Ο βιρτουόζος παπατζής ήξερε να στήνει και να λύνει τον πάγκο, μέχρι να πεις κύμινο. Δυο-τρεις τσιλιαδόροι απλώνονταν για να δώσουν το σύνθημα «σύρμα, έρχεται ο νόμος». Ένα «δόλωμα» κατάφερνε συνεχώς να… μαντεύει τον παπά και να κάνει τους περαστικούς να ξερογλύφονται λέγοντας: «Ώπα! Εδώ υπάρχει εύκολο χρήμα». Η συνέχεια ήταν γνωστή. Οι περαστικοί κολλούσαν στο τραπέζι, όπως οι μύγες πάνω στο μέλι και ο παπατζής με τα μαγικά του… τρικ φρόντιζε να «αρμέγει» κάνα-δυο τρία κορόιδα. Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, που είναι ο παπάς; Έλα ντε; Οι παπατζήδες εξαφανίστηκαν από την πιάτσα, γιατί κάποια στιγμή τους ξέβρασε το ίδιο το σύστημα. Έτσι κι αλλιώς, μικρά πιόνια μιας βιομηχανίας τζόγου ήταν κι ας πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα έβγαζαν μεροκάματο εσαεί.
Αρκετά με το (συμβολικό) μάθημα ιστορίας, γιατί έτσι όπως πάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε λίγο… δεν θα βρει ο Παππάς να θάψει. Αν ένας ευσεβής θεοσεβούμενος άνθρωπος, όπως ο Άγγελος έφτασε στο σημείο να μπινελικώνει χοντρά άγιες μέρες (όποιος διάβασε τα χείλη του στο γκρο-πλαν, κατάλαβε) λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα, αν ένας πράος σε βαθμό αγανάκτησης ποδοσφαιριστής, όπως ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έφτασε στα όρια του, αν ένας συνειδητοποιημένος «μισθφόρος» που έχει πάρει (και έχει ζήσει τα πάντα) όπως ο Ράζβαν Ρατς αισθάνθηκε την ανάγκη να μοιραστεί την οργή του μέσω του Facebook γράφοντας για πράγματα: «έξω από κάθε φαντασία», τότε κάτι στραβό πάει, διάολε. Άντε πες, πως ο Γιώργος Τζαβέλας μπορεί να πλακωθεί για ψύλλου πήδημα με όποιον φοράει… παπούτσια, ο Κλάους παρασύρεται από το οπαδικό του συναίσθημα και δεν βλέπει καθαρά, ο Σκόνδρας θέλει να φτιάξει το ασπρόμαυρο προφίλ του και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος να κερδίσει λίγο λαϊκό έρεισμα για να κρύψει την μικρή αγωνιστική του συνεισφορά. Όλοι τους όμως; Γιατί όλοι να μιλάνε για πράγματα που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ τους; Ειδικά, μετά από μία νίκη, που θεωρητικά θα μπορούσε να τους κάνει να τα ξεχάσουν όλα;
Όταν ο πρωτοπόρος ενός πρωταθλήματος κερδίζει μόλις 4 φάουλ (έναντι 22) στο ντέρμπι κορυφής, όταν στο μεθεπόμενο ματς σπάει το αρνητικό ρεκόρ κερδίζοντας μόλις 3 (!) απέναντι σε μία ομάδα στη μέση της βαθμολογίας και όταν στην Λιβαδειά ακόμα και τα «πρόβατα» μετατρέπονται σε λύκους από τον θυμό τους, κάτι περίεργο πρέπει να συμβαίνει. Όποιος βρει πρωτοπόρο ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, που στο τέλος του πρώτου γύρου -κι ενώ παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια- εντούτοις έχει υποπέσει σε πολλαπλάσια φάουλ (251), από όσα έχει πάρει (187), έχει πάρει περισσότερες κάρτες (37 κίτρινες 4 κόκκινες) από όσες έχει κερδίσει (36/3) και είναι εκ των ουραγών σε κερδισμένα πέναλτι (2), τότε χαρίζεται θέση εργασίας, πληκτρολόγιο, ποντίκι και λοιπά συμπαρομαρτούντα.
