Ο άγνωστος και άσημος άντρας που εμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρύση στις αρχές του 1990, ήρθε ξανά στην πόρτα της Ελλάδας τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Σαν ένα παιδί διωγμένο από το σπίτι του, που επιμένει να χτυπάει τα κουδούνια μέχρι κάποιος να του ανοίξει. Το στάτους του Ιβάν Σαββίδη είναι, πλέον, εντελώς διαφορετικό. Ούτε με lada κυκλοφορεί, ούτε με εκατό δραχμές στην τσέπη (σ.σ. δε θα μπορούσε άλλωστε στην εποχή του ευρώ), αλλά φέρεται να είναι στο στενό κύκλο των ανθρώπων που εμπιστεύεται ο Βλάντιμιρ Πούτιν και συνομιλητής στην Αθήνα με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.
Το 2006 προσγειώνεται στη Θεσσαλονίκη μέσα σε αποθέωση ως επικεφαλής ομίλου επιχειρηματιών που ήθελαν να αγοράσουν τον ΠΑΟΚ. Οι συζητήσεις δεν οδηγούνται σε συμφωνία και μερικά χρόνια αργότερα – όταν οι συζητήσεις του Πούτιν με τον Γιώργο Παπανδρέου εμπεριέχουν σύμφωνα με τους Ρώσους εμπαιγμό από την ελληνική πλευρά – ο Ιβάν Σαββίδης παγώνει τη σχέση του με τη χώρα και την προσπάθειά του να επενδύσει σε αυτή. Στο προσκήνιο επανέρχεται το 2012. Στις 10 Αυγούστου αγοράζει μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του ΠΑΟΚ και κόντρα στην προσφιλή τακτική του «δεν ήξερα, δεν άκουσα, δεν φταίω», δεσμεύεται για όλα τα χρέη.
Τα χρέη των 35 εκ. ευρώ
«Τα χρέη του ΠΑΟΚ είναι δικά μου χρέη και εγώ στη ζωή μου δε χρωστούσα σε κανέναν. Πιστεύω σε κάποιο χρονικό διάστημα ο ΠΑΟΚ δε θα χρωστάει σε κανέναν», δηλώνει ξεκάθαρα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έχει τηρήσει το λόγο του στο ακέραιο και με εμφατικό τρόπο αποπλήρωσε τα χρέη του δικεφάλου του βορρά σε ιδιώτες (από ποδοσφαιριστές μέχρι προμηθευτές) και δημόσιο (ΙΚΑ, εφορία κλπ), που ξεπέρασαν τα 35 εκατομμύρια ευρώ. Τριάντα πέντε για χρέη που δημιούργησαν άλλοι. Εξάλλου, όσο προφανές κι αν μοιάζει ότι μια ομάδα δίνει δύναμη και κύρος σε έναν επιχειρηματία να ανέβει πολιτικά, τόσο προφανές έμοιαζε την ίδια στιγμή ότι στο πλάνο του Ιβάν Σαββίδη εμπλεκόταν και το συναίσθημα.
«Ανάμεσα στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ βρίσκονται περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες της προσφυγιάς κι εγώ είμαι ένας από εκείνους. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων που μιλούν ρωσικά κι ένας τεράστιος αριθμός Ελλήνων από το όλο τον κόσμο. Σε μια κατάσταση όπου η κρίση επηρέασε σχεδόν όλες τις πτυχές της Ελλάδας, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στα όρια της επιβίωσης. Θα μπορούσα απλώς να παρατηρώ όσα γίνονται στον σύλλογο; Νομίζω πως όχι. Και πήρα μια απόφαση: Ο σύλλογος που κουβαλά την κληρονομιά της Κωνσταντινούπολης και βρίσκεται πνευματικά κοντά σε εμένα προσωπικά και σε χιλιάδες Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πρέπει να ζήσει!».
