«Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που σκοράρουν 60 γκολ σε μία χρονιά. Άλλοι που είναι πιο ντίβες κι από ροκ σταρ. Άλλοι που είναι πιο εκκεντρικοί κι από την… εκκεντρικότητα. Άλλοι που είναι γεννημένοι ηγέτες και εμπνέουν με ένα τους βλέμμα. Κάπου σε όλα αυτά υπάρχει… κι εκείνος, που γεννήθηκε για να κάνει χαρούμενο τον κόσμο. Με μία ενέργεια του με την μπάλα. Με μία πάσα. Με ένα μαρκάρισμα. Κυρίως όμως, με ένα χαμόγελο. Αυτό δεν ξεκολλάει ποτέ από τα χείλη του», υποστηρίζει ο προσωπικός βιογράφος του Αρντά Τουράν, ο οποίος δεν είναι Τούρκος, μα Ισπανός!
Γεννήθηκε πριν από το Podemos, που υπόσχεται σωτηρία κι έξοδο από την κρίση, μα έχει τις ίδιες γεννεσιουργές αιτίες. Το κίνημα γεννήθηκε στο μυαλό του φοιτητή Χουάν Ροντρίγκεθ Γαρίδο μία ωραία πρωία και μέσα σε ελάχιστες μέρες έγινε trend σε όλη την Ισπανία. Το Ardaturanismo δεν είναι θρησκεία, ούτε αίρεση. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος για να βλέπεις το ποδόσφαιρο, αλλά και την ίδια την ζωή. Ακόμα και ο ιδρυτής του… κινήματος αφήνει μία… δημιουργική ασάφεια γύρω από τον ορισμό του: «Είναι πάνω από όλα θέμα αισθητικής. Είναι πάνω από όλα η αίσθηση του να μπορείς να παίζεις ποδόσφαιρο με χαμόγελο στα χείλη. Να μπορείς ακόμα να το βλέπεις σαν παιχνίδι. Ο κόσμος να καίγεται κι εσύ να αισθάνεσαι χαρούμενος. Όταν οι άλλοι τρέχουν δίχως λόγο πανικόβλητοι εσύ να περπατάς αμέριμνος κι όταν οι άλλοι επιβραδύνουν, εσύ να επιταχύνεις.». 
Το Ardaturanismo είναι αυτό που δεν έχει ο σύγχρονος άνθρωπος που πνίγεται από το άγχος στις αστικές μεγαλουπόλεις». Αυτό δηλαδή που στα ελληνικά, θα το βαφτίζαμε… σταρχιδισμό. Στην πραγματικότητα το Ardaturanismo (μαζί με την έτερη αίρεση των «ροχιμπλάνκος» το Cholismo, με πνευματικό καθοδηγητή τον Τσόλο Σιμεόνε) είναι τα δύο κινήματα που ξεπήδησαν μέσα από την ποδοσφαιρική ανάφλεξη της Ατλέτικο Μαδρίτης. Με την απόκτηση του Αρντά Τουράν, η Μπαρτσελόνα ουσιαστικά εξαγοράζει μία ολόκληρη φιλοσοφία, βυθίζοντας μία από τις βασικές της αντιπάλους σε εσωστρέφεια και ιδεολογικό κενό! Δεν είναι υπερβολή! Μία βόλτα στα οπαδικά φόρουμ των «ροχιμπλάνκος» θα έπειθε και τον πλέον δύσπιστο. Η Μπαρτσελόνα, πιθανώς δίχως να το ξέρει, έβαλε την φυτιλιά για ένα εμφύλιο που υποφώσκει στους οπαδούς των «ροχιμπλάνκος» που νιώθουν προδομένοι.
