Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εγώ, έχω τα κολλήματά μου ρε φίλε. Δεν μπορώ να υποστηρίξω τον Ολυμπιακό ούτε αν παίζει απέναντι στην Σατανάς FC για την οποία την ώρα του αγώνα γίνεται έρευνα για ανθρωποθυσίες. Τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, όχι τον μπασκετικό. Εκείνο τον σέβομαι ως πρότζεκτ και δεν πρόκειται να τον ειρωνευτώ ποτέ.
Το κοινό βέβαια είναι εκπαιδευμένο να λειτουργείς όπως θέλει αυτό. Δεν μπορείς να είσαι δημοσιογράφος και να εκδηλώνεις τα πραγματικά σου συναισθήματα. Σε θέλει παπατζή ρε φίλε.
Την ίδια στιγμή είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι το κάθε σίχαμα που έχει κάνει ψεύτικα προφίλ με το όνομά σου και βρίζει τη μάνα σου, τον κάθε φελλό που δεν είναι σε θέση να διαχωρίσει την καζούρα από τις ελληνοτουρκικές διαμάχες διαχρονικά.
Για να συστηθούμε λοιπόν αφού μάλλον δεν γνωριζόμαστε. Στα 42 μου χρόνια, είμαι σε θέση να μελετώ το πώς μου συμπεριφέρονται και όταν έρθει η στιγμή να απαντώ.
Στη προκειμένη περίπτωση φόρεσα την μπλούζα της Μπεσίκτας γιατί γνώριζα πως θα πονέσει, όπως εμένα με πόνεσε η συμπεριφορά που έτυχα και δεν είχε καμία σχέση με καζούρα.
Όταν λοιπόν με πετάς έξω από τον τελικό που παίζει η ομάδα μου, όταν με έχεις ταράξει στις μηνύσεις επειδή γράφω τα αυτονόητα, όταν βάζεις τους δικούς σου να γράφουν ανυπόγραφα όργια για μένα, όταν στέλνει μηνύματα που μου εύχεται καρκίνο το κάθε ξευτιλισμένο ανθρωπάκι, μία μπλούζα της Μπεσίκτας θα την βάλω. Το 2010 την είχα αγοράσει όταν παίξαμε στη Πόλη, δεν την αγόρασα για αυτόν τον σκοπό, αλλά τα έφερε έτσι η ζωή και έγινε viral.
Αυτό το παραμυθάκι πως ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι το καλάθι που θα πετάει ο καθένας τα σκουπίδια του, είναι κάτι που θα με βρει απέναντι. Η εποχή των Social Media έχει δώσει την ευκαιρία της επίθεσης του κάθε βλαμμένου και ο δημοσιογράφος είναι μονίμως σε μία παθητική στάση αναμένοντας τα επόμενα λεπτά που θα τον ξευτιλίσει κάποιος … κανένας.
Και πάμε στους φίλους μας τους εθνικιστές. Θίχτηκαν και αυτή που φορέσαμε την μπλούζα της Μπεσίκτας. Πρώτα απ όλα, είναι φανέλα ομάδας και όχι της εθνικής Τουρκίας. Δεύτερον είναι φανέλα που έχει τα χρώματα του ΠΑΟΚ και για αυτό μου αρέσει. Όπως της Γιουβέντους, της Νιουκαστλ, της Παρτιζάν, της Βάσκο Ντα Γκάμα, της Μποαβίστα και άλλες. Μόνο της τελευταίας δεν έχω αλλά θα γίνει και αυτό.
Έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα με τα χρώματα, που όταν βγαίνω να ψωνίσω ρούχα, αγοράζω μονίμως μαύρα. Και αν επιλέξω άλλο χρώμα, ασυναίσθητα παίρνω το χρώμα της τρίτης στολής μας. Φέτος δουλεύω αρκετά το μπλε.
Επειδή είναι λογικό αν βλέπεις ειδήσεις να θεωρείς πως όλοι οι Τούρκοι είναι κλώνοι του Ερντογάν και σε θέλουν νεκρό από την ώρα που ξυπνάνε μέχρι την ώρα που κοιμούνται, να σε ενημερώσω φίλε μου πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Και αφού πιάσαμε την Μπεσίκτας, μιλάμε για ανθρώπους που ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχιας στην Ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης και έχουν να ασχοληθούν με πολύ πιο σοβαρά θέματα από αυτά που πιστεύεις εσύ. Το πώς θα φάνε για παράδειγμα.
Οι της Φενέρ τους φωνάζουν Γιουνάν, δηλαδή Έλληνες σε μία αντίστοιχη λογική που εσύ φίλε με λες Τούρκο ή Βούλγαρο, ανάλογα που ζεις.
Όταν πήγαμε το 2010, στην επίσημη μπουτίκ της ομάδας ενώ δεν υπήρχαν εκπτώσεις, μόλις κατάλαβαν πως είμαι ΠΑΟΚ μου κατέβασαν ότι αγόρασα 50%, ενώ ήταν πρόθυμοι να με εξυπηρετήσουν σε ότι χρειαζόμουν.
Αρκετοί φίλαθλοι της Μπεσίκτας έρχονται Θεσσαλονίκη, όπως και πολλοί Τούρκοι πλέον και αφήνουν πολλά περισσότερα χρήματα από αυτά που αποφασίζει η κυβέρνησή σου για ανάπτυξη στον τόπο μου. Ένα μετρό πήγαν να κάνουν και γελάει το σύμπαν. Μέχρι το 2010 δεν είχαμε δρόμο να πάμε στη Δυτική Ελλάδα. Για να πάω στη Κέρκυρα έκανα τατουάζ τον Ιντιάνα Τζόουνς.
Αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις φίλε που θίχτηκες επειδή φόρεσα μία μπλούζα, είναι πως σήμερα, στο τώρα, εμένα προσωπικά με συνδέουν πολλά περισσότερα πράγματα με τον οπαδό της Μπεσίκτας από ότι με εσένα. Δεν θέλω να είμαι πολιτικά ορθός με τον τρόπο που εσύ έχεις ορίσει, γιατί απλά θέλω να σου δείχνω πως δεν σε γουστάρω.
Κλείνοντας, μου είπαν για μία κυρία που μίλησε για μένα κάπου και είπε πως είμαι ντροπή για τη δημοσιογραφία. Εντάξει, δεν είμαι και για διαφημιστικό σποτ της, αλλά αναρωτιέμαι αν έχει διαβάσει ένα κείμενό μου έστω.
Καλό είναι να κάνεις πολιτική στο χέρι που σε έχει θρέψει κυρία μου, απλά όταν δεν ξέρεις κάποιον και τον κρίνεις, εκτίθεσαι… Εγώ μια μπλούζα έβαλα, δεν είμαι και Γαβαθιώτης.