Αρκετά όμως με την συστημική φλυαρία, από όπου και να την πιάσεις λερώνεσαι. Ο ΠΑΟΚ θα κάνει Πρωτοχρονιά στην κορυφή μετά από πολλά και χρόνια και αντί για βασιλόπιτα, καλό είναι να κόψει φέτος… φανουρόπιτα. Ο Φακούντο Περέιρα κάνει την θεωρία να καταρρέει: Οι χοντροί είν’ οι ωραίοι!
Ήρθε «γεματούλης», με προγούλια και κοιλίτσα. Δεν ήταν μεταγραφή αεροδρομίου, ούτε κανένα σπουδαίο όνομα. Ήρθε στον ΠΑΟΚ σε μία εποχή που τα αποδυτήρια του άδειασαν από λάτιν. Χωρίς να γνωρίζει γρι αγγλικά, για πολύ καιρό ήταν στα χαμένα, ψάχνοντας έναν άνθρωπο να πει μία κουβέντα. Δεν ήταν μεταγραφή-Άγγελου, ούτε είχε σταθερή θέση. Πήρε το «10» στην πλάτη, μα δεν είναι δεκάρι. Μα, δεν είναι και σέντερ-φορ. Ούτε και παίκτης γραμμής. Τι είναι; Ένας πανέξυπνος οπορτουνίστας.
Ο Άγγελος που δεν πολυμιλάει τα… ξένικα, έπρεπε να βρει ένα κώδικα επικοινωνίας μαζί του. Το «Φακούντο», του έπεφτε δύσκολο. Τον βάφτισε «Φανούρη». Πιο εύκολο και με χριστιανικές προεκτάσεις. Αυτό το παρατσούκλι τον βοήθησε να ενταχθεί γρηγορότερα στα αποδυτήρια. Στο φιλικό με την Νάπολι ο Αργεντινός έπαιξε σαν αριστερός εξτρέμ γραμμής, χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή. Χωρίς φυσικά προσόντα, έκρηξη, σπριντ, εξαφανίστηκε. Δεν ακούμπησε την μπάλα! Δεν πάτησε περιοχή. Το χειρότερο πρώτο δείγμα γραφής για κάθε μεταγραφή.
Σήμερα, εκείνο το φιλικό μοιάζει έτη φωτός μακριά. Ο «Φανούρης» είναι σχεδόν μέσα σε όλα τα χάι-λάιτ του πρώτου γύρου του ΠΑΟΚ. Πότε ως «ψευτοεννιάρι», πότε ως ελεύθερος πίσω από τον Κλάους, πότε ως «χρυσή αλλαγή» από τον πάγκο. Τελειώνει τον πρώτο γύρο με 7 γκολ και με γκολ «έργα τέχνης» τόσο απέναντι σε Παναθηναϊκό, όσο και σε Ολυμπιακό. Μπορεί να μην γέμισε μύες, μπορεί να μην έφτιαξε γράμμωση, μα έχει κάτι δυσεύρετο: είναι μπαλαδόφατσα, «μυρίζεται» τις φάσεις και τις τελειώνει κυνικά. Σε μία εποχή που ο Μακ μπήκε στα πιτς, ο Ρατς ντεφορμαρίστηκε, ο Τζιόλης «λύγισε» και ο Κλάους σιώπησε, ο Φανούρης με άλλο ένα γκολ-χρυσάφι στην Λιβαδειά, έσπασε ένα ακόμα κλισέ: «οι Λατινοαμερικάνοι που έρχονται για πρώτη φορά στην Ευρώπη, αργούν να προσαρμοστούν». Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, η φανουρόπιτα φτιάχνεται και προσφέρεται από τους πιστούς που ζητούν την φανέρωση προσώπων ή αντικειμένων. Το πρωτάθλημα μετράει;