Το Ardaturanismo έχει τον ιδεολογικό του πυρήνα και την έδρα του στο Hisar Casa Turca, μία… τρύπα στο πάρκο Retiro στην καρδιά της Μαδρίτης, από όπου οι ανατολίτικες μυρωδιές σπάνε τα ρουθούνια των περαστικών. Ανάμεσα στην τσίκνα, τα κεμπάπ στην σχάρα και τις βέργες με τον γύρο, η αισθητική του μαγαζιού αποτυπώνεται στην ιδιόμορφη ταπετσαρία με τις ερυθρόλευκες φανέλες με το όνομα του Αρντά Τουράν στην πλάτη: «Έρχεται περίπου 4-5 φορές τον μήνα και του φτιάχνω πάντα το ίδιο πράγμα. Ένα τυλιχτό με κοτόπουλο και ένα Ayram, ένα παραδοσιακό ρόφημα με βάση το γιαούρτι. Έχει φέρει εδώ τον Φαλκάο, τον Φιλίπε Λουίς, τον Κουρτουά, τον Γοδίν. Το πρόβλημα είναι πως όλοι πια του ζητάνε φανέλες και δεν μπορεί να φάει με την ησυχία του», λέει ο ιδιοκτήτης Τσεμ Ομέρ Γιλμάζ. Το Ardaturanismo είναι να τρως στα ίδια μέρη που θα έτρωγες ακόμα κι αν ήσουν ανώνυμος κι άφραγκος. 
Το… κεμπαπτσίδικο στην Μαδρίτη δεν γιάτρεψε την γαστριμαργική του νοσταλγία για την Πόλη, αλλά τον έκανε να γνωρίσει τον Ατά. Από… ψήστης και τυλιχτής, ο Ατά έγινε η σκιά του Αρντά Τουράν στις πρώτες δύσκολες μέρες στην Μαδρίτη. Οι μέρες έγιναν μήνες. Οι μήνες έγιναν χρόνια. Στην αρχή ήταν ο μεταφραστής του. Μετά έγινε κάτι σαν… γραμματέας. Με τα χρόνια η σχέση τους έγινε φιλική. Σχεδόν αδελφική. Ο Αρντά μιλάει πλέον άπταιστα τα ισπανικά, καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά παραδόξως σε όλες του τις συνεντεύξεις επιλέγει να μιλάει στην μητρική του γλώσσα. Γιατί; «Διότι αν μιλούσα στα ισπανικά, τότε θα έπρεπε να απολύσω τον Ατά και εγώ δεν θέλω να μείνει ο φίλος μου χωρίς δουλειά!». Το Ardaturanismo είναι να παραμένεις ανοιχτοχέρης, ακόμα κι όταν πλέον δεν το χρειάζεσαι.
Eμαθε μπάλα στα στενά σοκάκια της συνοικίας Μπαϊράμπασα στην Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν γκέτο, αλλά δεν ήταν δα και καμία δημοφιλής γειτονιά. Εκεί, όλοι οι άνθρωποι λένε καλημέρα και ξέρουν το όνομα του γείτονα τους. Σε αυτά τα τσιμέντα οφείλει το ποδοσφαιρικό του στιλ. Εκεί έμαθε να παίζει με μικρούς χώρους. Εκεί έμαθε να «κολλάει» την μπάλα στο κοντρόλ και να προστατεύει την μπάλα σε… στριμωγμένες καταστάσεις. Όχι, μόνο δεν ξεχνάει την παλιά του γειτονιά (τα δύο του σκυλιά ονομάζονται Μπαϊράμ και Πασά), αλλά κάθε μήνα με ένα του έμβασμα πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος για όλη την γειτονιά, κάτι το οποίο μέχρι πρότινος φρόντιζε να κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό. Το Ardaturanismo είναι πάνω από όλα σεβασμός στον συνάνθρωπο.
Θέλει προσπάθεια για να κρατήσει τα μυαλά του στην θέση τους. Δεν είναι ένας απλός ποδοσφαιριστής, ούτε ένας απλό εκπρόσωπος της Τουρκίας στο εξωτερικό. Είναι ο δημοφιλέστερος άνθρωπος στην χώρα! Η σχέση του με την διάσημη μοντέλα και μετέπειτα ηθοποιό Σινέμ Κομπάλ ήταν για χρόνια πρωτοσέλιδο σε κάθε ροζ και κίτρινο έντυπο. Είναι χωρίς υπερβολή, το τουρκικό ζεύγος Μπέκαμ. Σε κάθε του βήμα νιώθει τον φακό ενός παπαράτσι να τον ακολουθεί. Δεν έχει προσωπική ζωή και το πρόσωπο του παίζει παντού. Έχει γυρίσει διαφημίσεις με την Πάρις Χίλτον και την Μπιγιονσέ. Είναι το πρόσωπο της Nike στην αχανή αγορά της Τουρκίας, υπήρξε guest κριτής στο τουρκικό Voice και δηλώνει προσωπικός φίλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο έχει το ελεύθερο να ενοχλεί στο τηλέφωνο όποτε το θελήσει! Ο κατά 6 χρόνια μικρότερος αδελφός του Οκάν είναι από τους δημοφιλέστερους ηθοποιούς στην χώρα. 
