Ας πιάσουμε πρώτα τους πρωταγωνιστές, δηλαδή τους ποδοσφαιριστές. Μπήκαν μέσα με μάτι που γυάλιζε. Το κατάφερε ο Γιάννης Αναστασίου και γενικά ο οργανισμός «Παναθηναϊκός», λες από μέσα σου. Οι μπαγάσες τράβηξαν την πρώτη μαχαιριά στο κρητικό σώμα στα 100 δευτερόλεπτα από την έναρξη του αγώνα στο Ηράκλειο. Αλλά μετά πάλι σαν σχολιαρόπαιδα την «πάτησαν», κρίνοντας προφανώς ότι θα ήταν εύκολο να κρατήσουν ανέπαφη την εστία τους. Και επειδή… έπρεπε να τιμωρηθεί, τιμωρήθηκε με ένα φάουλ – γκολ. Μετά ανέλαβε ο γίγας Δημητρόπουλος. Κάρτες σε ό,τι φόραγε πράσινο (αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δημητρόπουλος δίνει 5 κάρτες ανά μέσο όρο σε κάθε ματς που διευθύνει και στο ημίχρονο είχε δείξει ήδη πέντε μόνο σε παίκτες του Παναθηναϊκού), ένα πέναλτι – εφεύρεση αντί για δεύτερη κίτρινη -για δεύτερο «θέατρο»- του Τζορτζ και προβάδισμα ψυχολογίας για τον ΟΦΗ.
Αυτή τη φορά, όμως, ο Δημητρόπουλος πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Ξύπνησε τον εγωισμό των παικτών του Παναθηναϊκού. Οι οποίοι μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο αποφασισμένοι ότι απέναντι είχαν 12 αντιπάλους. Δεν «μάσησαν» πουθενά. Ούτε στα «σκληρά» έως αντιαθλητικά μαρκαρίσματα που δέχονταν, ούτε στο πάτημα εκτός φάσης του Δαμιανάκη στον Νίνη (φυσικά και δεν τον απέβαλε ο Δημητρόπουλος), ούτε στην ευκολία με την οποία δίνονταν εις βάρος τους φάουλ.
Πάμε στον Αναστασίου. Έκανε λάθος αγωνιστική προσέγγιση του παιχνιδιού. Άλλαξε το σύστημα σε 4-2-3-1 για να χρησιμοποιήσει τον Μαυρία, αλλά δεν προσμέτρησε ότι έλειπε από τον άξονα ο ακούραστος Ζέκα. Άφησε τον Λαγό ουσιαστικά μόνο του ανασταλτικά στον άξονα αφού ούτε ο Πράνιτς μπορεί να παίξει αμυντικό χαφ ούτε ο Πέτριτς –ως γνωστόν- μαρκάρει πιο μπροστά. Συν τοις άλλοις προσπάθησε να χωρέσει στο ίδιο σχήμα Μπεργκ, Πέτριτς, Καρέλη δίχως να χρησιμοποιήσει 4-4-2. Και αν στην αρχή του βγήκε η τοποθέτηση του Σουηδού στο αριστερό άκρο, η εσωτερική αμοιβαία αλλαγή με τον Καρέλη στο 20’, έφερε ολικό μπλακ άουτ. Τούτη τη φορά, όμως, ο Αναστασίου κράτησε την ψυχραιμία του παρά τις διαιτητικές αποφάσεις, ζήτησε από τους παίκτες του να αφοσιωθούν μόνο στο παιχνίδι και άλλαξε τα πάντα παραδεχόμενος ότι το αρχικό πλάνο του δεν «τράβηξε». Στο ημίχρονο έβαλε τον Νίνη αντί του Μαυρία αλλάζοντας το σύστημα σε 4-4-2 σε ρόμβο ενώ από το 62’ και μετά έκανε ματ με την είσοδο του Ατζαγκούν αντί του Πέτριτς. Τα τρεξίματα στον άξονα εμφανίστηκαν, ο Παναθηναϊκός κυκλοφόρησε τη μπάλα, έκλεισε τον ΟΦΗ στα καρέ του και έτσι αξιοποιήθηκαν και οι κάθετες του Νίνη.
