Χρόνος ανάγνωσης 21’

90 χρόνια ΟΣΦΠ: Δυναστεία Κόκκαλη part 2 και Μαρινάκης

10-03-2015 21:23

Άκης Στρατόπουλος

Αφιερώματα

Οι τελευταίοι τίτλοι και το τέλος εποχής Κόκκαλη, Δούρος εναντίον Αλέφαντου, η επιστροφή του Μπάγεβιτς στο νέο Καραϊσκάκη, ο Ριβάλντο που δίχασε, τα πολυπόθητα «διπλά» με Λεμονή, οι επιτυχίες με Βαλβέρδε και Μίτσελ, η πενταετία Μαρινάκη: η τελευταία περίοδος της «ερυθρόλευκης» Ιστορίας.

2004-15: Δυναστεία Κόκκαλη part 2, νέο Καραϊσκάκη και Μαρινάκης

Συνοπτικά, η δεύτερη και τελευταία «εποχή Κόκκαλη» περιλαμβάνει: αρχικά… Γιώργο Δούρο και Νίκο Αλέφαντο, στη συνέχεια Ριβάλντο, Ζιοβάνι και… λιμάνι στο νέο υπερσύγχρονο «Καραϊσκάκη», Ντούσαν Μπάγεβιτς ξανά, Τάκη Λεμονή ξανά, πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ με τα πρώτα δύο επικά «διπλά», σπάσιμο του «εμπάργκο» με Νικοπολίδη και Κωνσταντίνου, πέντε σερί Πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και παραλίγο πέντε σερί νταμπλ, Ερνέστο Βαλβέρδε part 1, μια μίξη Κετσπάγια-Ζίκο-Μπάντοβιτς-Μαρέσκα-Ντιόγκο-Όσκαρ και το... κακό συναπάντημα της 5ης θέσης, Ερνέστο Βαλβέρδε part 2 και Ευάγγελο Μαρινάκη…

Δούρος vs Αλέφαντος

Το πρωτάθλημα της περιόδου 2003-04 ξεκινά για τον Ολυμπιακό με αρκετά καλές εμφανίσεις τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Στην Ευρώπη, έρχεται η χειρότερη νύχτα της ομάδας στην ευρωπαϊκή ιστορία της όταν συντρίβεται στο Τορίνο 7-0 από τη Γιουβέντους στις 10 Δεκεμβρίου και αποκλείεται από τη συνέχεια.

Ο Κόκκαλης, σε μια κίνηση που δεν συνηθίζει, κάνει υπομονή και κρατά τον Προτάσοφ στον πάγκο. Η απόλυσή του όμως θα έρθει τελικά μετά από δύο αποτελέσματα που έκριναν κατά… 50% τη μάχη του τίτλου. Τις δύο εντός έδρας ήττες από τον ΠΑΟΚ τη 17η αγωνιστική και από την ΑΕΚ την 23η. Τρεις μέρες μετά την τελευταία, στις 17 Μαρτίου του 2004, ο Ουκρανός απομακρύνεται από την τεχνική ηγεσία των ερυθρόλευκων. Όμως ήδη ο Παναθηναϊκός έχει περάσει στην κορυφή της βαθμολογίας, δυο βαθμούς πάνω από τους πρωταθλητές. Αυτό που χρειάζεται πλέον η ομάδα είναι μια νέα «αλλαγή κλίματος» αλλά και μια νίκη στο ντέρμπι τίτλου της Λεωφόρου, την 26η αγωνιστική (πέντε πριν το φινάλε), στις 18 Απριλίου 2004. Με τον ψυχωμένο Νίκο Αλέφαντο πλέον στον πάγκο του (μετά από πέρασμα τριών ημερών του Σίνισα Γκόγκιτς…) ο Ολυμπιακός πηγαίνει στη Λ.Αλεξάνδρας έτοιμος για μια ακόμη σπουδαία νίκη της σύγχρονης ιστορίας του και η οποία θα του χαρίσει έναν ακόμη τίτλο. Εκεί όμως, εκτός από τον Παναθηναϊκό του Γιτζάκ Σουμ, περιμένει και ο Γιώργος Δούρος.

Ότι δεν… κατάφερε ο Κορίνθιος ρέφερι στον νικηφόρο για τον Ολυμπιακό (2-0) τελικό Κυπέλλου του 1999 κόντρα στον Παναθηναϊκό, το πέτυχε πέντε χρόνια αργότερα. Στο 6΄, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, δίνει πέναλτι σε μαρκάρισμα του Βάλλα στον Παπαδόπουλο. Ο Μπασινάς εκτελεί εύστοχα και 1-0. Υπό την εξαιρετική καθοδήγηση του Αλέφαντου, ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν τα «χάνει», αλλά αντιθέτως ανεβάζει την απόδοσή του. Η πίεση αποφέρει τελικά την ισοφάριση στο 44΄ με τον Στολτίδη, ενώ στο 54΄ ο Τζόρτζεβιτς «ζωντανεύει» έναν ακόμη πράσινο εφιάλτη όταν με εκπληκτικό πλασέ κάνει το 2-1 υπέρ του Ολυμπιακού, σκορ που του χάριζε τον τίτλο. Οι ερυθρόλευκοι διατηρούν άνετα τον έλεγχο του αγώνα και δεν απειλούνται από τον ΠΑΟ.

