Παρέα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο Τζαμπάρι Πάρκερ αποτελούσε την ατραξιόν της φετινής, ανανεωμένης εκδοχής των Μπακς υπό τον Τζέισον Κιντ.
Οι 12,3 πόντοι και τα 5,3 ριμπάουντ αποτελούσαν μια ελπιδοφόρα αρχή και ο συνδυασμός των αθλητικών προσόντων του με το επιθετικό ταλέντο, δημιουργούσε προσδοκίες πως, μαζί με τον «Greek Freak», o Τζαμπάρι θα αποτελούσε μία σύγχρονη εκδοχή ενός νέου μεγάλου διδύμου στο ΝΒΑ.
Η αναμέτρηση απέναντι στους Σανς έφερε τον rookie απ’ το Ιλινόι κατάματα με την άλλη πλευρά του φεγγαριού, τη δυσάρεστη, τη σκοτεινή. Ο τραυματισμός που υπέστη, αν και αρχικά κρίθηκε μη ανησυχητικός, αποδείχθηκε τελικά πως θα τον αφήσει εκτός δράσης για περίπου 6-8 μήνες.
Με αφορμή την κακοτυχία, την αναθεματισμένη γκαντεμιά του νεαρού «ελαφιού», το sdna.gr κάνει μία αναδρομή, σε όλους τους rookies, που ξεκίνησαν να περπατούν στο όνειρό τους …κουτσαίνοντας.
Ο Τζαμπάρι Πάρκερ δεν είναι ο πρώτος rookie, στη σύγχρονη ιστορία του NBA, που είχε ένα τόσο δυσάρεστο ραντεβού με τη ατυχία, τόσο σύντομα, τόσο γρήγορα, στην πρώτη, μόλις, χρονιά του στο ΝΒΑ.
Αν υπάρχει πάντως ένα θετικό κι αισιόδοξο μήνυμα από τον τραυματισμό του Τζαμπάρι, αυτό έρχεται από την καταγραφή των ανάλογων περιπτώσεων που παραθέτουμε. Η πλειοψηφία των παικτών που περιλαμβάνονται στην λίστα της …γκαντεμιάς, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να επιστρέψει στο κορυφαίο επίπεδο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους παίκτες, ακόμα πιο δυνατοί, πιο ώριμοι και πιο έτοιμοι ψυχολογικά να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της κορυφής. Εκεί όπου θεωρητικά ανήκαν, έστω και δυνητικά, πριν λαβωθούν. Μπλέικ Γκρίφιν (Λος Αντζελες Κλίπερς)
Ιστορικό: Το νούμερο 1 του draft του 2009, Μπλέικ Γκρίφιν, πέρασε την πρώτη του σεζόν εκτός παρκέ, καθώς η κακοδαιμονία του «χτύπησε την πόρτα» στο τελευταίο παιχνίδι του Summer League και δεν τον εγκατέλειψε μέχρι να ολοκληρωθούν και τα play off του 2010.
Η φιλική αναμέτρηση των Κλίπερς με τους Πέλικανς, σημαδεύτηκε απ' τον τραυματισμό του Γκρίφιν στο γόνατο, κατά την προσγείωση του μετά από ένα εντυπωσιακό κάρφωμα. Η αρχική εκτίμηση έλεγε πως ο Γκρίφιν θα έμενε εκτός δράσης για 6 εβδομάδες, αλλά καθώς η ώρα της επιστροφής πλησίαζε, η διάγνωση «έδειξε» ρήξη μηνίσκου στο αριστερό γόνατο.
Αποθεραπεύτηκε και…: Επιστρέφοντας, αγωνίστηκε και στα 82 ματς της σεζόν 2010-2011. Η παρουσία του ήταν άκρως επιβλητική, αφού ολοκλήρωσε τη σεζόν με 22.5 πόντους και 12 ριμπάουντ μέσο όρο, ενώ παράλληλα προσέφερε αμέτρητες στιγμές θεάματος και βρήκε θέση στην πλειοψηφία των εβδομαδιαίων top 10 εκείνης -αλλά και κάθε επόμενης- σεζόν.Μεγαλύτερη στιγμή: Mάλιστα, μόλις πριν 10 μέρες, πραγματοποίησε μια ανεπανάληπτη εμφάνιση απέναντι στο Φοίνιξ όπου πέτυχε 45 πόντους, καθώς και το καθοριστικό buzzer beater τρίποντο της ομάδας του.
