυάσχολος, τέθηκε επικεφαλής και της beIN Media Group, με έδρα το Κατάρ και… παρακλάδια από την Αγγλία και την Τουρκία μέχρι την Αυστραλία. Ταυτόχρονα έγινε πρόεδρος της Ομοσπονδίας τένις του Κατάρ, αντιπρόεδρος της Ασιατικής Ομοσπονδίας τένις, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου του Κατάρ, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022!
Με τις ευλογίες του δημάρχου του Παρισιού, η Qatar Sports Investments αγόρασε το 2011 το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών (70%) της Παρί Σεν Ζερμέν (70%). Ένα χρόνο αργότερα έγινε ο μοναδικός μέτοχος και ο Αλ Κελαϊφί ο πρώτος μη Γάλλος πρόεδρος του συλλόγου, παρά το γεγονός ότι τα… γαλλικά του κάθε άλλο παρά άπταιστα ήταν.
Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Αλ Κελαϊφί «καθαρίζει« τα χρέη της Παρί δίνοντας… ζεστά 50 εκατομμύρια ευρώ και αρχίζει να προσεγγίζει μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου προσπαθώντας να τους πείσει για το νέο πρότζεκτ. Κατά την πρώτη επίσημη παρουσίασή του στους δημοσιογράφους δε είχε κάνει αναφορά σε ένα πενταετές πλάνο, το οποίο θα έφερνε την ομάδα στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και ανέθεσε στον σπουδαίο Λεονάρντο το πόστο του τεχνικού διευθυντή.
Πήρε τον Εντινσον Καβάνι (64,5 εκατομμύρια ευρώ), τον Νταβίντ Λουίζ (49,5 εκατομμύρια ευρώ), τον Παστόρε, Σίλβα (42 εκατομμύρια ευρώ), τον Λούκας Μοούρα (40 εκατομμύρια ευρώ), τον Μαρκίνιος (31 εκατομμύρια ευρώ), τον Εζεκιέλ Λαβέτσι (26 εκατομμύριαμ ευρώ), τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς (20 εκατομμύρια ευρώ ), τον Άνχελ Ντι Μαρία (62,5 εκατομμύρια ευρώ) ενώ έπεισε και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να φορέσει τη φανέλα της Παρί για πέντε μήνες δίνοντάς του 175.000 ευρώ την εβδομάδα (με απλό υπολογισμό 25.000 ευρώ την ημέρα). Kαπού εκεί μετά το πέρας της πενταετίας άφησε άφωνο τον ποδοσφαιρικό (και όχι μόνο αυτόν) πλανήτη πραγματοποιώντας την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του αθλήματος παίρνοντας τον Νεϊμάρ από τη Μπαρτσελόνα. Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν!
Αγωνιστικά η ομάδα πέτυχε (;) τους στόχους που είχε θέσει ο πρόεδρος. Κατέκτησε σε αυτό το διάστημα τέσσερα πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα, τέσσερα Λιγκ Καπ. Προφανώς διακαής πόθος παραμένει το Τσάμπιονς Λιγκ, μια διοργάνωση στην οποία η Παρί δείχνει να «κολλάει» στη φάση των νοκ άουτ.
Καθώς ο Αλ Κελαϊφί συνέχιζε την προσπάθεια για να γιγαντώσει την γαλλική ομάδα, άρχισαν και οι μουρμούρες για το Financial Fair Play. Πολλά χρήματα σε μεταγραφές, δεν ισοσκελίζονταν από τα έσοδα, το μπάτζετ της έφτασε να είναι ίσο με το σύνολο των υπόλοιπων ομάδων του γαλλικού πρωταθλήματος, αλλά αλήθεια αυτά είναι λεπτομέρειες μάλλον ασήμαντες, ή τουλάχιστον ελάχιστα σημαντικές, για τον Αλ Κελαϊφί, ο οποίος είναι πια ο πιο ισχυρός άνδρας του γαλλικού ποδοσφαίρου (σύμφωνα με την «L’ Equipe») και πολύ δυνατός παίκτης στο ευρωπαϊκό στερέωμα του αθλήματος.
Αυτός ο πολύ δυνατός παίκτης, λοιπόν, θέλει επιτέλους να γίνει πρωταγωνιστής. Να μην είναι απλά συμπληρωματικός όσων συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Καλά τα πρωταθλήματα στη Γαλλία, αλλά χωρίς το Τσάμπιονς Λιγκ μεγάλος δεν λογίζεσαι. Και κάπως έτσι «έπεσαν» τα 222 εκατομμύρια ευρώ, ποσό αδιανόητο, εξωφρενικό, εξωπραγματικό, για την απόκτηση του Νεϊμάρ. Ο Αλ Κελαϊφί το παραδέχθηκε κατά την επίσημη παρουσίαση του Βραζιλιάνου. Ο Νεϊμάρ αποκτήθηκε για να προχωρήσει η ομάδα ένα βήμα παραπάνω στην κορυφαία ευρωπαϊκη διασυλλογική διοργάνωση.
Αν, μάλιστα, η Παρί κάνει πράξη και μια ακόμα... απειλή της, δηλαδή προχωρήσει στην αγορά και του Κιλιάν Μπαπέ από τη Μονακό (για τον οποίο θα πρέπει να δώσει περίπου 180 εκατομμύρια ευρώ), τότε ναι μπορεί το πλάνο που είχε παρουσίασε όταν πρωτοανέλαβε ο 43χρονοε σήμερα Καταριανός να μην πέτυχε στην πενταετία, αλλά είναι πια πιο κοντά από ποτέ στην επίτευξή του.
Με όρους τένις ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί είναι λίγο πριν από το match point. Ένας πόντος και η πολυπόθητη νίκη είναι δική του...