Όλα αυτά μέχρι να έρθει η διαιτητική απόφαση που έκρινε την εξέλιξη του ντέρμπι και ολόκληρου του πρωταθλήματος: στο 71΄, με τη μπάλα να κατευθύνεται προς την περιοχή των γηπεδούχων, Ζιοβάνι και Κυργιάκος τη διεκδικούν σπρώχνοντας και τραβώντας ο ένας τον άλλο. Όταν τελικά πέφτουν στο έδαφος, ο αμυντικός του ΠΑΟ χτυπά δύο φορές με γροθιά τον Βραζιλιάνο, εντός της μεγάλης περιοχής μάλιστα. Αντί όμως να δώσει απευθείας κόκκινη στον Κυργιάκο και πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού, ο κ. Δούρος δεν βλέπει τίποτα. Αντιθέτως, αυτό που βλέπει ξεκάθαρα είναι η αντίδραση του πεσμένου στο έδαφος Ζιοβάνι όταν προσπαθεί να κλοτσήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να τον πετύχει. Παρ’ όλα αυτά, ο… ψυχωμένος Σωτήρης Κυργιάκος πέφτει στο έδαφος και σφαδάζει! Ο Δούρος δεν έχει δει τίποτα, οι βοηθοί του το ίδιο, όχι όμως και ένας κύριος αγνώστων στοιχείων, ο οποίος φαίνεται από την τηλεοπτική κάλυψη να συνομιλεί για λίγο με τον διαιτητή που έχει πάει να συμβουλευτεί τον τέταρτο! Ο ρέφερι επιστρέφει στον αγωνιστικό χώρο και αποβάλει χωρίς δεύτερη σκέψη μόνο τον Ζιοβάνι… Ο ΠΑΟ έχει πλέον το αριθμητικό πλεονέκτημα για 20 ολόκληρα λεπτά και στο 82΄ μετά από εκτέλεση φάουλ του Μπασινά και κόντρες μέσα στην περιοχή, ο Γκούμας από κοντά «έγραψε» το τελικό 2-2.

Έτσι, ο Ολυμπιακός τερματίζει στη 2η θέση με 75 βαθμούς έναντι 77 του ΠΑΟ, με τέρματα 70-19 και απολογισμό 24 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες. Το μόνο που έμεινε να θυμίζει εκείνο το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό είναι τα δάκρυα του Νίκου Αλέφαντου στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην Έλλη Στάη και το παράπονο «γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος στο τηλέφωνο;»

Ντούσαν, «Ρίμπο» και Καραϊσκάκη

Η επομένη του χαμένου τίτλου, η περίοδος 2004-05 είναι ιστορική για πολλούς λόγους και σηματοδότησε την αρχή της δεύτερης δυναστείας Κόκκαλη που κράτησε για μια ακόμη πενταετία! Αρχικά, το πιο σημαντικό στοιχείο όλων, o Ολυμπιακός επιστρέφει στο «σπίτι» του. Το νέο υπερσύγχρονο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» το οποίο έχει κατασκευαστεί σε χρόνο ρεκόρ είναι πανέτοιμο να υποδεχθεί έναν νέο Ολυμπιακό. Στον πάγκο του βρίσκεται στη δεύτερη θητεία του στην ομάδα, ο προπονητής των επιτυχιών, Ντούσαν Μπάγεβιτς, ενώ στον αγωνιστικό χώρο δεσπόζει η φιγούρα του Ριβάλντο. Ένα χρόνο πριν, στην φιέστα της κατάκτησης του έβδομου σερί, ο Σωκράτης Κόκκαλης άκουσε από 30.000 οπαδούς του Ολυμπιακού το περιβόητο «Κόκκαλη, Κόκκαλη σε παρακαλώ, φέρε τον Ριβάλντο στον Ολυμπιακό» και το καλοκαίρι του 2004 το έκανε πράξη!

Ο Βραζιλιάνος μετά τη θητεία του στη Μπαρτσελόνα, αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη Μίλαν με την οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, όμως με την καριέρα του σε πτωτική πορεία, επιστρέφει στην πατρίδα του για να αγωνιστεί ως δανεικός για λίγες εμφανίσεις με τα χρώματα της Κρουζέιρο. Εκεί εμφανίζεται ο Ολυμπιακός, ο οποίος με τη βοήθεια του μάνατζερ του Λουτσιάνο, του προσφέρει ένα μυθικό συμβόλαιο και του δίνει τη δυνατότητα να σώσει την καριέρα του. Την ίδια ώρα, η αγγλική Μπόλτον, ζητούσε από τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας του 1999 να πάει στο «Ρίμποκ» για να δοκιμαστεί…

Πέρα από τον Ριβάλντο (προσωπική επιλογή του Κόκκαλη), ο Ολυμπιακός αποκτά μετά από εισηγήσεις του Μπάγεβιτς και τους Μίλος Μάριτς (από Ζέτα), Ιβάν Ρέζιτς (από Χάιντουκ Σπλιτ), Γιάννη Οκκά (από ΑΕΚ) και Πέτρο Φιλιππάκο, ενώ ο πρόεδρος εκτός από τον Ριβάλντο κάνει «δώρο» και τους Αντώνη Νικοπολίδη (από ΠΑΟ) και Γκαμπριέλ Σούρερ (από Ρεάλ Σοσιεδάδ). Αφού ξεπερνιούνται ή «κουκουλώνονται» αρκετά προβλήματα στις σχέσεις του Μπάγεβιτς με τους «λάτιν» της ομάδας, Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Καστίγιο, Σούρερ, (ο Ριβάλντο δηλώνει μετά το 0-0 με την ΑΕΚ την 7η αγ. «έτσι όπως παίζουμε δεν θα βγούμε ούτε πέμπτοι») η μάχη του τίτλου είναι συγκλονιστική και κρίνεται στο τέλος. Με πέντε συνεχόμενες νίκες στις τελευταίες αγωνιστικές, ο Ολυμπιακός ξεπερνά τον ΠΑΟ που έχει νικήσει 1-0 στη Λεωφόρο και επιστρέφει στην κορυφή. Ο τίτλος «κλειδώνει» την τελευταία αγωνιστική με το 1-0 επί του Ηρακλή χάρη σε γκολ του Ριβάλντο. Ο Ολυμπιακός έχει τελικό απολογισμό 19 νίκες, 8 ισοπαλίες και 3 ήττες και τερματίζει μόλις ένα βαθμό πάνω από τον Παναθηναϊκό και τρεις από την ΑΕΚ.

Στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αντιμετωπίζει Λίβερπουλ, Μονακό και Ντεπορτίβο και παρά τις τρεις νίκες στο «Καραϊσκάκη» και την ισοπαλία στην Κορούνια, μένει εκτός συνέχειας σε ισοβαθμία με τη Λίβερπουλ (10β.). Στο κρίσιμο ματς του «Άνφιλντ», ο Ολυμπιακός προηγείται με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Ριβάλντο όμως δέχεται τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο και μένει εκτός συνέχειας. Θα μπορούσε να προκριθεί ακόμη και με ήττα με ένα γκολ διαφορά… Για ακόμη μια φορά, η αμυντική λογική του Μπάγεβιτς στα δύσκολα σημεία των ευρωπαϊκών αγώνων κάνει την εμφάνισή της όταν κάνει αλλαγή έναν από τους διακριθέντες του αγώνα, τον Γιώργο Γεωργιάδη, για να περάσει στη θέση του τον Ιβάν Ρέζιτς, ο οποίος δεν καταλαβαίνει… που πατά και που βαδίζει.

Στον τελικό του Κυπέλλου στην Πάτρα στις 21 Μαΐου του 2005 ο Ολυμπιακός συντρίβει με χαρακτηριστική άνεση 3-0 τον Άρη, με τον Ριβάλντο να πετυχαίνει σχεδόν από τη θέση του κόρνερ ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί στον θεσμό. Η σεζόν στέφεται έτσι με απόλυτη επιτυχία, όμως ο Σωκράτης Κόκκαλης συμφωνεί με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς σε κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας τους και ο τελευταίος γνωρίζει ότι κλείνει μια για πάντα η «πόρτα» των ερυθρόλευκων. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού από την πλευρά του θα «ψάξει» για ακόμη μια φορά την «ευρωπαϊκή υπέρβαση».

Οι Γάλλοι έγιναν… Νορβηγός

Το καλοκαίρι του 2004, δηλαδή 12 μήνες πριν την έναρξη της περιόδου 2005-06, ο Κόκκαλης έχει αποφασίσει να επιχειρήσει για ακόμη μια φορά το «μεγάλο βήμα στην Ευρώπη». Αυτή τη φορά είναι διατεθειμένος να χρυσοπληρώσει έναν ξένο τεχνικό εγνωσμένης αξίας ο οποίος θα αναλάβει να «τρέξει» τον σύλλογο σε όλα τα επίπεδα. Συγκεκριμένα, είναι η εποχή της… γαλλικής υστερίας! Ο πρόεδρος συζητά κατά καιρούς με τον Κριστιάν Καρεμπέ και το νέο «μοντέλο» υποδεικνύει Γάλλο τεχνικό και Καρεμπέ τεχνικό διευθυντή. Ταυτόχρονα, την οργάνωση των Ακαδημιών αναλαμβάνει ένας πολύπειρος «θεωρητικός» του γαλλικού ποδοσφαίρου, ο 70χρονος Κλοντ Σουαντό. Για την κενή θέση στον πάγκο, υποψήφιοι είναι οι Ρεινάλ Ντενουί, στενός φίλος του Καρεμπέ και πνευματικό παιδί του Σουαντό και ο οποίος έχει οδηγήσει τη «μικρή» Ρεάλ Σοσιεδάδ στην έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ιστορία όμως κάπου «κολλάει», ο Ντενουί λέει «όχι», ενώ το ίδιο κάνουν κατά σειρά και οι Γκι Λακόμπ και Έλι Μπο. Η τελευταία εισήγηση του Καρεμπέ είναι ο άσημος Κλοντ Κομπουαρέ και αυτή είναι που φτάνει τον Σωκράτη Κόκκαλη στα… όριά του. Ο πρόεδρος εγκαταλείπει την όποια κουβέντα για «γαλλικό μοντέλο». Την επόμενη μέρα, επιστρέφει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Βρισκόμαστε στο επόμενο καλοκαίρι πια, αυτό του 2005. Ο Κόκκαλης αρχίζει πάλι τα… γαλλικά. Αυτή τη φορά βασικός υποψήφιος είναι ο προπονητής που έχει οδηγήσει σε τρεις συνεχόμενους τίτλους και εξαιρετικές ευρωπαϊκές παρουσίες τη Λιόν. Ο πρόεδρος είναι έτοιμος να προσφέρει στον Γάλλο ότι του ζητήσει από άποψη συμβολαίου, μισθών και κάθε λογής πριμ. Επίσης, θέλει για μεταγραφές τα αστέρια της πρωταθλήτριας Γαλλίας, Ζουνίνιο και Κάριου, υποστηρίζοντας πως μπορεί να μεσολαβήσει και ο ίδιος για να ολοκληρωθούν. Ο Κόκκαλης το δέχεται και αυτό όπως αποδεκτό κάνει το αίτημα του Λε Γκουέν για «λίγες μέρες προθεσμία» προκειμένου να «ζυγίσει» τις επιλογές του. Ο Κόκκαλης όμως περιμένει εις μάτην… Ο Γάλλος ουσιαστικά δεν απαντά ποτέ και ο Κόκκαλης εν μία νυκτί, συμφωνεί με τον Νορβηγό, Τροντ Σόλιντ ο οποίος έχει να επιδείξει σημαντικό έργο στο Βέλγιο με Γάνδη και Κλαμπ Μπριζ.