Και στην ούγια, όπως έγραφαν σε παρελθούσες δεκαετίες, η διοίκηση της ΠΑΕ. Εδώ και εβδομάδες είχαν στο μυαλό τους αυτό το παιχνίδι. Ο Γιάννης Αλαφούζος από νωρίς είχε ζητήσει από τους βασικούς συνεργάτες του, να γίνουν τα πάντα ώστε να μην επαληθευτεί κανένα από τα μηνύματα βίας που έφταναν στον Παναθηναϊκό από το Ηράκλειο. «Ετοιμαστείτε για νέα Ριζούπολη», έλεγαν κάποιοι. Το Μάιο του 2003 όταν έγινε το μνημείο αλητείας της Ριζούπολης από τον Ολυμπιακό, ο Αλαφούζος δεν ασχολούνταν καθόλου με το ποδόσφαιρο. Ο υπεύθυνος ασφαλείας της ΠΑΕ, Απόστολος Κασκάνης πιθανώς είχε κάποιο υπαρχηγικό πόστο σε κάποια αστυνομική διεύθυνση της επικράτειας. Και ο υπεύθυνος αγώνων Σπύρος Βλάχος… πήγαινε σχολείο. Και όμως αυτοί οι τρεις άνθρωποι συντόνισαν τις ενέργειες τους και έφτασαν σε ένα αποτέλεσμα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τέλειο αφού έγιναν αρκετά, αλλά σίγουρα αξίζει συγχαρητηρίων γιατί πραγματικά φάνηκε ότι θα συνέβαιναν τα χειρότερα εάν δεν υπήρχε τέτοια κινητοποίηση.
Ο οργανισμός «Παναθηναϊκός» έκανε πάρα πολλά το προηγούμενο διάστημα. Κατάφερε να υπάρχουν δύο εισαγγελείς και επτά διμοιρίες ΜΑΤ (οι δύο από την Αθήνα) στο γήπεδο, να αστυνομευθεί άριστα η αποστολή σε όλη την παραμονή της στο Ηράκλειο, να μην γίνει τίποτα απ’ όσα προανήγγειλαν στο ματς του μίσους. Ο Αλαφούζος δεν άκουσε όσους του έλεγαν να μην πάει στο Ηράκλειο για να μην δυναμιτίσει την ατμόσφαιρα και έκανε ακριβώς ό,τι δεν έκαναν οι μεγαλοπαράγοντες του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη: ήταν εκεί και δεν άφησε την ομάδα απροστάτευτη. Φυσικά και δεν παίζει μπάλα ο Αλαφούζος και ο κάθε Αλαφούζος. Φυσικά και δεν έβαλε αυτός τις ασπίδες που έβαλαν τα ΜΑΤ για να μπουν οι άνθρωποι της ομάδας του Παναθηναϊκού στη φυσούνα. Σε τέτοιες περιπτώσεις μετράει πάντα το μήνυμα. Τι μήνυμα περνάει δηλαδή η διοίκηση στην ομάδα. Και το μήνυμα από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου μέχρι το τέλος του αγώνα τουλάχιστον ήταν ένα: δεν είσαστε μόνοι. Με ένα ανοιγμένο κεφάλι, μια μολότοφ, μια φωτοβολίδα στο μπουφάν του Καρέλη και ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο του Κουτρουμπή, αναρωτιέται κανείς τι θα είχε γίνει εάν δεν είχαν ληφθεί τόσα μέτρα.
Ο φετινός τίτλος χάθηκε για τον Παναθηναϊκό γιατί σε κανένα άλλο εκτός έδρας παιχνίδι δεν είχε την αντίδραση που είχε στο Ηράκλειο. Δηλαδή π.χ. με Λεβαδειακό και Καλλονή αδικήθηκε από τη διαιτησία αλλά έμεινε εκεί, χωρίς να λειτουργήσει αφυπνιστικά αυτή η αδικία. Ή με τον Αστέρα Τρίπολης, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Πανιώνιο δεν διορθώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα λάθη του αρχικού πλάνου από τον Αναστασίου, ούτε οι παίκτες έπαιξαν με το μαχαίρι στα δόντια έστω και για 45 λεπτά, όπως έπαιξαν στο Ηράκλειο.
Αυτό, λοιπόν, το παιχνίδι πρέπει να μπει σε κάδρο ενόψει και της συνέχειας της σεζόν αλλά κυρίως την επόμενη χρονιά.
Κάτι τελευταίο. Το ξύλο που «έφαγε» εντός και εκτός φάσεων ο Νίνης στο Ηράκλειο σε 45 λεπτά συμμετοχής προκαλεί αίσθηση. Όπως και τις ύβρεις που άκουσε από την εξέδρα. Θέλει μεγάλη ψυχή για να αντέξει ένας ποδοσφαιριστής τέτοιες συνθήκες και να παραμείνει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Ο Νίνης έχει επιστρέψει στον Παναθηναϊκό για να γίνει ξανά ο σούπερ 16χρονος που μάγεψε την Ελλάδα.
- Likes0
- Dislikes0