Έφτασε… : Ψηλά! Κυριολεκτικά (λόγω των απίστευτων αθλητικών προσόντων του) και μεταφορικά (αφού θεωρείται από τους κορυφαίους πάουερ φόργουορντ του ΝΒΑ). Απ’ την επιστροφή του κι έπειτα, ο Γκρίφιν είχε σπουδαίες στιγμές και κατάφερε να εδραιωθεί σε all star επίπεδο, αφού απ' το 2011 και μετά συμμετέχει σε όλα ανεξαιρέτως τα all star games.
Δεν έφτασε: - (Μένει να δούμε… Αλλά ακόμα κι αν δεν γίνει hall of famer, δε θα φταίει ο τραυματισμός του)Ρίκι Ρούμπιο (Μινεσότα Τίμπεργουλβς)
Ιστορικό: O Ισπανός point guard είχε επιλεγεί στο νο. 5 του draft του 2009, αλλά το 2011 πήρε την απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό και να ενταχθεί στο ρόστερ των Τίμπεργουλβς.
Στη χρονιά του lock out, ο Ρούμπιο πρόλαβε να αγωνιστεί σε 41 παιχνίδια, αλλά το Μάρτιο του 2012, μια σύγκρουση με τον Κόμπε Μπράιαντ απέβη μοιραία, καθώς ο Ισπανός υπέστη ρήξη χιαστού και έχασε το υπόλοιπο μέρος τη σεζόν. Ο Ρούμπιο ήταν καθοριστικός για τους Τίμπεργουλβς, μέχρι εκείνο το σημείο, αφού μετρούσε 10,5 πόντους, 8,5 ασίστ και 2,2 κλεψίματα ανά παιχνίδι.
Αποθεραπεύτηκε και…: Επέστρεψε την επόμενη σεζόν πλησιάζοντας τους αριθμούς της πρώτης του σεζόν. Μέτρησε 10,7 πόντους και 7,3 ασίστ σε 57 αναμετρήσεις.
Μεγαλύτερη στιγμή: Η 12η Μάρτη του 2013 ήταν μια σπουδαία ημέρα για τον Ισπανό, αφού πραγματοποίησε μια φοβερή εμφάνιση και σημείωση triple double στην αναμέτρηση απέναντι στους Spurs (21 πόντοι, 13 ριμπάουντς, 12 ασίστ).
Έφτασε: Ο Ρούμπιο βρίσκεται συνεχώς -και με βάση τους μέσους όρους του- στα όρια του double double, αλλά η αλήθεια είναι πως ο τραυματισμός του τον εμπόδισε να ωριμάσει όσο γρήγορα αναμενόταν και να βελτιωθεί σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού του, όπως η βελτίωση στο σουτ του.
Δεν έφτασε: Πουθενά! Είναι ένας καλός γκαρντ στο ΝΒΑ, αλλά τίποτα περισσότερο. Ο τραυματισμός του έχει παίξει ένα μικρό ρόλο, αλλά κατά βάση η στασιμότητά του οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν πάντα ένας δευτερεύων πρωταγωνιστής (όσο καιρό έπαιζε στους Γουλβς ο Λοβ) και το είχε αποδεχθεί, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει ποτέ να βελτιώσει την εκτέλεσή του από μακριά. Κάιλ Λάουρι (Τορόντο Ράπτορς)
Ιστορικό: Ένας απ' τους πιο βελτιωμένους παίκτες της περσινής σεζόν, είχε αρκετά προβλήματα τραυματισμού στο ξεκίνημα της καριέρας του στο NBA. Oι Γκρίζλις τον επέλεξαν στο νούμερο 24 του draft του 2006, αλλά 10 παιχνίδια μετά το ντεμπούτο του υπέστη ρήξη χιαστού και δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του για το υπόλοιπο της σεζόν.
Αποθεραπεύτηκε και…: Απ' το 2007 που επέστρεψε, κάθε του σεζόν ήταν καλύτερη απ' την προηγούμενη, με αποκορύφωμα την τελευταία, όταν με τη φανέλα των Ράπτορς είχε 17,9 πόντοι και 7,4 ριμπάουντ, νούμερα αρκετά για να συνθέσει μαζί με τον Ντεμάρ ΝτεΡόζαν ένα εξαιρετικό περιφερειακό δίδυμο και να οδηγήσει τους Ράπτορ μέχρι τα ημιτελικά της Ανατολικής περιφέρειας.