Άνετο νταμπλ με ρεκόρ

Ο Κόκκαλης παρουσιάζει το Νορβηγό ως «τον καλύτερο προπονητή που έχει έρθει στον Ολυμπιακό επί των ημερών του» και στην αρχή τουλάχιστον δικαιώνεται. Στον μεταγραφικό σχεδιασμό όμως δεν τον στηρίζει αντίστοιχα, κάνοντας μεταγραφές από τις τελευταίες θέσεις τις λίστας του προπονητή ή και… εκτός αυτής! Συνολικά στο λιμάνι έρχονται δέκα νέοι παίκτες, οι Έρβιν Λέμμενς (Εσπανιόλ), Μιχάλης Καψής (Μπορντό), Γιάγια Τουρέ (Μέταλουργκ Ντόνετσκ), Αρούνα Μπαμπανγκίντα (Μέταλουργκ Ντόνετσκ), Μιχάλης Κωνσταντίνου (Παναθηναϊκός), Ντάνι (Εσπανιόλ), Έρολ Μπουλούτ (Μόναχο 1860), Χάρης Παππάς (Απόλλων Καλαμαριάς), Τάσος Κυριάκος (Καλλιθέα) και Ζόρα Χοβνανισιάν. Από αυτούς οι Καψής, Κωνσταντίνου, Ντάνι, Μπουλούτ, Παπάς και Κυριάκος είναι επιλογές του Κόκκαλη.

Με τον Σόλιντ στον πάγκο του ο Ολυμπιακός κερδίζει με χαρακτηριστική άνεση όλα τα εκτός έδρας ντέρμπι και παράλληλα σπάει το δικό του προηγούμενο ρεκόρ συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα, φτάνοντας τις 16, από τις 30/10/05 έως τις 2/3/06! Κατακτά τον τίτλο πολλές Κυριακές πριν το τέλος της σεζόν και μονάχα τις τελευταίες αγωνιστικές κάνει τέσσερεις μαζεμένες ήττες με αποτέλεσμα να «μαζευτεί» η διαφορά από τους διώκτες του. Ο τελικός απολογισμός είναι 70 βαθμοί με τέρματα 63-23 και 23 νίκες, 1 ισοπαλία και 6 ήττες. Η χρονιά που περιλαμβάνει ένα από τα πιο άνετα Πρωταθλήματα της ιστορίας του ολοκληρώνεται με ένα ακόμη… χουνέρι στην ΑΕΚ. Στον τελικό Κυπέλλου στο Παγκρήτιο ο Ολυμπιακός συντρίβει και αυτή με 3-0, όπως ένα χρόνο πριν τον Άρη, με τον Ριβάλντο να «οργιάζει», πετυχαίνοντας παράλληλα ένα ακόμη σπουδαίο γκολ στη διοργάνωση.

Η πορεία των «διπλών»

Η επόμενη σεζόν (2006-07) ξεκινά με τον νταμπλούχο Τροντ Σόλιντ στο τιμόνι της ομάδας. Τα αποτελέσματα στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι ανάλογα με της περασμένης σεζόν, αφού ο Ολυμπιακός φτάνει σε ακόμη μια άνετη κατάκτηση. Τερματίζει εννέα βαθμούς πάνω από τη δεύτερη ΑΕΚ ενώ τελειώνει τη σεζόν με μόλις τρεις ήττες και μάλιστα με το ίδιο σκορ: 1-0. Από τον Ατρόμητο την 7η αγωνιστική και δύο από τον ΠΑΟ, την 9η και την 24η στο Καραϊσκάκη σε ματς που οι «πράσινοι» έκαναν την πρώτη τους επίθεση στις… καθυστερήσεις. Ο τίτλος έρχεται ξεκούραστα, όμως το τρίτο σερί νταμπλ χάνεται, αφού ο Ολυμπιακός γνωρίζει έναν αποκλεισμό-σοκ από τον ΠΑΣ Γιάννενα που τότε αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική. Ο Σόλιντ όμως έχει ήδη αποχαιρετήσει από τα μέσα της χρονιάς, πληρώνοντας το μάρμαρο των νέων κακών εμφανίσεων στην Ευρώπη. Στη θέση του έχει επιστρέψει, για τη δεύτερη θητεία του, ο Τάκης Λεμονής, ενώ ο Ριβάλντο έχει αποχωρήσει μετά από επεισοδιακές συνεντεύξεις τίτλου, κλάματα, κόντρες με τον Κόκκαλη για το νέο συμβόλαιο και υποσχέσεις… Ολυμπιακοφροσύνης. Μεταγραφές αλά Ίβιτς και νέο νταμπλ

Ο «Τάκαρος» είναι αυτός που αναλαμβάνει, πολύ πιο έμπειρος πλέον, να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στη νέα σεζόν (2007-08). Σε συνεργασία με το νέο τεχνικό διευθυντή Ίλια Ίβιτς, φέρνουν στον Πειραιά ορισμένους εξαιρετικούς παίκτες. Τα μεγάλα «μπαμ» είναι οι Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ατλέτικο Μαδρίτης), Ντάρκο Κοβάτσεβιτς (Ρεάλ Σοσιεδάδ) και Ραούλ Μπράβο (Ρεάλ Μαδρίτης), ενώ έρχονται και οι Βάντσε Σίκοφ (SKODA Ξάνθη), Παρασκευάς Άντζας (SKODA Ξάνθη), Κριστιάν Λεντέσμα (Σαν Λορέντζο), Λομάνα Λούα Λούα (Πόρτσμουθ), Λιονέλ Νούνιεζ (Αρχεντίνος Τζούνιορς), Ροντρίγκο Αρτσούμπι (Λανούς), Κώστας Μήτρογλου (Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ), Ζολτ Λάτσκο (Φερεντσβάρος), Μιχάλης Σηφάκης (ΟΦΗ), Μίρνες Σίσιτς (Λεβαδειακός-τον Ιανουάριο), Φερνάντο Μπελούτσι (Ρίβερ Πλέϊτ-τον Ιανουάριο) και Λεονάρντο (Πορτουγκέζα-τον Ιανουάριο). Για να τους αποκτήσεις όλους αυτούς, ο Σωκράτης Κόκκαλης βγάζει από τα ταμεία του συλλόγου περισσότερα από 22 εκατομμύρια ευρώ, όμως το έλλειμμα περιορίζεται από την πώληση του Νέρι Καστίγιο στην ουκρανική Σαχτάρ Ντόνετσκ έναντι 15 εκ. ευρώ.

