Τα ίδια έλεγαν προεκλογικά όσοι έχουν λόγο που “μετράει” στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, τα ίδια λένε και μετεκλογικά. Εκτός αν πίστευε κανείς τις τηλεοπτικές εξαγγελίες της... Αυλωνίτου ότι “δεν θα χαλάσει ο κόσμος αν κοπεί και κάνα δέντρο”.
Το έγραφα από την πρώτη στιγμή, το επαναλαμβάνω και σήμερα: όποιος δεν βλέπει πού πηγαίνει το πράγμα με την “Αγια-Σοφιά” προφανώς εθελοτυφλεί. Δυστυχώς, όλα δείχνουν πως μόνο με θαύμα θα ξαναχτίσει η ΑΕΚ το σπίτι της στα πατρογονικά της χώματα. Γιατί δεν την θέλουν την ΑΕΚ αυτοί που έχουν τις τύχες της Νέας Φιλαδέλφειας στα χέρια τους!
Και δεδομένου και του αρνητισμού που εξέφραζε σε κεντρικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ και πριν τις εκλογές απέναντι στον Δημήτρη Μελισσανίδη, δεν έχω κανέναν λόγο να πιστέψω ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να “λογικέψει” το στέλεχός της που έχει στα χέρια του τα κλειδιά της πόλης και τους συν αυτώ.
Μακάρι να πέσω έξω και να δικαιωθούν οι (υπερ)αισιόδοξοι που ελπίζουν ακόμη σε μία αιφνίδια και θεαματική μεταστροφή της (ξεκάθαρης) στρατηγικής που έχουν χαράξει η πολιτική ηγεσία και η δημοτική αρχή εναντίον του σχεδίου που έχει παρουσιάσει η ΑΕΚ.
Η καραμέλα των “συμφερόντων” έχει λιώσει. Και η προσχηματική υπεράσπιση των μόλις 2,5 στρεμμάτων του (εγκαταλελειμμένου εδώ και δεκαετίες) Άλσους, τα οποία θα πρέπει να δοθούν -βάσει νόμου- στην ΑΕΚ για να φτιάξει το γήπεδό της, δεν πείθει κανέναν. Ειδικά τη στιγμή που η ΑΕΚ έχει δεσμευτεί νομικά για πολλαπλάσιο ανταποδοτικό όφελος σε χώρους πρασίνου, προσφέροντας στον δήμο τουλάχιστον 5.000 δέντρα (έναντι των... 52 που θα πρέπει να κοπούν).
Τίποτα όμως δεν είναι ικανό να συγκινήσει τη δημοτική αρχή, που παραμένει δέσμια των σκληροπυρηνικών και ιδεολογικά ακραίων στοιχείων που την πατρονάρουν. Ούτε οι 2.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σε μία εποχή και μία πόλη που η ανεργία αποτελεί μάστιγα. Ούτε η προοπτική για εμπορική και κοινωνική ανάσταση της περιοχής, η οποία μαραζώνει όλα αυτά τα χρόνια που είναι αναγκασμένη να ζει μακριά από την ΑΕΚ. Ούτε μία επένδυση δεκάδων εκατομμυρίων που θα τονώσει την αγορά και θα δείξει ότι σ' αυτόν τον τόπο μπορεί να υπάρξει, επιτέλους, στοιχειώδης ανάπτυξη.
Το συμφέρον και οι αγκυλώσεις των ολίγων, που δεν θέλουν την ΑΕΚ στα πόδια τους και στην καθημερινότητά τους, στερεί το όνειρο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να ξαναδούν την ομάδα τους στον δικό της χώρο, στο δικό της οικόπεδο.
Και ταυτόχρονα περνάει (ξανά) το μήνυμα ότι η Ελλάδα του 2015 δεν θέλει μεγάλα έργα, δεν θέλει επενδύσεις, δεν θέλει ανάπτυξη, δεν θέλει απασχόληση. Θέλει μιζέρια, τέλμα, στασιμότητα, ανεργία, δανεικά, φτώχεια και... καλή καρδιά.
Είμαι βέβαιος πως το σαμποτάρισμα του εγχειρήματος της ΑΕΚ δεν θα σταματήσει στις προσφυγές στο ΣτΕ ή στις διαφωνίες, τα “απαγορευτικά” και τις απειλές για... κατάργηση του νόμου από το ΥΠΕΚΑ. Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε, τρισχειρότερα, αν η ΑΕΚ επιδείξει το... θράσος να επιμείνει στο πλάνο της για τη Νέα Φιλαδέλφεια.
Διότι απέναντί της έχει ορκισμένους εχθρούς αυτού του πλάνου, όχι συνομιλητές με πνεύμα συνεργασίας. Δεν βλέπω πουθενά ανοιχτά μυαλά. Δεν διακρίνω από κανέναν καλή διάθεση. Δεν διαπιστώνω από κανέναν υπεύθυνο ευρωπαϊκά κριτήρια στην αντίληψη της πραγματικότητας.
Και τα πολιτικάντικα κλισέ τύπου “θέλουμε την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά να χτίσει μόνο μέσα στα στρέμματα που της ανήκουν”, τα ακούω βερεσέ.
Λέγονται, βλέπετε, εκ του ασφαλούς όλα αυτά, αφού άπαντες γνωρίζουν ότι στο υπάρχον οικόπεδο δεν μπορεί να ανεγερθεί ένα γήπεδο του 2015-2016, αλλά μία στρούγκα του 1930-1931. Δεν τους νοιάζει, όμως. Ίσως γιατί αυτή είναι η ιδανική Ελλάδα για ορισμένους: η προπολεμική!
Αλλά... ξέχασα: ο δήμος έχει τις δικές του... μελέτες. Που υποστηρίζουν ότι η ΑΕΚ μπορεί να χτίσει “κανονικό” γήπεδο, προδιαγραφών UEFA, στην έκταση που καταλάμβανε το “Νίκος Γκούμας”.
Απομένει να δούμε αν αυτές οι μελέτες είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι διαβεβαιώσεις ότι “δεν έχουμε πρόβλημα ρευστότητας και δεν κινδυνεύουν οι μισθοί και οι συντάξεις”, την ίδια ώρα που ζητάμε από τη Μέρκελ κάνα ψιλό για να βγει ο μήνας και να μην γυρίσουμε όντως στην... προπολεμική εποχή.