Ο ΠΑΟΚ έζησε! Αυτός καλά κι ο κόσμος του καλύτερα, όμως το παραμύθι δεν τελειώνει ακόμα. Ο Ιβάν Σαββίδης έγινε ξαφνικά ένας τυφώνας που θα σάρωνε τη Βόρειο Ελλάδα. Με το λόγο του, με την προσωπικότητά του, με την μανιώδη επιθυμία να πάρει τα χέρια του ό,τι ήταν προς πώληση και διεκδίκηση. Το Μακεδονία Παλλάς ήταν το πρώτο έργο που ανέλαβε (από διαγωνισμό που υπερίσχυσε συντριπτικά στην δημοπρασία) και όταν τρεις μήνες μετά – διάρκεια στην οποία γινόταν ανακαίνιση – ήρθε η ώρα για τα εγκαίνια, ο Σαββίδης είχε ακόμα μια υπόσχεση. «Χρειάζονται πολλά δις για να σωθεί η ελληνική οικονομία κι εγώ θα τα φέρω», λέει μεταξύ άλλων στην ομιλία του που γίνεται στα ρωσικά μπροστά στους καλεσμένους του.
Τα μυθικά deal στη Βόρειο Ελλάδα
Μια ειδοποιός και ενδεικτική διαφορά στη συμφωνία του Ιβάν Σαββίδη για το περίφημο ξενοδοχείο στην παραλία της Θεσσαλονίκης ήταν η διατήρηση του 92% του προσωπικού που, ήδη, εργαζόταν στην επιχείρηση. Και με το πέρασμα των ετών η αύξηση του προσωπικού κατά 50%. Κάτι που επιθυμεί να κάνει τώρα με την πρόταση που επανέλαβε το μεσημέρι της Δευτέρας προς τους τηλεοπτικούς σταθμούς «Alpha» και «Star», κάτι που σκοπεύει να κάνει προχωρώντας και στην αγορά ενός κεντρικού ξενοδοχείου των Αθηνών.
Στο τέλος της ημέρας, ο Σαββίδης και ο κάθε ιδιοκτήτης ΠΑΕ υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του. Εκείνο που μένει όμως, είναι πόσοι από αυτούς, τους ανθρώπους με τα πολλά εκατομμύρια και την εύκολη ζωή, κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και στην κοινωνία ένα μέρος από το πλεόνασμά τους.
Μόνο με το δεύτερο σπουδαίο deal που έκανε με την κυβέρνηση, τα βρήκε πιο σκούρα, αφού αναγκάστηκε να προχωρήσει σε απολύσεις στη ΣΕΚΑΠ, υπήρχε ένταση με τους εργαζομένους τους πρώτους μήνες, όμως μετά το εξάμηνο επήλθε ηρεμία και η επιχείρηση έχει βρεθεί εκ νέου σε ακμή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα πολιτικών και οικονομικών εφημερίδων, ο Ιβάν Σαββίδης επένδυσε πάνω από 30 εκ. ευρώ στη ΣΕΚΑΠ, προκειμένου να βρει από το τέλμα.
Μέσα στο διάστημα που φρόντιζε για την ευημερία των επενδύσεών του στην Ελλάδα κι ενώ έριχνε διαρκώς χρήμα για την ανάπτυξη του ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα, πλειοδοτούσε με επιτυχία ή αποτυχία σε αρκετούς διαγωνισμούς. Απέκτησε 210 στρέμματα έναντι 14 εκ. ευρώ στο Παλιούρι Χαλκιδικής, συμπεριλαμβανομένου και του ξενοδοχείου Ξενία.
Για την απαλοιφή των χρεών του ΠΑΟΚ και την ενίσχυση της ομάδας μέσα από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου έχει ξοδέψει πάνω από 35 εκατ. ευρώ. Το 2013 απέκτησε μέσω διεθνούς διαγωνισμού το 82% της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη, η οποία βρισκόταν ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, έναντι 5 εκατ. ευρώ. Από τότε ως σήμερα έχει επενδύσει άλλα 30 εκατ. ευρώ στη ΣΕΚΑΠ που ήδη έχει αρχίσει και ανακάμπτει. Παράλληλα πλειοδότησε με 14 εκατ. ευρώ και απέκτησε μέσω διαγωνισμού έκταση 330 στρεμμάτων στο Παλιούρι Χαλκιδικής και το ξενοδοχείο Ξενία εντός της έκτασης. Στο… φιλέτο, όπως χαρακτηρίζεται, ο Σαββίδης έχει σκοπό να κάνει επένδυση κοντά στα 100 εκ. ευρώ, περιμένοντας την άδεια από το ελληνικό δημόσιο.