Η χρονιά αρχίζει με ισοπαλία 0-0 στη Λεωφόρο με τον ΠΑΟ και εντός έδρας ισοπαλία 1-1 με τη Λάτσιο στην πρεμιέρα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Η συνέχεια θα είναι μυθική! Ακολουθεί το 6-2 επί του ΟΦΗ στο «Καραϊσκάκη», 1-1 με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη και στις 3 Οκτωβρίου του 2007 έρχεται το πολυπόθητη «διπλό» στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση: ο Ολυμπιακός, μετά από μυθική εμφάνιση στη Βρέμη επικρατεί 3-1 της εξαιρετικά φορμαρισμένης Βέρντερ (73΄ Στολτίδης, 82΄ Πατσατζόγλου, 87΄ Κοβάσεβιτς) και κάνει βήμα πρόκρισης.

Στις 28 Νοεμβρίου (ενώ προηγήθηκε ήττα 4-2 αλλά με εξαιρετική εμφάνιση στο «Μπερναμπέου» από τη Ρεάλ και 0-0 στο Φάληρο) με το διπλό στη Ρώμη επί της Λάτσιο με 2-1 (35΄ Γκαλέτι, 64΄ Κοβάσεβιτς) ουσιαστικά φτάνει μια ανάσα από μια επική πρόκριση. Το μόνο που χρειάζεται είναι μόνο μια ισοπαλία επί της Βέρντερ την τελευταία αγωνιστική στο «Γ.Καραϊσκάκης». Φιλοδωρεί τη γερμανική ομάδα με άλλα τρία γκολ και το τελικό 3-0 (12΄, 74΄ Στολτίδης, 70΄ Κοβάσεβιτς) μονάχα έμφαση δίνει στη δίκαιη πρόκριση του Θρύλου. Στους «8» αντιμετωπίζει την Τσέλσι, όμως μετά το 0-0 του Φαλήρου γνωρίζει δίκαια την ήττα 3-0 στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Παρόλα αυτά, το πρόσημο που μπαίνει στην ευρωπαϊκή χρονιά είναι φυσικά θετικό.

Αυτή τη φορά όμως, σε αντίθεση με την εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη, τα αποτελέσματα στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι ανάλογα, ωστόσο υπάρχει πάντα το 4-0 επί του Παναθηναϊκού για το Κύπελλο για να «χρυσώσει» το χάπι. Ο Ολυμπιακός κινδυνεύει άμεσα να χάσει τον τίτλο, κάτι που φαίνεται σχεδόν σίγουρο μετά από μια ντροπιαστική ήττα από την ΑΕΚ με 4-0 στην 27η αγωνιστική. Μετά από αυτό το ματς, η ΑΕΚ πέρασε στην πρώτη θέση και ο Ριβάλντο με την κίνηση του να… σηκώσει τέσσερα δάχτυλα στον ουρανό του ΟΑΚΑ, διαγράφηκε δια παντός από τη μνήμη της ερυθρόλευκης εξέδρας. Ο Ολυμπιακός θα φτάσει όμως στον τίτλο μετά από την πολύκροτη «υπόθεση Βάλνερ».

Χάρη σε αυτή, παίρνει άλλους τρεις βαθμούς που μετά τη δικαστική απόφαση για αντικανονική συμμετοχή του Αυστριακού Βάλνερ στον αγώνα με την Καλαμαριά, τον οποίο αρχικά είχε χάσει με 1-0. Πετυχαίνει έτσι ένα ακόμη νταμπλ, καθώς στον τελικό Κυπέλλου της 17ης Μαΐου στο Καυτατζόγλειο κόντρα στον Άρη επικρατεί εύκολα 2-0. Για πολλοστή φορά ωστόσο, τη χρονιά δεν τελειώνει ο προπονητής που την άρχισε. Ο Τάκης Λεμονής πέτυχε τους στόχους της ομάδας στην Ευρώπη, όμως απομακρύνθηκε λόγω της κακής πορείας στο πρωτάθλημα. Τη θέση του ως το τέλος της περιόδου ανέλαβε ο Ισπανός, Πέπε Σεγούρα.

Ερνέστο, part 1

Την περίοδο 2008-09 ο Σωκράτης Κόκκαλης προσλαμβάνει για πρώτη φορά επί προεδρίας του, έναν προπονητή ο οποίος προέρχεται από μεγάλη ποδοσφαιρική σχολή και ταυτόχρονα έχει να επιδείξει διεθνείς επιτυχίες στην καριέρα του και μάλιστα σε νεαρή ηλικία. Αυτός είναι ο Βάσκος, πρώην τεχνικός της Εσπανιόλ, Ερνέστο Βαλβέρδε. Το 2007 οδήγησε τους «μπλε» της Βαρκελώνης στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, όπου όμως έχασε 3-1 από τη Σεβίλλη στην παράταση (κ.δ. 1-1). Τον Ιούνιο του 2008, ο Ισπανός τεχνικός «πιάνει λιμάνι» και μαζί του φτάνουν στον Πειραιά οι Γιώργος Γκαλίτσιος (Λάρισα), Γιάννης Παπαδόπουλος (Ηρακλής), Πάβελ Κόβατς (Απόλλων Καλαμαριάς), Όσκαρ Γκονζάλεθ (Ρεάλ Σαραγόσα), αυτός ήταν και η μοναδική επιλογή του, Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης), Ντουντού Σεαρένσε (ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και Ντιόγο (Πορτουγκέζα). Με το ντεμπούτο του όμως στον ερυθρόλευκο πάγκο, έρχεται το πρώτο «σοκ» της θητείας του. Ο Ολυμπιακός χάνει «με κάτω τα χέρια» 3-0 στην Κύπρο από την Ανόρθωση του Τιμούρ Κετσπάγια στην τελευταία προκριματική φάση πριν τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκη», ο Ολυμπιακός νικά μόλις με 1-0 (54΄ Μπελούσι) και αποκλείεται. Μετά από αυτό το «στραβοπάτημα» όμως, η σεζόν εξελίσσεται σε… μαγικούς ρυθμούς!