Μεγαλύτερη στιγμή: 33 πόντοι και 11 ασίστ ήταν η καλύτερη του συγκομιδή την περσινή σεζόν, στο παιχνίδι απέναντι στους Μάτζικ
Έφτασε…: Πλέον, ο Λάουρι έχει αποκτήσει το προνόμια να θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων points guards της λίγκας και αν συνεχίσει αυτή την ανοδική πορεία, μπορεί να φτάσει κάποια στιγμή και σε ένα all star game.
Δεν έφτασε: Σε ένα μεγάλο trade που θα του επιτρέψει να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα. Το όνομά του συζητήθηκε το καλοκαίρι, αλλά ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους Ράπτορς εκφράζοντας πίστη και υποταγή στους αγαπημένους του Καναδούς. Ίμαν Σούμπερτ (Νιου Γιορκ Νικς)
Ιστορικό: Ο shooting guard απ΄το Ιλινόις ήταν η επιλογή των Νικς στο νούμερο 17 του draft του 2011 και η ομάδα της Νέας Υόρκης πόνταρε πολλά στο επιθετικό του ταλέντο.
Πρόλαβε να αγωνιστεί σε 56 παιχνίδια, αλλά τον Απρίλη του 2012, σε ένα παιχνίδι απέναντι στους Χιτ, σε μια ανύποπτη στιγμή, ο Σούμπερτ υπέστη ρήξη χιαστών και έχασε το υπόλοιπο της σεζόν, καθώς κι ένα μέρος της επόμενης.
Αποθεραπεύτηκε και…: Εμεινε πίσω! Ο τραυματισμός του τον κράτησε λίγο πιο μακριά από τον καλό εαυτό του. Δεν κατάφερε να δικαιώσει πλήρως τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αυτόν. Τις σεζόν 12-13 και 13-14 ήταν μέτριος, καθώς μέτρησε μόλις 6,5 πόντους.
Εντούτοις, ο Σούμπερτ μοιάζει ανεβασμένος φέτος κι αυτό αποτυπώνεται και στους αριθμούς του, καθώς ο μέσος όρος του έχει ανέβει στους 9,3, έχοντας μάλιστα και βελτιωμένα ποσοστά στις εντός παιδιάς προσπάθειες.
Μεγαλύτερη στιγμή: Στην περσινή σεζόν, ο Σούμπερτ πραγματοποίησε και την κορυφαία του εμφάνιση, σε μια αναμέτρηση κόντρα στους Σπερς το Γενάρη του 2014. 27 πόντοι, 6 ριμπάουντ και, κυρίως, 6/8 τρίποντα ήταν μακράν ο καλύτερος απολογισμός του σε παιχνίδι για το NBA.
Εφτασε…: Να ακούει το όνομά του να βγαίνει με νοσταλγία από τα χείλη του Σπάικ Λι στο διάστημα που ήταν λαβωμένος. Ενα κομμάτι αναγνώρισης. Εως εκεί όμως.
Δεν έφτασε: Παρά τα προσόντα δεν έχει καταφέρει σε καμία περίπτωση να γίνει ένας άξιος συμπαραστάτης του Καρμέλο Άντονι και να βάλει ένα λιθαράκι στο να φτάσουν οι Knicks στα play off.Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας (Βετεράνος)
Iστορικό: Ο Λιθουανός πέρασε, στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, το 1996 με μεγάλες προσδοκίες, ώστε να γίνει ο επόμενος μεγάλος Λιθουανός ψηλός του ΝΒΑ, μετά τον Άρβιντας Σαμπόνις.
Στην πρώτη του σεζόν, δεν πραγματοποίησε καμία συμμετοχή, καθώς ένα σπασμένο κόκκαλο στο πόδι, έκρινε απαγορευτική την επανεμφάνισή του στα παρκέ.
Αποθεραπεύτηκε και…: Απ' τη στιγμή που επέστρεψε δεν έπαψε να είναι ένας απ' τους πιο συνεπείς ψηλούς στο ΝΒΑ (πάντα με τη φανέλα των Καβαλίερς, πλην της τελευταίας του χρονιάς, όταν έπαιξε στο Μαϊάμι), καθώς, παρά την έλλειψη αθλητικών προσόντων, δεν σταμάτησε ποτέ να έχει διψήφιο μέσο όρο πόντων και 7+ ριμπάουντ.
Μεγαλύτερη στιγμή: Κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του Λιθουανού ήταν, ασφαλώς, η συμμετοχή του στους τελικούς του 2007, ως μέλος των Καβαλίερς και του 2011, ως μέλος των Χιτ.
