Από τι άλλο να ξεκινήσεις ένα τέτοιο κείμενο, από αυτή καθαυτή τη φύση του «μεγαλύτερου» ελληνικού ποδοσφαιρικού αγώνα; Το Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού, ή Παναθηναϊκός εναντίον Ολυμπιακού έχει τη δική του ιστορία, το δικό του… μίσος που λατρεύεις να τρέφεις, τη δική του καζούρα που φτάνουν μέχρι τα κηδειόχαρτα και το κρασί Da Pipa και μια Ελλάδα χωρισμένη στα δύο, όπως η κουβέντα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ή η μάχη του Βαρουφάκη στο Eurogroup. Mόνο που εδώ δεν υπάρχει καμία συμφωνία. Η… παράταση αφορά τον «πόλεμο» και μόνο.2. Η αντιπαλότητα με τον πατέρα, τον αδελφό, το φίλο, την παρέα και τον συνάδελφο. Υπάρχει περίπτωση να είσαι στη δουλειά ή σε αντροπαρέα και να μην πέσει «ξύλο» για τον Ευθυμιάδη, τον Δούρο, τον «καπετάνιο», τον Κόκκαλη, τον Τζίγκερ και τον Βαγγέλη; Με την καμία. Η υγιής διαφωνία, η μάχη που χωρίς αυτήν δεν έχει νόημα ο πόλεμος.3. Το πικραμένο βλέμμα των δύο δικεφάλων. ΑΕΚτσήδες και ΠΑΟΚια τρώνε τις σάρκες τους στο άκουσμα και μόνο του χαρακτηρισμού «αιώνιου» ντέρμπι. Θα ‘θελαν να ‘ναι αυτοί στη μια από τις δύο θέσεις, γι’ αυτό και το χάλασμα. Με δυο-τρεις λέξεις «όσο με κράζεις, με θαυμάζεις»…4. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο δεν έχει σύγκριση. Ας ξαναπαίξει ο Παναθηναϊκός στο Γουέμπλεϊ κι ας σηκώσει ο Ολυμπιακός την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Όπως την ακούμε όλοι μας στο γήπεδο σε ένα ντέρμπι «αιωνίων», δεν έχει προηγούμενο. Μόνο αναμονή για το επόμενο ματς, για το βρισίδι, για την κλάψα με τη χερούκλα που δε σφυρίχτηκε, για να δεις τον βάζελο και τον γαύρο να σκυλιάζει και να αλλάζει η μάπα του όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.5. Ό,τι έχει παρόν και κυρίως μέλλον, είναι κτισμένο πάνω σε γερά θεμέλια ιστορίας. Πρόσωπα και καταστάσεις, σκάνδαλα και παρασκήνιο αλά… Game of Thrones είναι αυτά που βαστούν γερά και αναλλοίωτη στο χρόνο την αίγλη του μεγάλου ματς. Από τις κασέλες με τους γαύρους, στα φέρετρα, και από τους θρυλικούς προπονητές (Μπόμπεκ, Μπούκοβι, Πούσκας, Μπάγεβιτς), στους legends που φόρεσαν την καταπράσινη και την ερυθρόλευκη. Αν δεν υπήρχαν Δομάζος και Μουράτης, δεν θα υπήρχε Ζιοβάνι και Βαζέχα. Κι αν δεν υπήρχε Γουλανδρής και Καλαφάτης, δεν θα υπήρχαν Κόκκαλης και οικογένεια Βαρδινογιάννη. 6. Τα δύο χρώματα. Το πράσινο (του γηπεδούχου) και το κόκκινο. Η αντίθεση που έλκει. Ο παράφορος έρωτας που αρχίζει από το θαυμασμό με την πρώτη ματιά για την τελική υπόσταση και τελειώνει με το μίσος που σε κυριεύει όσα περισσότερα μαθαίνεις και βλέπεις. Το χρώμα της αρμονίας και της φύσης σε ένα χορό με το πάθος και την ένταση. Οι αποχρώσεις που έχουν βάψει τα μυαλά οπαδών, που δε διαφέρουν και σε πολλά από έναν τοίχο. Παρόλα αυτά, το χρώμα είναι αίσθηση. Και η αίσθηση μεταφέρει πολλά στον εγκέφαλο.7. Η προετοιμασία δεν έχει προηγούμενο. Και δεν έχει καμία σχέση ούτε με Champions League, ούτε με τελικό Mundial. Εχει τη μοναδικότητα των δύο δρόμων που έχεις να διαλέξεις. Ο ένας είναι του γηπέδου με το βρώμικο και τον κάθε τελειωμένο πιο δίπλα και ο άλλος με την επίπεδη μεγάλη LED οθόνη και την, αλά ιεροτελεστία διαδικασία, πίτσα-μπύρα και βάλε. Και φυσικά η παρέα.8. Το μακελειό που εκτυλίσσεται, πλέον, στα social media. Εικάζω πως τούτο το hashtag θα είναι to #paoosfp, οπότε το νου σας. Από τις 5 που θα αρχίσει η πληροφόρηση να ρέει στους ποταμούς των ειδησεογραφικών μέσων (εδώ θα παίξει 24ωρο Live πριν και μετά το ματς), παίρνω τα κουβαδάκια μου και μένω σ’ αυτή την παραλία. Θα γραφτούν παλάτια στην άμμο και το κύμα της αμπαλοσύνης και της εμπάθειας θα γίνει τσουνάμι βλακείας. Εχει το γούστο του. Και το ποστάρισμά του…9. Τα παρατράγουδα. Σα να τα περιμένουμε, όπως η οικονομική ανάπτυξη. Η εξυγίανση της χώρας. Τα θέλουμε, τα γουστάρουμε γιατί αυτός είναι ο λαός μας, η φάρα μας. Δεν έχουμε γεννηθεί βόρειοι, ούτε Αγγλοσάξονες. Ελληνάρες είμαστε με το μάτι να «καίει» και ακόμα και τη μίρλα τη θέλουμε για το τέλειο άλλοθι τη στιγμή του εγκλήματος. Με τη διαφορά ότι οι «καμμένοι» θέλουν το έγκλημα απροκάλυπτο και στυγνό.10. Η επόμενη μέρα. Η Δευτέρα είναι πιο απολαυστική από την Κυριακή. Η πλάκα, το κάζο, η παραφροσύνη, ο χαβαλές, το γόητρο έως και η καγκουροπερηφάνια έχουν αξία ανεκτίμητη και περιλαμβάνουν οπαδική εμπειρία ανεπανάληπτη. Διότι το ντέρμπι κρατάει δύο ώρες, ενώ τα… παρελκόμενα μια αιωνιότητα.
Οι 10 λόγοι που το κάνουν μοναδικό