Στους ομίλους του Κυπέλλου UEFA, κόντρα σε Μπενφίκα και Χέρτα Βερολίνου εντός έδρας και Γαλατάσαραϊ, Μέταλιστ εκτός έδρας, ο Ολυμπιακός προκρίνεται ως τρίτος με 6 βαθμούς, μετά από δύο απίστευτες νίκες στο «Καραϊσκάκη». Κόντρα στη Μπενφίκα, ο Ολυμπιακός προηγείται 4-1 στο πρώτο ημίχρονο (τελικό σκορ 5-1) με «διαστημικό» ποδόσφαιρο και από την εξέδρα ακούγεται για πρώτη φορά το «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Η πρόκριση έρχεται μετά το 4-0 επί της πρωτοπόρου της Μπουντεσλίγκα, Χέρτα Βερολίνου, με τους ερυθρόλευκους να γλιτώνουν σε αρκετές φάσεις το γκολ στο πρώτο ημίχρονο και να πετυχαίνουν όλα τα δικά τους από το 55΄ και μετά! Η πρόκριση έρχεται, όμως στην επόμενη φάση αποκλείονται δίκαια από τη γαλλική Σεντ Ετιέν μετά από δύο ήττες (3-1 στη Γαλλία, 2-1 στο Φάληρο).

Το πιο εύκολο!

Μετά την έξοδο από την Ευρώπη, ο Ολυμπιακός αφοσιώνεται στις εγχώριες διοργανώσεις και κάνει πάρτι! Όσον αφορά στον τίτλο του πρωταθλητή, ήταν και βάσει στατιστικής ο πιο… ξεκούραστος ιστορικά. Συγκεκριμένα, κατακτήθηκε και μαθηματικά στις 22 Μαρτίου μετά από μια εκτός έδρας νίκη 3-2 επί του Πανιωνίου, πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά! Ο συνολικός απολογισμός «έγραψε» 71 βαθμούς με τέρματα 50-14 και 22 νίκες, 5 ισοπαλίες και 3 ήττες. Το Κύπελλο, αντίθετα, έρχεται στο λιμάνι μετά τον πιο χιτσκοκικό τελικό όλων των εποχών, στο 4-4 του ΟΑΚΑ το οποίο κρίθηκε στα πέναλτι με 15-14 υπέρ των πρωταθλητών.

Το Μάιο του 2009, η διάσταση απόψεων του Ερνέστο Βαλβέρδε με τον Σωκράτη Κόκκαλη και δευτερευόντως το προσωπικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Βάσκος, οδήγησαν στη διακοπή της συνεργασίας των δύο πλευρών.

Ο χειρότερος της 20ετίας

Μόλις μετά την κατάκτηση του πιο εύκολου τίτλου στην ιστορία του, ο Ολυμπιακός βρίσκεται από το ζενίθ στο ναδίρ. Την επόμενη πια σεζόν (2009-10), η οποία αποδείχθηκε πως ήταν η τελευταία της «χρυσής εποχής» με πρόεδρο τον Σωκράτη Κόκκαλη, οι οπαδοί του παρακολουθούν τον χειρότερο Ολυμπιακό που εμφανίστηκε στα γήπεδα της χώρας μετά τα «πέτρινα χρόνια».

Για τον πάγκο της ομάδας προσλαμβάνεται ο Τιμούρ Κετσπάγια, στον οποίο ανατίθεται το έργο να οδηγήσει τον Ολυμπιακό μέσα από δύο προκριματικούς γύρους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι ερυθρόλευκοι έχουν σε αυτές τις δύο φάσεις την ευκολότερη κλήρωση που θα μπορούσαν όμως και πάλι δεν ξεπερνούν με άνεση τα εμπόδια των Σλόβαν Μπρατισλάβα (Σλοβακία) και Σέριφ (Μολδαβία). Παρά τις μετριότατες εμφανίσεις πάντως έρχονται τέσσερις νίκες 2-0, 0-2 επί της Σλόβαν και 0-2, 1-0 επί της Σέριφ. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός νικά 2-0 στη Λάρισα μετά από πάρα πολλά χρόνια όμως και πάλι δεν πείθει με την απόδοσή του. Μετά το εντός έδρας 0-0 με την Καβάλα την επόμενη αγωνιστική, ο Κόκκαλης απομακρύνει τον Κετσπάγια. Αυτή μάλιστα είναι ακόμη μια ιστορική… καινοτομία του προέδρου. Μέχρι εκείνο το σημείο είχε διώξει προπονητές για διάφορους λόγους και μετά από κάθε λογής συνδυασμό αποτελεσμάτων και εμφανίσεων. Ποτέ όμως στο παρελθόν δεν είχε απολύσει προπονητή ο οποίος στους αγώνες που βρέθηκε στον πάγκο της ομάδας παρέμεινε αήττητος (5 νίκες, 1 ισοπαλία) και χωρίς καν να δεχθεί γκολ…

