Την περασμένη εβδομάδα, στο Βρόνκι και στο Γκρόντσικ παρέλασε η μισή ποδοσφαιρική Ευρώπη. Πάνω από τρεις ντουζίνες ευρωπαϊκά clubs έστειλαν scouts προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά τον elite round του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Παίδων. Παρά την συμμετοχή της Εθνικής μας, εκεί δεν βρέθηκε ούτε … μισός απεσταλμένος ελληνικής ομάδας. Δεν πειράζει. Καλύτερα...
Ιστορία, οι παρέες γράφουν, τραγούδησε ο Σαββόπουλος. Στην παρέα των πιτσιρικάδων, γεννημένων το 1998 και 1999, που στην Πολωνία πήραν την πρόκριση για τα τελικά, δεν χώραγε κανείς άλλος. Και μπορεί όλοι αυτοί οι scouts να έφτασαν εκεί θέλοντας πρώτιστα να τσεκάρουν τον... αφρό της νέας φουρνιάς του πολωνικού ποδοσφαίρου, αναζητώντας κόπιες του Κρίστιαν Μπέλικ (σ.σ. αμυντικός χαφ, ο οποίος στα τέλη Ιανουαρίου μετακόμισε έναντι 2 εκατ. ευρώ στην Αρσεναλ) και του Χούμπερτ Ανταμτσικ («δεκάρι», ανήκει στην Τσέλσι), μα έφυγαν όπως κι όλοι οι άλλοι: Μαθαίνοντας τα παιδιά της εθνικής Ελλάδας. Της παρέας που έφερε 2-2 στην πρεμιέρα με την Ιρλανδία, επικράτησε «σβηστά» 1-0 της οικοδέσποινας Πολωνίας και στο τελευταίο ματς, πήρε αυτό που ήθελε (έναν βαθμό, 0-0) κόντρα στη Λευκορωσία για να τσεκάρει την πρόκριση στην τελική φάση. Αυτοί λοιπόν, τους έμαθαν.
Είδαν σε κάθε ένα από τα 240 λεπτά των τριών παιχνιδιών 11 καμικάζι στο γήπεδο, παίκτες ορκισμένους που δεν άφησαν μπαλιά χωρίς να την κυνηγήσουν, με ανηλεές τρέξιμο, παιδιά που γυάλιζε το μάτι τους, χωρίς βεντετισμούς, που «μάτωσαν» σε κάθε φάση, με εξαιρετικό κλίμα και σύμπνοια να πηγάζει από το κάθε τι. Για εμάς όλους, ακόμη και για τους υπευθύνους των ομάδων αυτών των παιδιών, το sdna καταγράφει τα πεπραγμένα των διεθνών μας στα τρία αυτά ματς παρουσιάζοντας το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι 18 της πρόκρισηςΜάριος Σιαμπάνης (28/9/1999, ΠΑΟΚ) 
Στην προκριματική φάση δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό. Η αγωνιστική απραξία όμως του τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, Ιασόνα Γαβαλά (έμεινε εκτός αποστολής), τον έφερε στα δοκάρια. Το ξεκίνημα με το… αριστερό, αφού κάνει το αχρείαστο πέναλτι με το οποίο στην πρεμιέρα οι Ιρλανδοί επέστρεψαν από το 2-0 στο 2-2. Δεν πτοήθηκε όμως. Κόντρα στην Πολωνία ήταν … θεατής, αφού η Εθνική μας δεν δέχτηκε ούτε φάση από τους αμφιτρύωνες, ενώ χτες, με τη Λευκορωσία, στη μία και μοναδική φορά που χρειάστηκε, αντέδρασε υποδειγματικά. Εξελίξιμος τερματοφύλακας, ο μοναδικός 99αρης της διοργάνωσης… Αλέξάνδρος Κατράνης (4/5/1998, Ατρόμητος) 
Στο ματς με την Πολωνία, σε κάποια στιγμή τραυματίζεται. Τόσο άσχημα φαίνεται από την εξέδρα το χτύπημα του, που όλοι ποντάρουν πως θ’ αντικατασταθεί. Ούτε που… νιώθει όμως! Διαψεύδει τους πάντες, σηκώνεται και βγάζει το παιχνίδι! Αριστερός μπακ, δεν έχασε ούτε λεπτό στα τρία ματς, πειθαρχημένος, «ψυχάρα» με αστείρευτες δυνάμεις, εξαιρετικά αποτελεσματικός ανασταλτικά και στα πρώτα 60 μέτρα του γηπέδου, απέφυγε – λόγω τακτικής – τις προωθήσεις. Στέφανος Ευαγγέλου (12/5/1998, Πανιώνιος)
