Δεν χωρούν κλισέ εκφράσεις κι αναφορές όταν γράφεις για τον Ηρακλή. Μόνο τα χαμόγελα και η συγκίνηση που σκόρπισαν σε μια κατάμεστη αίθουσα προχθές στη Θεσσαλονίκη τα παιδιά με σύνδρομο Down που χόρευαν υπό τους ήχους των (φοβερών, πραγματικά) Κώστα και Ματθαίου Τσαχουρίδη, φορώντας το κασκόλ με τις μπλε και άσπρες ρίγες, σαν της Ελλάδας, ήταν αρκετό για να καταλάβεις ότι εδώ μιλάμε για κάτι παραπάνω από μια ομάδα, από έναν σύλλογο.
Εδώ μιλάμε για μια στάση ζωής, μια ιδέα που όσοι την κοινωνούν, λατρεύουν να είναι οπαδοί του διαφορετικού, να είναι έξω από κάθε σύστημα, αγαπούν να αντιδρούν, να μη σκύβουν το κεφάλι. Κι ας το πλήρωσαν τόσες φορές. Το 1980, το 2011, το 2017 και πόσες ακόμη... Η προχθεσινή γιορτή έστειλε το μήνυμα (πάνω από 1500 άτομα σε μια αίθουσα τραγουδούσαν "δε θα σ' αφήσω ποτέ) ότι όσο τον... πληγώνουν, τόσο τον πωρώνουν.
Και το μήνυμα αισιοδοξίας ήρθε από τα νέα παιδιά, τους αθλητές και τις αθλήτριες, που φέρνουν επιτυχίες με αντίξοες συνθήκες. Το νέο αίμα του Ηρακλή σε όλα τα αθλήματα είναι δυνατό και "βράζει". Κοχλάζει, για την ακρίβεια. Φανταστείτε αν αυτός ο σύλλογος δε δεχόταν τόσο πόλεμο όλα αυτά τα χρόνια, τι θα μπορούσε να κάνει.
Τη μία γιατί έκανε κακό στον έναν χαλίφη, την άλλη στον άλλο, μετά γιατί δεν έσκυψε το κεφάλι να κάτσει να χάσει, μετά γιατί έπαιρνε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο στο βόλεϊ (λες να έκοβε μόνο αυτός τιμολόγια; Πέφτει απ' τα σύννεφα όλη η λογιστική πιάτσα της χώρας), γιατί χωρίς ξένο βγήκε Ευρωλίγκα στο μπάσκετ και είχε τη μισή Εθνική να κάνει προπονήσεις στο Ξύλινο, γιατί βγήκε 3ος στο ποδόσφαιρο διαλύοντας τους "μεγάλους" (...) της Αθήνας παίζοντας μπαλάρα, γιατί κατάφερε να σωθεί πέρσι με παλικαρίσιες εμφανίσεις και τώρα ω του θαύματος ορισμένοι "παραγοντάρες" διώχθηκαν και κρίθηκαν ένοχοι για... δωροδοκία, στήσιμο αγώνων κλπ κλπ! Ναι, θα λάμψει η αλήθεια, ξέρουμε.
Ο Ηρακλής στη γιορτή του δε θέλει θλιμμένους. Από τη στιγμή που δεν έχει έναν ισχυρό να σκορπα λεφτά στα δικαστήρια και να κυνηγήσει όλα αυτά τα λαμόγια που ακόμη παραμένουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καλά κάνει και περπατά με το κεφάλι ψηλά κι ας είναι στη Γ' Εθνική ή στην Α2 του μπάσκετ. Παίρνει δύναμη απ' τους νέους αθλητές και παράγοντες, παίρνει δύναμη απ' τους πιονέρους κάθε τμήματος που βραβεύθηκαν προχθές και κράτησαν ψηλά τη σημαία ενός συλλόγου που αποτελεί σημείο αναφοράς για τον ελληνικό αθλητισμό επί έναν αιώνα.
Καλά θα κάνει να κατανοήσει αυτή τη δυναμική και να προχωρήσει χωρίς φόβο. Τα λάθη του παρελθόντος έγιναν μάθημα, οι σκιές εξαφανίστηκαν στη λήθη του χρόνου, ο πόλεμος του κατεστημένου τον βρίσκει νικητή, γιατί είναι ζωντανός.