Με την κίνησή του αυτή, ο Κόκκαλης προσπάθησε σίγουρα να προλάβει τα χειρότερα, όμως όπως αποδείχθηκε δεν τα κατάφερε. Ο Ολυμπιακός στα επόμενα δύο παιχνίδια «κατεβαίνει» με υπηρεσιακό τεχνικό τον μέχρι πρότινος σκάουτερ Μπόζινταρ Μπάντοβιτς. Στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ νικά 1-0 την Άλκμααρ ενώ τέσσερις μέρες μετά επικρατεί 2-1 στην Τούμπα επί του ΠΑΟΚ. Παρόλο που ακούγεται έντονα ότι ο Μπάντοβιτς θα παραμείνει μέχρι το τέλος της σεζόν λόγω των δύο αυτών καλώς εμφανίσεων της ομάδας, ο Σωκράτης Κόκκαλης προσλαμβάνει τον Βραζιλιάνο άσο του παρελθόντος, Ζίκο, ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε μείνει ελεύθερος από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τα δύο τελευταία ματς με υπηρεσιακό τον Μπάντοβιτς και τα πρώτα παιχνίδια υπό τον Ζίκο συνθέτουν το καλύτερο διάστημα του Ολυμπιακού μέσα στη χρονιά. Στο ντεμπούτο του Βραζιλιάνου στον πάγκο των ερυθρόλευκων ο Ολυμπιακός νικά και την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ με 2-1. Ακολουθεί εντός έδρας νίκη 1-0 επί του Πανιωνίου, ήττα 2-0 στο Λονδίνο από την Άρσεναλ και μετά άλλες τέσσερις σερί νίκες: 3-0 στη Λειβαδιά επί του Λεβαδειακού, 3-0 στο «Καραϊσκάκη» επί του Αστέρα Τρίπολης, 2-1 επί της Σταντάρ Λιέγης με γκολ του Στολτίδη στις καθυστερήσεις και δύσκολα 2-1 τον Εργοτέλη στο Φάληρο.

Αρχίζουν οι «γκέλες»

Παρά την καλή εποχή από άποψη αποτελεσμάτων, ο Ολυμπιακός δεν αποδίδει καθόλου καλό ποδόσφαιρο και δεν πείθει ότι μπορεί να συνεχίσει να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει. Όταν πια αρχίζουν και βγαίνουν στη δημοσιότητα προβλήματα και παράπονα τόσο για την καλοκαιρινή προετοιμασία για τις προπονήσεις που γίνονται υπό τις οδηγίες του Ζίκο αλλά και την σχεδόν ανύπαρκτη πειθαρχία ιδιαίτερα των ξένων ποδοσφαιριστών της ομάδας, έρχονται και οι πρώτες σφαλιάρες.

Στις 27 Οκτωβρίου, ο Ολυμπιακός γνωρίζει αποκλεισμό-σοκ από το Κύπελλο Ελλάδος μετά την ήττα 3-1 από τον Πανσερραϊκό στις Σέρρες και μένει νωρίς νωρίς στη σεζόν εκτός του πρώτου του εγχώριου στόχου. Ακολούθως, νικά δύσκολα 1-0 τον Ατρόμητο στο «Καραϊσκάκη» με γκολ του Όσκαρ στο 80΄, και χάνει 2-0 στο Βέλγιο από τη Σταντάρ. Στα επόμενα δύο ματς όμως ο Ολυμπιακός χάνει πολύτιμο έδαφος και στο πρωτάθλημα: δεν μπορεί να νικήσει τον Ηρακλή στο Φάληρο (1-1) ενώ μένει στο 2-2 και με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα. Και στα δύο αυτά ματς, ισοφαρίζεται στα τελευταία λεπτά.

Όμως, η εύκολη νίκη 2-0 επί του Παναθηναϊκού με τα δύο γκολ του Μήτρογλου στις 29 Νοεμβρίου αποτέλεσμα που ακολούθησε την πολύτιμη εκτός έδρας ισοπαλία 0-0 με την Αλκμάαρ, οι νίκες επί Ξάνθης και Πανθρακικού και τέλος το 1-0 επί της αδιάφορης Άρσεναλ στο «Καραϊσκάκη» που πρόσφερε την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, βελτιώνουν κάπως το κλίμα και κρατούν τον Ζίκο στον πάγκο. Όχι για πολύ όμως…

Μπάντοβιτς ξανά

Το πρωτάθλημα χάνεται ουσιαστικά μέσα στον επόμενο μήνα, από τα τέλη Δεκέμβρη ως τα τέλη Γενάρη. Ο Ολυμπιακός ηττάται 1-0 από τον Άρη στο «Κ.Βικελίδης», 2-1 από την ΑΕΚ στο «Καραϊσκάκη» και μένει στο 0-0 στην Καβάλα κόντρα στην τοπική ομάδα. Στις 19 Ιανουαρίου, ο Κόκκαλης απολύει τον Ζίκο και ο τέταρτος προπονητής μέσα στους πέντε πρώτους μήνες της σεζόν είναι ο… δεύτερος, Μπόζινταρ Μπάντοβιτς, με βοηθό του τον Αντρέα Νινιάδη. Το δεύτερο λοιπόν… ντεμπούτο του γίνεται με τον ίδιο αντίπαλο, τον ΠΑΟΚ, στο «Καραϊσκάκη». Όλοι στο λιμάνι ελπίζουν σε αλλαγή σκηνικού με μια πειστική νίκη, όμως η ήττα 1-0 σε συνδυασμό με την τραγική εμφάνιση κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου, ο Ολυμπιακός κάνει αποτελέσματα όπως η εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 με τον Εργοτέλη, ήττα 1-0 από τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη, 0-0 με την Ξάνθη στο «Καραϊσκάκη» ενώ αποκλείεται εύκολα και από τη Μπορντό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Στα πλέι-οφ που ακολουθούν τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον τραγικά: τέσσερις ήττες (2-0 από Άρη στη Θεσσαλονίκη, 1-0 και 0-1 από ΠΑΟΚ και 2-1 στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ), μια ισοπαλία 0-0 με τον Άρη στο Φάληρο και μια νίκη 2-1 επί της ΑΕΚ.

Ο Ολυμπιακός τερματίζει στην 5η θέση του πρωταθλήματος, την χειρότερη της σύγχρονης ιστορίας του. Παράλληλα, από τα μέσα της σεζόν και μετά, η κριτική που ασκείται από τον κόσμο της ομάδας στον Σωκράτη Κόκκαλη είναι έντονη και πολλές φορές σκληρή φτάνοντας στο σημείο να ακουστεί στο «Καραϊσκάκη» το σύνθημα «εεε, ωωω, κοίτα πως κατάντησες τον Ολυμπιακό». Η φημολογία για την κακή οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ σε συνδυασμό με τις μνήμες των κινήσεων στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους, σίγουρα δεν βελτιώνουν την κακή ψυχολογία της εξέδρας.

