Εδώ, στο Ζάγκρεμπ, ο ενθουσιασμός είναι λέξη απαγορευμένη. Απ΄όλους! Παίκτες, προπονητές, φιλάθλους, δημοσιογράφους. Ηταν πολύ έντονο το συναίσθημα μετά τη νίκη επί της Κροατίας μέσα στη φωλιά τους, στην πόλη τους, αλλά ξεθύμανε μόλις 1-2 ώρες μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης. Διότι, όλοι αυτοί που προανέφερα γνωρίζουν:
1 ομάδα
1) Αφενός ποια είναι η πραγματική σημασία της νίκης με τους οικοδεσπότες Κροάτες (σχεδόν καμία δηλαδή επί βαθμολογικού επιπέδου)
2) Αφετέρου, που απευθύνονται. Σε ποιο κόσμο, σε ποια μυαλά.
Δεν το έχω συζητήσει, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά της Εθνικής και οι κόουτς αν ήθελαν να πουν κάτι αυτή τη στιγμή, θα ήταν: "Σταματήστε να μας διαχωρίζετε και να μας αποθεώνετε συγκριτικά με την ποδοσφαιρική Εθνική ομάδα".
Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει ότι overall η ποιότητα, η έξωθεν αναγνώριση και η αξία των παικτών του μπασκετικού ομοσπονδιακού συγκροτήματος είναι ανώτερη από αυτή των ποδοσφαιρικών συναδέλφων τους; Φαντάζομαι πως όχι!
Δεν είναι καν θέμα προς συζήτηση το ατελέσφορο debate για τον τίτλο της επίσημης αγαπημένης. Είναι θέμα προς συζήτηση όμως, ότι και οι μεν και οι δε έχουν καταλάβει σε ποιους ανθρώπους απευθύνονται! Στους ίδιους που σήμερα τους εκτινάσσουν στα ουράνια μετά από μία επιτυχία και την επόμενη ημέρα τους εξευτελίζουν όταν θα σκάσει και η λογική αναμενόμενη κάποιες φορές αποτυχία.
Είναι αστείο κι εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες με το συγκριτικό μέγεθος που κάποιοι αργόσχολοι επιχειρούν να προσδώσουν στις εθνικές ομάδες των κορυφαίων αθλημάτων στην Ελλάδα. Τι κάνετε ακριβώς ρε μάγκες;
Εσύ, που ποστάρεις στον τοίχο σου, στο facebook, τη φωτογραφία με την ...Εθνική Μυκόνου και την Εθνική ομάδα μπάσκετ, δεν ξέρουμε νομίζεις ότι θα είσαι ο πρώτος που θα πετάξει την πέτρα αν η Ελλάδα του μπάσκετ ηττηθεί στον προημιτελικό με τη Σερβία, την Ισπανία ή όποιον άλλον αντίπαλο συναντήσει μπροστά της; Είσαι τόσο βλάκας που νομίζεις ότι πουλάς άποψη κι αισθητική επιβραβεύοντας αυτόν που κερδίζει; Πέρσι, εσύ δεν ήσουν, ναι ρε, εσύ, που γινόσουν χαλίφηςς στη θέση του χαλίφη και Κατσικάρης στη θέση του Κατσικάρη όταν μιλούσες για "λίγους" παίκτες για "μικρές προσωπικότητες" και για ανικανότητα του προπονητή μετά την ήττα από τη Σερβία;
Βέβαια, ελάχιστες ημέρες νωρίτερα, ακριβώς όπως κάνεις τώρα, πόσταρες με ψευδεπίγραφη και δανεική περηφάνια τις φωτογραφίες από τη Σεβίλλη μετά τις πέντε νίκες που έκανε η Εθνική στην πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ. Ωωωωωπ, και ξαφνικά, μικροί, λίγοι και ανίκανοι οι διεθνείς και οι προπονητές.
Η μήπως, εσύ, όταν ολόκληρη η Ελλάδα έκλαιγε μετά το αποτέλεσμα επί της Ακτής Ελεφαντοστού, είχες κατεβάσει τα μούτρα κι ένιωθες ντροπή για την πρόκριση; Οχι βέβαια, στους δρόμους ήσουν. Στην αγκαλιά ενός φίλου σου.Επινες μπύρες κι ένιωθες την ψυχή σου γεμάτη γιατί οι ποδοσφαιριστές τους οποίους τώρα εξευτελίζεις σου έδωσαν την ευκαιρία. Κι επειδή ως άνθρωπος σε τούτη τη χώρα, δεν μπορείς να νιώσεις έτσι για τίποτα άλλο παρά μόνο για τη Γη και την ήλιο του οικοπέδου πάνω στο οποίο έτυχε να γεννηθείς, ψάχνεις ακόμα και την πιο μικρή αφορμή για να δηλώσεις "Ωραίος ως Ελλην". Τραγικέ!
Ελα ρε φίλε. Σε έχουν καταλάβει και τα φύκια που ξέβρασε η θάλασσα πριν λίγη ώρα. Δεν πείθεις. Και (αυτή) την αγάπη σου δεν έχει ανάγκη καμία Εθνική ομάδα. Ούτε του μπάσκετ, ούτε του ποδοσφαίρου. Δεν τη χρειάζεται γιατί είναι ψεύτικη και πανηγυρτζίδικη. Αγαπάς αυτούς που κερδίζουν, χαβαλέ Ελληνα, κι όχι αυτούς που έστω προσπαθούν, ή αυτούς που παίζουν! Αναζητάς ανά πάσα στιγμή την ευκαιρία να τους ξεμπροστιάσεις, διότι έχουμε γίνει όλοι τόσο κομπλεξικοί (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), που ξέρουμε καλά πλέον, ότι δεν έχουμε τίποτα άλλο για να νιώσουμε ότι ξεφεύγουμε από την υποταγή ή την κωμική νοοτροπία μας ως λαός. Περιμένουμε τον αθλητισμό! Κι όταν το σενάριο καεί, οχετός! Για τη χαμένη ψωροευκαιρία να αισθανθούμε ανώτεροι, ή τουλάχιστον ισότιμοι με τους άλλους!
