Οι Βρυξέλλες φοράνε κοστούμι και γραβάτα, οι Φλαμανδοί φοράνε την αγέλαστη τευτονική τους μάσκα και οι Βαλλόνοι είναι οι τύποι που το πρωί θα δουλέψουν στο χωράφι και το βράδυ θα γίνουν ντίρλα στο μεθύσι, απολαμβάνοντας τις χαρές και συζητώντας τα βάσανα της ζωής. Γι' αυτό και οι τελευταίοι είναι μονίμως χωρίς φράγκο στην τσέπη και ζουν στη σκιά του κατεστημένου. Κάπως έτσι είναι η φάση στο Βέλγιο.
Είναι κάτι που έχει περάσει βαθιά στο DNA. Στην Λιέγη μπορούν πιο εύκολα να διαχειριστούν την ήττα, την μιζέρια, την αποτυχία, την εσωστρέφεια, παρά την επιτυχία, μολονότι με 10 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα είναι ο τρίτος πόλος μετά από Άντερλεχτ και Μπριζ.
Αυτή την τελευταία (επιτυχία) τους την πρόσφερε πριν από μερικά χρόνια ο Λάζλο Μπόλονι με την ομαδάρα που έχτισε (Μποκανί, Γιοβάνοβιτς, Βιτσέλ, Ντε Καμάργκο, Ντεφούρ, Φελαϊνί, Μπεντεκέ), όμως αυτή διαλύθηκε στα εξ’ ων συνετέθη από τους τρεις τελευταίους ιδιοκτήτες του κλαμπ (Λουτσιάνο Ντ’ Ονόφριο, Ρομάν Ντισατελέ, Μπρούνο Βενανζί) οι οποίοι έκαναν ότι μπορούσαν για να χαλάσουν μία στρωμένη ομάδα.
Τι απέμεινε από την Σταντάρ Λιέγης; Μόνο τα περασμένα μεγαλεία. Ο τελευταίος μεγάλος σταρ (Μπατσουαγί) μοσχοπουλήθηκε πρόπερσι και η Σταντάρ Λιέγης με τα πολύ συχνά λαϊκά δικαστήρια έφτασε πέρυσι σε ιστορικό χαμηλό (7η θέση), σώζοντας παραδόξως την χρονιά με την κατάκτηση του κυπέλλου. Η παρακμή όμως έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της και όπως όλα δείχνουν θα αργήσει να σηκώσει ξανά κεφάλι εντός συνόρων…
Η ΕΔΡΑ: Η επίσημη ονομασία είναι «Μορίς Ντιφράσν» (εμβληματικός πρόεδρος του συλλόγου), ωστόσο όλοι στην Λιέγη το ξέρουν ως «Σλεσάν» από την ομώνυμη συνοικία, όπου έχει χτιστεί. Χωράει 30,023 ψυχές και όταν γεμίζει είναι σκληρή έδρα, αφού το λαρύγγι των πολύ φανατικών Βαλόνων χτυπάει καλά ντεσιμπέλ, ενώ στο παρελθόν έχουν πέσει και… ψιλές εντός κι εκτός γηπέδου. Καταραμένη έδρα για τις ελληνικές ομάδες αφού καμία εκ των Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού (δις), Ξάνθης, ΑΕΚ που το επισκέφτηκαν δεν μπόρεσαν να το εκπορθήσουν (4 ήττες, μία ισοπαλία).
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Το ρόστερ βρίθει από παίκτες που μυρίζουν Ελλάδα. Ο Κύπριος Κωνσταντίνος Λαΐφης παίζει στην Σταντάρ ως δανεικός από τον Ολυμπιακό, ο Βέλγος εξτρέμ Τζόναθαν Λεζεάρ είχε κλείσει στους «ερυθρόλευκους», δίχως ποτέ να φορέσει την φανέλα του, ο Ματιέ Ντοσεβί που έμεινε μία διετία στον Πειραιά έκανε εντυπωσιακή χρονιά πέρυσι στην Λιέγη, όμως το πιο βαρύ όνομα είναι ο 30χρονος Καμερουνέζος αμυντικός μέσος Εγιόνγκ Ενόχ με την εξαετία θητεία στον Άγιαξ. Τι σημαίνει αυτό; Ένδεια ταλέντου…
Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Από την ημέρα που ο γνωστός μας Λάζλο Μπόλονι διέκρινε τα χρόνια παρακμής που έρχονται και την έκανε από την Λιέγη (2010) η θέση του προπονητή μοιάζει με ηλεκτρική καρέκλα. Έκτοτε 9 διαφορετικοί τεχνικοί πέρασαν από τον πάγκο, κι έφυγαν (σχεδόν όλοι) κυνηγημένοι. Κάπως έτσι θα έφευγε κι ο Γιανίκ Φερέρα όμως σώθηκε από την (μάλλον απρόσμενη) κατάκτηση του κυπέλλου. Ο 35χρονος τεχνικός (με θητεία σε Σαρλερουά και Σιντ Τρούιντεν) κλείνει χρόνο σε λίγες μέρες στον πάγκο της Σταντάρ Λιέγης και κατέχει το ρεκόρ του νεαρότερου τεχνικού που κάθισε στον πάγκο βελγικής ομάδας της Jupiler League. Η περσινή 7η θέση της Σταντάρ με περισσότερες ήττες (13) από ότι νίκες (12), μάλλον δεν συνιστά επιτυχία.
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΓΥΡΟ: Ως κυπελλούχος Βελγίου, η Σταντάρ Λιέγης πέρασε απευθείας στους ομίλους του Europa League, όπου επιστρέφει μετά από απουσία ενός έτους. Έχασε το βελγικό σούπερ καπ από την Μπριζ (2-1), ενώ μετά από 4 αγωνιστικές βρίσκεται στην μέση της βαθμολογίας, έχοντας μόνο μία νίκη, δύο ισοπαλίες και άλλη μία ήττα.