Τέλος εποχής

Μετά από ώριμη σκέψη και αφού ζύγισε την κατάσταση, εκτιμώντας τα θετικά και τα αρνητικά της, ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφασίζει πως το καλό του Ολυμπιακού σε αυτή τη φάση της ιστορίας του συμβαδίζει με το τέλος εποχής -της δικής του εποχής- και τις απαραίτητες σαρωτικές αλλαγές σε διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο. Έτσι, αποφασίζει να ανοίξει κύκλο συζητήσεων με όλους τους ενδιαφερόμενους για την παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ο κατάλληλος φυσικά δεν αργεί να εμφανιστεί…

Ο τελικός απολογισμός

Μετά από 17 χρόνια, 12 Πρωταθλήματα, τα 7 εκ των οποίων συνεχόμενα, 5 Κύπελλα, το βγάλσιμο της ομάδας από τα «πέτρινα χρόνια» και την απόλυτη ανυποληψία, τη ρύθμιση των χρεών, την κατασκευή του νέου «Γ.Καραϊσκάκης», την ανακατασκευή του προπονητικού κέντρου στου Ρέντη, αλλά και 138 μεταγραφές ποδοσφαιριστών (οι 70 στα 10 πρώτα χρόνια και οι υπόλοιποι 68 από το 2003 και μετά) και 27 αλλαγές προπονητών, ο Σωκράτης Κόκκαλης παραχωρεί στις 18 Ιουνίου του 2010 το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ στον Ευάγγελο Μαρινάκη!

Η ώρα του Μαρινάκη

Ο 43χρονος εφοπλιστής κατέχει πλέον το 67% των μετοχών της ΠΑΕ (αλλά και την ΘΡΥΛΟΣ ΑΕ) μετά τα 50 εκ. ευρώ που διέθεσε για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Παράλληλα, ο επιτυχημένος εφοπλιστής θα καλύψει τα περίπου 40 εκ. του «ανοίγματος» της ΠΑΕ ενώ με άλλα 10 εκ. περιήλθε στην κατοχή του και το 50% της «Καραϊσκάκης ΑΕ». Το πρώτο καλοκαίρι στο «τιμόνι» του συλλόγου, ο Βαγγέλης Μαρινάκης δαπάνησε περισσότερα από 20 εκ. ευρώ για να φέρει στο λιμάνι σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως οι Αλμπέρτ Ριέρα, Αριέλ Ιμπαγάσα, Μοϊσές Ουρτάδο, Ντένις Ρόμενταλ και Μάρκο Πάντελιτς αλλά και τους εξαιρετικά ταλαντούχους Νταβίντ Φουστέρ, Κρίστιαν Νέμεθ, Σουμπίνιο και Τάσο Παπάζογλου. Παράλληλα, ικανοποιεί την ερυθρόλευκη… κοινή γνώμη φέρνοντας ξανά στον Πειραιά τον αγαπητό σε όλους και επιτυχημένο Ερνέστο Βαλβέρδε.

Η πρώτη του χρονιά στην προεδρία στέφει τον σύλλογο πρωταθλητή για 38η φορά στην Ιστορία του. Με τον Ερνέστο Βαλβέρδε να παραμένει στο «τιμόνι» για ακόμη μία σεζόν, ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν να βαδίσει ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Στο δυναμικό έγιναν προσθήκες ουσίας, ώστε ο ήδη «δεμένος» κορμός να δυναμώσει ακόμη περισσότερο εν όψει της επιστροφής στο Champions League. Και τη σεζόν 2011-12 ο Ολυμπιακός είχε μεγάλη διαφορά από τους αντιπάλους του συνδυάζοντας καλό ποδόσφαιρο και αποτελέσματα, στέφθηκε ξανά πρωταθλητής. Στην τελευταία σεζόν του «Τσινγκούρι» στον πάγκο της ομάδας ο Ολυμπιακός έφτασε και στην κατάκτηση του Κυπέλλου νικώντας στον τελικό τον Ατρόμητο και φτάνοντας στο 15ο νταμπλ.

Η ευρωπαϊκή παρουσία ήταν επίσης πολύ καλή, με εκτός έδρας νίκη επί της Μαρσέιγ, νίκη επί των Ντόρτμουντ και Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη αλλά αποτυχία να περάσει στην επόμενη φάση ελέω γαλλογερμανικού… συνασπισμού την τελευταία αγωνιστική. Στο Europa League πλέον, έχασε στις λεπτομέρειες την πρόκριση στους «8» της διοργάνωσης κόντρα στην ουκρανική Μέταλιστ.

Στο τέλος της σεζόν κλείνει το κεφάλαιο Βαλβέρδε και τον αντικαθιστά ο Λεονάρντο Ζαρντίμ που όμως δεν στέριωσε. Στα μέσα της περιόδου 2012-13 δίνει τη θέση του στον Μίτσελ, έναν ζωντανό θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ισπανός οδηγεί τον Ολυμπιακό στον 40ο τίτλο και το 26ο Κύπελλο, σε έναν τελικό επί του Αστέρα Τρίπολης που πάντως αποτελεί «ψεγάδι» στην σύγχρονη Ιστορία του συλλόγου. Την επόμενη πια σεζόν (2013-14), ο Ολυμπιακός έφτασε στην κατάκτηση του 41ου πρωταθλήματος και πήρε την πρόκριση στους «16» του Champions League, αποκλείοντας Μπενφίκα και Άντερλεχτ. Στους «16» έφτασε μια ανάσα από τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιτυχία των 90 ετών, αφού το 2-0 του Καραϊσκάκη κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανατράπηκε στο «Ολντ Τράφορντ», με το τελικό 3-0 να έρχεται έπειτα από πολλές χαμένες ευκαιρίες για τους «ερυθρόλευκους» και μια ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία για την πολυπόθητη ευρωπαϊκή διάκριση με το… κάτι παραπάνω.