Ο αρχηγός. Ονομα και πράγμα μα και στην όψη! «Τρομάζει» τους αντιπάλους! Ηγέτης της άμυνας, ηγέτης της ομάδας, ηγέτης στα αποδυτήρια. Στο πρώτο ματς ξεκίνησε δεξιός μπακ, η επιστροφή του στα επόμενα στην καρδιά της άμυνας, ένας από τους λόγους που κόντρα σε Πολωνία και Λευκορωσία η Εθνική μας δεν δέχτηκε ουσιαστικά ούτε φάση. Δυναμικός, παθιασμένος, φωνακλάς. Στόπερ φτιαγμένος για Πρέμιερσιπ! Δημήτρης Νικολάου (13/8/1998, Ολυμπιακός) 
Το αμυντικό πολυεργαλείο. Επαιξε στόπερ (η κανονική του θέση), μπροστά από αυτούς (στο δεύτερο παιχνίδι) ως καθαροαίμος «κόφτης», ενώ στο παρελθόν έχει δοκιμαστεί ακόμη κι ως αριστερός μπακ. Παρά πολύ καλή παρουσία, εξαιρετικός ανασταλτικά και πολύ δυναμικός, ένας από τους λόγους που πολλοί λένε πως αυτή η φουρνιά είναι πλασμένη για να παίξει 3-5-2… Παναγιώτης Ρέτσος (9/8/1998, Ολυμπιακός)
Αυτός, είναι ένας από τους… άλλους λόγους! Στόπερ που ξέρει να χτίζει το παιχνίδι από την άμυνα, μοιράζει σωστά τη μπάλα, διορατικός, ψύχραιμος, με φοβερά φυσικά προσόντα (60 πόντοι επιτόπιο άλμα…), στον αέρα ανίκητος – παιχνίδι που επιστράτευσαν οι Λευκορώσοι χτες, με μεγάλες μπαλιές, καθάρισε μόνος του πάνω από 15 – μα και με φοβερή εμπιστοσύνη. Κόντρα στους Πολωνούς, βγαίνει φάτσα με έναν επελαύνοντα αντίπαλο του και τη μπάλα στον αέρα. Με μια κίνηση κόβει, την περνάει πάνω από τον δύσμοιρο Πολωνό, την κατεβάζει και ανοίγει το παιχνίδι, αφήνοντας τον αντίπαλο του (ακόμη) να κυνηγάει τη μπάλα. Στους κορυφαίους του τουρνουά… Σπύρος Νάτσος (9/6/1998, Ατρόμητος) 
Από τις αποκαλύψεις του τουρνουά. Το πρώτο γκολ κόντρα στην Ιρλανδία, σήμα κατατεθέν του! Κλέψιμο στο κέντρο, τριαντάρι σπριντ με τη μπάλα στα πόδια, άνοιγμα στον Παυλίδη, «κόψιμο» στον Κιρτζαλίδη, δίχτυα. Αμυντικός χαφ είναι, εκεί έπαιξε στην πρεμιέρα, στα άλλα δύο όμως ματς γύρισε στο δεξιό άκρο. Κι… εξαφάνισε όποιον βρήκε μπροστά του! Απροσπέλαστος, πρέπει να πήγε … τρέχοντας στα αποδυτήρια ακόμη και μετά τη λήξη των παιχνιδιών. Για τέτοιες δυνάμεις μιλάμε!Θοδωρής Μίγγος (6/2/1998, Παναθηναϊκός)
Κάτι ενδιάμεσο μεταξύ «εξαριού» κι «οκταριού». Ισως ο καλύτερος στο ματς της πρεμιέρας, χαφ που ξέρει να κρατάει μπάλα, παίζει με το κεφάλι ψηλά, ψύχραιμος, δεν πανικοβάλλεται και καλή τεχνική για τη θέση και το ρόλο του. Στάθης Λάμπρου (20/9/1998, Ολυμπιακός)
Ακόμη ένα πολυεργαλείο. Στο κέντρο όμως αυτός. Βασικός στο πρώτο και στο τελευταίο παιχνίδι, «οκτάρι» και δεξιός χαφ (εκεί του ταιριάζει περισσότερο) αντίστοιχα, από τον πάγκο ήρθε κόντρα στην Πολωνία, κάνοντας όμως τότε το καλύτερο 40λεπτο του στο τουρνουά, δείγμα της νοοτροπίας που είχαν όλοι στην ομάδα. Βαγέλλης Παυλίδης (21/11/1998, Μπόχουμ)