Εβαλα και τον εαυτό μου μέσα στους κομπλεξικούς. Τώρα όμως, θα τον διαχωρίσω. Ψιτ, εσύ, Ελληνάρα που βάφεις με πίσσα και πούπουλα τους διεθνείς του ποδοσφαίρου, κάνοντας χιουμοράκι δίπλα στο πτώμα της Εθνικής ποδοσφαίρου, είσαι για φτύσιμο. Διότι, δε σε έχω δει ποτέ να κάνεις κάτι αντίστοιχο για την ομάδα σου. Είτε λέγεται Παναθηναϊκός, είτε ΑΕΚ, είτε Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Το κάνουν οι αντίπαλοι για εσένα κι εξοργίζεσαι. Οταν τα ...πουλάρια σου, σέρνονται, φταίνε οι διαιτητές... Οταν δεν κάνει μεταγραφές, είναι άποψη και δημιουργία. Κι όταν κερδίζει με ψεύτικο πέναλτι, οι παίκτες είναι Θεοί και γιατί... "Ετσι το θέλουμε γιατί τον προηγούμενο αιώνα μας τα έκαναν οι άλλοι". Δεν έγραψες ποτέ για την Εθνική του Rock n' Roll, του Ρέμου και του Πλούταρχου ή του Βέρτη.
Βέβαια για να έχεις χιούμορ και να είσαι αυτοσαρκαστικός πρέπει να έχεις μυαλό, επίπεδο και ποιότητα ως άνθρωπος. Το έχασε κάποιος; Οχι! Που να το βρεις; Ξέρεις γιατί είσαι έτσι όμως; Διότι είσαι πρόβατο! Είσαι τύπος που go with the flow. Οπου φυσάει ο άνεμος. Κι όταν προς την ίδια κατεύθυνση οδεύει η μάζα, καθώς στην Εθνική ομάδα δεν υπάρχουν αντιπαλότητες, τρέχεις κι εσύ. Παρέα με τις παρωπίδες σου. Εύκολος στόχος η Εθνική. Δεν υπάρχει αντίπαλος δέος. Ούτε συλλογική τιμή να προστατεύσεις. Μόνο η χαμένη υπερηφάνεια την οποία βάζουν ως συναισθηματική βιτρίνα και προμετωπίδα όσοι βάλουν εναντίον των διεθνών. United we fall! Είναι καλό να είσαι ενωμένος στις χαρές, αλλά είναι ακόμα καλύτερο να είσαι μία γροθιά στις στραβές.
Μην αρχίζει να μου αραδιάζεις επιχειρήματα. Τα ξέρω. Πολύ καλύτερα από εσένα. Πάρα πολύ καλύτερα όμως.
Αυτοί οι παίκτες όμως, από το 2004 μέχρι το 2015, εμένα (για τον εαυτό μου μιλάω) μου χάρισαν τα καλύτερα μου χρόνια. Χρόνια που θα συζητούν οι επόμενες γενιές και θα παρακαλούν να ανακαλυφθεί η Μηχανή του Χρόνου για να κάνουν το ταξίδι μέσα από τις μαύρες τρύπες του Σύμπαντος και να επιστρέψουν να ζήσουν στην ίδια εποχή με τη δική μου. Κι έχω ζήσει πολλά αδελφέ μου. Πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσα να φανταστώ. Πολλά περισσότερα απ'όσα μπορούσα να περιμένω. Πολλά περισσότερα απ'όσα αξίζει η χώρα μου. Αλλά που να βρεις να τα αξιολογήσεις;
Κι αυτή η Εθνική Μυκόνου που σχολιάζεις ελαφρά τη καρδία, πέρσι, με έκανε να βιώσω συναισθήματα σπάνια, μοναδικά, έντονα, ιδιαίτερα, όμορφα. Οταν αυτά, τα ίδια πρόσωπα, εγώ τα μειώσω, θα είναι σαν να υποτιμώ τον εαυτό μου. Ξύπνα! Δε σε απάτησε η γυναίκα σου μεγάλε. Μπορεί να έγινε λίγο πιο άσχημη, πιο χοντρή, πιο δυσκίνητη. Θα σταματήσεις να της αγαπάς ρε γελοίε; Η θα την βγάλεις πρόγραμμα σε ολόκληρη τη γειτονιά και στο facebook; Προφανώς και όχι!!!
Αφήστε ήσυχες τις εθνικές ομάδες και τους παίκτες τους. Κάντε κριτική φυσικά, αισθανθείτε (ευτυχία ή στεναχώρια), αλλά μην συγκρίνετε! Δεν το θέλουμε! Ούτε εμείς οι μπασκετικοί για να δείξουμε ανώτεροι, ούτε οι παίκτες, ούτε φυσικά τα παιδιά του ποδοσφαίρου. Δεν το χρειαζόμαστε. Γιατί ξέρουμε ότι στην πρώτη στραβή, τα ίδια θα κάνετε για αυτούς που αποθεώνετε σήμερα.
Φυσικά εγώ δεν είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξω τον κόσμο, ούτε αυτός που θα διαφοροποιήσω τον ψυχισμό των Ελλήνων. Θα είμαι εδώ όμως, όσο με έχει ο Θεός καλά, για να σου υπενθυμίζω πόσο μαλάκας είσαι. Πανηγυρτζή της δεκάρας!
- Likes0
- Dislikes0