Η «εισβολή» του στην ελληνική πραγματικότητα δεν σταματά στις επιχειρηματικές επενδύσεις. Το 2013 αγόρασε έναντι 2,5 εκ. ευρώ τη βίλα Ζαρντινίδη, έπειτα έναντι 5 εκ. τη βίλα ΝΑΤΟ κι άλλα 5 εκ. ευρώ για το «Κόκκινο σπίτι», έχτισε στη μνήμη των γονιών του εκκλησάκι στο Πρόχωμα Θεσσαλονίκης, ενώ ανέλαβε και την ανοικοδόμηση του ναού Αγ. Νικοδήμου στο Άγιο Όρος. Παράλληλα, έχει ξοδέψει χιλιάδες ευρώ για την Παναγία Σουμελά, έχει κάνει διπλωματικές κινήσεις με την Τουρκία για την επαναλειτουργία του ναού, χτίζει εκκλησία στο Ροστόφ για τους Έλληνες και με έναν τρόπο καθηλωτικό παρασύρει με την αποφασιστικότητά του.
Ακόμα κι όταν πρόκειται για κάτι που μοιάζει μικρότερο σε αγοραστική αξία, αλλά σπουδαίο σε συναισθηματική, όπως τα λόγια που είπε πρόσφατα κατά τη διάρκεια της τελετής βράβευσης της Άννας Κορακάκη στην Τούμπα: «Είμαστε ευτυχισμένοι που η Ελλάδα κατάφερε να αναδειχτεί σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είμαστε διπλά ευτυχισμένοι που αυτό το κορίτσι είναι δικό μας, από τη Θεσσαλονίκη και φίλαθλος του ΠΑΟΚ. Είπα στην Άννα ότι από δω και πέρα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Εμείς θα λύσουμε όλα τα προβλήματα». Μπορεί κανείς να αμφιβάλλει;
Μόνο κάποιοι που θεώρησαν μαγκιά - και δεν έχει παρά μερικούς μήνες που το έκαναν - να τον προσδιορίσουν ως έναν φιλοξενούμενο στη χώρα μας. Κι ελάτε τώρα στη θέση του ανυπόμονου και περίεργου σπιτονοικοκύρη που στον πρόλογο κοίταξε από το ματάκι της πόρτας, να δει ποιος του χτυπάει. Θα ανοίγατε την πόρτα στον Ιβάν Σαββίδη; Γιατί αν έτσι είναι οι φιλοξενούμενοι, τι να τους κάνεις τους νοικοκύρηδες… Στο τέλος της ημέρας, ο Σαββίδης και ο κάθε ιδιοκτήτης ΠΑΕ υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του.
Από τα ξημερώματα που ολοκληρώθηκε ο τηλεοπτικός διαγωνισμός προσδιορίστηκε ως "λαγός". Λαγός που το μεσημέρι της Δευτέρας ανακοίνωσε ότι θα βάλει και τα 61,5 εκατ.ευρώ της προσφοράς που κατέθεσε.
Στον αστικό μύθο μοιάζει πιο πολύ με χελώνα που τους κοιμίζει όλους και έρχεται από το... βιράζ για να πάρει τελικά την άδεια, ναι μεν τελευταίος αλλά έχοντας πάρει την τρίτη πιο "φθηνή" άδεια. Για να επιβεβαιώσει ουσιαστικά πως πρόκειται για δεινό παίκτη στο αγαπημένο του χόμπι, το σκάκι.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης θα προσθέσει ακόμα 61,5 εκατ.ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό μιας χώρας που καταρρέει. Κι όπως φαίνεται είναι ακόμα στην αρχή.
Διότι, εκείνο που μένει όμως, είναι πόσοι από αυτούς, τους ανθρώπους με τα πολλά εκατομμύρια και την εύκολη ζωή, κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και στην κοινωνία ένα μέρος από το πλεόνασμά τους. Κι αυτό ήταν και παραμένει το μεγάλο απωθημένο του Ιβάν Σαββίδη!