Ενας από τους «Γερμανούς». Η βελτίωση του στο διάστημα που βρίσκεται στη Βεστφαλία ορατή με… γυμνό μάτι! Κι όχι μόνο της σωματοδομής του, η οποία έτσι κι αλλιώς ξεχωρίζει. Η θέση του, ελεύθερος στην επίθεση. Στην Πολωνία, ελλείψει άλλου, επωμίστηκε ρόλο «δεκαριού», καλύπτοντας το χώρο μεταξύ αμυντικών μέσων και φορ. Κι αυτός, στο mood της ομάδας. Ούτε ίχνος βεντετισμού, ούτε υπόνοια δυσθυμίας. «Θυσιάστηκε», πάλεψε, βοήθησε χωρίς να χάσει ούτε λεπτό στα τρία παιχνίδια. Κωνσταντίνος Κιρτζιαλίδης (23/3/1998, Ολυμπιακός)
Άνετα μπορεί να σταδιοδρομήσει ως σπρίντερ! Πολύ γρήγορος, εκρηκτικός, με ένταση στην επιτάχυνση, κορμί… Σαλπιγγίδη, αριστεροπόδαρος, με ευχέρεια να παίξει και στα δύο άκρα της επίθεσης, όπως κι έκανε στα τρία παιχνίδια. Δεν πήρε πολλές μπάλες, αλλά υπηρέτησε τέλεια τακτικά το πλάνο της ομάδας, κάνοντας αμέτρητα 60αρια για να καλύψει ανασταλτικά τον μπακ του. Δημήτρης Λημνιός (25/5/1998, Ατρόμητος)
Ο μοναδικός της ομάδας που έχει ήδη πάρει επαγγελματική γεύση ντεμπουτάροντας φέτος στον Ατρόμητο, με την φήμη του να έχει ξεπεράσει – καιρό τώρα - τα ελληνικά σύνορα. Αλλαζε συνεχώς … άκρα με τον Κιρτζιαλίδη, πέτυχε μια … γκολάρα κόντρα στην Ιρλανδία καταθέτοντας δείγματα του δεδομένου επιθετικού του ταλέντου, μα παρότι το στιλ του παιχνιδιού της ελληνικής ομάδας δεν τον βοήθησε, κι αυτός «σκύλιασε» λειτουργώντας υποδειγματικά στην τακτική. Γιάννης Τσίγγος (18/5/1999, Σάλκε)
Ο δεύτερος «Γερμανός». Στη Βεστφαλία κι αυτός, όπως ο Παυλίδης, αλλά για χάρη της Σάλκε. Από τους 99αρηδες της ομάδας, καθαρόαιμο φορ, με καλές επαφές, εξαιρετικός με πλάτη στο τέρμα, «μαμούνι» την αντίπαλη περιοχή, πολύ τρέξιμο και καλή τεχνική, δεν… μανούριασε μένοντας στον πάγκο στην πρεμιέρα, μπήκε βασικός (και φρέσκος) κόντρα στην Πολωνία πετυχαίνοντας το νικητήριο (και εξαιρετικό) γκολ. Στέργιος Δοδοντσάκης (23/11/1998, ΠΑΟΚ) 
Το… θηρίο! Χτες, στο ματς με την Λευκορωσία, όταν χτύπησε κι αντικαταστάθηκε ο Ευαγγέλου μπήκε στο γήπεδο και έγινε… εναέριος ελεγκτής! Κοντά στο 1,90 το μπόι του, βούτυρο στο ψωμί του οι «γιόμες» με τις οποίες έκαναν επίθεση οι Λευκορώσοι, δεν πρέπει ν’ άφησε ούτε μπάλα διεκδικήσιμη! Ρετζίνο Καπτέλι (13/10/1998, Ξάνθη)
Αριστεροπόδαρος κεντρικός μέσος, ένας από τους πιο προικισμένους τεχνικά της ελληνικής ομάδας. Ξέρει μπάλα, φοβερό μάτι στο γήπεδο, έπαιξε λίγο (δώδεκα λεπτά στην πρεμιέρα), αφού το πολύ δυναμικό στιλ παιχνιδιού στο τουρνουά δεν είναι το… φόρτε του. Θωμάς Τσιμπούκας (13/2/1999, Ολυμπιακός)
Ο τελευταίος των 99αρηδων. Στην u17 του Ολυμπιακού παίζει στόπερ κι αμυντικός χαφ. Πριν ένα μήνα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της επόμενης φουρνιάς, με συνομήλικους του, πρωτόπαιξε στην Τουρκία στο Aegean Cup ως δεξιός μπακ κι έβγαλε μάτια, κερδίζοντας έτσι μια θέση στην αποστολή για την Πολωνία, όπου αγωνίστηκε 16 λεπτά στην πρεμιέρα. Νίκος Καραμήτος (14/7/1998, Αστέρας Τρίπολης)
Πήρε λίγα λεπτά συμμετοχής στο τελευταίο ματς με τη Λευκορωσία. Κι αυτός, υποταγμένος πλήρως στη φιλοσοφία της ομάδας, αφού μπήκε στο γήπεδο, παίζοντας δεξιός χαφ και ακόμη λιγότερο φορ, κυνηγώντας κάθε τι που… κυλούσε κι είχε… πόδια! Γιάννης Μπουζούκης (27/3/1998, Παναθηναϊκός)