Εφτασε…: Να θεωρείται ένας από τους αγαπημένους παίκτες του Λεμπρόν Τζέιμς κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Κλίβελαντ. Μόνο και μόνο αυτό, για έναν όχι τόσο ταλαντούχο σέντερ, είναι τίτλος τιμής.
Δεν έφτασε: O Ιλγκάουσκας πραγματοποίησε μια αξιοσέβαστη καριέρα 15 ετών στο ΝΒΑ, αλλά οι συχνοί τραυματισμού που είχαν ως αφετηρία αυτόν του 1996, ενδεχομένως δεν του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει όλο το ταλέντο του.Γκρεγκ Όντεν (Free Agent)
Ιστορικό: Απ’ τα πιο χαρακτηριστικά και δυσάρεστα παραδείγματα όσων θέλουν να μιλήσουν για τον ορισμό του άτυχου και εύθραυστου παίκτη στον ομαδικό αθλητισμό.
Νούμερο 1 στο draft του 2007 και οι ειδικοί έκαναν λόγο για έναν παίκτη που επρόκειτο να αφήσει εποχή, καθώς διέθετε το πλήρες πακέτο για να γίνει ο τέλειος ψηλός.
Εντούτοις, οι τραυματισμοί ξεκίνησαν αμέσως και δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία. Το Σεπτέμβρη του 2007, μια επέμβαση στο γόνατο τον άφησε εκτός για όλη τη σεζόν.
Μεγαλύτερη στιγμή: Ξεκίνησε δυναμικά την επόμενη σεζόν, παρά κάποιους μικροτραυματισμούς , σημειώνοντας μάλιστα career high τον Γενάρη του 2009 με 24 πόντους και 15 ριμπάουντ απέναντι στους Μπακς.
O Όντεν άρχισε να βρίσκει ρυθμό το 2009, αλλά τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους τραυματίστηκε και πάλι στο γόνατο και έχασε την υπόλοιπη σεζόν.
Στην ουσία, ο Νευορκέζος center, ξαναέπαιξε μπάσκετ το 2013 με τη φανέλα των Heat, αλλά οι εμφανίσεις του δεν του επέτρεψαν να βρει σταθερό ρόλο στο rotation των -τότε- πρωταθλητών.
Δεν έφτασε: Αναμφίβολα, αν ο Όντεν στεκόταν λίγο πιο τυχερός στην πορεία της καριέρας του, θα μιλούσαμε για έναν εκ των κορυφαίων ψηλών της σύγχρονης -αλλά και γενικότερης- ιστορίας του ΝΒΑ.Honorable mention: Len Bias (Ο σπουδαιότερος ρούκι που δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ)
Ιστορικό: Το νούμερο 2 του νραφτ του 1986. Προερχόμενος απ' το Maryland, εντυπωσίασε του Σέλτικς, οι οποίοι τον επέλεξαν ποντάροντας πάνω του πολλά και αναμένοντας απ' αυτόν να εξελιχθεί στον μελλοντικό ηγέτη τους.
Έφυγε απ' το κολέγιο με 23 πόντους και 7 ασίστ μέσο όρο, στην τελευταία του χρονιά, ενώ συγχρόνως ήταν μέλος της καλύτερης 5άδας του κολεγιακού πρωταθλήματος.
Ωστόσο, ο Μπάιας δεν μπόρεσε ποτέ να ηγηθεί των προσπαθειών των Σέλτικς, αφού δυο μέρες μετά την επιλογή του απ' τους Σέλτικς, βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά. Η υπερβολική χρήση κοκαϊνης οδήγησε ρε καρδιακή αρρυθμία και προκάλεσε τελικά το θάνατό του.
Δεν έφτασε: Οι ειδικοί της εποχής υποστήριζαν πως θα μπορούσε να βοηθήσει τους Σέλτικς να συνεχίσουν την κυριαρχία τους στην Ανατολική περιφέρεια, καθώς μετρούσαν ήδη 3 σερί κατακτήσεις του τίτλου της περιφέρειας.
Ο Τζαμπάρι Πάρκερ προστίθεται στη λίστα των rookies που δεν καταφέρνουν να καθιερωθούν, εξαιτίας τραυματισμού, στην πρώτη τους χρονιάς και οι Bucks ευελπιστούν να έχει, μετά τον τραυματισμό, διάρκεια και εξέλιξη, όμοια με παίκτες όπως ο Γκρίφιν κι ο Λάουρι που μπόρεσαν να βρουν ρυθμό και να βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο.