Ζει σε μία θάλασσα από χρήματα και ένα ωκεανό από δόξα. Κι όμως, χρόνο με τον χρόνο έστρωνε τον κ…ο του κάτω για να γίνει καλύτερος. Από σεσημασμένος τεμπέλης που σιχαινόταν την προπόνηση, έχτισε το σώμα του με μύες και έγινε ο πρώτος κομάντο του Σιμεόνε, ο οποίος έκανε αγόγγυστα κάθε χαμαλοδουλειά που θα του ανέθετε ο Τσόλο Σιμεόνε. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη! Συνάμα από ένας ατημέλητος ανατολίτης, άρχισε να ντύνεται στην τρίχα, να προσέχει την εμφάνιση του, άφησε την γενειάδα που αποτελεί σήμα κατατεθέν και πλέον είναι ο υπ’ αριθμόν ένα hipster στην Τουρκία, ένα fashion icon που θέλουν όλοι να μιμηθούν! Η εξωτερική του εικόνα μπορεί να άλλαξε, αλλά το… μέσα του είναι ίδιο. Αυτό είναι το Ardaturanismo.
Είναι ένας αυθεντικός καλλιτέχνης, που μπορεί να σκαρώσει τρελά κόλπα με την μπάλα, μα συνάμα μπορεί να γίνει ένας ατρόμητος πολεμιστής που θα μπει με το μαχαίρι στα δόντια στο γήπεδο. Με τον Σιμεόνε στον πάγκο, κάθε πρόβλεψη για την ενδεκάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης ξεκινούσε από το θεώρημα: «θα παίξει ο Αρντά και άλλοι 10» κι αυτό γιατί μπορεί να χωρέσει σε όλα τα συστήματα, να υποδυθεί όλους τους ρόλους. Συνάμα έγινε ο εναλλακτικός ηγέτης των οπαδών της Ατλέτικο Μαδρίτης. Δεν ήταν Μέσι, ούτε Κριστιάνο, αλλά ένας από αυτούς. Ένας κοινός θνητός, με γήινες διαστάσεις και άρνηση υποταγής. 
Οι αριθμοί λένε ότι με τα 34 εκατομμύρια ευρώ που θα κοστίσει στην Μπαρτσελόνα, ο Αρντά Τουράν γίνεται η 7η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της, μα το… Ardaturanismo δεν υπολογίζεται από νούμερα και μαθηματικές φόρμουλες. Είναι συναίσθημα. Κι ας κρύβονται πίσω από την μεταγραφή κι άλλα πράγματα, όπως το καταλάνικό άνοιγμα στην τουρκική / ισλαμική αγορά, που είχε ξεκινήσει με την συνεργασία των «μπλαουγκράνα» με την Turkish Airlines. 
Κάθε μεταγραφή της Μπαρτσελόνα περνάει πια από χίλια κόσκινα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στο πρόσωπο του Αρντά, η Μπαρτσελόνα ψάχνει πράγματα που θα ήθελε να έχει ένας φυσικός διάδοχος του Τσάβι. Συνάμα αγοράζει μία κότα που γεννά χρυσά αυγά. Ένα εμπορικό προϊόν που πουλάει τρελά σε μία ανεξερεύνητη αγορά που στις μέρες μας έχει όλο το χαρτί. Μία προσωπικότητα που μαγνητίζει και έχει τρομακτική απήχηση στην νεολαία. Με 34 εκατομμύρια ευρώ η Μπαρτσελόνα αγόρασε το Ardaturanismo που στην πορεία, πιθανώς και να αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερη υπόθεση από τον ποδοσφαιριστή Αρντά Τουράν που τον Ιανουάριο του 2016, όταν και θα έχει δικαίωμα συμμετοχής θα απέχει ένα χρόνο από τα 30ά του γενέθλια…