«Γλυκό» αριστερό πόδι, «δεκάρι» με εξαιρετικά χτυπήματα και κάθετη πάσα. Επαιξε μόνο στις καθυστερήσεις του ματς με την Πολωνία, κομματάκι soft για να ταιριάξει στο στιλ παιχνιδιού του τουρνουά. Χρυσόστομος Ιακωβίδης (30/7/1998, Αρης)
Δεν έπαιξε καθόλου. Μα στη συμπεριφορά του αντανακλάται όλη η ομάδα. Δεν σταμάτησε από τον πάγκο να ουρλιάζει, να ενισχύει, να τονώνει τους συμπαίκτες του, συμπαραστεκόμενος και ζώντας κάθε φάση σαν να ήταν κι αυτός στο γήπεδο. Ο προπονητήςΒασίλης Γεωργόπουλος
Πιστώνεται σίγουρα αυτή την επιτυχία. Ταιριαστής φιλοσοφίας με την… ελληνική σχολή, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανασταλτική λειτουργία, παρέταξε την ομάδα σε όλα της τα παιχνίδια με 4-3-3, το οποίο όμως ουσιαστικά ήταν ένα 4-5-1, αφού οι ακραίοι περισσότερο ως χαφ λειτουργούσαν, παρά ως εξτρέμ. Παρεμβατικός τόσο στην ανάλυση, κέρδισε πολλούς πόντους με την αποτελεσματική διαφοροποίηση θέσεων και ρόλων μετά το ματς της πρεμιέρας, αλλά και στη διάρκεια του παιχνιδιού. «Φωνακλάς», αλλά εξαιρετικός στο να φτιάχνει τους παίκτες του, έχοντας φοβερές σχέσεις με όλους. Δημιούργησε μια παρέα στα αποδυτήρια, μια πολύ δεμένη ομάδα, έχοντας τον τρόπο του για να φτάσει στα «κόκκινα» τους διεθνείς. Κι αυτό χωρίς ούτε απολυταρχισμό μα ούτε κι ελευθεριότητα, που στο πρόσφατο παρελθόν κόστισε ανεπανόρθωτα στο πρεστίζ των «μικρών» εθνικών μας ομάδων. Από εδώ και πέρα τι;
Η κλήρωση της τελικής φάσης θα γίνει στις 2 Απριλίου, με την τελική φάση να πραγματοποιείται στη Βουλγαρία, 6-22 Μαΐου. Εκεί, την τελική 16αδα, πέραν των οικοδεσποτών, απαρτίζουν Γαλλία κι Ισπανία (προκρίθηκαν από τον 1ο όμιλο), Κροατία (από τον 2ο όμιλο), Βέλγιο, Ολλανδία (από τον 3ο όμιλο), η Ιρλανδία, η οποία ακολούθησε την Εθνική μας από τον 4ο όμιλο, Αυστρία, Ρωσία (από τον 5ο), Αγγλία, Σλοβενία (από τον 6ο), Τσεχία, Σκωτία (από τον 7ο) και Γερμανία, Ιταλία (από τον 8ο).
Εκτιμήσεις για το που μπορεί να φτάσει η Εθνική μας, μάταιες.
Η ηλικία αυτών των παιδιών είναι πολύ μικρή για να ποντάρει κανείς σε σταθερότητα. Το δεδομένο είναι πως αυτή η φουρνιά έχει ταλέντο. Στο τέρμα, στην καρδιά της άμυνας, στα άκρα, σε άμυνα κι επίθεση, στο κέντρο. Προφανώς κι έχει ελλείψεις (δεν έχει καθαρόαιμο «δεκάρι» ή ιδιαίτερες εναλλακτικές στην κορυφή της επίθεσης). Εχει όμως μια εξαιρετική πρώτη ύλη, η οποία και μπορεί να διανθιστεί σε δύο μήνες (ο Αντώνης Σταθόπουλος, φορ της Τβέντε, ο Σάββας Μούργος, ο χαφ της Αρσεναλ και ο Ιάσονας Γαβαλάς, ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού είναι μερικοί από τους υποψήφιους να πλαισιώσουν την αποστολή των τελικών) μα το κυριότερο μπορεί ν’ αποτελέσει μια ποιοτική βάση για την επόμενη μέρα. Όχι κατ’ ανάγκη του ελληνικού ποδοσφαίρου, μα για την επόμενη – καλύτερη επαγγελματική – αυτών των παιδιών.
Δείτε εδώ τι γκολ έβαλαν οι πιτσιρικάδες στο ματς με την οικοδέσποινα Πολωνία, που ουσιαστικά έδωσε την πρόκριση...
